Vrijdagavond, net iets na twaalven. Er klonken fikse knallen iets verderop, MeisjeMax dook van schrik achterin de boekenkast. Terwijl ik naar het raam liep om te zien waar het vuurwerk was, drong tot me door dat er niks geen gesuis of gefluit te horen was: het waren korte, droge knallen. Tak… tak tak… [even stilte]. Tak. Tak tak tak. Tak tak. Zo tussen de vijftien en de twintig keer.
Het rare moment wanneer je plompverloren invalt: ‘Verhip, dat zullen toch geen geweerschoten zijn?’
Buiten viel niets te zien dan de weerspiegeling van mijn boekenkasten in de ruiten. Ik hoorde een scooter wegrijden.
Op straat gaan kijken durfde ik niet, want inmiddels wist ik vrij zeker dat het inderdaad schoten waren geweest. De politie bellen? Dat hadden anderen vast al gedaan. Ik deed de keukendeur open en liep de tuin in. Overal hingen buren over hun balkons. De buren rechtsboven wisten zeker dat het een kalasjnikov was geweest. Linksachter de daktuin die middenin ons wooncomplex ligt, hoorde ik een vrouw roepen: ‘Ben je gewond? Gaat het?’
Vijf minuten later reed het hele circus de straat in: een overvalbusje, politiewagens, een ambulance. Mijn huiskamer baadde in blauw licht.
Het bleek een heuse poging tot liquidatie te zijn geweest. Een gemaskerde man had met een automatisch wapen op een buurman iets verderop geschoten, die over een schutting naar de achtertuinen had weten te klimmen, en was daarna bij een eveneens gemaskerde kompaan achterop de scooter gesprongen. Het beoogde slachtoffer had slechts lichte verwondingen aan rug en arm, ik zag hem in het ambulancebusje zitten. Hij moest een nachtje naar het ziekenhuis en werd daarna door de politie ingerekend wegens een oud vonnis en twee openstaande boetes.
Het had iets ongelooflijk kneuterigs. Circa twintig keer vuren, van alles en nog wat raken – de kogelgaten zitten in ramen en muren zag ik daags erna – maar het slachtoffer hoofdzakelijk missen. Alsof de liquidanten totaal onervaren waren, buiten de terugslag van het vuurwapen hadden gerekend. Of neem het slachtoffer: mikpunt van een aanslag zijn, en dan nadat je wonden keurig door het ambulancepersoneel zijn verzorgd, door de politie worden ingerekend wegens je openstaande boetes.
De volgende dag kwam een cameraploeg van Hart van Nederland een schunnig stukje maken. Iemand was zo boos – de familie van het slachtoffer, getergde buren, wie zal het zeggen – dat ze uit het raam een vuurwerkbom naar beneden keilden. MeisjeMax schrok zich weer het lazarus, maar van het ‘bekogelen met een vuurwerkbom’ van de cameraploeg, zoals de nieuwskoppen later beweerden, was geen sprake.
Prompt hadden we de rest van de dag politie in de straat. Een van de wagens, die een uit-de-weg plaatsje zocht om te parkeren, knalde in zijn achteruit nog tegen een lantaarnpaal aan.
Het was knulligheid troef. Daar was ik eigenlijk erg blij om.
Is die blaffer inderdaad uit de plomp gevist; een AK47?
En die vuurwerkbom kunnen onze heldhaftige TV-verslagroomgevers toch niet als rotje betitelen? Dat gaat echt niet.
Voor meisje Max vandeweek maar een visje kopen. En een kogelvrije mand.
‘s Avonds na tienen herrie maken… Dat mag niet zomaar in het Nederland van de formulieren. Had de schutter een vergunning aangevraagd om zonder geluiddemper te mogen schieten?
JPaul @1: Ja, het wapen is terecht, de daders hadden ‘t in de Wittenburgervaart geplempd en duikers hebben ‘t weer gevonden. En nee, het was bepaald geen rotje, maar ‘bekogelen’ klinkt alsof het ding naar hen werd gegooid, en dat was niet zo.
