Een paar maanden geleden rolden de brieven in de bus: Amsterdammers die via de Wet Maatschappelijke Ondersteuning een gesloten buitenwagen in bruikleen hebben, moeten op herkeuring om te bezien of zij nog wel in aanmerking kwamen voor de voorziening die hen is verstrekt. In gewone-mensentaal: onze Canta was in het geding.
De paniek sloeg meteen toe. We waren immers allemaal al gekeurd, te weten: voordat we onze Canta toegewezen kregen. Zo’n ding krijg je niet makkelijk en vooral: niet voor niets. Je moet belazerd lopen, niet met bus of tram kunnen reizen, collectief vervoer moet niet geschikt voor je wezen, en een scootmobiel moet ontoereikend zijn. Pas dan kun je een Canta in bruikleen krijgen.
Inmiddels zijn er 350 mensen voor die herkeuring opgeroepen en 180 daarvan zijn daadwerkelijk gekeurd. 70 van de herkeurden kregen te horen dat ze hun vervoermiddel moeten inleveren. Een medisch onderzoek kwam er niet aan te pas; de beslissing leek al vast te staan voordat er ook maar een woord was gezegd. Joop van 82, die als kind polio kreeg en die zich amper kan voortbewegen en totaal niet tegen de kou kan, kan volgens de betreffende ambtenaar voortaan gerust uit de voeten met een scootmobiel.
Onder de mensen die nu hun benewagen moeten inleveren, zitten zelfs mensen die in 2015 of daarna nog gekeurd zijn en toen een Canta kregen toegewezen.
Niemand snapt het beleid van wethouder Eric van der Burg. De gemeentelijke ombudsman: “We starten een onderzoek omdat de brieven geen deugdelijke motivering hebben. Ze zijn te standaard. Geen goede uitleg van de situatie en we kunnen niet zien of de medische situatie van mensen voldoende meegewogen is.”
D66, de PvdA en de SP zijn al evenzeer verbaasd. “Ik vind hem erg streng,” meldde PvdA-raadslid Maarten Poorter. “En ik begrijp niet zo goed waarom hij dit doet. Er is geen noodzaak, er is geen bezuiniging. Dat is ook uit vragen gebleken. En toch is hij heel streng op het gebruik van die Canta’s.”
Geen noodzaak, geen bezuiniging die moet worden doorgevoerd. Maar de helft van ons moet wél hun benenwagen inleveren.
Zal ik u vertellen waarvoor ik mijn Canta gebruik? Voor alles dat meer dan twintig meter verderop is. Voor mijn boodschappen. Voor bezoek aan vrienden, de bibliotheek, de bioscoop, het café. Voor mijn werk, voor vergaderingen, voor het bezoek aan debatten, voor ziekenhuisbezoek, voor mijn vrijwilligerswerk, voor een uitje naar Artis of de Hortus. Om een boek of een broek te kopen. Aan een scootmobiel heb ik niets: zodra ik koud word kan ik amper nog lopen en laat ik alles uit mijn handen vallen. Ik moet dan een paar uur met kleren en al in bed om weer normaal te kunnen functioneren.
Vanavond vergadert de gemeenteraad over het beleid van wethouder Van der Burg. Laat de raad zijn beleid alsjeblieft teniet doen: want onze Canta afpakken komt erop neer dat ons voor de tweede keer de benen worden afgenomen.
