Aanstaande woensdag (2 november) wordt in De Balie, in samenwerking met Het Parool, voor de tweede keer De avond van de polemiek georganiseerd. Tien geselecteerde columnisten strijden er die avond om de trofee: ‘Het scalpel’.
De deelnemers zijn Martin Bosma, Ties Prakken, Hafid Bouazza, Karin Spaink, Thomas von der Dunk, Bert Brussen, Annemarie Oster, Meindert Fennema, Thierry Baudet, Ad Fransen en Kees Tamboer. De jury bestaat uit Pierre Vinken, Hans van den Bergh, Jaffe Vink (de winnaar van Het Scalpel 2010), Barbara van Beukering (Het Parool), Yoeri Albrecht (De Balie) en Theodor Holman.
Het Parool publiceert vandaag een kort stukje van/over alle deelnemers, waarin zij uiteenzetten aan welke criteria een polemiek dient te voldoen. Bij deze mijn stukje:
Polemist ben je pas wanneer je puntig kunt schrijven en niet bang bent voor een robbertje verbaal vechten.
Een polemiek handelt altijd over een politiek of sociaal onderwerp. Een polemiek moet voorts scherp zijn, liefst hier en daar ook grappig. En ten slotte hoor je in een polemiek het standpunt van je opponent fatsoenlijk te beschrijven. Pas daarna ga je eens flink aan die opvatting rammelen, op zoek naar de inconsequenties, de vergeten feiten, de barsten en de scheuren erin.
De columnist die op alleen op de man speelt, produceert niks dan een veredelde burenruzie. De columnist die de lezers uitsluitend zijn eigen standpunt opdist, vervalt al snel tot getoeter en gedram. De columnist die het standpunt van zijn opponent slechts persifleert, is geen polemist maar een cabaretier, of erger: een politicus.
Iemand kwetsen in een polemiek mag gerust. Het is zelfs onvermijdelijk wanneer je opponent – zoals tegenwoordig nogal in de mode is – elk weerwoord hoogstpersoonlijk op zichzelf betrekt. Anders dan we nu lijken te denken, is iemand kwetsen helemaal niet zo eng of erg. Mensen zijn niet van fondant, wie kaatst mag een bal verwachten, en als opinies niet botsen, verandert er nooit iets.
Maar doelbewust met modder gooien is nooit raadzaam. Niet alleen zet je daarmee jezelf buitenspel; vooral bezoedel je je eigen argumenten ermee, waardoor je opponent alleen nog maar het vuil van zich af hoeft te wassen.
Een goede polemiek daagt kortom uit tot een zinnig antwoord.
Toevoegen:
een columnist/polemist/journalist mag het nooit over zichzelf hebben.
‘\°_°/’
De ‘ik’ vorm is uit den boze.
Een mooi voorbeeld is Bibeb. Zij schreef nooit over zichzelf of in de ik-vorm.
@1
Onzin, een column is met name geschikt om vanuit jezelf te schrijven.
Zet ’em op Karin! Leuk dat je meestrijdt.
JuZo, columns zijn nu juist de enige plek in de krant waarin de auteur gerust zelf aan bod mag komen.
… en Bibeb schreef nooit columns, ze schreef interviews.
@2,5 Haha, ja bij interviews is het ietwat onbeleefd om het over jezelf te hebben, hoewel sommige ego’s dat zonder enkel probleem nog voor elkaar krijgen. Ik zal geen namen noemen.
Veel succes, je bent goed met houtsnijdende argumenten, en modder heb ik nu nog nooit van je gelezen.
Mooie radiostem heb je ook trouwens! ;-)
En in haar interviews voerde Bibeb zichzelf nadrukkelijk ten tonele!
@ 7 Absoluut niet.
‘\°_°/’
Juzo: dat deed Bibeb wél. Heel nadrukkelijk zelfs.
Spaink: in tegendeel. Ze cijferde zichzelf helemaal weg, en uit, in haar interviews en bovendien ook nog eens, in haar columns.
Ze was daarmee, het beste voorbeeld dat we in Nederland hebben.
Deden ze allmaal maar zo als zij.
‘\°_°/’
Het lijkt er thans op, dat het aantal columnisten thans en de eerstkomende 55 jaar, uiterst drastisch gaat verminderen.