Columns: – Page 18 – Karin Spaink

Profileer- en publicatiedwang

Voor Follow the Money schreef ik gisteren een stuk naar aanleiding van het nieuws dat veel wetenschappers in rooftijdschrijften publiceren of verleid worden stukken te leveren voor flutconferenties. Sinds de invoering van de citatieindex en de bijbehorende publicatiedwang gaat er steeds meer mis met wetenschappelijke artikelen:

Vanochtend pakte de Volkskrant groot uit met nieuws over wetenschappelijke rooftijdschriften: bladen die tegen betaling en zonder enige kwaliteitscheck academische artikelen publiceren. Maar dat is niet het enige probleem waar de wetenschap mee kampt.

De publicatiedwang die al sinds eind vorige eeuw in de wetenschappelijke wereld heerst, is fnuikend. Wie niet publiceert, zakt op de citatieindex. En wie daarop zakt, krijgt minder (of geen) onderzoeksgeld en is zijn of haar baan niet altijd zeker.

Het fenomeen staat bekend als publish or perish: publiceer of verdwijn. Een van de akelige nevenverschijnselen ervan is een enorme wildgroei aan ogenschijnlijk nette wetenschappelijke tijdschriften, waar echter elke academische basis aan ontbreekt: auteurs betalen voor publicatie, er wordt geen peer review uitgevoerd, iedereen kan zijn brakke ei er tegen betaling in kwijt. Ook is een heel circuit ontstaan van schimmige ‘wetenschappelijke’ conferenties. Sommige wetenschappers doen naar hartenlust mee aan dit circus, anderen waarschuwen hun collega’s er juist voor.

Lees (gratis) verder op Follow the Money.

Uw volgende bank: Facebook

Grote techbedrijven zoals Amazon, Facebook en Google proberen steeds nieuwe markten te verzwelgen. Waar Amazon begon met boeken en films, en daar later wasmachines en schoenen aan toevoegde en tussendoor allerlei techbedrijfjes opkocht (een weg die ook het Nederlandse Bol.com volgt), hebben ze de laatste jaren nogal ‘afwijkende’ bedrijven opgekocht. Denk aan de overname vorig jaar van Whole Foods Market, een Amerikaans-Britse supermarktketen voor biologische producten. De laatste aanwinst, nog geen anderhalve maand geleden: PillPack, een online apotheek die tevens beschikt over grote hoeveelheiden patiëntengegevens.

Google heeft een tijdlang geprobeerd haar eigen versie van patiëntendossiers op te zetten (Google Health), en tracht daarnaast al een tijdje zijn voet tussen de deur te krijgen op het vlak van de kleine betalingen, via Google Wallet. Tot nu toe hebben ze PayPal niet kunnen wegvagen, maar de markt van onderlinge betalingen – van privépersoon naar privépersoon – is een zeer verleidelijke. En het wordt er steeds drukker.

De nieuwste mededinger op dat vlak: Facebook. Vanwege veranderingen op zowel de Europese als de Noord-Amerikaanse regelgeving over data-uitwisseling en open data, mogen derde partijen banken tegenwoordig vragen hun allerlei gegevens over hun klanten ter beschikking te stellen. Zowel Facebook als Amazon zijn daarin zeer geïnteresseerd.

Natuurlijk is toestemming van de klant een vereiste, maar tegelijkertijd is dat een makkelijk te nemen horde. Amazon speelt nu al ongetwijfeld met het idee haar klanten een maand gratis toegang tot Amazon Prime te geven, in ruil voor toegang tot hun bankgegevens – denk aan zaken als saldi, transacties en uitgeefpatronen. Het akelige van die te verlenen toestemming, is voorts dat die eenzijdig is. Indien u Facebook toegang verleent tot uw transacties, krijgen ze automatisch toegang tot de gegevens van mijn transacties met u, zelfs wanneer ik Facebook die toestemming heb ontzegd.

Je zit in de apps die Facebook nu bedenkt nog steeds gewoon bij je ‘eigen’ bank, maar doet allerlei onderlinge betalingen – geld voor een gezamenlijke lunch, samen de rekening delen na een etentje, een verrekening voor een tweedehands aankoop – dan via Facebook Messenger; zo ongeveer wat je nu met Tikkie kunt doen.

Maar Tikkie legt alleen een handig en haast onmerkbaar laagje over ‘ouderwetse’ bankoverschrijvingen, net zoals PayPal al deed. En Tikkie kijkt niet verder dan je betalingen. PayPal wel, en dat heeft dan ook geregeld accounts afgesloten en saldi bevroren omdat iemand volgens obscure regels ‘verdacht’ of een account ‘niet opportuun’ zou zijn.

Facebook wil meer. The Wall Street Journal berichtte gisteren dat Facebook met een aantal grote Amerikaanse banken in gesprek is om te ‘bekijken’ welke diensten zij hun klanten kunnen leveren, in ruil voor de bankgegevens van die klanten.

Een privacyschendend ‘vriendennetwerk’ dat mijn data aan adverteerders verkoopt. Ik kan niet wachten om mijn onderlinge betalingsverkeer ook via hen te laten lopen. What could possibly go wrong?

