Tag: Religie & sektes

Over geloof, religie, sektes en new-age.

Blijf in burka

[Gepubliceerd in Lover, juni 2008]

Al jaren erger ik me aan het debat over eerwraak. Ik ben nog van vroeger, van toen het feminisme breed leefde en er met grote inzet Blijf van mijn Lijf-huizen werden opgericht. Het gebeurde regelmatig dat een vrouw die systematisch door haar man in elkaar werd gebeukt, daar haar toevlucht zocht, maar na een paar maanden door manlief of zwager werd ontdekt. Soms – te vaak – betekende die ontdekking dat ze werd mishandeld tot de dood erop volgde, of dat ze werd doodgeschoten. Blijf van mijn Lijf zette dan een overlijdensadvertentie voor zo’n vrouw. Blijf deed dat deels uit verdriet, deels om het probleem van ‘huiselijk geweld’ (zoals de overheid het inmiddels was gaan noemen, een term die misplaatst gezellig klinkt) weer eens op de kaart te krijgen.

Over vrouwenmishandeling hebben we het tegenwoordig niet meer. Blijf bestaat nog wel maar is uit ons zicht, uit ons discours en uit ons besef verdwenen. Blijf van mijn Lijf gaat inmiddels namelijk in een burka gehuld, een burka die haar is opgelegd, een burka die het debat onzindelijk maakt.

Want tegenwoordig hebben we het alleen nog maar over ‘eerwraak’ – over islamitische mannen die hun vrouw, zuster of nicht te grazen nemen en mishandelen, soms tot de dood erop volgt. We doen daarbij alsof eerwraak een volkomen nieuw fenomeen is, iets dat wezensvreemd is aan ‘onze’ cultuur. Iets dat ‘wij’ nooit zouden doen of hebben gedaan. Iets dat bij ‘hen’ hoort, bij een groep die we hebben gekenschetst als ‘achtergebleven’.

In alle eerlijkheid: ik zie werkelijk het verschil niet tussen ‘eerwraak’ en die Nederlandse mannen van toen (die overigens helaas nog steeds bestaan). In beide gevallen vindt een man, of soms zijn familie, dat een vrouw zijn eer heeft bezoedeld en dat zij moet betalen om zijn goede naam te redden, dat hij daarvoor zijn vuisten mag gebruiken en in het ergste geval haar leven mag nemen. In beide gevallen wordt geredeneerd vanuit de gedachte dat een vrouw familiaal bezit is en dat je als man – als echtgenoot, of zwager of broer – lijfstraffen op haar mag toepassen.

Ook geboren en getogen Nederlanders doen aan eerwraak. Nederlanders in soorten en maten, maar altijd mannen. En het zijn altijd vrouwen die er het slachtoffer van zijn. Een term als ‘eerwraak’ vind ik uiteindelijk eerder versluierend dan verhelderend: hij maskeert dat het om ouderwets seksisme gaat en verpakt het originele probleem in termen van verlichting versus religie, van westerse waarden versus islam, van moderniteit versus achtergebleven geloof, van botsende beschavingen, terwijl het daar werkelijk geen flikker mee te maken heeft.

Wat het gebruik van de term ‘eerwraak’ doet, is een complex en helaas vrij universeel verschijnsel als vrouwenmishandeling reduceren tot een eendimensionale religieuze kwestie. De term ‘eerwraak’ verhuist de discussie: ineens gaat die niet langer over de verhouding tussen mannen en vrouwen in willekeurig welke cultuur en worden niet mannen geproblematiseerd, maar een geloof. Daarmee verwordt vrouwenmishandeling tot een instrument in het steeds idioter wordende islamdebat.

De Franse politicoloog Olivier Roy wijst erop dat dit een breder verschijnsel is. Wanneer een moslim in een van de banlieus iemand met een steen de hersens inslaat, heet dat prompt ‘steniging’ in plaats van moord. Daarmee zetten we het weg en nemen we afstand: zoiets is primitief, zoiets doen ‘wij’ nooit. Hetzelfde met meiden die provocatief met hoofddoek de school binnenstapt. Als ‘wij’ kleding aantrekken waarvan we weten dat-ie heftige reacties oproept, is het pubergedrag. Als ‘zij’ het doen, is het extremistische islam.

