Tag: Lijf & leden

Aangezien we al een week boven de 20 duizend besmettingen per dag zitten – we breken record op record – zou je denken dat het kabinet zich bezint op zijn beleid. Want zo’n forse stijging leidt onverbiddelijk tot meer ziekenhuisopnames, meer longcovid, hogere IC-bezetting en, helaas, meer doden. We zitten al weken ver boven de brave ramingen van het OMT.

De afgelopen week heb ik een aantal voorspellingen gelezen van mensen die wél verstand hebben van modelleren en exponentiële groei. Daar word je niet vrolijk van. ‘Met ruim 21.000 gevonden gevallen hebben we over 8 dagen ongeveer 400 nieuwe ziekenhuisopnames en over 12 dagen 75 nieuwe IC-opnames. [..] Daar kunnen we nu niets meer aan veranderen,’ schrijft een van hen.

Laat het tot u doordringen: voor elke dag dat we 21 duizend nieuwe besmettingen hebben, moeten er acht dagen later 400 mensen naar het ziekenhuis, over twaalf dagen 75 naar de IC, en gaan er uiteindelijk 60 dood. Ik herhaal ’t maar even: per dag.

Zoveel plek hebben we helemaal niet, om nog maar niet te spreken aan de behoefte van de dringende reguliere zorg. Onze ziekenhuizen zullen volstromen en op zeker moment is er simpelweg geen plaats meer voor wie daar dringend een bed nodig heeft.

Maar dan lees je dit, gisteravond: ‘Het demissionaire kabinet houdt de naleving van de maatregelen die op 12 november werden afgekondigd de komende dagen nauwlettend in de gaten. Als die naleving en vervolgens de ziekenhuiscijfers de verkeerde kant op gaan, dan wordt er eerder dan 3 december gekeken of er meer maatregelen nodig zijn. “Als er in de ziekenhuizen een ontwikkeling is die ons niet bevalt, dan zullen we onmiddellijk ingrijpen,” aldus de premier.’

Als je dan pas ingrijpt, meneer Rutte, dan ben je alweer twee weken te laat. Dan krijg je daarna nog twee weken de gegarandeerde nieuwe instroom te verstouwen. Het is met infectieziektes juist zaak de afgelopen twee weken nauwlettend in de gaten te houden, en die veertien dagen schreeuwen in koor: het wordt code zwart.

Om het zwak uit te drukken: vooruitdenken is niet het sterkste punt van dit kabinet. Evenmin loopt men er over van bereidheid om eens een stevig gesprek te voeren met mensen die, anders dan het OMT, wel steevast met goede prognoses kwamen.

Hoe bont moet je het maken als de WHO je beleid publiekelijk bekritiseert, en de Jaap van Dissels van Europese landen waar het beter gaat dan hier, geschokt commentaar geven op je beleid?

Nederland verandert onder Rutte langzaam in het domste jongetje van de klas: hardleers, koppig, altijd anderen de schuld gevend van zijn eigen falen, niet bereid zijn eigen gedrag onder de loep te nemen, en zichzelf intussen wanhopig op de borst slaand.

Mij ontbreekt elke behoefte om te zien hoe dit kabinet, na zijn eigen traag georkestreerde herrijzenis, straks de klimaatcrisis te lijf zal gaan. Want daarbij zijn de termijnen nog langer, en is waarlijk vooruitzien onontbeerlijk.

[Beeld: struisvogel, public domain]

Het plan dat de ChristenUnie gisteren lanceerde lijkt me zeer verstandig, en bovendien een goede manier om maatschappelijke tweespalt en uitsluiting te voorkomen: tijdelijk iedereen die langer in een (semi)publieke ruimte verblijft, eerst testen voor toegang. Het zou moeten gelden voor school, werk, film en café. Zo’n negatief testbewijs zou wat mij betreft maximaal een dag geldig mogen zijn; wie positief test, mag niet naar binnen (en gaat bij voorkeur een paar dagen in quarantaine).

Als we dat drie weken volhouden – ik schreef dat al eerder – krijgen we de besmettingscijfers drastisch naar beneden – en kan de zorg weer langzaam van haar enorme last bekomen, hoewel we haar inmiddels zo hebben uitgewoond dat normaal functioneren er voorlopig niet bij zal zijn. (Geef die mensen in ’s hemelsnaam niet alleen een bonus, maar vooral een beter loon en minder bureaucratie).

Wanneer de besmettingscijfers laag zijn, kunnen we (eindelijk) weer fatsoenlijk werk maken van testen, traceren en isoleren – een strategie die het kabinet allang lijkt te zijn vergeten, gefixeerd als het is op ‘sturen op zorgcapaciteit’, iets waar ze overigens verduveld slecht in blijken te zijn.

Van mensen zonder vaccinatie uitsluiten ben ik absoluut geen voorstander. Deels omdat dwang slecht werkt, deels omdat niet iedereen zich kan laten vaccineren, deels omdat er sowieso te weinig werk is gemaakt van het goed informeren van aarzelaars en sceptici. Ze wegzetten als dom of wappie is weinig elegant, en al helemaal niet vruchtbaar.