Update, 18 april 23:00: Na een dag werken en vrijwel zeker middenin een ms-aanval kon ik het vanavond niet opbrengen om naar de raadsvergadering te gaan. Bernadet Colasse ging wel, en zij meldde op Facebook het volgende:
Ben net thuis,zit aan de koffie,ik heb wel wat hoop,grote opkomst,alle aanwezige raadsleden behalve vvd vinden dat het allemaal te slecht,voor te veel mensen wordt,de raad gaat een plan/voorstel maken,10/5 wordt dit besproken,de inname wordt opgeschort tot alles is uitgewerkt,van den Burg,gaf in eerste instantie geen mm toe,maar begon toch te draaien.ik denk dat AT5 morgen wel weer een item heeft.
weet u wat er misschien aan de hand kan zijn op het moment rijden niet alleen gehandicapten in zo.n canta maar ook jongeren die hem zelf kunnen kopen en die rijden helaas niet zo geweldig prettig op de weg. Ik ben bang dat de wethouder niet goed kijkt naar de mensen die met dat ding ongelukken maken en dat er mensen zijn die er goed mee omgaan
Vraagje: Hoeveel Canta’s zijn er in Amsterdam door de gemeente Amsterdam in bruikleen gegeven en hoe verhoudt zich dat tot de aantallen in andere steden?
Uit eigen ervaring weet ik dat men mij hier, in Rotterdam, wel snel even in een scootmobiel wilde ben na mijn herseninfarcten. Eigenwijs als ik ben heb ik daar geen gebruik van gemaakt. Mijn spraak (die kwijtraken vond ik erger dan niet meer kunnen lopen) kwam gelukkig vrij snel weer terug en na een aantal maanden revalideren liep ik nog steeds zwalkend als een dronken man, maar dat kon worden gecorrigeerd met een rollator… die ik gewoon zelf kocht en waar geen beoordelaar aan te pas kwam.
Veel, veel gezonder dan zitten in een scootmobiel en ik heb inmiddels heel wat mensen hun gewone mobiliteit zien inleveren door te snel het lopen op te geven.
Natuurlijk zullen er bij het herbeoordelen fouten worden gemaakt, zoals wellicht bij Joop, maar ik neem aan dat daar wel protest tegen mogelijk is.
Wanneer 70 van de 180 hergekeurden hun Canta moesten inleveren, dan zullen er ongetwijfeld ook mensen zijn geweest die minder recht hadden op het voertuig. Wat de gemeente wel moet doen is voldoende ruimte laten voor mensen die gemotiveerd willen protesteren tegen het hun persoonlijk aangedane onrecht. Eventueel ondersteund door zorgprofessionals.
regel 4: ‘ben’ is ‘hebben’
BOOS
En hoe zou dat in de rest van Nederland gaan?
Karin,
Als je voor een herkeuring wordt opgeroepen en er komt geen medisch onderzoek aan te pas, dan heb je een terechte grond voor bezwaar.
Mijn advies, niet aan jou zozeer, ik neem aan dat jij genoeg haar op je tanden hebt om dit te doen, maar aan meelezers:
1) Stel van te voren een brief op waarin je je medische situatie zo gedetailleerd mogelijk opsomt. Voeg daar zoveel mogelijk (kopiën van!) bewijstukken bij. Stuur die brief aangetekend op aan de herkeurende instantie en ter attentie van de herkeurende arts. (Wiens naam je dan nog niet weet, waarschijnlijk, maar dat maakt niet uit. Weet je de naam wel al, dan kan je die noemen, maar dan rest er mogelijk weinig tijd voor het opstellen van je brief. Dus neem dat risico niet.)
Het aangetekend versturen maakt die lui duidelijk dat ze niet om je heen kunnen ingeval ze er met de pet naar gooien en dat ze last van je kunnen verwachten, als ze dat toch doen. Die last jaagt hun op kosten en dat kan een reden zijn dat ze hun handen niet aan je willen branden. Om de kosten van het aangetekend versturen te vermijden, kan je je brief ook gaan afgeven op het betreffende kantoor en een ontvangstbevestiging vragen. Die moeten ze je geven.
2) Neem altijd iemand mee, bij voorkeur een deskundige, maar zeker een vertrouwenspersoon, naar dat gesprek die je helpt om je geconcentreerd te houden op wat je wilt bereiken. Je moet dan wel de situatie goed van te voren doorspreken met die persoon, anders kan het alsnog fout gaan. De taakverdeling tijdens dat gesprek is van belang, dat jullie mekaar niet voor de voeten lopen. Die persoon kan naderhand eventueel ook als getuige optreden, mocht het fout gaan. Kondig wel van te voren schriftelijk (!!!) aan dat je die persoon meeneemt, maar ze mogen dat niet weigeren.