Eerwraak is niet islamitisch. Eerwraak is helaas van ons allemaal.

5 maart 2008 / Lover 2008-2, juni 2008

Tom Cruise: een ongeautoriseerde biografie

Als fanatiek aanhanger van de spraakmakende Scientology Church raakte hij regelmatig in opspraak, of hij de moderne psychiatrie nu fel veroordeelt als nazi-leer, actrice Brooke Shields aanvalt over het gebruik van antidepressiva tijdens haar postnatale depressie of een bizar wervingsfilmpje maakt voor de Church.
Biograaf Andrew Morton vroeg zich net als zovelen af hoe het mogelijk is dat Cruise, en vele rijke, geslaagde en beroemde mensen mét hem, veranderd is in een fanatiek sectelid. Hij schreef een spraakmakend boek over zijn theorieën en bevindingen waarin hij een kritisch beeld geeft van de echte Tom Cruise – zijn privéleven, zijn huwelijk met onder andere Nicole Kidman en Katie Holmes en zijn rol in het mysterieuze wereldje van de Scientology Church.

Omslag Tom CruiseDetails:

Door Andrew Morton – voorwoord Karin Spaink – Uitgeverij TM – Amsterdam, mei 2008 – ISBN: 978-90-499-00724 – 336 pagina’s – 16,95 euro

Bestellen:

Bol.com – Selexyz

Flaptekst:

Tom Cruise begon zijn glansrijke carrière als jonge, succesvolle acteur met de wereld aan zijn voeten. Na blockbusters als Top Gun, Rain Man en Jerry Maquire leek zijn sterrenstatus grenzeloos, maar inmiddels kennen we ook andere kanten van Cruise’ charmante Hollywoodverschijning.

Als fanatiek aanhanger van de spraakmakende Scientology Church raakte hij regelmatig in opspraak, of hij de moderne psychiatrie nu fel veroordeelt als nazi-leer, actrice Brooke Shields aanvalt over het gebruik van antidepressiva tijdens haar postnatale depressie of een bizar wervingsfilmpje maakt voor de Church.

Biograaf Andrew Morton vroeg zich net als zovelen af hoe het mogelijk is dat Cruise, en vele rijke, geslaagde en beroemde mensen met hem, veranderd is in een fanatiek sectelid. Hij schreef een spraakmakend boek over zijn theorieën en bevindingen waarin hij een kritisch beeld geeft van de echte Tom Cruise – zijn privéleven, zijn huwelijk met onder andere Nicole Kidman en Katie Holmes en zijn rol in het mysterieuze wereldje van de Scientology Church.

Power in numbers

[Originally published in Het Parool; translation by Anonymous, at Enturbulation.org.]

The unexpected effect of the internet is, organizing becomes easy. The costs of gathering information and getting people together have been reduced alarmingly: no printing is required, no shipping, no “snowball” list of phone numbers, no member administration, no desk clerk. Apart from that, internet enables evenly distributed participation and variety in different kinds of contribution, without anyone having to direct, or plan or distribute tasks. Mary will start an article, John adds to it, Ann edits it and Carl can use it.

Clay Shirky describes the phenomenon in his wonderful book Here comes everybody: the power of organizing without organizations. Because doing something has become so easy and costs so little – whatever that “something” may be: setting up a website for birdwatchers in Amsterdam, gathering costumer reviews of hotels, TVs or vacuum cleaners, e-mailing al your friends you’ll be at bar X that night – suddenly it’s become relatively easy to get projects off the ground that would previously have been too costly. And some of those new, formerly too expensive activities turn out pretty advantageous.

Shirky doesn’t describe the current protests against Scientology, those are too recent, but they would seamlessly fit in his book. After Scientology attempted to take a video off the net in which Tom Cruise, in a confused speech, sounds Scientology’s praises, Anonymous rose up and told the cult by “video letter” it had gone quite far enough. “Duh”, I thought, as an old time Scientology critic, “that’s gonna need a whole lot more.”