Afbeelding: via https://medium.com/@shortsample/facebook-is-a-bank-b9f4f7d6e64d

Vrijhandelsvervuiling

Trump was blij, en Juncker al evenzeer: de EU neemt meer soja en vloeibaar gas van de VS af, en in ruil daarvoor ziet Trump voorlopig af van verhoging van de importtarieven op goederen die de EU naar de VS exporteert. Hoera: de vrijhandel gered, waaronder Duitse auto’s, Nederlands staal en aluminium, en Amerikaanse soja.

De werkelijkheid ziet er ietwat anders uit. Juncker beheerst the art of the deal beter, want hij heeft Trump grotelijks genept. Politico.eu schreef terecht: ‘De EU bood aan te doen wat het al wilde doen. In ruil daarvoor beloofde de VS niet te doen wat het tot nu toe heeft nagelaten.’ Neem soja, licht Politico toe: de Europese boeren importeren dat om hun veestapel te voeren, en dankzij de handelsoorlog die Trump met China is begonnen, kopen de Chinezen hun soja nu in Zuid-Amerika. Die soja is prompt duurder geworden, en bijgevolg is Amerikaanse soja voor Europa nu goedkoper. De Europese boeren kochten daar sindsdien sowieso al meer in – daar hoefde Juncker niet aan te pas te komen.

Over het LNG-plan had Energeia/FD een nog scherpere sneer: ‘De Europese Unie die meer LNG zal kopen van de VS? Maar de EU is helemaal geen inkoper van gas en tekent ook geen leveringscontracten.’ Energeia legt vervolgens uit dat Russisch gas nog altijd 25 procent goedkoper is dan Amerikaans LNG, en dat het weinige LNG dat momenteel in Europese havens aankomt, hier vrijwel alleen als overslag belandt, op weg naar andere landen.

De kwestie zette me echter aan het denken over iets anders. Amerikaans LNG bestaat overwegend uit vloeibaar gemaakt schaliegas, het resultaat van fracking. Waarom zouden we überhaupt verheugd moeten zijn over de import van fossiele brandstoffen die op zo’n verfoeilijke manier worden gewonnen? Wie meent nu in hemelsnaam dat we de Groningse aardgaswinning met gerust hart kunnen verruilen voor het winnen van de laatste restjes bij elkaar geschraapt aardgas, via een proces dat drinkwater vervuilt en (alweer) aardbevingen veroorzaakt?

Laatst las ik een stuk over de mallemolen van vrijhandelsverdragen die de EU momenteel sluit: eerst met Japan, nu met Mercosur, een Zuid-Amerikaans handelsblok. Het is een grandioze uitruil, waarbij alle achterliggende industrieën zich permanent verlustigen aan vergezichten van weer nieuwe afzetmarkten voor hun producten en die voor elke denkbare achteruitgang elders compensatie zoeken. In verdrag A verliezen de boeren, dus die moeten we tegemoetkomen in verdrag B; hier winnen de autofabrikanten, dus daar mogen ze best een beetje meer lijden ten gunste van de boeren.

Maar nergens, werkelijk nergens in al die vrijhandelsverdragen en -onderhandelingen komt de gedachte aan bod dat het hoog tijd is om minder goederen en grondstoffen over de aarde heen en weer te slepen. Laat staan dat minder, maar wel duurzamer en zorgvuldiger produceren op de agenda staat.

Vrijhandel gaat steeds meer lijken op een vrijbrief om te blijven vervuilen.

Afbeelding: FuzzyDunlop / Pixabay

Vliegbewegingen

‘Wij kunnen allang volop vliegen, en ik snap best dat mensen in China dat ook willen nu de welvaart er toeneemt. Datzelfde geldt voor Afrikaanse landen. De luchtvaart mag gerust groeien, wat mij betreft,’ zei D.

‘Zelfs wanneer we de klimaatdoelen netjes halen, waar we nu niet bepaald op afkoersen, doet die vliegerij alle inspanningen om de temperatuurstijging te beteugelen, alsnog teniet,’ zei ik. ‘Lucht- en scheepvaart vallen buiten alle verdragen, en ze groeien ongebreideld door. Vind je het dan nog een goed idee?’

‘Eigenlijk vind ik het wel een recht, een mensenrecht, om te reizen en de wereld te kunnen zien,’ zei D.

‘Ik wil niemand het recht op reizen ontzeggen,’ zei L, ‘maar vliegen is nu bizar goedkoop. Dat je voor 50 euro heen en weer naar Barcelona kunt vliegen is toch bezopen? Met de trein heb je dan net twee enkeltjes Maastricht. We subsidiëren nu met ons allen de vliegtuigmaatschappijen. Er zit geen btw op vliegtickets, geen accijns op kerosine. Wil je vliegen? Prima, maar betaal dan een fatsoenlijke prijs.’

D trok een wenkbrauw op. ‘Hoeveel had jij ook alweer betaald voor je vakantie naar Seoul vorige maand?’ vroeg hij L grijzend.

‘Ik wil nog één keer vliegen,’ zei ik. ‘Voor een duikvakantie. Maar verder wil ik het niet meer.’