3) Ga zelf naar een onafhankelijke arts om je situatie te bevestigen. Doet hij/zij dat niet, dan moet je dat uiteraard niet als ondersteuning gebruiken. Ga desnoods naar nog een arts. Zo’n eigen onderzoek wordt mogelijk door de zorgverzekering gedekt. Aan je huisarts heb je in dit geval niets, want die wil niet tussen jou en die instantie komen te staan, mocht hij/zij een negatief advies moeten geven. Hij/zij wil altijd aan jouw kant kunnen blijven staan, gezien de relatie die je met hem/haar hebt.
Ik heb meegemaakt dat zo’n keurende ‘arts’ aan het eind van het gesprek, toen er al een ontspannen sfeer was, alsnog de persoon in kwestie erin probeerde te laten trappen met een opmerking van “Ach, het valt toch allemaal wel mee, is ‘t niet?” En “Het is toch wel lekker zo, als afgekeurde, neem ik aan?” Als je dan “ja” zegt, denkend dat het eigenlijke gesprek er al op zit, dan kan je alsnog de klos zijn. Er zit echt tuig tussen. Oppassen dus!
Janus.
Janus @ 6: Deels goede tips. Maar de keuring wordt door ‘gewone’ ambtenaren gedaan en niet door artsen; het is dus nog erger dan je denkt.
Aanvulling op 6:
Met dit:
“Weet je de naam wel al, dan kan je die noemen, maar dan rest er mogelijk weinig tijd voor het opstellen van je brief. Dus neem dat risico niet.)”
bedoelde ik, dat als je de naam van die arts al weet, dan is dat waarschijnlijk doordat je de oproep al binnen hebt en dan kan er nog maar weinig tijd zijn voor het opstellen van die brief. Je kan overigens ook nog uitstel vragen voor dat onderzoek/gesprek, maar je moet dan wel een goeie reden hebben. Zo’n brief kan door hen niet als een goeie reden worden gezien, aangezien die voor hen niet nodig is…..
En dat schriftelijk aankondigen van het meenemen van je vertrouwenspersoon moet dan ook weer aangetekend of met ontvangstbevestiging, als je dat tenminste niet meteen in je eerste brief erbij hebt geschreven. (Wat dus handiger is. Je kan al wel die persoon aankondigen, en dan later de naam van die persoon toe voegen of bij het gesprek pas noemen. Voor hen moet het niet uitmaken wie het is.)
En bij dit: “Zo’n eigen onderzoek wordt mogelijk door de zorgverzekering gedekt.” bedoelde ik met “eigen onderzoek” niet een onderzoek dat je zélf doet, maar dat je laat doen door een onafhankelijk arts naar jouw situatie. Je laat je dus door hem/haar keuren, zodat je al een recente keuring op zak hebt. (Ja, ik ben aan het pietlutten, maar dit gedoe is wel even belangrijk.)
In Amsterdam zit overigens ook de Bijstandsbond. Zij zullen je ook kunnen helpen met hoe hier mee om te gaan. Zie:
http://www.bijstandsbond.org/
Die club is een absolute aanrader in dit (en andersoortige) gevallen.
Janus.
Karin, 7,
We zaten te kruisposten.
Dan is de situatie idd erger dan ik dacht, maar je kan dan iig de bevoegdheid van die lieden óók ter discussie stellen. Het kan zijn dat zij helemaal niet zo’n onderzoek mogen doen, zij hebben daar immers de medische expertise niet voor. En dat zou kunnen betekenen dat die 70 afwijzingen die ze al hebben uitgedeeld, ook ongeldig zijn, net als hun status, en dat ze die terug moeten trekken.