But it works. Anonymous has by now held four worldwide protests against Scientology in about fifty cities, and more people are drawn to it every time. The participants all wear masks. That makes their protests a sensational spectacle, and at the same time accentuates their criticism that the cult regularly makes the lives of their critics miserable. Each protest is extensively documented on Flickr and YouTube. For example, the video in which a Scientologist last month in Amsterdam willfully destroyed a camera belonging to a member of Anonymous found its way: because of it, it quickly became apparent who that aggressive cultist was, and consequently he’ll be presented with the bill for a new camera this week.

Anonymous is making Scientology very nervous indeed. The funniest part is that Anonymous is not an organization: Anonymous is an ever-changing group of people who plan openly for protests on a number of websites, without knowing who will show up. Anyone can join in the discussion on those websites, including Scientology itself. And that won’t help Scientology one bit. The most they can do is organize their own counter-demonstration (which they’ve in fact tried once) which only got Anonymous more attention from the general public and the press. Ouch.

As an old time critic, I look on with amazement. More people are protesting Scientology now than ever. Anonymous is lobbying to undo Scientology’s tax exempt status. Anonymous is so many – and so ever-changing – that the cult can’t even begin to trace people, let alone intimidate them. And meanwhile, more and more of Scientology’s documents are leaked. Whereas I had to endure ten years of trouble and lawsuits from the cult over twenty pages from OT3 – the most secret piece from the cult – now all of OT3 has been on the internet for months, and there’s nothing Scientology can do.

Anonymous understands the internet. Scientology does not, and it will be their Waterloo.

Massa geeft macht

Het onverwachte effect van internet is dat organiseren makkelijker wordt. De kosten van informatie verzamelen en mensen bij elkaar halen zijn schrikbarend gedaald: er is geen drukwerk nodig, geen porto, geen sneeuwbaltelefoonlijst, geen ledenadministratie, geen bureaumedewerker. Daarnaast maakt internet verspreide deelname en variëteit in soorten bijdragen mogelijk, zonder dat iemand de regie hoeft te voeren en taken hoeft te plannen of verdelen. Marie begint een artikel, Jan vult het aan, Anna verbetert het en Kees gebruikt het.

Clay Shirky beschrijft het fenomeen in zijn prachtige boek Here comes eveybody: the power of organizing without organisations. Doordat iets doen zo makkelijk is geworden en weinig kost – wat dat ‘iets’ ook moge zijn: een website opzetten voor vogelspotters in Amsterdam, gebruikersrecensies verzamelen van hotels, tv’s of stofzuigers, al je vrienden mailen dat je die avond in café X bent – is het nu ineens verhoudingsgewijs eenvoudig om dingen van de grond te krijgen die eerder te kostbaar zouden zijn geweest. En sommige van die nieuwe, eerder te dure activiteiten blijken een boel op te leveren.

Shirky beschrijft de huidige protesten tegen Scientology niet, die zijn daarvoor te recent, maar ze zouden er vlekkeloos in zijn boek passen. Nadat Scientology een video van het net trachtte te krijgen waarin Tom Cruise in een verward betoog de loftrompet over de sekte steekt, rare lachuitbarstingen afwisselend met priemend kijken, stond Anonymous op en vertelde de sekte per videobrief dat het welletjes was geweest. ‘Duh,’ dacht ik, als oude Scientology-criticus, ‘daar is wel wat meer voor nodig.’

Maar het werkt. Anonymous heeft inmiddels vier maal wereldwijd demonstraties tegen Scientology gehouden in steeds zo’n vijftig steden, en elke keer komen er meer mensen op af. De deelnemers dragen allemaal maskers. Dat maakt hun demonstratie tot een aandachttrekkend spektakel en benadrukt tegelijkertijd hun kritiek dat de sekte critici geregeld het leven zuur maakt. Elke demonstratie wordt uitgebreid gedocumenteerd op Flickr en YouTube. Zo ook vond het filmpje waarin een Scientoloog vorige maand in Amsterdam moedwillig de camera van een Anonymouslid vernielde, overal zijn weg: daardoor werd snel duidelijk wie dat agressieve sektelid was, zodat hem deze week de rekening voor een nieuwe camera gepresenteerd kon worden.