Ze keken me verbaasd aan. Was dat niet erg radicaal, nog maar één keer vliegen in mijn hele leven? ‘Valt wel mee,’ zei ik verzoenend, ‘ik ben immers van de generatie voor wie vliegen nog een uitzondering was, en ik beschouw het als iets heel duurs. Ik ben een soort Chinees, in dat opzicht.’

Het stomme is: vliegen is eigenlijk nog steeds schandalig duur. Alleen stellen we de betaling van de werkelijke kosten ervan uit en trekken we met elke vlucht liever een wissel op onze toekomst, en op die van onze kinderen. Onze schier ontembare vlieglust wordt gevoed met spotgoedkope tickets, en de luchtvaart groeit maar door. Misschien kun je tegenwoordig juist maar beter niet vliegen, opdat je kinderen later nog iets van de wereld kunnen zien. Of een draaglijk leven hebben.

‘Laatst zag ik een kaart van Amsterdam met daarop alle vluchtpatronen,’ zei L. ‘We zijn omsloten door vliegverkeer. Amsterdam kan niet meer uitbreiden vanwege Schiphol: elke wijk die we nog aan de stad zouden kunnen bouwen, wordt verhinderd omdat-ie een overmaat aan geluidshinder zou hebben.’

‘Je kunt er toch niets tegen doen,’ zei D. ‘Als Europa de luchtvaart beperkt, en de rest van de wereld niet, helpt het toch niet.’

‘Dat helpt wél,’ zei ik. ‘Als alle vluchten vanuit Europa fors duurder worden, heb jij niks meer aan de bodemprijzen van RyanAir: om daar dan nog gebruik van te kunnen maken, moet je eerst maar zien dat je Europa uit komt.’

We zwegen. Boven de skyline van Amsterdam zagen we een vliegtuig tot grote hoogte klimmen. Piew-piew, deed ik met mijn vinger, en schoot het kreng de lucht uit.

Kaartje: Schiphol vs. het Groene Hart van Nederland, Kwaliteitatlas.

Oplichting loont, helaas

Het was een heterdaadje geweest, schreef hij. Hij had mijn computer gehackt en had zowel opnames gemaakt van de vunzige sites die ik bekeek, als van de dingen die ik deed terwijl ik daarnaar keek. Voorts had hij al mijn contacten van mijn computer geplukt. Als ik niet binnen twee dagen 3600 dollar zou overmaken op zijn bitcoin-account, dan stuurde hij al die mensen de video in kwestie op. Ging ik op zijn eisen in: zand erover, niets aan de hand, prettig zaken te hebben gedaan.

Nu schrik ik niet snel, en bezoek ik zelden sekssites. Masturberen achter de computer doe ik ook nooit, want mijn bureau staat pal naast het raam. Bovendien is mijn webcam afgeplakt.

Waar ik wel van schrok, was de titel van de chantagemail: die bevatte een oud wachtwoord van me, voor LinkedIn. Verhip. Dus die klojo wist wel iets van me.

Ik dacht even na. De feiten klopten niet, de chanteur mailde geen bewijs voor zijn claims – zelfs geen screenshot van mijn desktop, of van mij – en het wachtwoord was oud. Wacht: was LinkedIn niet een paar jaar geleden gehackt, en daarna had ik dat wachtwoord toch veranderd? Bovendien: hoe ver komt iemand met mijn wachtwoord daar, aangezien ik overal een ander wachtwoord gebruik?

Maar ook realiseerde ik me dat je al vrij handig met computers moet zijn om te snappen dat dit een scam was. Stel dat je de filiaalmanager van een AH-filiaal bent en je kreeg zo’n mail, je keek wel ’s online naar porno en je had je webcam niet afgeplakt: hoe groot was dan de kans dat ja als de sodemieter betaalde, al was het maar voor de zekerheid?

Ik besloot de mail online te zetten, twitterde erover en lichtte wat kenners in. Al snel kreeg ik meer informatie: ja, dit was een nieuwe oplichterstruc, vorige week voor het eerst gesignaleerd; anderen hadden hem ook gekregen, allemaal met andere bedragen en andere bitcoin-rekeningen. Iemand vertelde me hoe ik het crypto-account van de onverlaat kon opzoeken.

Een vriendin mailde: zij had ook zo’n mail gekregen, en sliep er al twee dagen niet van. De politie wist haar niet te helpen. ‘Betalen of niet betalen, eh ja, nou nee, de keus is aan u. Wij weten het verder ook niet.’

Sinds dit weekend houd ik de bitcoin-accounts van twee zulke oplichters in de gaten hier nummmer een, hier nummer twee). Ze hebben inmiddels samen negen slechtoffers verzameld, die in totaal 2,24 bitcoin hebben overgemaakt. Dat is, omgerekend naar de huidige koers, liefst 15.000 dollar. [Nu, een dag later, op dinsdagavond 17 juli, is de stand elf slachtoffers en 3,25 bitcoin, oftewel 23.822 dollar.)

De les: schrik niet te snel. Neem voor elke site een ander wachtwoord, gebruik een wachtwoorden-portemonnee, versleutel belangrijke bestanden (Bits of Freedom kan je meer over computerveiligheid vertellen), en plak je webcam af zodra je ’m niet gebruikt. Plus: de politie behoeft serieuze opvoeding in digitale misdaden.

