Stokken en stenen. Verhalen.
Van Gennep, Amsterdam 1993

Uitgeverij Van Gennep Amsterdam 1993 ISBN 90 6012 966 0 175 pagina's, circa 30,-

nu on-line beschikbaar

Download inhoud:

• Autobibliografie, de boekenkast als toegangspoort (10 pagina's)
• Stokken en stenen, woorden doen geen pijn (24 pagina's)
• Miss Onweer, verslag van een ontmoeting (18 pagina's)
• De hoek van inval, Elise spiegelt zich (32 pagina's)
• Groepsportret, familieschets met eieren (18 pagina's)
• Lichamen, tot de dood ons scheidt (38 pagina's)
• Autobiografie de rechter vertelt (19 pagina's)

On-line recensies:

• Recensie Trouw, door Wilma Kieskamp
• Bespreking door Boekgrrls, met commentaar en antwoorden van mijzelf.

Flaptekst:

«Toen Karin Spaink (1957) multiple sclerose kreeg, moest ze veel opgeven - maar niet het schrijven. Haar laatste boek, Het strafbare lichaam), was een groot succes. Het werd in korte tijd tweemaal als Rainbow-pocket herdrukt.

Stokken en stenen is Karin Spainks literaire debuut. De bundel bevat verhalen die qua toon en thematiek zeer uiteenlopen. Er zijn autobiografische schetsen en meer fantastische vertellingen waarin onder andere haar belangstelling voor het vampirisme naar voren komt, en verhalen die soms romantisch, soms buitengewoon geestig en kleurijk zijn. Maar er is, behalve het handschrift van de auteur: een constante: het gaat steeds om de verhouding tussen mensen en lichamen en tussen mensen en taal.»

Commentaar:

Dat Stokken en stenen uiteenlopende verhalen bevat, is zacht uitgedrukt. Er wordt statistiek in bedreven en gerekend met boeken; het gaat over eeuwige liefdes en dames voor een nacht; er zitten gruwelscènes in en uiterst tedere; de familie wordt doorgelicht, het ego wordt gespleten en de rechter eist het laatste woord. Maar die wordt prompt dronken. Dan helpt zelf het woord - het redmiddel in al deze verhalen - niet meer.

De verhalen zijn onderhuids nauw verweven. Een anekdote uit een ongelezen boek uit Autobibliografie wordt onderdeel van een redenering in Autobiografie. Verhalen die links worden opgedist, worden rechts ontkend. Passages, personages en paradoxen uit Wonderlandse Alice komen in zowat alle verhalen terug, net als het onweer, spiegels en frasen uit liedjes. 'Het menselijk bewustzijn is niet eenduidig of ongebroken,' stelt de rechter ergens in het boek. Ik ben dat met hem eens; dat-ie verder een wat arrogante zak is doet daar niks aan af. Er zitten veel ikken in de verhalen, maar ze zijn zelden één en zelden mij. Het zijn de verhalen die hen bindt.

Copyright Karin Spaink.
Deze tekst wordt uitsluitend
voor persoonlijk gebruik aangeboden.