Scientology wordt erg nerveus van Anonymous. Het grappigste is dat Anonymous geen organisatie is: Anonymous is een steeds wisselende groep mensen die op een aantal websites openlijk plannen maken voor demonstraties, zonder zelf te weten wie erop af komen. Iedereen kan op die websites meepraten, iedereen kan meelezen, inclusief Scientology zelf. En aan dat laatste heeft Scientology helemaal niets. Hooguit kunnen ze een tegendemonstratie organiseren (wat ze ook eenmaal heeft geprobeerd), waardoor Anonymous alleen maar meer aandacht van publiek en pers kreeg. Auw.

Als oud-criticus kijk ik verbaasd toe. Er demonstreren nu meer mensen tegen Scientology dan ooit is gebeurd. Anonymous is een lobby aan het opzetten om de belastingvrijstelling van Scientology ongedaan te maken. Anonymous is met zoveel – en zo wisselend – dat er voor de sekte geen beginnen aan is mensen te traceren, laat staan ze te intimideren. En intussen lekken er steeds meer documenten van Scientology uit. Waar ik tien jaar lang heisa en rechtszaken van de sekte moest verduren om twintig pagina’s uit OT3 – het geheimste stuk van de sekte – staat heel OT3 nu al maandenlang op internet, en Scientology kan niets doen.

Anonymous snapt internet. Scientology niet, en dat wordt hun Waterloo.

Geef Jomanda van Jetje

Zeggen dat Jomanda geen schuld treft omdat Millecam er zelf voor koos niet naar haar artsen te luisteren, is flauwekul en je hoeft daarbij niet te vervallen in een paternalistisch betoog over patiënten die niet weten wat goed voor ze is, of dat mensen soms beschermd moeten worden tegen zichzelf.

Dat je in geval van een ernstige diagnose en serieuze ingrepen soms rare gedachten oploopt, staat als een paal boven water. Ik ben nuchter van aard en immuun voor kwakzalverij, maar ook ik heb in het ziekenhuis, aan de vooravond van mijn amputatie, meermalen gedacht: kind je kunt weg, je hóeft het niet te laten doen, pak je spullen en vlucht! Of, als ik weer eens met mijn borst lag vastgeklemd in een apparaat: oh me nu los te rukken, opdat die borst met al z’n kanker achterblijve en ik kan wegrennen.

Natuurlijk wilde Millecam geen kanker hebben. Natuurlijk was Millecam bang. En even zo natuurlijk mag Millecam, als ze weet dat ze kanker heeft, besluiten dat ze geen chemo wil, geen amputatie, geen medische soesa aan haar lijf. Of u of ik dat verstandig van haar vinden doet er werkelijk geen sikkepit toe. Juist dat Millecam daar het laatste woord over heeft en anderen haar niet mogen dwingen tot wat zij niet wil, is de kern van ons zelfbeschikkingsrecht.

Wat niet mag, is iemand voorliegen. Wat zeker niet mag, is een medische diagnose stellen as je daartoe niet gekwalificeerd bent. Dat nu is precies wat Jomanda deed. Ze hield Millicam voor dat ze geen kanker had, ze vertelde Millecam dat haar artsen het bij het verkeerde eind hadden. En wat mij betreft mag ze daarvoor inderdaad flink van een rechter voor op d’r vingers getikt worden.

Het is niet de eerste keer dat Jomanda op dergelijk gekonkel wordt betrapt: Millecam is geen op zichzelf staande zaak. In 2000 speelde iets vergelijkbaars: Jomanda had toen op haar website een recept van salie, honing en levertraan staan en claimde dat je, door dat te gebruiken, van kanker kon genezen. Het stond er zelfs nog maandenlang nadat ze, onder druk van een rel in de kranten, had beweerd dat recept verwijderd te hebben.

