Elk jaar werkt de mierenkolonie in mijn tuintje een kilo fijn zand langs de tegelnaden omhoog. Gestaag breiden ze hun ondergrondse domein uit, het beslaat inmiddels zes vierkante meter. Vijfentachtig kamers plus minstens één balzaal, schat ik zo. Soms, wanneer ik vrees dat hun ijver de betegeling dusdanig zal ondermijnen dat hun dak het begeeft en ik met tuinstoel en al in een diepe put verdwijn, veeg ik een onsje opgetast zand via de kieren terug.
In dat mierenpaleis maken ze koninginnetjes bij de vleet. Eind juni kiezen ze een zonnige dag voor hun grote trek: aan het eind van de middag kruipen er honderden gevleugelde mieren uit vijf of zes uitgangen omhoog, ze zijn heel onwennig nog, ze lopen dwars over elkaar heen. Het is de eerste keer dat ze buiten zijn, en wellicht zijn ze verblind door het plotselinge licht in hun oogjes. De dames wandelen een stukje, weg van het gedrang, wapperen onhandig met hun vleugeltjes, krijgen aarzelend de slag te pakken, en zwermen vervolgens massaal uit, terwijl ik ze naroep: Go west, young queens!
De relatieve harmonie tussen mij en het mierentuinpaleis werd deze maand wreed verstoord. Naast de grote plantenbak die in mijn slaapkamer staat, pal tegen de tuindeur aan, vond ik op een dag tientallen spikkeltjes aarde. Toen wegvegen niet hielp – er lagen elke dag nieuwe spikkeltjes – onderwierp ik de plantenbak aan een uitgebreide inspectie. Jawel. Mieren.
Via de tuindeur marcheerde een bataljon mieren naar de stenen waarop de plantenbak rust, omhoog de bak in, en daarna van tak naar twijg tot in de pot van de wasbloem die op anderhalve meter hoogte hangt, en vandaar verder. Want die wasbloem staat momenteel gul in bloei, ze heeft zeker vijftig geurige trossen, met wel dertig bloemetjes in elke tros, en aan elk van die bloempjes ontwikkelt zich een dikke druppel kleverige, zoet geurende nectar.
Wanneer je mijn huis binnenstapt, ruik je ’t meteen. En dan hebben wij mensen nog neuzen van niks, terwijl mieren zowat alles op geur doen. Dus ja, voor de inwoners van dat paleis, hemelsbreed nog geen halve meter verderop, moet de verlokking van die wasbloem werkelijk niet te harden zijn.
Dus snappen doe ik het wel. Alleen: ik wil het niet. Vooral niet omdat ik de dag vrees dat de kolonie hierbinnen, met al die verrukkelijke nectar bij de hand, een koninginnenkraamkamer wenst aan te leggen.
Dus nu voeren de kolonie en ik oorlog. Mijn wapens: nare luchtjes. Buiten sprenkel ik knoflookwater, binnen trek ik dikke strepen afwasmiddel met citrus op de vloer. Hun wapens: hun formaat (ze passen overal tussendoor, en in hun honger naar nectar bijten ze desnoods nieuwe kieren), en hun neiging zich voor de groep op te offeren: als er twintig soortgenoten in het afwasmiddel zijn gestrand, kan de rest over hun ruggetjes lopen.
Nog een paar weken, dan is de wasbloem uitgebloeid.
Voor het vervolg (d.d. 27 juni), zie Beestjes, update.
Die gevleugelde mieren zijn gewoonlijk mannetjesmieren hoor.
“verlokking… niet te harden” -Watte?- Dominee dat je d’r loopt. Puritein! Jihadist.
Voor ‘t overige wel een interessante nieuwvorming.
Wat dunkt je van die mieren flink stroop om de mond – honing rondom die bloembak – smeren? In plaats van er als Simson (Richteren 15:1 – 15:20) met een kakebeen op los te meppen.
Ik heb goede ervaring met koperen munten om mieren buiten te houden. Maar Oma heeft nog veel meer middelen https://omaweetraad.nl/tuin/mieren
Ik ga in de slaapkamer siliconenkit langs de dorpel injecteren, een kasteelgracht van knoflookwater buiten langs de tuindeur aanleggen, uienpoeder en vers gemalen perper op de vloer strooien en bidden dat ze snel iets ander lekkers buitenshuis ontdekken.
Waarom parkeer je de wasbloem niet buiten de tuindeur zolang hij bloeit? Scheelt veel gedoe en ergernis. De IJsheiligen zijn alweer voorbij, dus dat zou geen probleem moeten zijn.
