Dit is de eerste keer dat ik van Karin meemaak dat haar spraakwaterval opgedroogd is.
Het moet heel wat voor je betekenen Karin. The Lord giveth and the Lord taketh away [Job 1:21]. Niet dat dat een atheist enige troost zal kunnen bieden :-( Mijn medeleven…
Gecondoleerd en sterkte, Karin. Schrale troost. Uiteindelijk zullen de mooie herinneringen de grauwsluier van vandaag verdrijven. Nadat de tijd de wonden geheeld heeft, leer je omgaan met de bijverschijnselen van littekens.
Ik had eens onderstaande anecdote gelezen over haar, en daar moest ik toentertijd zo hard om lachen, zij leek me een leuk mens om als vriend te hebben:
“Of neem Lies, een andere goede vriendin. Die had laatst een hoogst ingewikkeld diploma behaald en werd feestelijk uitgenodigd om dat te komen ophalen; daarbij zouden toespraken en glazen wijn en hapjes gratis aangeleverd worden, het enige waar haar bijdrage nog uit hoefde te bestaan was met partner te verschijnen.
Nu heeft Lies veel partners, wel vier. Trouwhartig gaf ze op vijf dames sterk te zullen verschijnen, ze deed voor de zekerheid nog wat Bonapunten in de retour-envelop (onder het motto ‘rij maar mee, rij maar mee, allemaal in de arreslee’; het was tenslotte een marketing- en reclamediploma dat ze zich zojuist had verworven). En guess what. Een boos telefoontje kreeg ze. Wat of dat wel niet te betekenen had, één partner was meer dan genoeg en hoezo had ze d’r vier? Lies hield voet bij stuk (wij steunen elkaar altijd in standvastigheid, dat helpt immens) en riep dat ze er vier konden krijgen of anders kwam ze helemáál niet en jullie zoeken het maar uit en zeker nooit gehoord van modern leven en lees je de kranten dan niet, die staan toch vol van de margarine? En dat was dat, zei Lies. Zó wilde ze haar diploma en anders niet.
De juffrouw aan de telefoon krabbelde terug. Ja nee, margarine, dat was waar, accóórd. Maar alles goed en wel, je kon per slot van optellen en aftrekken toch geen onderscheid maken, zij vier tegen de rest één was niet in orde, Lies diende derhalve bij te betalen anders kwamen zij er tekort aan.”
Ik hoop dat die overige 2 vriendinnen van Lies ook vriendinnen van jou zijn, en dat jullie vooral nu “elkaar altijd steunen in standvastigheid, dat helpt immens”.
Zo ontzettend oneerlijk…….. Sterkte, heel veel sterkte….. Ik vraag me soms wel eens af waarom er zoveel toffe mensen van de aardbodem geplukt worden, terwijl er toch genoeg hufters zijn, die best gemist zouden kunnen worden….
Da’s blikvertekening Dees…. Hufters gaan ook dood maar die vergeten we subiet. De goeden herinneren we ons nog lang en daarom lijkt het of die vaker worden weggeplukt. Denk ik.
Nou nog eentje van jullie samen met champagne om de lezertjes een goed jaar te wensen.
Proost!
Karin, wat erg… wat snel… gecondoleerd
Ik denk aan je!
Liefs, LadyDaan
Mijn condoleances, Karin.
En sterkte.
Kuba
Gecondoleerd. En mijn verontschuldiging voor mijn volstrekt misplaatste reactie.
Geeft niet Henk, je kon het niet weten. Het was immers zonder woorden.
Wat moet het nu moeilijk zijn…
Het spijt me voor je.
hartelijk.
WAT ENORM KUT
STERKTE LIEVE KA
Sterkte Karin,
Het is (en blijft) enorm verdrietig als je afscheid moet nemen van een vriendin. Soms is het leven wel heel kort :(
Mijn deelneming, Karin.
Ik weet nog hoe je schreef dat ze je alder alderliefste vriendin was. Sterkte!
Dit is de eerste keer dat ik van Karin meemaak dat haar spraakwaterval opgedroogd is.
Het moet heel wat voor je betekenen Karin. The Lord giveth and the Lord taketh away [Job 1:21]. Niet dat dat een atheist enige troost zal kunnen bieden :-( Mijn medeleven…
Heel veel sterkte..meer woorden heb ik ook niet ter troost..
Het is en blijft vreemd en wonderlijk, de nabije dood die je ook nog eens zelf bijna waarnam.
Gecondoleerd en sterkte, Karin. Schrale troost. Uiteindelijk zullen de mooie herinneringen de grauwsluier van vandaag verdrijven. Nadat de tijd de wonden geheeld heeft, leer je omgaan met de bijverschijnselen van littekens.
Ik had eens onderstaande anecdote gelezen over haar, en daar moest ik toentertijd zo hard om lachen, zij leek me een leuk mens om als vriend te hebben:
“Of neem Lies, een andere goede vriendin. Die had laatst een hoogst ingewikkeld diploma behaald en werd feestelijk uitgenodigd om dat te komen ophalen; daarbij zouden toespraken en glazen wijn en hapjes gratis aangeleverd worden, het enige waar haar bijdrage nog uit hoefde te bestaan was met partner te verschijnen.
Nu heeft Lies veel partners, wel vier. Trouwhartig gaf ze op vijf dames sterk te zullen verschijnen, ze deed voor de zekerheid nog wat Bonapunten in de retour-envelop (onder het motto ‘rij maar mee, rij maar mee, allemaal in de arreslee’; het was tenslotte een marketing- en reclamediploma dat ze zich zojuist had verworven). En guess what. Een boos telefoontje kreeg ze. Wat of dat wel niet te betekenen had, één partner was meer dan genoeg en hoezo had ze d’r vier? Lies hield voet bij stuk (wij steunen elkaar altijd in standvastigheid, dat helpt immens) en riep dat ze er vier konden krijgen of anders kwam ze helemáál niet en jullie zoeken het maar uit en zeker nooit gehoord van modern leven en lees je de kranten dan niet, die staan toch vol van de margarine? En dat was dat, zei Lies. Zó wilde ze haar diploma en anders niet.
De juffrouw aan de telefoon krabbelde terug. Ja nee, margarine, dat was waar, accóórd. Maar alles goed en wel, je kon per slot van optellen en aftrekken toch geen onderscheid maken, zij vier tegen de rest één was niet in orde, Lies diende derhalve bij te betalen anders kwamen zij er tekort aan.”
http://www.spaink.net/xl/199305.html
Dus weer een leuk mens kassie wijlen :-(
Ik hoop dat die overige 2 vriendinnen van Lies ook vriendinnen van jou zijn, en dat jullie vooral nu “elkaar altijd steunen in standvastigheid, dat helpt immens”.
Heel veel sterkte!
Zo ontzettend oneerlijk…….. Sterkte, heel veel sterkte….. Ik vraag me soms wel eens af waarom er zoveel toffe mensen van de aardbodem geplukt worden, terwijl er toch genoeg hufters zijn, die best gemist zouden kunnen worden….
Da’s blikvertekening Dees…. Hufters gaan ook dood maar die vergeten we subiet. De goeden herinneren we ons nog lang en daarom lijkt het of die vaker worden weggeplukt. Denk ik.