Het ballet is achter de rug. En het was prachtig. Ik heb bijna alles kunnen zien, maar nogal hap-snap; een scène hier en dan weer een scène daar, omdat ik natuurlijk ook zelf iets moest doen. Gisteren hebben we drie voorstellingen gedaan: ‘s middags de generale repetitie, en ‘s avonds de twee publieksvoorstellingen. Het ging alledrie de keren vrijwel foutloos! Nergens schade ook, alleen een zijspiegel eraf geloof ik :)
Het was een ecclatant succes. Bijna elke scène kreeg applaus, en na afloop kregen we beide keren een staande ovatie die zeker vijf miunuten duurde. Er zijn later enorm veel mensen op me afgekomen die me vertelden dat ze tot hun verrassing geroerd waren, dat ze de tranen in hun ogen hadden. en veel mensen hadden zelfs gehuild…
Ik trouwens ook. Bij de eerste doorloop woensdag sprongen me onverwacht de tranen in de ogen zodra het eerste autootje opkwam, en toen er eenmaal zestien rode Canta’s rondreden, rolden de tranen over mijn wangen. Maartje kwam naar me toelopen en zei: ‘Spaink, ik moet zo huilen…!’ Toen hebben we samen een tijde jankend zitten kijken naar dat prachtige schouwspel daar op de dansvloer. Het gebeurde nu allemaal echt!
Zondagavond wordt het ballet uitgezonden bij de NTR op Ned2, van 19:00 tot 20:00. Allemaal kijken!
Oonderstaand een paar foto’s van mijn pas-de-deux met Casey Herd, eerste solist van Het Nationale Ballet.
Foto: Het Nationale Ballet / ©Angela Sterling
Foto: Robert Scheer
stilte hier… (dat past!)
:-))…wauw…
Ooooooooooooooooooooohhh
Deze foto’s heb ik opgeslagen, als ik die zie, dan komt alles gelijk terug. Het was machtig mooi, echt fantastisch! Ook ik was ontroerd, tranen en al…. Bijvoorbeeld bij Freek, eenzaam lopend door de Gashouder, volhoudend tot aan het eind, alleen maar zo sterk! En bij de gesproken teksten, die zo herkenbaar zijn… Bij de ontzettend mooie pas-de-deux, kwetsbaar en toch sterk, beide keren, de prima ballerina en jij, de prima Canta. Maar vooral jij, in je prachtige rode jurk…
Ik heb je dit allemaal al laten weten, maar van mij mogen zoveel mogelijk mensen het weten, de hele wereld, het was geweldig!
En daarbij, het hele gebeuren van het Canta Ballet zelf; het waren een paar fantastische maanden. De televisiedocumentaire, de FB pagina, de Wals in de Wijk die ik heb gedaan, etc.
Ik heb mijzelf overwonnen door naar Amsterdam te rijden met de Canta! Wel geoefend met de route, verdwaald en het toch gevonden, maar voor mij zijn er door het Ballet óók weer dingen bereikt, zoals er alleen op uit gaan met de Canta naar een onbekende (verre) bestemming. Het gewoon dóen! En nu ben ik mijn volgende tocht al aan het plannen, hoor!
Ontzettend bedankt, dit is een blijvende herinnering!
Dit is zo mooi en puur! Wat een prachtig project……jammer dat ik er niet bij kon zijn maar toch mee genoten op tv en internet!
Het was prachtig!
Zondag nog een keer op tv http://gids.publiekeomroep.nl/popup/preview/NPS_1206217
Ook ik had moeite om het droog te houden.
En de videorecorder staat klaar voor morgen :)
Dag Karin,
Ik heb donderdag meegereden en was heel blij dat ik had besloten mee te doen: anders had ik nooit ervaren dat je zo moe kunt zijn van alle aanwijzingen van stop, motor aan, uit, lichten, je plaats, je staat verkeerd, plaats van opkomst, maak vaart, doorgaan, wacht, denk steeds aan het volgende moment en meer; maar op het moment dat ik de Gashouder binnenreed viel de vermoeidheid gewoon weg en voelde ik me gedragen door het publiek en het geheel van mensen die zich hier voor in hebben gezet. zoiets bijzonders had ik echt nooit willen missen!
PROFICIAT!!!
Hardstikke Goed.
‘\*_*/’
Ik had er wel naar toegeleefd, maar kon de voorstelling niet meemaken en er dus helaas ook niet in delen. Geweldig echter dat het zoveel aan (positieve) emoties heeft losgemaakt. En daarnaast zoveel om over na te denken… Bijvoorbeeld het onweerlegbare feit dat beperkingen in feite voor iedereen gelden…
Liesbeth: vooral het wachten was soms doodvermoeiend. Maar inderdaad: zodra je weet dat je nú gaat doen waavoor je geoefend hebt, valt dat subiet weg. Het publiek was inderdaad warm, maar dat kwam volgens mij juist door dat andere facet dat je noemt: uit alles sprak dat wij – dansers, rijders, organisators – heel hard hadden gewerkt om iedereen iets verrassends te bieden. En dat gevoel, daar deden we het allemaal voor, ook jij :)
Zat zelf in verschillende scenes en daardoor zelf kunnen ervaren hoe de gevoelens stromen.