Je hebt natuurlijk ook nog de mierenlokdoos…
Alexandra @ 5: De wasbloem hangt er al vijftien jaar, en is innig vergroeid en verstrengeld geraakt met de andere planten in de bak. Dus hem uit de bak halen kan niet…
Johan @ 6: Die lokdozen doen helaas niet veel.
Ik strooi eens per 2 of 3 jaar mierengif in de dorpel van de deur. Dat houdt ze goed buiten.
Eigenlijk hoeft het alleen in de zijkanten van de dorpel, want om een of andere reden liepen ze altijd langs de zijkant het huis in.
@ Spaink 4.
Q: …”en bidden dat ze snel iets ander lekkers buitenshuis ontdekken.”
Je moet je gebed dan richten tot de geest van de mieren en zeggen: “Ieder zijn recht, jullie buiten, maar ik binnen, want dit is mijn huis.” (Nee, dit is geen grap.)
En tegelijk kan je dan toch zelf dat “ontdekken van iets lekkers” heel veel makkelijker maken door ergens suiker of honing neer te leggen met een afdakje erboven, zodat het niet weg kan regenen. En een spoortje ernaartoe.
Ik zou geen maatregelen nemen om ze dood te krijgen, want niet alleen is dat ‘niet zo vriendelijk’, maar het helpt vermoedelijk ook nog eens niet. Gelukkig heb jij die plannen niet.
Groet, Janus.
Janus @ 9: Ik ben erg van mijn en dijn, en ik geef graag. Maar als iemand iets neemt dat van mij is, ben ik hard. Dus die mieren gaan eruit.
Mieren lopen vaste routes om te komen waar ze willen zijn(instinctief, collectief geheugen). Waarom kies je niet voor de oplossing van Henk2? Ik ken ook iemand die hosta’s kweekt in tuin en last heeft van slakken. Ook toen was koper(draad) de oplossing. Neen heb je, ja kun je krijgen.
Tenzij je van klussen houdt en genoeg tijd hebt om met die mieren dag in en dag uit bezig te zijn? Een leuke ‘nieuwe’ hobby?
Groetjes.
kaneel houden ze niet van dan gaan ze naar de buren als die dan ook kaneel strooit enzo voort enzo voort zijn jullie weer miervrij
bij mij werkte het ik zag ze vertrekken
liefs thian
Margie bol
Als je last van mieren hebt in de keuken moet je in de hoeken en randen van je plinten een lijntje gemalen kaneel strooien, mieren hebben een hekel aan de geur van kaneel. Heb zelf al veel middeltjes er tegen geprobeert maar dit helpt het beste.
@ Spaink 10.
Q: “Dus die mieren gaan eruit.”
Uiteraard, het is jouw territorium. :) Genoeg middeltjes aangereikt, lijkt me.
J.
Karin,
Even iets anders over mieren. Jij zult hier wel niks van geloven, maar ik voel mij verplicht om je er toch op te wijzen.
De aanwezigheid van mieren kan duiden op aardstralen ter plekke, mieren houden daarvan. En die aardstralen hebben, zeker als ze in je slaapkamer voor komen en dan – erger nog – onder je bed, een slechte invloed op je gezondheid.
En dat mierengedoe grenst dus aan je slaapkamer, sterker nog, ze komen er binnen, ook al lijkt het het meest logisch om dat aan die plant te wijten. En zes vierkante meter, ook al is dat buiten, is nou ook niet bepaald gering en dat kan duiden op een kruispunt van aardstralen en dan is het nog erger. Dan moet je er zeker niet met je tuinstoel op gaan zitten.
Door op inet te zoeken naar ‘mieren’ en ‘aardstalen’ kan je hier veel info over vinden. En ook hoe je die aardstralen kan neutraliseren. Dat is relatief makkelijk en goedkoop.
Je kunt ze vinden met een wichelroede, maar daar moet je wat ervaring voor hebben. Met een pendel kan ook en dat kan je zelf. De pendel gaat dan heen en weer slingeren in de baan van de aardstraal. Of in een cirkel boven een kruispunt. Je moet dus op verschillende plekken gaan staan en dan kijken of er wat gebeurt. Wel even de tijd nemen, want het kan even duren. Blijft de pendel stil hangen, dan is er geen energie. Als het tegen de klok in is, dan is het helemaal foute boel. (Een pendel kan je makkelijk zelf maken door een (niet al te klein) moertje of een grote kraal aan een touwtje te knopen.)
Kijk, als jij nou een blakende gezondheid zou hebben, dan zou ik dit hier niet schrijven. Maar ja, dat is nou eenmaal niet het geval en dan kán 1 en 1 dus 2 zijn.
Groet, Janus.