Pieter @2: Erg flauw.
Spaink: als 2 misdadigers op een scooter allebei worden vrijgesproken omdat niet kan worden vastgesteld wie heeft gereden tijdens een dodelijke aanrijding;
als ouderen in de pies en poep verkommeren is dat niet erg, zolang de administratie van het tehuis maar klopt,
dan is mijn opmerking zeker niet als flauw te zien.
@3.Spaink: je vergeet hier (en da’s heel erg onzorgvuldig van je) voor het gemak te vermelden dat de dappere Dodo’s van de onmisbare rioolTVjournalistiek zich in de frontlinie bevonden (Jahwol! Wir liegen unter Beschuss!)
Killing Fields-Mi Lai-napalm-sniper alley-&niet te vergeten: Ground Zero
met gevaar voor eigen leven hebben ze hoi polloi van de laatste roddels voorzien!
(over Pieter@2.) Pietr 2.&4. heeft aldus wel degelijk een punt
zij het dat beide de twee scooteristen door de rechter gedeeltelijk verantwoordelijk gehouden worden – vooralsnog – beroep of cassatie is af te wachten
ik denk zomaar dat Pieter het verschijnsel “management” aanklaagt – weettikfeel?
JPaul @ 5: Die opmerking van Pieter over vrijspraak klopte kennelijk niet, waarmee hij zichzelf nogal ondergraaft. Ik geloof dat Pieter iets wilde zeggen wat hij niet zei, en dat maakt verdere discussie nogal onmogelijk.
Plus dat het uitermate flauw blijft om te beginnen over vergunningen voor geluidsoverlast als er net 40 meter verderop een schietpartij is geweest. Zelfs referenties aan wapenvergunningen waren flauw geweest, en deze ‘grap’ was nog een graadje slechter.
@6.Spaink
ja kijk, het was verdikkeme voor jouw voordeur en jij moet je wel de godgloeiende hartverzakking geschrokken zijn (voor je deur én in je tuin)
zoiets kan niet anders dan jouw oordeel kleuren
maar waarom accepteer je mijn ironie/sarcasme wél; en van Pieter niet? je lijkt wel van pieter laboratorisch aantoonbaar random double blind placebo controlled en vul zelf maar verder in… .. . te eisen
Nichts für Ungut – m’n hartelik meeleven met jou en je buren
Karin, je weet nu hoe het klinkt. Duik in het vervolg meteen achter je vensterbank ipv uit het raam te gaan kijken, wat je nu kennelijk wel gedaan hebt doordat je dacht dat het vuurwerk was. Want in de ghetto’s van Amerika sneuvelen – let op dit woordgebruik, het gaat om gangWARS – meer mensen door verdwaalde kogels dan door gericht vuur. Spelende kinderen, boodschappen doende moeders, noem maar op.
J.
Een huisje in het landelijke, aan de kust. De zee, de rust. Denkt u daar nooit aan? Groetjes van Bert.
@JPaul: thumbs up.
@Spaink. Als columniste heb je niet het alleenrecht op alle rechten die columnisten toekomen. Ik denk dat je erg nat gaat met jouw beoordeling van mijn opmerking. Heeft dat te maken met het verheven gevoel dat linkse mensen schijnen te hebben volgens Geenstijl?
Over die scooterrijders:
“In eerste instantie, eind 2010, werd de hoofdverdachte tot 8 jaar cel veroordeeld voor de dood van de voetganger. In 2012 sprak het hof in Arnhem hem daarvan vrij, omdat niet duidelijk was wie van de twee daders gereden had. Beide verdachten (nu 26 en 24 jaar) wezen tijdens het strafproces voortdurend naar elkaar als zijnde degene die de scooter bestuurde.”