In 1995 deed Jomanda ferme uitspraken over aids: ze ried patiënten aan af te zien van reguliere behandeling. Ze beweerde te experimenteren met een kleine groep mensen die met hiv besmet waren: ‘Sinds ik ze iedere week behandel, functioneren ze normaal in het dagelijkse leven en ondervinden ze vrijwel geen gevolgen van hun infectie,’ zei ze. ‘Ik moet daaraan toevoegen dat ik beduidend meer succes heb met mensen die geen AZT slikken. Ik dwing niemand om te stoppen met zijn medicijnen. Dat is ieders eigen beslissing. Ik vertel ze alleen dat ik nou eenmaal de ervaring heb dat aids beter te behandelen is met homeopathie en handoplegging dan met zware medicijnen.’ Dat lijkt me toch een ferm advies om je uitsluitend tot Jomanda’s arsenaal te bepalen.

We zouden zulke dingen niet alleen van de rechter moeten laten afhangen. Waarom pakken oncologen en aidsdeskundigen de handschoen die Jomanda hen zo dikwijls in het gezicht smijt, niet vaker op? Telkens weer refereert ze aan ‘artsen die haar inzichten bevestigd hebben’. Vraag haar om hun naam en adres, en verbied haar anders om dergelijke uitingen te doen. Wordt boos over die smadelijke verhalen over AZT die Jomanda de wereld instuurt (volgens haar ‘verkoolt het als het ware je ingewanden’). Laat uw vak niet zo besmeuren en wijs erop hoe vilein het is dat iemand uw patiënten zoveel angst aanpraat.

11 april 2008 / MC, 25 april 2008

Anonymous demonstreert opnieuw

Voor de tweede keer heeft Anonymous wereldwijd demonstraties tegen Scientology gehouden. De dag die ze daarvoor kozen was 15 maart, de verjaardag van Hubbard. Voorafgaand aan de demonstratie lanceerde Anonymous een nieuw bericht aan Scientology via YouTube: Anonymous: The Fishman Affidavit & Scientology.

In Amsterdam waren er de eerste keer, in februari, zo’n zestig tot zeventig mensen. Nu waren het er tweemaal zoveel. Niet eerder zijn er in Nederland zoveel mensen bij een demonstratie tegen Scientology geweest… Anonymous pakt het groots aan. Bijna iedereen droeg maskers, het was immers een demonstratie van Anonymous. De maskers waren vriendelijk, er was een mevrouw die schattige Xenuutjes vouwde van ballonnen, veel mensen droegen pakken met een rode stropdas, er waren malle hoedjes en taart en cake (het was immers Hubbards verjaardag) zodat het er feestelijk uitzag en in het geheel niet grimmig. Veel pasanten wilden weten waarvoor die maskers waren wat Anonymi de kans gaf uit te leggen dat Scientology haar critici gewoonlijk niet al te netjes bejegent.

Er waren prachtige posters, waaronder een DIY-masker en een ‘Anonymous wants YOU!!’ poster (een vriant op de oude wervingsposters van het Amerikaanse leger). Maar ook een aandoenlijke smeekbede: ‘Become a hero. Plz.’ En er waren minstens twee ex-Scientologyleden die mee demonstreerden. Heel dapper, heel goed. En de sfeer was uitstekend, het voelde een beetje als een goed straatfeest :)

Op YouTube staan inmiddels een paar filmpjes die een goede indruk geven:

Op Flickr staan een paar goede fotocollecties:

Koshere seks

[Gepubliceerd in Lover, maart 2008.]

Voor me stond een mevrouw die ook een boek kwam ophalen. De bestellingen stonden meters hoog en waren een wonder van inefficiëntie. Ik kon er althans geen systeem in ontdekken: ze stonden niet geordend op naam van de auteur, niet op die van de aanstaande koper en zelfs niet op titel, zodat elke klant de boekverkoper minstens tien minuten klimwerk met een ladder en krukjes verschafte. Er waren momenten dat ik voor zijn botten vreesde.

