Zelden heb ik zo uitgekeken naar het einde van een jaar. Niet dat ik erop reken dat alles volgend jaar beter zal gaan, maar op een beetje beter hoop ik toch wel – al is het maar omdat er vaccins in aantocht zijn, al blijken we in de logistieke operatie die de verstrekking ervan behelst, het sloomste jongetje van de hele klas te zijn. Moge dat de laatste blunder van Hugo de Jonge zijn.
De komende dagen wil ik me bekwamen in de schone kunst van mijn zegeningen tellen. Want heus, die zijn er. Zo is het verpleegtehuis van mijn moeder nog immer coronavrij, en wordt ze er liefdevol behandeld. Mijn vader, die volgende maand 90 wordt, is kwiek en we kunnen samen – dat hebben we afgelopen week bewezen – nog altijd met gemak een Kerstdag vullen met lange gesprekken, een wandeling, een film en een fles Drambuie.
Ik heb werk waar ik dol op ben, veel van leer, en goed in ben. Ik krijg er komend jaar zelfs een vaste baan – niet slecht, op mijn leeftijd (over vier jaar krijg ik aow). Ik heb gave collega’s en een baas met wie ik soms duchtig doorzak. Soms voelt hij als mijn tweede broer, maar dan een met wie ik godlof weinig ruzie heb.
Ik kan wat van mijn rijkdom herverdelen, en geld geven aan clubs die ik waardeer of aan vrienden die omhoog zitten.
Maar het eeuwige knagen is dit: hoe kan ik de wereld en de politiek, waarmee het in mijn ogen knap belazerd gaat, een pietsie beter maken? Aardig proberen te zijn helpt – en het is hard nodig – maar iets grondigs veranderen doet het niet. Anders stemmen helpt ook weinig, want er zijn kennelijk te weinig mensen die eenzelfde diagnose stellen als ik doe.
Het is een dilemma dat meer mensen voelen, althans: ook zij geven blijk van een nijpend verschil tussen de beoordeling van hun eigen leven en dat van de samenleving als geheel. Jaar in, jaar uit betonen Nederlanders volgens onderzoeken van het CBS grote tevredenheid over hun eigen leven, maar over de politiek en de maatschappij zijn ze aanzienlijk minder te spreken. Die krijgen steevast lagere rapportcijfers. En dat is niet omdat we ‘nu eenmaal’ graag mopperen, zoals de volksmond wil.
Wat is het dan wel?
Misschien heeft het ermee te maken dat je van jezelf altijd wel weet waar je hebt geschipperd of wanneer je steken hebt laten vallen, en ook – al is het stiekem – weet waarom. Misschien is het omdat je, wanneer je jezelf je eigen fouten aanrekent, zodoende meteen een handelingsperspectief hebt: voortaan doe ik het anders. Misschien is het omdat je denkt dat je je eigen leven wel wat kunt bijsturen, maar de samenleving niet – of althans, stukken minder makkelijk.
Maar misschien is het ook omdat systemen – want dat is de politiek, en de samenleving: een systeem – minder makkelijk is te veranderen dan de individuele elementen die tezamen dat systeem in stand houden.
Verandering op grote schaal is moeilijk, ook al is die soms hard nodig, of zelfs urgent. Wat zou helpen: politici die echt luisteren, en die minder vastgeroest zitten. Die het lot van mensen belangrijker vinden dan het vertrouwde systeem.
[Beeld: Pxhere, public domain]
Helemaal niet wee, weer eens heel herkenbaar!
Dank je!
Vaccinsin aantocht
En weer zo’n geïndoctrineerd persoon die niet meer zelf nadenkt. Zal de leeftijd zijn, of moe-gebeukt. Zo jammer had van jouw wel iets meer verwacht.
Geen idee waarom jij dat vaccin zo vertrouwd, want het is de categorie softenon wat jij denk ik nog wel kan herinneren.
Het virus is tot op de dag van vandaag nog niet beschreven, ofwel er is nog geen whitepaper ( moet jij als ex techie toch wel herkennen). Hoe moet je dan een test uitvoeren, zie meteen het aantal false positieves en de extreem wisselende tellingen.
Op welke basis wil je dan een vaccin maken?
De vergelijking met softenon gaat 1 op 1 op. Kan goed gaan, tuurlijk. Maar één voordeel, de overheid durft dus geen vaccinatie verplichting op te leggen. De neurenberg code, die NL ook heeft onderschreven, geeft aan dat die vaccinatie verplichting een misdaad is tegen de menselijkheid en om die reden je de staat aan kan klagen voor o.a. moord.
Je verwoordt heel goed wat ik al lang voel. Wat ik me steeds maar afvraag: waarom zijn er zóveel mensen die zien hoe slecht het op veel terreinen geregeld is, toch blijven stemmen op de partijen die daar debet aan zijn.
Verder wens ik je een beter 2021!
Hoezeer ik ook, net als u, vaak ongeduld en frustratie voel, toch blijf ik erbij dat het óók (júist?) een zegen is dat maatschappelijke veranderingen langzaam gaan. Anders buitelden wij van de ene in de andere revolutie. Vandaag zou ‘de politiek’ de denkbeelden omarmen van u en uw geestverwanten, morgen die van de viruswappies. Spaar me!
Ik word persoonlijk al horendol van de praatprogrammapolitiek, maar heb pas echt te doen met de toeslagenouders die hun leven verwoest zagen toen ‘de politiek’ — zonder aanzien des persoons — dat algemeen omarmde goede ging doen: fraude bestrijden.
Ik geloof heilig in het gezegde: de weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens. Jawel, ook die van mezelf. Goed dus dat er stroperigheid is, al is die óók gek-makend.
Itsme @ 2:
Wat een rare vergelijking maak je, door softenon erbij te halen. Allereerst is dat geen eenmalig vaccin maar een langdurig gebruikt medicijn (dat overigens nog steeds wordt gebruikt, onder meer bij kanker en bij hiv); het middel had bij vrouwen die zwanger waren, soms ernstige effecten op de ontwikkeling van de foetus. Maar vaccins worden – uit voorzorg – juist nooit gebruikt bij zwangere vrouwen.
De twee covid-19-vaccins die nu in de EU zijn toegelaten, zijn op veel meer mensen getest dan normaal gebeurt. Meestal gaat het om 5000 testpersonen, nu waren dat er 30.000 en 40.000 – en er zijn amper bijverschijnselen ontdekt.
Ook is een vaccin heel doelgericht: het doet in dit geval iets met een specifiek proteïne dat in het virus zit (en niet in lichaamseigen cellen). De interactie van het virus is daartoe beperkt, dus de kans dat er elders iets misgaat is buitengewoon klein. Afgezet tegen de schade die een ongebreideld rondwarend virus veroorzaakt, weet ik heel zeker: doe mij dat vaccin maar.
Wil je meer weten over non-argumenten tegen deze vaccins – zoals recent geventileerd door de antivax oplichter Andrew Wakefield, jeweetwel, de man die beweerde dat vaccinatie tegen mazelen, de bof en kinkoest verantwoordelijk is voor autisme, maar die al zijn data bij elkaar had gelogen – lees dan dit vooral dit Twitter-draadje.
Voorts: jongen, wat kinderachtig om me af te schilderen als ‘weer zo’n geïndoctrineerd persoon die niet meer zelf nadenkt,’ zodra ik iets beweer dat je niet te pas komt. Want eerder was je het steevast met me eens.