O het moment van applaus bij het slot dan vullen voor velen de ogen met waterlanders.
Het publiek had dit ook.
En eerlijk, ook mijn ogen waren nat.
Het is het allemaal waard geweest, er waren zoveel ontzettend lieve mensen bij betrokken, bij organiseren als bij het uitvoeren.
Lieve mensen , allemaal bedankt , ik zal jullie nooit vergeten.
Zondermeer perfect, ook in de beeldregistratie NTR die zojuist werd uitgezonden.
had de tv al 2 uur van te voren aan gezet
zodat ik het niet kon vergeten
wat mooi en zo boeiend
wat ontroerend
en wat herkende ik waar je van te voren over schreef karin
zo mooi geheel wat samen werking
en op tijd rijden en met het ballet samen
het staan met de viool is niet gelukt
maar op de canta zittent ook heel bijonder
en dan jullie solo karin geweldig
ik heb genoten
maar ook de zinnen
die gaven wat realiteit,
en veel moed
dat had ik ook even nodig!
liefs !
Zojuist de uitzending gezien en ervan genoten. Ik ben niet zo’n huilerig type, heb in plaats daarvan de hele tijd met een stomme glimlach op mijn smoel gezeten. Dat mag hopelijk ook.
Weet niet waarom, maar het ballet ontroerde mij heel erg. Ben erg geraakt door de samenwerking van al die mensen. Dankjewel!
Mede door de ‘aanloop’ hier en de documentaire-serie hebben we genoten van de apotheose, die de uitzending van vanavond werd.
Muziek, licht, alles klopte… en volgens mijn echtgenote was jouw bijdrage (met Casey Herd) het hoogtepunt van de voorstelling…
Eén vraagje… door die helm kon ik het niet goed zien, maar zat jij nou in Canta 96 of in Canta 85 bij dat racen? ;-)
En nu…
Een Canta-boek, een Canta-ballet… what’s next!?!
Next..? PARIJS-DAKAR voor Canta-autootjes!!! Ze kunnen toch zeker net zo goed ralley-rijden als ieder ander..? Het lijkt me geweldig, die hele karavaan, strijdend met echte wedstrijdmentaliteit, midden in de woestijn.
Twee jaar voorbereidingstijd, en dan iedere dag beeldverslag via RTL7.
Daar wordt naar gekeken, in de Hele Wereld.
‘\^_^/’
Je HEBT het leven, dus GEBRUIK het.
Gisteravond de uitzending gezien het gaf me zo”n postieve kick
niet zielig zijn maar een creatieve wending aan je leven geven ondanks?dankszij je beperking
Geweldig wat een voorbeeld !!!!!
Net pas gekeken: FANTIESTAS!
Hoogtepunten: Freek zijn wandeling, het ‘dorpsfeest’ op ‘t end en Casey&LaSpetter.
Henk je vraagt wat nu na het boek en na het ballet.
Misschien cantaclub ??
Daar mag inderdaad wel wat meer reclame voor gemaakt worden.
Een interessante site met een forum waar de Canta-rijd(st)er de vraag kwijt kan, die elders moeilijk of niet beantwoord kan worden.
Met een webmaster, die meereed in de voorstelling en dus ook daarover kan meepraten…
Canta-rijd(st)ers en -fans zijn lid van de Canta-club!
http://cantaclub.nl/
@21. HenK: dank voor de link. Wanneer start de wereldtournee! (géén vraagteken)
@22 JPaul
Eigenlijk zat de link al ‘verstopt’ onder Wilger’s naam, maarruh… graag gedaan!
Een wereldtournee zal er niet inzitten, maar het ballet of concept lijkt me wel iets voor andere landen.
Met een andere ‘Lady in red’, die ook op het juiste moment de rem weet te vinden… :-)
http://www.youtube.com/watch?v=hvkVajcnOCg
‘k Moet mezelf toch echt even corrigeren…
Na alle aandacht en een aanloop van 4 documentaires zijn 81.000 kijkers toch wat weinig om te spreken over een internationaal ‘verkoopbaar’ ballet/concept.
Wat niets afdoet aan mijn, zeg maar onze, persoonlijke bewondering voor het geheel.
‘t Is een mooie herinnering…
Lieve Karin en alle medewerkers,
Diep onder de indruk ben ik, geroerd, blij van alle blijheid, leven met liefde, begrenzingen, overstijgen van begrenzingen, innerlijke kracht, toewijding, gein, aandacht… Ik zag alles op tv, en was tot mijn verrassing vele keren in tranen. Meest door de dans van Karin en Casey en Canta… de stappen van Karin naar Casey, de eenheid, de katharsis.
Duizend dank, en liefs
Adeline