De mevrouw voor me had haar eigen naam en die van de auteur al gegeven maar dat hielp allemaal niet. ‘Hoe heet het boek?’ vroeg de inmiddels bezwete boekverkoper. ‘Kosher Sex, van rabbi Boteach,’ zei de mevrouw. Ik schrok. Bestond dat, koshere seks? Er ging subiet een licht op bij de verkoper, wat ik kon billijken: zo’n titel blijft je geheid de rest van je leven bij. Hij viste het boek rap van de planken en legde het bij de kassa. Ik keek tersluiks naar de mevrouw. Ze rekende af en ik, na flink wat gymnastiek van de zijde van de verkoper, ook. Einsteins dreams had kennelijk een minder onvergetelijke indruk op hem gemaakt.

Koshere seks. Het enige relevante koshere gebod dat ik kon bedenken was dat je vlees en melk niet mocht mengen – seks met vrouwen die borstvoeding gaven was vast uit den boze. Het onderwerp was bepaald veelomvattender, de rabbi had er maar liefst drie boeken over geschreven: Kosher Sex: A Recipe for Passion and Intimacy, Dating Secrets of the Ten Commandments en The Jewish Guide to Adultery.

Allemaal heel modern. Een beetje dan. Seks voor het huwelijk, nou nee, eigenlijk liever niet, maar seks op zich is uistekend want bindt man en vrouw spiritueel aan elkaar: ‘not just going through the motions but through the emotions,’ geestige woordspeling ook, rabbi! Orale seks is prima (behalve als dat het enige is dat je doet) en seksspeeltjes ook, abortus, hm, eh, nou ja, als de zwangerschap de moeder in gevaar brengt mág het maar anders niet (denk toch aan al die getrouwde joodse stellen die geen kinderen kunnen krijgen), en homoseksualiteit bespreken we maar liever niet. Dat koshere overspel dien je overigens gewoon met je huwelijkspartner te bedrijven, waarbij de truc dan is om te doen of-ie een vreemde is. It’s all in the mind, zullen we maar zeggen.

De hoofdthese van de rabbi: je hebt great sex en kosher sex, en het tweede is the real thing – wat als curieus neveneffect heeft dat great sex stiekempjes wordt neergezet als iets dat niet helemaal deugt. Maar het goede nieuws is dat ook niet-joden aan non-great sex kunnen doen. Koshere seks is zelfs een geweldig middel om te laten zien hoe tolerant het joodse geloof is, legt de rabbi uit. Oh joy. Seks als zendingsmethode, ik geloof niet dat ik die al kende.

Tot mijn verbazing bleken er tientallen sites te bestaan over koshere seks en al lezend kreeg ik nieuw respect voor de rabbi. Echte koshere sex – volgens de talmud, dan – is namelijk aanzienlijk strenger. Vrouwen mogen mannen na het begin van hun menstruatie zeven dagen niet aanraken; een vrouw mag geen nee zeggen tegen sex met haar echtgenoot; homoseksualiteit praktiseren is verboden en lesbiennes mag je kastijden, enzovoorts en zo verder. Rabbi Boteach blijkt een vrijgemaakt gelovige, hij kiest consequent de meest vrije-maar-toch-conservatieve interpretatie uit de torah.

Grasduinend in al die meningsverschillen vroeg ik me af wat nu precies de onderlinge verschillen zijn tussen de seksuele leefregels van strenge katholieken, moslims en joden, meer nog: of die er eigenlijk wel zijn. Als buitenstaander zie ik eigenlijk alleen de overeenkomsten: vrouwen zijn onrein, ze verleiden mannen, het huwelijk heiligt de seks, de vrouw moet haar man ter wille zijn – je ziet het in alle grote religies. En, minstens zo interessant, hoe groot zijn de overeenkomsten in de meer liberale interpretaties van die religies? Welke religie kent de grootste seksuele vrijheden aan haar aanhang toe?

Kan er eens iemand een vergelijkende studie uitvoeren van de seksuele normen van religies? Dan laat ik die voor me op de planken zetten.