Dat zou dolle pret zijn. Maar laten we niet op de feiten vooruit lopen.
Janus.
Karin (en anderen),
De reden dat ik 6 en 8 schreef is dat je moet zien te voorkomen dat straks, na het gesprek met die ‘arts’/ambtenaar alleen zijn verhaal op schrift staat. Mocht je daartegen bezwaar willen maken, dan is het zijn/haar woord tegen het jouwe en dan raad je al wie er aan het kortste eind trekt….. Je moet dus kunnen bewijzen dat jij een ander verhaal hebt verteld. Ik heb met de in 6 en 8 genoemde procedure het nodige succes geboekt.
En die Bijstandsbond krijgt dus echt wat voor mekaar, hè, dat staat al bovenaan op hun homepage. Zij kunnen dus ook bijvoorbeeld, als ze daar grond in zien, die ambtenaar onbevoegd laten verklaren. Mogelijk hebben ze al ervaring met dergelijke situaties. Ze bestaan al sinds 1976…..
O, zij gaan ook nog eens mee, mocht je zelf niemand hebben, met gesprekken “waar je tegenop ziet”. Da’s dus heel mooi.
En jij schreef in 7: “het is dus nog erger dan je denkt.” Maar het kan dus ook wel eens in je voordeel uitpakken, mits die situatie met succes aangevochten kan worden.
Janus.
Janus: het is simpelweg geen medisch onderzoek. die herkeuring.
Bij @2
Heb jij, Karin, niet de indruk dat er teveel Canta’s in bruikleen zijn gegeven?
Ik werd, bijna letterlijk, gek verklaard, omdat ik geen scootmobiel wilde hebben.
Puur uit eigenbelang, maar dat werd niet begrepen.
“Use it or lose it”, nooit van gehoord.
@11.Spaink – het is helemaal geen keuring; het is beleid.
(is er over nagedacht of is het beleid?)
De wethouder doet aan beleid en toont zich aldus daadkrachtig. Drie hoezee voor de beleidsmakers en hunne trawanten.
Er wordt ook niet gekeurd maar beoordeeld (om niet te zeggen: veroordeeld). Tot meerdere eer en glorie van de beleidsmaker van de gemeenten Wisp, Juinen & Ter Weksel.
En als dat heilige beleid 50% van alle Canta’s terug wil; dan komen die terug, al moet daar de Wittenburgergracht voor gedempt worden. Dat betekent pech voor de overige te beoordelen Canta-gebruikers omdat van de eerste helft slechts één derde kon worden gedeCanteerd. Om aan 50% te komen zal twee derde van de overige schlemielen ‘n Cantoor aangenaaid krijgen.
“Je moet belazerd lopen, niet met bus of tram kunnen reizen, collectief vervoer moet niet geschikt voor je wezen, en een scootmobiel moet ontoereikend zijn.”
Dus zijn er andere dan medische dingen veranderd sinds de keuring.
Dat wil wellicht zeggen dat ten tijde van de keuring er geen bus of tram beschikbaar was en nu wél. Of geen collectief vervoer en nu wél. Over de toereikendheid van scootmobiel kan niet gesproken worden; aangezien dat een medische overweging is en dus waren er toen nog geen scootmobieltjes en nu wél.
HenK @ 12: ik heb geen idee hoeveell Canta’s de gemente iAmsterdam in bruikleen heeft gegeven, zulke cijfers zijn nergens zomaar voorhanden. Ik weet wél dat lang niet elke Canta die hier in de stad rondrijdt, een bruikleen-Canta is.
Enneh, use it or lose it is tamelijk irrelevant als het bijvoorbeeld om polio, spasme, dwerggroei of MS gaat.