Janus @ 15: Die mieren doen er werkelijk alles aan om in die plant te klimmen en de nectar ervan te oogsten. En jij zegt dat ik me daarop verkijk en dat ze waarschijnlijk op de aardstralen afkomen?
Grapjas.
@16.Spaink jouw antwoord op Janus zijn aardstraalhypothese is completely beside the point. Die aardstralen (of influistering door kobolden of wasbloemferomonen) zijn “Mittel zum Zweck” en de nectar het doel.
Zonder TomTom of ANWB-bewegwijzering geraakt de gemiddelde vaderlander óók niet op de Veluwe of in Zandvoort. Zonder pont over ‘t IJ naar Noord of andersom fietsen is voor Mokummers errug moejulik en toch komen ze niet primair op de verlokkingen der scheepvaart af.
Voor ‘t overige: Afblijven van die aardstralen. Groot risico dat je katten de pleiterik nemen as-je d’r mede fröbelen gaat (en zulks lijkt me erger dan de verdenking van hekserij of toverij – die zonder twijfel (gefeliciteerd!) tóch al op jou rust – te bevestigen).
@ Spaink 16.
Q: “En jij zegt dat ik me daarop verkijk en dat ze waarschijnlijk op de aardstralen afkomen?”.
Nee, ze voelen zich ‘heimisch’ – om in de linguïstiek van JPaul te blijven :) – op aardstralen, dus daar vestigen ze zich. (Mierenhopen bevinden zich vaak op kruispunten van aardstralen.) Daarna moeten ze dan nog hun kostje zien te bekomen en hun kostjes bevinden zich uiteraard lang niet altijd op/boven aardstralen, dus die gaan ze overal zoeken.
Het is dus niet gezegd dat die aardstralen, gesteld dat ze zich wel in je tuin bevinden, zich ook tot in je slaapkamer uitstrekken. Dat de mieren zich totnogtoe niet in je slaapkamer ophielden is op zich een gunstig teken, maar zegt weinig, als ze voldoende aardstralen in je tuin aantroffen (of als zich daar een kruispunt bevindt, wat voor hen de voorkeur verdient). Maar dat is dus iets dat onderzocht zou kunnen worden. Alleen, ik zou dat zeker doen, maar jouw overwegingen – jou kennende :) – zouden wel eens anders kunnen zijn. Maar goed, het is jouw gezondheid.
Er zijn nog andere dieren die op aardstralen gedijen, wespen, bijen – imkers schijnen expres hun bijenkorven op aardstralen te plaatsen – en idd katten, die gaan er vaak liggen. Maar of wat JPaul zegt: “Voor ‘t overige: Afblijven van die aardstralen. Groot risico dat je katten de pleiterik nemen as-je d’r mede fröbelen gaat”, werkelijkheid zal worden lijkt me zeer de vraag. Ook katten komen toch in de eerste plaats op het voedsel af, dat weet elke katteneigenaar. :)
Wel heeft JPaul een punt met: “en zulks lijkt me erger dan de verdenking van hekserij of toverij – die zonder twijfel (gefeliciteerd!) tóch al op jou rust – te bevestigen.” Alleen denk ik juist niet dat op jou de de verdenking van hekserij of toverij rust, maar juist het tegenovergestelde! En toch heeft JPaul een punt, ook al doelt hij daar niet op, want jij zult als befaamd scepticus en anti-kwakzalver je natuurlijk niet willen inlaten met dit soort zaken, iets wat je al in 16 bevestigd hebt. En dus zul jij veel duurder uit zijn, wil je een wichelroedeloper laten komen: Je zult ook zwijggeld moeten betalen, zodat beslist niet in het nieuws komt dat Spaink zich hiermee bezig heeft gehouden. :)
Janus.
Nooit gedacht, dat ik dit ooit zou schrijven, maar…
ik mis Jules Zollner
Speciaal voor de liefhebber/liefhebster:
https://www.youtube.com/watch?v=12U2AqvM57I
die si erg leuk!
heel erg veel sterkte
liefs thian
Ik heb goede ervaringen met maismeel, ofwel gemalen mais van popcorn. Dus niet eerst poffen maar met een koffiemolen malen. beetje in/op het pad strooien en het moet ff een paar dagen droog blijven.
Soms werkt een ouderwets krijtje prima om ze buiten te houden. Ze vinden het niet leuk om daar overheen te lopen. Trek maar eens een rondje om een paar mieren, niet te klein ongeveer jampotmaat leuk om te zien. Uiteindelijk komen ze er wel over maar dat duurt even
dat is zielig dat is pesten
als beestjes in de weg zitten ja
maar ze pesten hoeft ook niet
Wat heb jij toch een goed hart, Thian.
Janus.
PS, Karin, ben je er al in geslaagd om ze buiten te houden?