6 december 2007 / Lover 2008-1, april 2008

Rumoer rond Scientology

Het is onrustig rond Scientology. Een groep internetters heeft zich nogal boos gemaakt toen de sekte zich groot en boos maakte om een filmpje van Tom Cruise van het net af te krijgen. Het gaat om een negen minuten durend interview (‘Tom Cruise on Tom Cruise, Scientologist’) uit 2004, dat werd vertoond tijdens een bijeenkomst van de International Association of Scientologists (IAS) waarbij Cruise uit handen van David Miscavage,, de leider van Scientology, de ‘Freedom Medal of Valor’ kreeg uitgereikt. Miscavage noemde Cruise bij die gelegenheid ‘the most dedicated Scientologist in the world’.

Het filmpje is nog te zien op Gawker. Cruise ratelt, giechelt, bezweert, raakt dolenthousiast en zegt al die tijd niks, ja dat Scientology geweldig is, natuurlijk. Het is een vrij ontluisterend filmpje en persoonlijk word ik erg akelig van het holle taalgebruik, van de zelfopzweperij en van die priemende oogjes van hem.

Enfin. Scientology deed zijn best dat filmpje overal weg te krijgen en ineens was de maat kennelijk vol. er stond een collectief op dat zich ‘Anonymous’ noemde: ze organiseerden een DDoS waardoor de sites van CoS onderuit gingen (dom: als je verwijt is dat CoS critici de mond snoert, moet je CoS zelf vooral niet het woord ontnemen), lieten een intern handboek uitlekken (‘The auditor’s manual’) en organiseren nu een serie demonstraties in allerlei grote steden, waaronder Londen, Los Angelos en Amsterdam.

De Amsterdamse demonstratie is zondag 10 februari om 14:00, voor de Amsterdamse Org: Nieuwezijds Voorburgwal 116-118. Ik zal er denkelijk wel een kijkje gaan nemen. Voor wie ook wil gaan: bedenk dat Scientologen bij demonstraties wat raar gaan doen. Tegen je schreeuwen. Raar dichtbij je gaan staan. Foto’s van je maken. Misschien is het een idee om, net als bij deze demonstratie in Toronto, een carnavalsmasker te dragen. Het is immers die tijd van het jaar :)

Wat Anonymous betreft: ik heb sterk de indruk dat dit het werk is van een aantal ex-leden, en dat dat losgelaten filmpje van Cruise hun eerste actie was. Een intern handboek, een intern filmpje – spul waar je niet zo makkelijk aan komt.

Links:

België wil Scientology vervolgen

Uit de Volkskrant van vanmorgen:

België vervolgt Scientology als criminele organisatie

door Bart Dirks

De Belgische justitie gaat de Scientology-kerk vervolgen voor een groot aantal misdrijven. Het parket verdenkt veertien leden van oplichting en afpersing van (oud-)leden. Ook zouden valse contracten zijn opgesteld en illegale medische handelingen zijn verricht.

Het parket vervolgt zowel de Belgische Kerk van Scientology als het Europese bureau van de internationale beweging (Church of Scientology International), aldus de Belgische kranten De Tijd en La Libre Belgique. Het vooronderzoek heeft acht jaar geduurd. In 1999 werden al huiszoekingen verricht.

De aanklacht is het grootste fraudedossier dat ooit wereldwijd tegen Scientology is opgesteld. Als een Belgische rechtbank Scientology zou veroordelen als criminele organisatie, dan is dat voor het eerst wereldwijd. Scientology, in 1954 opgericht door sciencefictionschrijver Lafayette Ron Hubbard, is in de VS een officiële religie. In België is de religieuze beweging sinds 1972 actief. Het aantal van duidenden Belgische leden wordt door de autoriteiten betwist.

In maart stelden twee leden van het Vlaams Parlement dat Scientology heeft geprobeerd om in gevoelige overheidsdiensten in België te infiltreren. Via het bedrijf Ideas leverde de beweging informaticadiensten aan het Vlaams Parlement. Het gaf er computerlessen in opdracht van pc-bouwer Hewwlett-Packard. Volgens liberale parlementsleden bestond het risico dat Scientology op die manier aan privacygevoelige informatie van burgers kon komen.

“Scientology is er in de jaren negentig al in geslaagd in Franse en Duitse overheidsinstellingen te infiltreren. Dit is de eerste keer dat we zoiets in ons land zien. Sekten worden de laatste jaren ook actiever”, zei Vlaams parlementslid Luc Willems van de liberale partij Open VLD in februari tegen dagblad De Morgen.