Een ambtenaar die je gezondheid beoordeeld.Hoe vindt een medicus zoiets nou? Kan die ambtenaar ook andere medische attracties opvoeren?Ik denk dat Nelly Duijndam en de ombudsman Eric van der B. wel bijles geven met z’n laatste poging zijn gezicht te redden “het zijn geen bezuinigingen,ik moet me aan de wet houden”(wat hij tien jaar niet deed dus)..Hou je taai,we volgen het op de voet en leven met je mee.
Ik ben ook 1van de vele die na 10 minuten te horen kreeg dat ik mijn laatse stukje onafhankelijkheid en vrijheid de Canta kwijt raakte.
In 2003 kreeg ik mijn eertse canta,en na 13 jaar trouwe dienst in juli 2016 een nieuwe en dan 6 maanden later komen ze met een flut gesprekje van 10 minuten even je wereld op zn kop zetten. ik heb een advocaat Mathijs Vermaat benaderd en die heeft voor mij een bezwaarschrift ingediend,nu maar afwachten en anders naar de rechter. Ik vraag mij of de Wethouder enig idee heeft hoeveel stress dit voor een ieder geeft,en als je al worstelt met je beperkingen kun je dit schaamteloze beleid er niet bij hebben .
laten we hopen dat het College en de Wethouder het licht gaan zien.
Harry @ 16: Matthijs is een goeie, en als je nog in 2016 een Canta hebt gekregen maak je goede kans dat ze ‘m niet nu alweer kunnen afnemen. Ik duim voor je.
Spaink @14 Los van het feit dat ik in 1953 polio had en het opnieuw leren lopen, na langdurig verblijf in de ijzeren long, één van mijn meest traumatische ervaringen was (ook toen al ‘use it or lose it’. Met dank aan een harde maar goede verpleegster, die mij boterhammen met hagelslag beloofde/bezorgde, wanneer ik in de ziekenhuisgang een bepaalde afstand aflegde), vind ik de houding dat iemand die iets mankeert maar zou moeten accepteren dat hij/zij niets meer kan doen om zijn leven te verbeteren niet alleen dom maar vooral ook stuitend.
Niet geheel toevallig had de afgelopen dagen over dit onderwerp een aantal gesprekken met mensen uit de zorg. Ze waren, eerlijk is eerlijk, niet echt met mij eens dat mensen veel te gemakkelijk aan hun scootmobiel (of Canta) kwamen, maar vonden wel dat juist aan mensen die er terecht voor in aanmerking kwamen, passende fysiotherapie/fitness/e.d. moest worden aangeboden. En dat niet al te vrijblijvend.
Karin, 11,
Q: “Janus: het is simpelweg geen medisch onderzoek. die herkeuring.”
Als een mens moet worden hergekeurd, dan is dat altijd medisch, naar mijn bescheiden mening, en dan moet er dus een arts aan te pas komen.
Als je Canta moet worden hergekeurd, waar het hier niet over gaat, dan heb je het over een APK.
J.
Harry, 16,
Ga naar de Bijstandsbond, zie het slot van mijn post 8. Matthijs mag dan een goeie zijn (volgens Karin, 17), maar zelfs je advocaat kan daar wat leren, tenzij hij daar al kind aan huis is.
J.
Karin, 17,
Ehh, ze hebben hem dus al van Harry afgenomen, begrijp ik (of een datum genoemd voor teruggaaf). Zo’n bezwaarschrift heeft geen opschortende werking.
@ Harry, 16
Nog even voor jou: Je advocaat zou in eerste instantie moeten zien te bewerkstelligen dat je je Canta voorlopig mag houden, verwijzend naar het Raadsbesluit van eergisteren.
Ik begrijp uit de update dat de Raad – vermoedelijk wordt het College bedoeld – met een plan/voorstel komt. Dan kom je dus halverwege uit…..
Sterkte Karin met je gezondheid. En jij mag je Canta dus voorlopig houden. Even lucht. (Ik heb het niet over de buitenlucht, want die dingen stinken als de tering, maar dat is een andere discussie. :)) Ze moeten er op z’n minst viertaktblokjes in zetten of ze, beter nog, electrisch maken.)
