Afgelopen nacht is Simon Vinkenoog overleden. Nu zou hij 81 worden deze maand, dus helemaal onverwacht is het niet en de man heeft een geweldig rijk en brisant leven gehad, maar toch schrok ik even.
Eerder deze maand werd hem een been afgezet en ik werd helemaal blij over zijn verhalen erover. Ja natuurlijk was het naar en onhandig maar de wereld verging niet, hij had nog steeds zin in het leven, de liefde, het plezier en de recalcitrantie. Hij sprak er heerlijk nuchter over: ‘nou ja een been kwijt, we zien wel,’ zo zonder gehuil en niks van oh zo zielig. De man spatte van levenslust. Dat deed me erg deugd.
En hij ging me sowieso aan. Ik ben hem geregeld tegengekomen, met zijn vrouw: Edith. We spraken wel eens, en ik werd er altijd erg blij van te zien hoe die twee van elkaar hielden. Dat was opwekkend en lavend. Mooi, vrolijkmakend. Ze deden elkaar goed en ze eerden elkaar. Mensen die beter werden door elkaars aanwezigheid. En nu moet Edith alleen verder. Och arme meid… Je hebt een goede vent gehad. Ik denk aan je, ik denk aan hem.
Simon, hij is in dit land eigenlijk helemaal niet te missen. Zo’n door en door echt mens. Ik treur mee.
Droefenis. Een groot (levens-)kunstenaar is niet meer. Authentiek, vol gevoel, een mooie mens….het is een trieste druilerige zondagvoormiddag. Bedankt Simon voor je ‘zijn’ (vlaamse bewonderaar)
Een van de weinigen die,vanuit en in zijn surround,nou nog wel voorbeeldig uniek en inspirerend was,nog vrij jeugdig ook. – ‘°_°/’
http://www.parool.nl/parool/nl/26/BOEKEN/article/detail/253233/2009/07/12/Bij-de-volkstuintjes-gaan-ze-Vinkenoog-nog-missen.dhtml
Goh ja, wat een bemoedigende man. In tobberige tijden kijk ik graag naar dit gedicht van hem, dat langs de weg op Ruigoord staat:
http://www.apiciana.nl/vinkenoog.jpg
Bijna 81 jaar vol leven. Schrijvend, lezend, lerend, genietend en dat allemaal in een waanzinnig tempo.
Waar heeft hij niet over geschreven, over nagedacht ?
Ik zie hem binnenkomen… met zijn vrouw… grote schoudertas… snelle passen naar het podium en daar, met zijn zeer herkenbare stem, één van z’n gedichten de zaal in smijten.
Triest, dat hij er niet meer is, maar ik moet er niet aan denken dat hij door had gemoeten met niet alleen minder fysieke snelheid, maar ook met minder snelheid van geest, met minder levenslust. Nee…
Triest, maar zijn woorden leven voort.
6: “Triest, dat hij er niet meer is, maar ik moet er niet aan denken dat hij door had gemoeten met niet alleen minder fysieke snelheid, maar ook met minder snelheid van geest, met minder levenslust. Nee…”
Wat is er mis met iets minder? Langzame mensen kunnen ook best mooi zijn, en minder levenslustig kan ook best rustig en vredig zijn, als een oude slome lobbes met grijze snorharen. Maar goed, niet aan de orde, ik denk ook dat het zo precies bij hem paste inderdaad. Veel sterkte voor iedereen die zijn liefde mocht genieten.
Hello, i was in touch with Martin before about his work. And especially about indian instruments.
Is there a possibility to reach someone who kept his intruments and documents about.
Thanks.
Clément