Volgens Willems probeerde de sekte ook via drugsprojecten op scholen leden te ronselen. Hij hekelde ook begin dit jaar de ‘medische behandelingen’ van Scientology. ‘De methodes zijn bijzonder omstreden’, aldus Willems, die eind jaren negentig verslaggever van de parlementaire onderzoekscommissie sekten was. ‘De patiënten worden onderworpen aan een combinatie van zeer veel vitamines, hardlopen en vooral intensieve, langdurige saunasessies.’

Scientology heeft nog niet op de beschuldigingen gereageerd, maar wel al eerder een klacht bij de Verenigde Naties ingediend na de huiszoekingen van 1999. In het verleden klaagden de Scientology-leden al van een ‘intimidatie- en pestcampagne van de Belgische autoriteiten’, aldus De Tijd.

Commentaar

Uit wat ik elders lees, gaat ‘t nog niet om een aanklacht maar alleen om een advies om te vervolgen. België heeft zich lang – en daarom vermoedelijk goed – voorbereid; deze zaak komt voort uit een inval bij de sekte die in 1999 is verricht. Wat interessant is, is dat het OM kennelijk samenwerkt met ex-leden en dat ook de internationale onderdelen van Scientology in het geding zijn.

De kans is echter groot dat Scientology de zaak tot in het bespottelijke traineert (daar hebben ze een handje van) en werkelijk elk mogelijk beroep zal instellen, terwijl ondertussen alle betrokkenen worden lastiggevallen, belasterd en hen anderzins het werken moeilijk wordt gemaakt. Met andere woorden: ‘t is goed nieuws maar het gaat een kwestie van erg lange adem worden.

Huurmoordenaars lid van Scientology?

Een goede vriend attendeerde me op een curieuze opmerking in een lang artikel in Vrij Nederland over de verhoudingen binnen de Nederlandse onderwereld. In de bewuste passage worden de contacten besproken van ene Peter la Serpe, die er kennelijk samen met ene Ali A. een ‘uitzendbureau voor huurmoordenaars’ op nahield. In die hoedanigheid schijnt La Serpe onder meer Houtman te hebben vermoord. La Serpe schijnt – samen met Jesse R, maar dat is me niet helemaal duidelijk – lid van Scientology te zijn, volgens onderstaand fragment:


Justitie volgt de lijn van de kroongetuige [Peter la Serpe]. Die stelt dat hij en collega-verdachte Ali A. er een ‘uitzendbureau voor huurmoordenaars’ op nahielden. Ondersteunend bewijs vindt het OM onder andere in getapte telefoongesprekken tussen de hoofdverdachten en in observatiefoto’s van ontmoetingen tussen La Serpe en zijn ‘opdrachtgevers’. Bijvoorbeeld in de Rotterdamse discotheek Baja Beachclub, waar Ali A. werd gezien samen met Dino Soerel, de vermeend partner in crime van Willem Holleeder. Daarmee komt een mogelijke rol van de Heineken-ontvoerder ook steeds duidelijker in zicht. Zijn maatje Soerel is volgens Peter la Serpe ‘een soort mentor’ van Ali A. ‘Dino staat hoger in de hiërarchie’, volgens de kroongetuige. Hij zou een dodenlijst bijhouden, met daarop naast eerdergenoemde slachtoffers ook andere potentiële ‘doelen’. Bijvoorbeeld Leen Bosnie, een zakenpartner van wijlen Willem Endstra en volgens justitie een vijand van Holleeder. La Serpe heeft verklaard dat hij samen met Jesse R. tevergeefs deze Bosnie bij diens huis heeft opgewacht. Met Jesse R. heeft La Serpe ook de liquidatie op Houtman uitgevoerd. Justitie wacht op Jesses uitlevering, hij werd dit voorjaar in Marokko gearresteerd. Saillant detail: de beide ‘moordpartners’ zijn volgens de La Serpe aanhangers van Scientology.

Het hele artikel staat hier. Scientology kills, zei een andere site al, maar dat was toch wat anders bedoeld…