[Met dank overgenomen van Bert Brussen.]
Hieronder staat een (Engelstalige) TED-lezing van de Brtits-Amerikaanse schrijver en journalist Andrew Solomon die The Noonday Demon schreef – een gerenommeerd boek over depressie – naar aanleiding van zijn eigen langdurige ervaringen ermee. In deze TED-lezing geeft hij een beschrijving van depressie en de wereldwijde behandelingen ervan. Een ontroerend verhaal, dat depressie niet demoniseert maar reëel beschrijft, en dat laat zien hoe moeilijk het is om eruit te komen. En nee, een pilletje volstaat iet. Maar waarom zou een pil slecht zijn?
“This distaste that people still have for the idea of treatment [of depression], the notion that somehow if we went out and treated a lot of people in indigent communities, that would be an exploitative thing to do, because we would be changing them. There is this false moral imperative that seems to be all around us that treatment of depression, the medications and so on, are an artifice, and that it’s not natural. And I think that’s very misguided. It would be natural for people’s teeth to fall out, but there is nobody militating against toothpaste. And people then say, “Well, but isn’t depression part of what people are supposed to experience? Didn’t we evolve to have depression? Isn’t it part of your personality?” To which I would say, mood is adaptive. Being able to have sadness and fear and joy and pleasure and all of the other moods that we have, that’s incredibly valuable. And major depression is something that happens when that system gets broken. It’s maladaptive.”
En dit schreef ik meer dan tien jaar geleden… http://home.kpn.nl/heraclitus/heraclitus_depressie.html
Het boek is heel wat beter dan de lezing… maar dit terzijde.
Gevallen? Aaai over je bol & kusje. Of pleister. Pleister & aai over je krulletjes én kusje. Of gipskamer en ook dan nog weer een kusje. Soms zelfs chirurgie op de OK gevolgd door revalidatie. ‘n Paar kusjes, ook.
Wanneer je leven ontspoord is; en je het zelf niet meer op de rails krijgt, dan zou in dat geval een kusje volstaan? Is dan ‘n arm om je schouders voldoende? Of ‘n met wat medicatie aangevuld goed gesprek of serie sessies met ‘n shrink?
Andrew Solomon:
“I kept redating the beginning of the depression: since my breakup with my girlfriend the past October, since my mother’s death; since the beginning of her two-year illness; since puberty; since birth. Soon I couldn’t remember what pleasurable moods had been like.”
“I hope, that fifty years hence … had to endure such primitive science”
En meer. Ja hij kan schrijven als de duivel. En noemt terecht de kunsten (I felt a funeral in my brain).
Een hart wat zich opent, of een dat breekt; of ‘n maag die zich omkeert – heeft minder te maken met litteraire vormgeving als met accuratesse in ‘t beschrijven van de werkelijkheid.
Mensen maken zich dik (ik ben zelf ‘n tegenvoorbeeld – vreet me waarschijnlijk op)
Nog iets akeligs: Het leven redden van Andrew Solomon is belangrijker dan hulp aan Jan, Piet of Klaas – wanneer die minder dan modaal inkomen genieten.
Maar je kunt niets meer. Er is niX wat je klaarspeelt. Ik tegen m’n shrink: “Ik wil dood; jawel. En ik woon op 150 meter van de Maas. Maar al zetten ze me op de railing van de brug … .. . Dan nog, ben ik bang (in de betekenis van: vrees ik), heb ik een zetje van iemand nodig.”
Ik heb ‘t begin van de afbraak, 20 jaren her, van voorzieningen in de psychiatrie nog van nabij meegemaakt: nét op tijd in ‘t Dolhuys en na de eeuwwisseling had ik ‘t mogelijk niet gered. Mazzel gehad.
Net als scholing, is geneeskunde duur. Maar géén onderwijs en géén medicijnen is nog veel duurder. En besparingen erop KOSTEN meer dan ze opleveren.
Dan nog. Een leven is niet quantificeerbaar. Geen prijs op te zetten.
bij het trtc waar ik behandelt wordt moet 10% bezuinigd worden
ze weten nog niet hoe en wat, tis belachelijk, hoe jonger mensen behandelen hoe minder het kost en hoe gezonder ze er uit komen, hier komen ze vaak jong binnen
en kunnen er na weer een leven oppakken… we wworden al door spvers behandelt alps het even kan, oh ja die van mij is licht overspannen…