Van een coronapas die een negatieve test niet erkent, ben ik niet gediend. Daar zijn een boel redenen voor. De meest praktische is wel dat ook wie gevaccineerd is – en dus wel een groen vinkje krijgt – toch besmet kan zijn geraakt, al is de kans daarop veel kleiner, en het virus kan doorgeven aan iemand bij wie de vaccinatie niet ‘gepakt’ heeft, of aan het verzwakken is. Dat zogeheten 2G-beleid biedt schijnzekerheid.

Maar vooral ben ik ertegen omdat ik het kabinet niet meer vertrouw. Er is zoveel gedraaid, verhuld, omzwachteld en tussentijds aangepast, met hier en daar een leugen tussendoor, dat ik geen seconde geloof dat die coronapas inderdaad maar een paar maanden zal worden gehanteerd. Het kabinet stelde geen einddoel voor, tijdens de persconferentie: nergens een mijlpaal te bekennen, waarna het ding weer kon worden afgeschaft. Bij duizend besmettingen per dag? Bij honderd? Of pas bij nul?

Zeker nu het ons gaandeweg begint te dagen dat corona een blijvertje is, zijn maatregelen zoals een pas die uitsluitend gevaccineerde mensen tot het sociale verkeer toelaat, uit den boze. Het is slecht verhulde dwang, het scherpt de tweedeling aan, en het is draconisch.

Het is de hoogste tijd dat we hardop gaan nadenken hoe we zorgen dat we de besmettingen binnen de perken houden, en onze grondrechten overeind.

{Beeld: Bordje voor de Nationale Weg 1G in Roemenië, via Wikipedia]

De aftrap van carnaval is nabij. In Noord- en Midden-Limburg hebben de burgemeesters aan de noodrem getrokken, maar in Zuid-Limburg en vrijwel heel Brabant gaat alles gewoon door. Ondertussen roept de zorg in alle carnavalsregio’s om het hardst: ‘Doe het niet. Doe het alsjeblieft niet. Wij kunnen niet meer.’

De smeekbedes hebben weinig effect. Mensen zijn toe aan een verzetje, is het argument. Maar is dat werkelijk een valide reden nu ziekenhuizen al dik anderhalf jaar op de toppen van hun kunnen werken, zorgpersoneel uitgeblust en overwerkt is, de ic’s volstromen, er al opnamestops – en zelfs spoedhulpstops – zijn ingesteld en de besmettingscijfers elke dag verder omhoogschieten?

Gisteren zaten we tegen de 12 duizend nieuwe gevallen aan – dat lijkt me niet echt tijd voor massale feesten, ook niet in de buitenlucht.

De burgemeesters beroepen zich op de inzet van de coronapas. Maar het Amsterdam Dance Event, waar maar op driekwart van de capaciteit kon worden benut en bezoekers een groen vinkje moesten tonen, leverde ruim duizend besmettingen op. Een vinkje blijkt geen waarborg.

Deels zal dat komen door valse test- of vaccinatiebewijzen, maar deels ook doordat wie gevaccineerd is, zichzelf te makkelijk buutvrij geeft. Maar vaccinatie geeft geen volledige bescherming tegen besmetting, en besmette gevaccineerden kunnen die rotziekte doorgeven.

Wist het kabinet maar wat het deed, in plaats van zich een slag in de rondte te struikelen, eindeloos te laveren en intussen onduidelijk jojobeleid te voeren.

Om een nieuwe lockdown voorkomen – want dat is waar we nu op afkoersen – weet ik een betere oplossing, die bovendien het onderscheid tussen gevaccineerden en ongevaccineerden opheft, en maar kort hoeft te worden gebruikt.

Afgelopen voorjaar heeft het ministerie zowat een miljard uitgetrokken voor Testen voor Toegang. Tal van bedrijven die de klus moesten klaren en zouden gratis sneltesten uitvoeren voor wie naar een evenement ging, kregen een gegarandeerd bedrag voor hun deelname. Per dag gaat er contractueel ongeveer een half miljoen naar die bedrijven. En ze hebben het niet echt druk.

Laat iedereen – gevaccineerd of niet – die naar een café, restaurant, bioscoop, sportzaal, museum of evenement wil, de komende drie weken eerst een test doen. Een negatief testbewijs geeft je 24 uur toegang, en vervalt nadien. In semipublieke binnenruimtes waar mensen kort in elkaars buurt verkeren, zoals winkels en het openbaar vervoer, handhaven we gedurende die weken een strikte maskerplicht.

Zo’n maatregel zal niet elke besmetting weren of detecteren, maar zal de cijfers ongetwijfeld drastisch naar beneden halen. In de tussenliggende weken bedenken we hoe we, als we eindelijk weer op acceptabele cijfers zitten, de maanden daarna een degelijk plan maken. En dan liefst eentje waar heldere, eenduidige communicatie voorop staat, niet het gemits, gemaar, gejojo en gedraai van Rutte en De Jonge.

[Beeld: grafiek Marino van Zelst, weekcijfers 2021 d.d. 8 november 2021, via Twitter, maar die heeft ’m weer van Yorick Bleijenberg]