De armoede in de Verenigde Staten is de afgelopen jaren fiks toegenomen. Wat de cijfers nog pijnlijker maakt is dat de rijken intussen steeds rijker worden. De Britse krant The Independent publiceerde gisteren shockerende cijfers:
- Bijna 16 miljoen mensen moeten leven van minder dan 5000 dollar per jaar (circa 3500 euro) of hebben een gezinsinkomen van minder dan 10.000 dollar per jaar (7000 euro).
- Het aantal mensen dat ver onder het bestaansminimum leeft, is sinds 2000 met 26% toegenomen.
- Momenteel leven in de VS ongeveer 37 miljoen mensen onder de armoedegrens.
- Daarbinnen groeit de groep zeer arme mensen het hardst, namelijk 56% harder dan de totale groep armen.
- Geen enkele andere groep neemt zo snel in omvang toe.
- De 20% rijkste huishoudens krijgen meer dan de helft van het nationaal inkomen.
- De armste 20% moet het stellen met 3,5% van het nationaal inkomen.
- De afstand tussen rijk en arm wordt al sinds eind jaren zeventig van de vorige eeuw gaandeweg groter, maar het gat neemt tegenwoordig veel en veel sneller in omvang toe.
- De armen zijn tegenwoordig gemiddeld 19% armer dan eind jaren zeventig.
Het onderzoek werd uitgevoerd door de McClatchy dagbladengroep en is gebaseerd op officieel bevolkingsonderzoek (de US Census). De cijfers zijn van 2005. Voor langere artikelen, zie U.S. economy leaving record numbers in severe poverty en Even the well to do can stumble into poverty, beiden van 22 februari j.l.
“Gelukkig jullie die arm zijn, want van jullie is het koninkrijk God. Gelukkig jullie die honger hebben, want je zult verzadigd worden.” Jesus tegen zijn leerlingen (inclusief zijn twaalf apostelen) – Lucas 6:20
Niet dat de armsten in de VS daar nu veel aan hebben trouwens :-)
Arbeidsproductiviteit en -kwaliteit, bruto nationaal product, kwaliteit en prestatievermogen van werkers en studenten in techniek en exacte vakken zijn intussen in gelijke mate en verhouding mondiaal stilgevallen.
Invloed der vakbonden is vrijwel tot nul weggesaneerd door het kapitaal, haar vertegenwoordigers en de daarmee corrumperende regeringen.
‘\°_°/’
De wereld holt hard, heel hard, op zijn of haar ondergang toe.
Als een onderzoek wordt uitgevoerd door een dagbladengroep dan mag er geen enkele, nog niet de minste waarde aan worden toegekend. Dat is een feit van algemene, officieel erkende bekendheid.
Onderzoeksresultaten van CBS en CPB bevinden zich in dezelfde waardeloosheidscategorie en dat wordt reeds aan de eerstejaars statistiek zo per traditie onderwezen.
‘\°_°/’
De echte reden voor de huidige oorlogsvoering: armoede?
Hoezo discussie, het lijkt de Juzo one-way wel!
Nou kijk. Het is zo dat economie alleen maar kan zijn en ontstaan, als er verschil is tussen arm en rijk. Als er dus bijna geen verschil meer is tussen arm en rijk, en bijna iedereen even rijk is, is er dus geen economie. Dat vindt z’n grondslag in ‘t feit, dat alles, ook de lucht en de zon, schaars is.
Momenteel wordt aan alle kanten beweerd, dat de economie aantrekt. Dat het ondernemersvertrouwen groot is, en dat het consumentenvertrouwen groot is. Toch is het enige bewijs, dat we tastbaar in ons hand kunnen houden, van de toestand, en het vertrouwen in de economie, het ontslagbewijs.
Dagelijks zijn er nu, overal, meldingen van grote aantallen ontslagen. Dit jaar zullen er in Nederland grote aantallen massa-ontslagen vallen en de vakbondsmedewerkers, waaronder ik zelf, zijn daarover ingelicht. Zodat ze weten wat hun te wachten staat.
Arm en rijk komen dus een heel stuk verder uit elkaar te liggen. Dat alles, zegt men, ten teken van een goede en gezonde economie.
‘\°_°/’
En misschien is dat, feitelijk, ook wel zo.
Tevens, goed beschouwd, hebben we het ondanks onze armoede in sommige geledingen, net zoals in Amerika, zo slecht nog niet. Er hoeft niemand te creperen.
Geen slechte discussies, die ze tegenwoordig oprakelt, ons Karinnetje hè? Wat grappig. Eigenlijk.
‘\^_^/’
En prettig weekend dan maar weer.
Ik ben even trainen in het noorden van het land.
Een mens wordt ook gewoon nadenkelijk wegens die Coornhert mennekes.