Janus.
@18.HenK
Het adagium “use it, or lose it” onderschrijf ik onverkort. De bezwaren die Karin Spaink aanvoert behelzen afwezighheid, dat wil zeggen: onbruikbaarheid, van de alsdan beschikbaar geachte mogelijkheden.
De vraag echter is of je jouw rotkarakter/fighting spirit toen alreeds had ofwel onder invloed van die zaalzuster met haar hagelslagboterham hebt ontwikkeld.
Ik, voor mijn part, moet er niet aan denken… .. . Had ik al een bijltje; ik gooide het er subiet bij neder.
Nu U weder
Karin@17
Ik hoop het:) De Gemeente heeft als inleverdatum in hun
besluit 01-07-2017 genoemd.
Bezwaarschrift is op 06-04 ingediend.
Janus@20.
Vermaat is kind aan huis bij de Gemeente als het om de zorg gaat.
Hij is de op de hoogte van het raadsbesluit.
Maar dank voor de tip.
Dit is weer zo’n voortvloeisel uit de wet WMO.
Alsof de gemeenten nog niet genoeg WMO miljoenen over houden,
Die wet heeft alleen nog maar dikke vette shit gebracht naar de mensen die er afhankelijk van zijn. En niet alleen in Amsterdam, in Bergen op Zoom kunnen ze het ook.
Persoonlijk ken ik iemand, die al 3 maanden zit/ligt te wachten op de toegezegde huishoudelijke hulp, omdat bij een aanrijding zijn knie verbrijzeld werd en revalidatie nog wel anderhalf jaar ging duren.
Ik heb overigens net gelezen dat, de invordering wordt opgeschort en de gemeenteraad op 10 mei gaat vergaderen over de cantakwestie. Dan zou het toch niet al te moeilijk moeten kunnen zijn om deze volksvertegenwoordiger terug te fluiten.
Harry, 23,
Dan is Vermaat dus een advocaat op maat. :)
Succes met het bezwaarschrift en wat mogelijk nog meer nodig kan blijken (en waarvan ik hoop dat het je bespaard zal blijven).
Geert, 24,
Wat je laatste zin betreft, dat mag zo wezen, maar in de politiek geldt voor mij het motto: “Eerst zien, dan geloven.”
Janus.
Vele varkens maken de spoeling dun. Meer valt er niet over te zeggen. Wij weten en merken er ook alles van.
Sterkte allen, met de beleidsmaatregelingen, die nog beperkender, dus slechter zullen worden.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ook rechtszaken lopen vaak met een sisser af.
update. ik heb op 9 mei een hoorzitting. n.a.v. mijn bezwaarschrift.
Ook een brief ontvangen van de gemeente dat de raad het opgeschort heb
tot 10 mei.
Harry, 27,
Tot zover alvast gefeliciteerd. En veel sterkte en succes op de 9e mei.
Ik neem aan dat die opschorting door de raad tot 10 mei een algemene opschorting is. Dus ook geldend voor andere Cantagebruikers en Karin dus ook. (Een gemeenteraad spreekt zich nooit uit in persoonlijke gevallen.)
Janus.
Janus 28
Dank je wel,ik krijg net bericht dat het een week later word
nu 16 mei.
word vervolgd.
Op 9 mei moet ik op voor mijn herkeuring.
Karin,
Jij ook veel sterkte en succes!
Janus.
Karin 30
Sterkte Karin ik zal voor je duimen.
Succes.
Ik ben er blij dat het Canta-doom débacle alsnog teruggedraaid is.In de media lees je er verder niets meer over. Dit veroorzaakte vanzelfsprekend een erorme stress bij alle betrokkenen. Ik zag graag wat meer hierover in de pers, de pandabeertjes gaan altijd voor, dat snap ik.
Ik ben niet zo van het lullen, 10 euro doneer ik zo,als 1000 mensen dat effe doen kun je weer verder.