Bovenal bewijst deze oplichterij dat iedereen wel iets te verbergen heeft: voor vrienden, familie en collega’s; voor hackers, en zelfs voor de overheid. Bescherm zelf je privacy. Doe je dat niet, dan ben je helaas een makkelijke prooi.

Nawoord: Op 18 augustus verscheen op Krebs on Security een uitgebreid stuk over de zogeheten screencam extortion scam. Wie erachter zaten? Waarschijnlijk Russische oplichters, en daarna haakten een boel kruimeldiefjes aan.

Chantage

Ha ha ha. Vanavond kreeg ik een Engelstalig blackmail-mailtje: iemand die claimt mijn wachtwoorden en al mijn contacten te hebben, en precies weet welke vunzige videosites ik bezoek en die bovendien video’s heeft van de perverse dingen die ik achter mijn computer doe. Nu is mijn webcam afgeplakt, maar dat terzijde. Iemand zin om deze Lupe te helpen traceren? Misschien kunnen we het vod wat trammelant bezorgen. Oh en als er rare video’s van ‘mij’ verschijnen, dan weet u wat er aan de hand is :)

Eerst de mail, dan de headers.

Mail van Lupe:

I will directly come to the point. I know that link_me2 is your pass word. More importantly, I do know about your secret and I’ve evidence of this. You don’t know me personally and no one employed me to investigate you.

It’s just your bad luck that I stumbled across your misdemeanor. In fact, I actually placed a malware on the adult vids (porn) and you visited this site to have fun (you know what I mean). When you were busy watching video clips, your web browser started functioning as a Rdp (Remote control desktop) with a key logger which provided me access to your display screen and webcam. Just after that, my software program gathered every one of your contacts from your messenger, fb, as well as mailbox.

Next, I put in more hours than I probably should have into your life and made a double screen video. 1st part displays the recording you had been viewing and second part displays the view from your web camera (its you doing dirty things).

Honestly, I’m ready to forget all about you and allow you to continue with your daily life. And my goal is to offer you two options that will achieve that. The above choices either to ignore this letter, or perhaps pay me $3600. Let’s explore these 2 options in details.

Option 1 is to ignore this message. You should know what is going to happen if you opt this path. I definitely will send your video to your entire contacts including friends and family, colleagues, and so on. It doesn’t protect you from the humiliation your household will face when friends and family find out your sordid details from me.

Other Option is to pay me $3600. We will call it my “privacy fee”. Now let me tell you what happens if you choose this path. Your secret remains your secret. I’ll destroy the video immediately. You continue on with your daily life as if nothing like this ever happened.

Now you may be thinking, “I should go to the cops”. Let me tell you, I have covered my steps to ensure this message cannot be linked returning to me and it will not steer clear of the evidence from destroying your daily life. I’m not trying to break your bank. I just want to get paid for efforts and time I put into investigating you. Let’s assume you have chosen to make all this go away and pay me the confidentiality fee. You will make the payment through Bitcoins (if you don’t know this, type “how to buy bitcoins” in google)

Required Amount: $3600
Receiving Bitcoin Address: 169rDGiiDxTKknBYgLPDq4sCQJjKgejkni
(It is cASe sensitive, so copy and paste it carefully)

Tell no-one what you should be transferring the bitcoin for or they possibly will not sell it to you. The task to obtain bitcoin usually takes a short time so do not put it off.
I’ve a special pixel in this message, and right now I know that you’ve read this mail. You have 2 days to make the payment. If I don’t receive the BitCoin, I will, no doubt send your video recording to your entire contacts including close relatives, colleagues, and so on. You better come up with an excuse for friends and family before they find out. Nonetheless, if I do get paid, I’ll destroy the video immediately. It is a non-negotiable offer, thus please don’t waste my personal time and yours. Your time has started.

Headers:

