De medische sector moet stapels gegevens van hun patiënten standaard aan de zorgverzekeraars doorsturen. Dat doen ze met behulp van de DBC’s, de diagnosebehandelcombinaties. Wat heeft de patiënt, hoe is die diagnose gesteld, wat is de voorgestelde behandeling en prognose; hoe heet de patiënt, wanneer is-ie geboren, waar woont hij, etc.
Dit alles onder het motto: indien bekend is welke behandeling waar gedaan wordt, en met welk resultaat, kan de zorgverzekeraar op een verstandige manier zorg inkopen en besluiten dat ze met sommige zorgverleners liever geen contract willen afsluiten. Marktwerking effectueren kan alleen op basis van een sloot informatie, stellen de zorgverzekeraars.
Helaas leidt dit niet tot goedkopere zorg, wél tot een bureaucratie die a) wezenloos kostbaar is, b) zorgverleners tot wanhoop drijft en c) het medisch geheim de nek heeft omgedraaid. Want de hoofdmoot van uw medische gegevens wordt maandelijks keurig bij uw zorgverzekeraar afgeleverd.
In de psychiatrie weegt die documanie extra. Diagnoses zijn daar moeilijker te stellen: afwijkend weefsel kun je met een MRI opsporen, cellen kun je onder de microscoop leggen; maar psychoses, fobieën, trauma’s en depressies geven zichzelf niet zomaar bloot. En iemands psychiatrisch doopceel doorsturen naar een zorgverzekeraar is stukken ingrijpender dan meedelen dat de cliënt longemfyseem heeft.
Sinds 2012 moet de psychiatrie bovendien per patiënt de zogeheten ROM-data naar de verzekeraars sturen: Routine Outcome Monitoring, bedoeld om te kijken hoe efficiënt een behandeling is. Handig, vonden de verzekeraars: dan kunnen we zien welke behandelaars vlot een depressie wegwerken en welke niet. Alleen bleken die ROM-data amper te helpen om de kosten te drukken.
Ook de Rekenkamer oordeelde eind januari van dit jaar dat die ROM-data niet idioot veel helpen: “We vinden het belangrijk dat de minister van VWS en de betrokken partijen oog houden voor de beperkingen van de ROM [..]. Voorkomen moet worden dat de sector tijd gaat steken in het verzamelen van gegevens die uiteindelijk onvoldoende bruikbaar blijken te zijn in de bekostiging.”
Maar de verzekeraars, rupsjes nooit-genoeg die ze zijn, eisen inmiddels juist meer. De Stichting Benchmark GGZ verplicht sinds 1 januari alle zorgverleners in de psychiatrie om nog gedetailleerder informatie over hun cliënten door te geven: van etniciteit en woonplaats plus geboortedatum tot opleiding, leefsituatie, opleiding, diagnose, en vragenlijsten over angsten, stemming, verslavingen, en seksueel leven.
Wie zulke patiëntgegevens niet aanlevert, krijgt voortaan niet meer betaald; op te weinig gegevens aanleveren hebben de zorgverzekeraars een boete gesteld. Oh ja: het verzamelen en verwerken van al die gegevens – waarvan het nut zeer omstreden is, en de legaliteit in twijfel kan worden getrokken – kost naar schatting zo’n dertig miljoen per jaar.
Onze overheid zorgt wel dat ‘t goed komt. Toen het SociaalFiscaalNummer niet mocht gebruikt worden (mede vanwege associaties met “persoonsbewijs” en “Ausweis” en het misbruik (o.a. zespuntige gele ster op je revers) wat daarvan indertijd is gemaakt) greep de behoorde snel in. Toen kregen we dat ZELFDE getal geplakt op alle documenten onder de zalvende naam BurgerServiceNummer.
https://www.youtube.com/watch?v=HbXsupmufBQ
En binnenkort (of weten ze dat al?) wordt nagegaan hoeveel hartaanval, kanker en zo verder er in Uw familie voor is gekomen.
“Uw sollicitatie is afgewezen” maar niet omdat we de gegevens gekocht hebben van de ziektekostenverzekeraar. Want dat mag niet.
Google “Intakeformulier ziekenhuis” en je kunt een indruk krijgen van wat er zoal bestaat op dit gebied.
‘k Ben bij mijn recentste ziekenhuisopname naast de verpleegkundige gaan zitten die een formulier (‘dat moet bij iedere patiënt, meneer’) invulde en zag dat het invullen ca. drie kwartier kostte.
Van de formulieren die ik heb bekeken vond ik dit wel een redelijk vergaande…
http://www.raadthuys.nl/wp-content/uploads/2016/04/Intakeformulier.pdf
Overigens… wat te denken over mensen die bij een particulier bedrijf een bodyscan laten maken en/of hun DNA laten aflezen. Allemaal reuze betrouwbaar…
Delta Lloyd doet zowel in hypotheken, zorgverzekering, pensioen als levensverzekering. Uiteraard kijken die verschillende afdelingen in elkaars dossiers.
Ook wel een aardige vond ik de volgende :
http://platformburgerrechten.nl/2017/05/11/nooit-toestemming-gegeven-toch-in-het-epd-check-het-zelf-2/
Nooit toestemming gegeven, toch in het EPD? Check het zelf!
Check op de site van VZVZ of u staat geregistreerd, en wie uw gegevens heeft geraadpleegd. Dit doet u door uw inzage-overzicht te raadplegen met uw DigiD.
___________________________________
Klinkt leuk, dat artikeltje, maar dan de rest.
Om een overzicht te krijgen om te weten of je staat ingeschreven moet je naast je ID óók even je telefoonnummer geven.
Voor de Twee-staps-verificatie met SMS, dat lijkt wel logisch.
Oók wel handig is dan dat VZVZ dan meteen ook je telefoonnummer heeft, als ze dat al niet hadden
Je kunt ook om een overzicht op papier krijgen om te weten of je staat ingeschreven.
Maar daarvoor moet je óók eerst even de nodige privé-gegevens overhandigen.
Zoals NAW, dat lijkt wel logisch voor de postbezorging.
Maar telefoonnummer, en mailadres? Raar, waarom is dat nodig voor een papieren overzicht?
Of vindt VZVZ dat ‘wel handig’, want ‘die gegevens hadden we nog niet’.
Maar ja, om te weten of ze die gegevens al dan niet niet hadden moet je even die gegevens overhandigen.
En voor het intrekken van een gegeven toestemming geldt precies hetzelfde.
Catch-22?
Gr.
Peter