Critici van het veiligheidsbeleid zeggen het al langer: wat we doen is (vermeende) veiligheid uitruilen tegen onze individuele vrijheid. Israel neemt die ruil wel heel letterlijk: wie niet mee wil doen aan beschermingsmaatregelen, gaat de cel in. Het Israëlische parlement, de Knesset, heeft een voorstel aangenomen om van alle burgers biometrische gegevens af te nemen (vingerafdrukken, digitale foto). Burgers zijn verplicht om mee te werken: op weigering staat een jaar gevangenisstraf. Dat is nogal draconisch…
Tweakers.net besteedde eerder dit jaar aandacht aan de Israëlische centrale biometrische database, en schreef toen dit:
\Volgens de Israëlische overheid komt het steeds vaker voor dat burgers hun paspoorten in het buitenland verkopen en ze vervolgens als gestolen opgeven. Daarom moeten de identiteitsbewijzen worden beveiligd met gezichtsscans en vingerafdrukken, aldus de regering. De Israëlische overheid stelt dat de gegevens burgers tevens toegang zullen geven tot elektronische overheidsdiensten en dat de informatie kan helpen bij identificatie van slachtoffers bij een ramp. De politie kan echter ook toegang tot de data verkrijgen, schrijft de Israëlische krant Haaretz, al mogen agenten er niet zonder toestemming in grasduinen. Ook in Nederland is overigens besloten dat justitie vingerafdrukbestanden mag raadplegen voor het oplossen van misdrijven.
De voorstellen zijn met de nodige kritiek in Israël ontvangen. Ondanks toezeggingen over uitgebreid antecedentenonderzoek voor functionarissen die toegang tot de gegevens krijgen, zijn sommigen bang dat de data in verkeerde handen terechtkomt. Ook wordt erop gewezen dat het vastleggen van gezichtsgegevens kan worden gebruikt voor het in de gaten houden van burgers. Daarnaast bestaat de vrees dat fouten in het systeem er toe leiden dat mensen onterecht als crimineel worden gebrandmerkt. Het verlenen van toegang tot de gegevens voor opsporingsdiensten zou bovendien van iedere Israëliër een potentiële crimineel maken.
In de VS was ik binnen 2 minuten binnen, alle Indianenverhalen ten spijt. Wel werd een vingerafdruk gemaakt van de linker- en rechterwijsvinger en er werd een biometrische foto gemaakt. Die gegevens worden heel lang bewaard en als er toevallig iets fout gaat (en waar gaat dat niet) dan kun je aardig in de aap gelogeerd raken als foute info aan jouw wijsvinger wordt gekoppeld, bijvoorbeeld.
Maar dat ik zo snel binnen was, stelde me erg gerust. Je moet namelijk na elke arrestatie een visum aanvragen. En ik ben wel eens aangehouden, na de aangifte van een bekende Nederlander (ach ja, all is fair in love and war). Ik heb zelfs een hele nacht in de cel doorgebracht toen, al denk ik dat mijn reactie op de woorden “u bent nu aangehouden” die toen luidden “ik dacht dat klassenjustitie niet meer bestond in dit land, sinds de Baarnse roetkapaffaire” daar zeker een bijdrage aan hebben geleverd. Net zo uitgemikt met de koffie- lunch- en theepauzes dat de rest van de toegestane hoortijd zonder voorgeleiding voor een RC de volgende dag viel. Overigens was er de volgende dag wel zo’n verzustering met de verhorende vrouwelijke rechercheurs dat ze me zeiden dat het echt nogal naief van me was te denken dat er geen klassenjustitie meer bestond in Nederland, en dat natuurlijk het hele bureau in rep en roer was als een bekend iemand aangifte kwam doen, dat zo’n aangifte natuurlijk veel serieuzer werd genomen.
Nou heb ik een afweging gemaakt, zal ik een visum aanvragen of niet. Maar ik dacht dat ik het als testcase zou gebruiken. Als het inderdaad zo erg gesteld zou zijn met de privacybescherming dat direct bij de American customs in het beeldscherm zou verschijnen dat deze mw X ooit 5 jaar terug gearresteerd is geweest, al is geen enkel gevolg gegeven aan de aangifte en is volledig geseponeerd, en als ik op grond daarvan zou worden terug gestuurd naar Nederland, dan zou ik daarna een stampij gaan maken waardoor iedereen zich zou gaan realiseren dat dit soort beperkende maatregelen niet alleen enge boeven raken, of griezelige terroristen.
Ook doodgewone vrouwen als ik, nooit een cent belastingfraude gepleegd, nooit een ander mens benadeeld, kunnen door zoiets geraakt worden. Two in one had het kunnen worden, als ze me niet binnen hadden gelaten. Over de schrijnende klassenjustitie die in Nederland nog steeds bestaat (de aangever en ik hebben inmiddels vrede gesloten, maar dat duidt op nogal wat grootmoedigheid aan mijn kant gezien de enorme schade die zo’n aangifte aanricht, geen rook zonder vuur immers, en ze zetten je toch niet zomaar in de cel, ik ben 2 banen kwijtgeraakt hierdoor terwijl ik echt niets had gedaan dat zoiets rechtvaardigde) en over de volledige aantasting van de privacy als zoiets zomaar naar boven zou floepen op het schermpje van de American customs meneer of mevrouw.
Maar er floepte niks naar boven. Op de vraag (op de visa-waiver) of ik wel eens gearresteerd was geweest heb ik neen geantwoord. En het is weer niet zo erg gesteld dat er een directe link is van de justitiele documentatie naar de American customs. Misschien wel bij veroordelingen, maar bij een situatie als de mijne, een aangifte, arrestatie en vervolgens volledig sepot gebeurt er niets als je neen aankruist bij die vraag.