Return-Path:
Delivered-To: karin@spaink.net
Received-SPF: Pass (sender SPF authorized) identity=mailfrom; client-ip=40.92.255.32; helo=apc01-hk2-obe.outbound.protection.outlook.com; envelope-from=mamedwardoneilllta@outlook.com; receiver=karin@spaink.net
Received: from APC01-HK2-obe.outbound.protection.outlook.com (mail-oln040092255032.outbound.protection.outlook.com ¹)
(using TLSv1.2 with cipher ECDHE-RSA-AES256-SHA384 (256/256 bits))
(No client certificate requested)
by mail.high5.nl (Postfix) with ESMTPS id 6D1E19AA7F9
for ; Sat, 14 Jul 2018 21:26:15 +0200 (CEST)
DKIM-Signature: v=1; a=rsa-sha256; c=relaxed/relaxed; d=outlook.com;
s=selector1;
h=From:Date:Subject:Message-ID:Content-Type:MIME-Version:X-MS-Exchange-SenderADCheck;
bh=qghn3dGNPjiUb7Dla0JPse1sKmoutEJrYqs/3hvjf2E=;
b=ZIkmhLDlNXW73lSHi9debfIyfg7hFw76+L3p5KmxCeOZ78O/DS16pNMqU7jVs4DD5pJWINzCJ0wBs18DrnLYJti2YpAG1No9VrRmKbYjlFHlH+vAvEQKhL7SeByRG0lwh/XT6s/Da8EIFiqoo5F9WyA0ycynf8cWGG1BOCDyqzi1UGMDhIF7AOvfFUIAf8xl7LfqEMrP8226IpWHtUOD5fXztB/qjSai9PtBD89SRcOrEhLCvFgHOhKps8nDrs2iPdR6PM9SATWY8UjJ3Lj/tG2JCrSNIw7v6KOdKVEHa3maBzRjyU3AGYcuCwNjNJ6DvCo1vA5VtR37S5iegDd2TQ==
Received: from HK2APC01FT005.eop-APC01.prod.protection.outlook.com
(10.152.248.60) by HK2APC01HT010.eop-APC01.prod.protection.outlook.com
(10.152.248.133) with Microsoft SMTP Server (version=TLS1_2,
cipher=TLS_ECDHE_RSA_WITH_AES_256_CBC_SHA384_P384) id 15.20.952.17; Sat, 14
Jul 2018 19:26:10 +0000
Received: from SG2PR06MB2409.apcprd06.prod.outlook.com (10.152.248.54) by
HK2APC01FT005.mail.protection.outlook.com (10.152.248.148) with Microsoft
SMTP Server (version=TLS1_2,
cipher=TLS_ECDHE_RSA_WITH_AES_128_CBC_SHA256_P256) id 15.20.952.17 via
Frontend Transport; Sat, 14 Jul 2018 19:26:10 +0000
Received: from SG2PR06MB2409.apcprd06.prod.outlook.com
([fe80::b8a8:f9b2:c629:8b68]) by SG2PR06MB2409.apcprd06.prod.outlook.com
([fe80::b8a8:f9b2:c629:8b68%13]) with mapi id 15.20.0952.021; Sat, 14 Jul
2018 19:26:09 +0000
From: Lupe Samuel
To: “karin@spaink.net”
Subject: Re: karin – link_me2
Thread-Topic: karin – link_me2
Thread-Index: AQHUG6iE8WyrTKUjnU+QbCTBga/2IA==
Date: Sat, 14 Jul 2018 19:26:09 +0000
Message-ID:
Accept-Language: en-US
Content-Language: en-US
X-MS-Has-Attach:
X-MS-TNEF-Correlator:
x-incomingtopheadermarker: OriginalChecksum:2F256537CF006077ED14336DB5A56DD1DB33146BF3F2ADC96CEED5C599274899;UpperCasedChecksum:66B53EDA47EF6793B429CEBD02DE7C9204A6F0338D98E60BF228BE242C601DF3;SizeAsReceived:6788;Count:43
x-tmn: [BP208SReWpvtYUizdFjGIqUO3qnALeMP]
x-ms-publictraffictype: Email
x-microsoft-exchange-diagnostics: 1;HK2APC01HT010;7:gL/TyZHWTdnWkRXhHVACvtc/D+CA3IBWY5pZdYqDMfFziFDAm19Fndc3IJBoGl1UwLaMV5hoUuQ38JD9jgKacm07Wt9NPeetex9iT5EIqNYPCbrTBm+WcTcLBbExe6ILwJTSGvVLk+bNRH1bViN1kg6pQq7SeccuOt/cKMQ68Pk01q02A/l7nfmqC8fGksSKpVfM1KH542hSmwdIOh9i86dg7gIYHF3WGKSddbKjsMX0DosyHvLPcfn2jIUQy34e
x-incomingheadercount: 43
x-eopattributedmessage: 0
x-microsoft-antispam: UriScan:;BCL:0;PCL:0;RULEID:(7020095)(201702061078)(5061506573)(5061507331)(1603103135)(2017031320274)(2017031324274)(2017031323274)(2017031322404)(1603101448)(1601125500)(1701031045);SRVR:HK2APC01HT010;
x-ms-traffictypediagnostic: HK2APC01HT010:
x-exchange-antispam-report-cfa-test: BCL:0;PCL:0;RULEID:(82015058);SRVR:HK2APC01HT010;BCL:0;PCL:0;RULEID:;SRVR:HK2APC01HT010;
x-forefront-prvs: 07334CBCCD
x-forefront-antispam-report: SFV:NSPM;SFS:(7070007)(189003)(199004)(87572001)(86362001)(8676002)(2501003)(5250100002)(7696005)(8936002)(106356001)(20460500001)(6916009)(74316002)(105586002)(1730700003)(5660300001)(81156014)(5640700003)(229853002)(54896002)(14454004)(55016002)(82202002)(6346003)(68736007)(25786009)(99286004)(26005)(426003)(2900100001)(486006)(476003)(2351001)(14444005)(256004)(56003)(6246003)(19627235002)(10156002)(33656002)(97736004)(104016004)(53906005)(102836004)(6436002)(98824002)(42262002);DIR:OUT;SFP:1901;SCL:1;SRVR:HK2APC01HT010;H:SG2PR06MB2409.apcprd06.prod.outlook.com;FPR:;SPF:None;PTR:InfoNoRecords;MX:1;A:1;LANG:;
received-spf: None (protection.outlook.com: outlook.com does not designate
permitted sender hosts)
authentication-results: spf=none (sender IP is )
smtp.mailfrom=mamedwardoneilllta@outlook.com;
x-microsoft-antispam-message-info: UIUU1e46EGQCTrn0M1cBDU3Yahm7igV3tA24Uy2Q0ByZm1MgCVPmwh+iA4JRIB2D1Zctyvjh0aSJJcgkBTvxq/gN1YLFDUnULb5lO5roMdzF9p5jcbLFQyUy7BzQHjjcfuiMkSl0kKBv3buJF6+kbyg88CH5xfCEKkqx6boKHXvicP3FtJn2UpwGQChY5sFtO9NaOgRYf7dpeXPL0cCfZqnpbi/A63zJVY7RiyN+8ko=
Content-Type: multipart/alternative;
boundary=”_000_SG2PR06MB2409E2937AC07AF15AE66C2BC85F0SG2PR06MB2409apcp_”
MIME-Version: 1.0
X-OriginatorOrg: outlook.com
X-MS-Exchange-CrossTenant-RMS-PersistedConsumerOrg: 7181d4b0-87d6-4f4e-ba33-0d3746212cec
X-MS-Exchange-CrossTenant-Network-Message-Id: 70f93cd1-0374-4155-7f21-08d5e9bfa770
X-MS-Exchange-CrossTenant-rms-persistedconsumerorg: 7181d4b0-87d6-4f4e-ba33-0d3746212cec
X-MS-Exchange-CrossTenant-originalarrivaltime: 14 Jul 2018 19:26:09.9517
(UTC)
X-MS-Exchange-CrossTenant-fromentityheader: Internet
X-MS-Exchange-CrossTenant-id: 84df9e7f-e9f6-40af-b435-aaaaaaaaaaaa
X-MS-Exchange-Transport-CrossTenantHeadersStamped: HK2APC01HT010