Ook in Nederland neemt de kloof tussen rijk en arm al decennia lang fors toe. Ik las dat in Rotterdam 40% van de alleenstaande vrouwen in armoede leeft. Er zijn, de laatste keer dat ik het nakeek, 59 voedselbanken (inmiddels misschien wel meer, ze schieten bij bosjes uit de grond) en iets van 21 geloof ik kledingbanken. Ook zijn er speelgoedbanken. Op zich vind ik dat soort initiatieven heel goed, vanwege de verspilling die wordt tegen gegaan, en het lijkt me een goed idee dat mensen die uit het oogmerk van duurzaamheid daar zouden willen kopen, ook al hebben ze voldoende geld, dat ook zouden kunnen. Mensen die aan de armoede-criteria voldoen voor niets, mensen die het doen omdat ze milieubewust willen leven tegen betaling, dan worden ook de armen die zijn aangewezen op dat soort voorzieningen minder gestigmatiseerd.
Maar het blijft bizar dat in ons welvaartsparadijs, met een Miljonairsbeurs, een P.C. Hooftstraat, etc., etc., echt hele grote groepen in armoede leven. Waaronder een klein half miljoen kinderen. Die kinderen lopen in hun jeugd al een achterstand op die ze de rest van hun leven niet meer in zullen halen.
“Even the well to do can stumble into poverty” Ja hoor, na zijn aftreden zie ik George W. Bush zo in het armoedegat vallen, sure. Wat een lekker suggestieve titel. Eens een miljonair altijd een miljonair.
En over armoede in Nederland gesproken, zie net op Teletekst dat in Rotterdam en Amsterdam ruim 60% van de kinderen in achterstandswijken opgroeit en dat volgens onderzoek van het Hilda Verwey-Jonker Instituut de kloof tussen gelukkige en minder gelukkige kinderen in Nederland steeds groter wordt. Nou geloof ik zelf niet dat materiele welstand gelukkig maakt, maar financiele zorgen en nooit iets kunnen of mogen vanwege het geld maakt wel degelijk minder gelukkig. Ik vind die toenemende tweedeling tussen arm en rijk in Nederland zonder meer naar. Het kan er bij mij nooit in dat iemand in dezelfde week die anderen beschikbaar hebben zó veel briljanter dingen zou doen, dat het een verschil in inkomsten van honderdduizenden euro’s zou rechtvaardigen, wat toch wel degelijk gebeurt, als je kijkt naar de beloning van die meneer die Numico meen ik dat het heet voor het faillissement behoedde. Ik vind het dan éxtra bizar dat zo’n meneer de best betaalde van Nederland is. Ik bedoel, als het er zó om gespannen heeft, bij de fabriek waar alweer iets voor kinderen gemaakt wordt, de potjes Nutricia kindervoeding, dan hoeft er toch niet zo’n exhorbitante beloning uit te rollen, dan stop je toch een groot deel daarvan bij het bedrijfsresultaat, lijkt me. Ik begrijp niet dat die mensen het zélf niet genant vinden, om zoveel geld op te strijken. Niemand heeft dat soort bedragen toch nodig om uiterst comfortabel en prettig te kunnen leven, en bij een meer gelijke verdeling van de welvaart heb je toch een gelukkiger land en uiteindelijk een gelukkiger wereld. Want ook de verschillen tussen arme en rijke landen zijn slechts op geluksfactoren gebaseerd. Waar heeft je wieg gestaan. Een echt beschaafde wereld zou daar een rechtvaardige oplossing voor vinden.
Gebrek aan socialisme denk ik
Gebrek aan… (?)
Het wordt misschien eens tijd dat er een gedegen, internationale opleiding komt voor politici waar ze uitgebreid examens moeten doen en assessment testen afleggen. Elke idioot kan zomaar aan het hoofd van een land komen te staan en de boel volledig verpesten voor de inwoners. Hoe is dat zo ontstaan vraag ik me af. Overal moeten de burgers diploma’s voor hebben, maar politici hoeven alleen maar populair te zijn?! We zouden best een lijst goede universele criteria, vaardigheden en karaktereigenschappen kunnen opstellen die wenselijk zijn voor (toekomstige) leiders, nog los van politieke geaardheid. Eigenschappen als hebberigheid en machtswellust zouden uit den boze moeten zijn, die types zouden dan gewoon niet mogen slagen voor de opleiding. Verplichte nascholingen en nieuwe testen om aan de richtlijnen en mensenrechten te blijven voldoen, en anders afzetten. Van die dingen…
De grote vraag en uitdaging zou moeten zijn: hoe bestuur je een land zodat er geen honger heerst en mensen (gelijkwaardig) tot hun recht komen en hun talenten kunnen benutten.