Vandaag is het onderhuidse infuus geïmplanteerd, de port-a-cath. Ging allemaal goed: geen probleem met de narcose, geen ingeklapte long of wat voor andere ellende ook. Maar het ding zelf valt me vies tegen.
Ik had tekeningetjes gezien in een sjieke brochure van de fabrikant: een lichte zwelling, een welving meer. ‘Ja je ziet het wel een beetje,’ had de chirurg gezegd, en sprak net als de brochure over een lichte zwelling. Ik stelde me een soort onderhuids Topdropje voor. Of ik mijn computertas dan nog wel over die schouder kon dragen had ik gevraagd: het ding zou links onder mijn sleutelbeen komen, en die tas rechts dragen gaat niet vanwege de stok. ‘Oh zeker, geen probleem’ zei ze. Nu ik het ding zie geloof ik er geen zier van, en ik voel me zwaar genept door die tekening van de fabrikant en door alle eufemistische verhalen. Had nu niemand de eerlijkheid kunnen opbrengen me te vertellen dat ik een half ei onder mijn huid zou krijgen? ‘Ja maar u bent ook dun, dan zie je het meer’ zei de chirurg toen ik geschrokken kreet dat dit wel een enorme bobbel was. Duh. Ik ben niet van gisteren op vandaag dun geworden. Morgen ga ik me beklagen bij de oncoloog – die moet dan maar zorgen dat de klacht op de goede plek komt – en ze aanbevelen dat er een foto in die nepbrochure moet worden bijgeplakt, dan weten anderen tenminste beter hoe zo’n ding er nu echt uitziet en hoeven ze niet af te gaan op geflatteerde tekeningetjes.
Ik hoop werkelijk dat er nu nog wat zwelling zit van de operatie en dat dit gedrocht afneemt, want ik heb een idioot grote bobbel die zelfs meer uitsteekt dan mijn – notoir prominente – sleutelbeen. Het ding kan met gemak wedijveren met de grootste tumor va het stel dat in mijn rechterborst zat. Ik vind het lelijk, ook al lach ik manmoedig op de foto. Rechts gehavend wegens borst eraf, links gehavend wegens dat kippenei. En ik moet nog 16 maanden met dat kreng lopen. Je wordt er niet mooier op, van kanker.
jemig, heb wel het één en ander gezien van (onderhuidse) infusen, maar dit spant de kroon.
hopelijk is het idd een zwelling die afneemt.
succes, sterkte
suus
Nee, je wordt er inderdaad niet mooier op, van die kanker. Daar heb je helemaal gelijk in. Een topdropje is het niet geworden. Allemachtig. Ik hoop inderdaad voor je dat er nog een zwelling zit van de operatie. Ik ben zelf van het type tres ravaissant ofwel een Rubensvrouw en mijn PAC is ook zichtbaar. Mijn eerste PAC werd geplaatst tussen de welving van mijn borsten met als gevolg dat ik het record misprikken heb gehaald en dat wil je ook niet. Geloof me.
Vier operaties, 3 PAC-jes en een trombosearm verder, hebben ze uiteindelijk het juiste plekje gevonden.
Je kwaadheid om die kutkanker en het feit dat jouw lijf wel erg wordt ‘gebruikt’ als huisvesting voor allerlei kwalen, heeft in mijn optiek een functie. Het zorgt voor het boven halen van onvermoede krachten.
Mijn huisarts noemde mijn eerste kankerjaar een verloren jaar. Een jaar kwijt aan behandelingen. Ik weigerde om de kanker en de behandelingen de overhand te laten nemen en ik blijf tot op heden nog steeds halsstarig. Inmiddels zit ik tot ieders verrassing in mijn 4e kankerjaar. Ik heb een goede deal gemaakt met de wekelijkse Herceptin en heb besloten immuun te zijn. Ik heb ook besloten flink te drukken op budgetten en een lange neus te trekken naar de no claim korting die ik als een soort extra straf misloop. Tegelijkertijd schop ik de statistieken onderweg ook maar eens flink onderuit.
Het gaat je niet meevallen de komende periode. Laat je steunen door je netwerk én de amazones. Jij kan op jouw beurt weer veel betekenen voor andere vrouwen door jouw kracht van het schrijven.
Laten we maar met z’n allen een lange neus trekken naar die kanker.
Zet ‘m op. Ten aanval! Maak je maar flink kwaad.