–_000_SG2PR06MB2409E2937AC07AF15AE66C2BC85F0SG2PR06MB2409apcp_
Content-Type: text/plain; charset=”Windows-1252″
Content-Transfer-Encoding: quoted-printable

Show 1 footnote

Verlangen naar een vechtscheiding

Het Britse vertrek uit de EU lijkt inmiddels op een slechte strip uit Punch Magazine – zo een waarbij een dronkenlap, zichzelf overeind houdend aan een lantaarnpaal, met gebalde vuist uithaalt, en niet doorheeft dat-ie zichzelf in het gezicht beukt.

Het was al bizar hoe slecht de Britse regering zich had voorbereid op de beslissingen die ze zelf in gang had gezet. Terwijl de EU-delegatie bij de eerste officiële bespreking van het Britse vertrek stapels dikke ordners met problemen, openstaande vragen en punten van onderhandeling had klaarliggen, kwamen de Britten aanzetten met ongeveer niets, en dachten op grond daarvan op tafel te kunnen slaan. We zijn inmiddels maar negen maanden verwijderd van hun daadwerkelijke uittreding, en er is niets geregeld – sterker, de Britten hebben pas afgelopen vrijdag verteld wat henzelf voor ogen staat.

En dat was totaal onhaalbaar. De Britten hebben van oudsher een uitzonderingspositie binnen de EU gehad: andere EU-landen hebben veel en vaak toegegeven om het VK binnen de EU te houden. Zo waren ze bijvoorbeeld niet aangesloten bij de euro. Maar als je eenmaal besluit te vertrekken, kun je moeilijk extra eisen ter tegemoetkoming verlangen – en toch is dat precies de strategie die het VK heeft volgehouden.

De regering-May gedraagt zich alsof ze haar vertrek als een keuzemenu kan inkleden. We willen graag de vrije handel van goederen en de douane-unie in stand houden, maar wel het vrije verkeer van personen (for what it’s worth) afschaffen. Kunnen we de Europese regels voor voedselveiligheid behouden, maar nee, we willen ons echt niet langer committeren aan het Europese humanitair recht. Wel dit, niet dat. En al die tijd maar klagen dat de EU eigenlijk zo vreselijk vies is dat ze er zelfs de daghap niet blieven.

Het is juffertjesgedrag. Telkens met veel misbaar weglopen bij je lief, hopend dat die je geschrokken achterna rent, om vervolgens op zijn knietjes te vallen en te soebatten of je niet – ik hou zoveel van je, ik kan echt niet zonder je! – in godsvredesnaam bij hem wilt terugkomen. Maar die strategie hebben de Britten al decennialang toegepast, en nadat ze – middels dat referendum, waar Brexit-voorman Nigel Farage zichzelf en zijn hedgefund-vriendjes bovendien mateloos aan verrijkt heeft – publiekelijk besloten de kuierlatten te nemen, zei de EU: nou ok, dan moet het maar.

De Britse regering aast op een vechtscheiding. Maar die strategie werkt alleen wanneer je aanstaande ex je eigenlijk wil houden, en die deur hadden de Britten zelf al dichtgeslagen; zij het met een minimale meerderheid, maar helaas met kracht bevestigd door dezelfde regering die nu denkt dat beggars ook gerust choosers kunnen zijn.