Ze zijn nu gelukkig veroordeeld, maar het idee dat er een rechter is die wereldvreemd oordeelde…
@pieter: Hoezo wereldvreemd? Als niet bewezen kan worden dat je schuldig bent dien je vrijgesproken te worden, punt. Beide personen straffen lijkt op het begin van een collectieve straf, en dat is verboden. Dat ze beide veroordeeld zijn vind ik juist vreemd.
Godsamme… Wilde ik naar bed gaan, bijna een uur geleden. hoorde ik ineens hondengeblaf in de binnentuinen. Felle lichten door het keukenraam. Ik wilde kijken wat er aan de hand was en deed de keukendeur open. Meteen schreeuwde iemand: ‘MEVROUW!!! Binnenblijven!’ Het was de politie. Op straat zwermde het van de agenten, allemaal te voet. Flitslichten achter, lopende agenten voor.
Iets later hoorde ik agenten op straat roepen over ‘ambulance bellen’. Nu komt er een sleepwagen voorbij rijden, naar het zijstraatje waar de parkeergagarage is en waar een paar weken geleden een liquidatiepoging werd gedaan, en verderop zie ik steeds maar politieagenten.
En het was zo’n rustig buurtje, hier.
Dank Karin, dat je dit topic even naar boven haalt. Zie ik dat ik een reactie heb gemist.
@ 12 Johan. Dat bedoel ik nou met wereldvreemdheid: een van de twee is schuldig, dat is zeker, want bewezen. Je kunt ze dus niet allebei vrijspreken. Is dit een dilemma? Hoe los je dit dilemma dan op?
Niet door ze allebei vrij te spreken, want dan spreek je iemand vrij die bwezen schuldig is. Maar welke van de twee heeft het dan werkelijk gedaan?
Op zo’n moment moet de rechter rekening gaan houden met wat maatschappelijk logisch is, want er is een slachtoffer. Er moet een dader worden veroordeeld en aangezien ze door het ontkennen van het bestuurder zijn elkaar de schuld geven, zijn ze dus beiden schuldig.
@13.Spaink “En het was zo’n rustig buurtje, hier.”
wat vond Max erger: vuurwapengekletter of blaffende honden?
Tjonge meiske; voor da’lijk lekker slapen en morgen gezond weer op.
@14.Pieter: “Er moet een dader worden veroordeeld…”
dat komt neer op een zondebok aanwijzen; twee stuks in dit geval.
Daarom heeft Johan@12. wél gelijk – één van de twee is (mogelijk) onschuldig en zolang dat het geval is zou er geen veroordeling mogen volgen; al zeker niet van allebei de betrokkenen. Dat kan alleen wanneer beiden tegelijkertijd bestuurder van de scooter waren; maar als zoiets mogelijk is dan vrees ik dat de wet hierin niet voorziet. Wéér een probleem erbij.
Wél kan de rechter beide verdachten in gijzeling nemen. En wat mij betreft voor onbepaalde tijd. Voer voor juristen.
En wat jij “maatschappelijk logisch” noemt, klinkt mij toch ‘n beetje als “gesundes Volksempfinden” in de oren.
@JPaul. Ik ben het niet met jouw conclusie over een volksgericht eens. Er is immers een duidelijke schuldige in de zaal. Het is geen heksenjacht waarbij zomaar iemand wordt beschuldigd zonder grond. Twee mensen zaten na een overval op een scooter en reden op de vlucht iemand dood.
Misschien is een gijzeling inderdaad de juiste oplossing. Maar er mag geen vrijspraak van beiden komen, want de maatschappij pikt dat niet.
Je bent als rechter dus wereldvreemd als je beiden vrijspreekt, terwijl er een schuldige is. Dan moet de onderste steen bovenkomen.
he wat moeten jullie geschrokken zijn
in het rustige buurtje en dan dit
heftig hoor
ook voor meisje max
mijn katjes kijken verbaast een beetje verscholen naar ongevaarlijke zuipschuiten vol lawaai, ik woon echt rustig… hier in het dorpje en heb zelfs een stukje mee gedweilt met de dweilorkesten in het dorps feest
heel veel sterkte, liefs thian