Wat me intussen vooral bevreemd, is hoe snel wereldmachten kunnen tanen. Voor het VK geldt hetzelfde als voor de VS: een paar jaar te lang en te schril schreeuwen, en alle aanzien en invloed die je met moeite hebt opgebouwd, gaan in rook op.

Het ventiel van het ongemak

‘Ik doe het niet meer,’ zegt ze. ‘Zo vaak zijn mijn grappen gebaseerd geweest op zelfspot. Maar voor wie buiten de kaders van normaliteit valt, is zelfspot geen vorm van bescheidenheid, maar van zelfvernedering.’

Aan het woord is de Australische stand-up comédienne Hannah Gadsby, wier programma Nanette momenteel op Netflix te zien is. Ze licht haar stelling toe met een voorbeeld uit een eerdere show. Daarin vertelde ze hoe een man haar ervan betichtte dat ze met zijn vriendin flirtte en agressief op haar afkwam; pas nadat de vrouw in kwestie hem toeriep dat Gadsby een vrouw was, droop hij af. ‘O shit, het is een vrouw? I don’t beat up women.’ De anekdote werkte, omdat Gadsby openlijk lesbisch is en tamelijk butch oogt.

Ditmaal komt Gadsby eerst met een nieuwe punchline. Ze vertelt dat ze indertijd wel degelijk met de vrouw flirtte, maar ‘dat dit me niet het geschikte moment leek om de man bij te scholen over zijn heteroseksuele vooroordelen’. De grap concentreert zich zo op de misconceptie van de pummel, en Gadsby ontsprong de dans omdat hij haar niet doorhad. Lesbo’s bevinden zich onder ieders radar.

Verderop in de show vertelt ze uiteindelijk het volledige verhaal – wat er na de punchline gebeurde. Want in werkelijkheid daagde het de man dat ze lesbisch was. ‘Oh, you’re a lady faggot. Then I am allowed to beat the shit out of you.’ Wat hij vervolgens deed. Niemand greep in, en Gadsby schaamde zich nadien zo vreselijk dat ze niet eens naar het ziekenhuis ging en evenmin aangifte durfde doen – bang voor nog meer vernedering.

De punchline van een grap is, zo legt ze ergens halverwege haar avondvullende programma uit, een manier om de eerder opgebouwde spanning met een grijns te laten ontsnappen: de punchline is het ventiel van het ongemak. De punchline zorgt ervoor dat de status quo niet ter discussie komt te staan, de punchline zorgt ervoor dat het publiek nooit echt wordt geconfronteerd en in plaats daarvan op de ontsnapping via een bevrijdende lach wordt getrakteerd.

Maar dat wil ze niet meer. Want op die manier, zo legt Gadsby kernachtig – en geestig – uit, spot ook zij met de pijn die buitenstaanders, iedereen die buiten de normaliteit valt, zo te vaak hebben te verduren. Als buitenstaander heeft ze zich van oudsher moeten bekwamen in de kunst anderen te bevrijden van het ongemak dat haar bestaan hun bezorgt.

En juist daaraan wil ze niet langer meewerken – omdat het haar eigen realiteit en eigen ervaringen ontkent, en die hooguit opdient in de vorm van een behapbare grap. Zodat zij uiteindelijk opgezadeld raakt met de taak het ventiel te vormen wanneer ze de misstappen van anderen tracht te benoemen.

Dus ditmaal weigert Gadsby dat. Het leidt tot een magistrale show, waarin ze colleges kunstgeschiedenis verbindt met een meta-analyse van grappen en de ris aan #MeToo-verhalen. en eindigt met: ‘The tension is yours. Deal with it.’

Medicijn tegen farmaceuten

Dat nieuwe geneesmiddelen vaak extreem duur zijn, kun je nog goedpraten onder verwijzing naar de hoge kosten van ontwikkeling en onderzoek. Maar ook de prijs van oude, beproefde medicijnen gaat geregeld dramatisch omhoog: ze kosten dan bijvoorbeeld ineens 36 keer zoveel.

De Volkskrant publiceerde laatst een droef stemmende inventarisatie van de trucs en tactieken die de farmaceutische industrie gebruikt om prijsstijgingen door te voeren. Het actieve ingrediënt wordt iets veranderd, een bedrijf bedenkt een andere toepassing voor een allang ingeburgerd medicijn, er wordt een andere wijze van toediening verzonnen: en hopla, het patent mag worden vernieuwd en de maker heeft voor de tweede keer twintig jaar het monopolie op een pil of poeder. Het effect: meer geneesmiddelen worden gaandeweg onbetaalbaar, en de industrie legt een steeds groter beslag op de budgetten in de gezondheidszorg.

En ’t is bepaald niet zo dat de farmaceutische industrie op een houtje moet bijten. De winst in die sector is een stabiele 21 procent, en ze geven er minder uit aan onderzoek en ontwikkeling dan aan marketing.

Gelukkig wordt er tegenwoordig meer nagedacht over remedies tegen zulke monopolies. Er zijn inventieve oplossingen bedacht: zo bleek van Amfexa alleen de 5mg-variant gepatenteerd te zijn, zodat apothekers zelf rustig tabletjes van 2,5mg kunnen bereiden en artsen ineens liever 2x 2,5mg voorschrijven dan 1x 5mg.

Gisteren kwam het Commons Network met een uitgebreid plan hoe je ontwikkeling, onderzoek, data en patenten rond geneesmiddelen anders zou kunnen inrichten. Ze bepleiten dat overheden en wetgeving meer ruimte vrijmaken voor het publiek belang, onder meer door inperking van patenten, en met gerichte subsidies, in ruil voor een publiek deel in de winst. Vooral willen ze dat onderzoeksgegevens breder gedeeld kunnen worden.

Ze zullen Ben Goldacre geheid aan hun zijde vinden. Deze Britse psychiater en wetenschapsjournalist maakt zich al jarenlang druk over het gemak waarmee farmaceutische bedrijven alle onderzoeksresultaten die ze niet bevallen kunnen verdoezelen, en alleen publiceren wat in hun straatje te pas komt. Vaak is de onderzoeksopzet geheel toegesneden op het verkrijgen van het gewenste resultaat, of worden onderzoeken herhaald totdat eruit komt wat eruit moest komen. Goldacre is een groot voorstander van het verplicht publiceren van alle ‘missing data’, omdat je alleen een compleet beeld van een medicijn kunt krijgen als ook het falen van een onderzoek bekendheid krijgt. Bovendien kunnen andere onderzoekers weer van zo’n miskleun leren.

En het zou ontzettend helpen wanneer apothekers weer zelf pillen leren draaien, in plaats van hoofdzakelijk doosjes over de toonbank te schuiven. Een apotheker mag veel gepatenteerde middelen immers zelf bereiden, maar alleen voor zijn eigen patiënten. Misschien moet apotheker zijn weer een vak worden.

Het onderste uit de kan

Opnieuw was het raak. Trouw wist dit weekend te melden dat Shell al tien jaar lang – ja keurig met toestemming van de Belastingdienst hoor, alles picobello geregeld – de dividendbelasting ontwijkt. In totaal heeft de deal Nederland 7 miljard gekost.

Kassa voor Shell.

Waarom dan nog dat recente gehannes met de verlaging van de dividendbelasting ter waarde van 1,4 miljard per jaar, denk je dan, als argeloos burger? Welnu: waarschijnlijk omdat de EU, in het kader van de maatregelen tegen belastingparadijzen, deze absurde afspraak tussen Shell en ons aller fiscus wil verbieden. Dan moet je als grootverdiener toch íets doen om je schaapjes op het droge en je aandeelhouders tevreden te houden?

Intussen onderhandelt de overheid met Shell en Exxon over een schadeloosstelling. Beide bedrijven voelen zich immers ernstig gedupeerd omdat ze de Groningse gasvelden niet verder mogen leegzuigen, terwijl er – volgens hen – nog voor een slordige 50 tot 125 miljard euro in de bodem zit. Dus nu onderhandelen ze met minister Wiebes over een genoegdoening.

Mochten beide multinationals niet tevreden zijn met Wiebes’ voorstellen, dan kunnen ze hun beklag doen bij een ISDS-tribunaal. Via het Energy Charter Treaty – dat nota bene op voorspraak van Nederland is ontworpen – mogen bedrijven een zaak aanspannen wanneer gewijzigd overheidsbeleid hun winstverwachting nadelig beïnvloedt. Die tribunalen vonnissen overwegend in het voordeel van multinationals, ook al is daar betwist overheidsbeleid democratisch tot stand gekomen, en hun uitspraken zijn bindend: er is geen beroep mogelijk. Alleen al het dreigen met een ISDS-claim zorgt vaak dat overheden inbinden: ze verhogen ‘uit vrije wil’ hun aanbod voor een schadevergoeding, of zwakken hun beleid af.

Let wel: ISDS verleent bedrijven het recht om compensatie te eisen wanneer veranderend overheidsbeleid ervoor zorgt ze minder winst maakten dan ze berekend hadden.

Ineens zag ik de zaken die Milieudefensie tegen Shell en de Nederlandse overheid heeft aangespannen, in een ander perspectief. Milieudefensie probeert feitelijk een civiele variant op het ISDS af te dwingen, en een juridisch vehikel te vinden om het collectieve belang van burgers – luchtkwaliteit, gezondheid, klimaatbeleid, leefomgeving – te verdedigen. Als multinationals kunnen eisen dat overheden hun winstverwachting compenseren, maar burgers elk recht ontberen om zichzelf collectief te weren tegen de claims van multinationals, is elke balans kwijt.

Shell wil het onderste uit de kan: winst op al haar producten, geen belastingen betalen, compensatie krijgen bij gewijzigd beleid, verantwoordelijkheid ontwijken voor de ravage die het heeft aangericht, en dan nog een bonus on top of it all.

Die 7 miljard moet Shell maar terugbetalen. Dat is een mooi begin voor de enorme investering die nodig is om Groningse huizen aardbevingsbestendig te maken.

Beeld: Branderism, deel van affiche tegen Shell, Engeland