[Zie ook de voorloper van deze column: Vertrouwen [1].]
Ook overheden maken fouten: niets menselijks is ze vreemd. De laatste jaren blijken er echter systematische fouten in beleidsmakerij te zitten en is een koers, eenmaal ingezet, amper nog te wijzigen. Naar tegengeluid en onderbouwde waarschuwingen wordt alleen voor de vorm geluisterd; wetten die in de weg staan worden omzeild.
De zorg is een tragisch voorbeeld. Het landelijk EPD was slecht doordacht, constateerde de commissie Elias recent. Dat zeiden critici tien jaar geleden al, maar hun doortimmerde commentaar werd terzijde gelegd. Het gerede vermoeden dat DBCs niet tot besparingen zouden leiden, maar tot meer bureaucratie, minder inzichtelijkheid en meer kosten? Idem dito. Korten op dagelijkse zorg en hulp aan huis zou leiden tot een groter beroep op verpleegtehuizen, waarschuwden kenners, en toch is de overheid ‘verbaasd’ dat veel mensen het thuis nu niet langer redden. En ze zijn, sinds de toegang tot verpleegtehuizen is ingeperkt, verrast dat zich sindsdien vooral ‘moeilijke’ gevallen aandienen en het werk er zoveel zwaarder is geworden. Stemt het parlement niet in met een wetsvoorstel? Proberen we de zaak er toch gewoon per AMvB door te drukken!
Ik schaam me voor mijn regering. De kortzichtigheid en vooringenomenheid van veel maatregelen, de ondoordachtheid van de zoveelste ‘betere’ aanpak tergen mijn verstand en hart. Veel beleid is totaal ad hoc, gaat voorbij aan geaccepteerde kennis en feiten, en lijkt op weinig anders gebaseerd dan platitudes als ‘veiligheid’, ‘efficiency’ of ‘doelmatigheid’, in de kennelijke veronderstelling dat het er dan ingaat als Gods woord in een ouderling.
Kwam een van de bewindslieden maar eens met een doordachte bespreking van een beleidsplan, iets waaruit blijkt dat er terdege over de geventileerde kritiek en gebleken voetangels was nagedacht: dat zou winst zijn. Maar nee. Voormalig privacyvoorvechter Lodewijk Asscher verkoopteen verdergaande koppeling van persoonsbestanden dan we ooit hebben gekend, met weinig meer dan een algemene verwijzing naar ‘fraudebestrijding’. Hij toont niet aan dat het huidige beleid tekort schiet, geeft geen cijfers of feiten; hij beweert zelfs niet dat er veel fraude is. Toch moeten we fraude met man en macht tegengaan. Leve de schending van ons aller privacy.
De Ombudsman constateerde koeltjes dat een adreswijziging twee dagen te laat naar de Sociale Dienst opsturen tegenwoordig al volstaat om iemand als fraudeur te bestempelen, een stempel dat je – vanwege diezelfde digitale koppelingen – de rest van je leven zal achtervolgen. Wat is in hemelsnaam het nut van nog fijnmaziger datakoppelingen, Lodewijk Asscher?
En waarom willen we burgers tot in elk detail van hun leven volgen om eventuele fraudeurs te vinden, terwijl we ondanks internationale druk bedrijven die elders op grote schaal belasting ontduiken, in Nederland hartelijk welkom heten?
We verdienen beter dan dit.
er is geen reden je te schamen, Karin, want in essentie is het jouw regering niet.
en degenen die deze regering wel hebben gekozen, hebben het benul niet dat ze zich zouden moeten schamen. in tegendeel, die zullen heel tevreden zijn omdat hun regering alles op alles zet om te voorkomen dat zij te veel belasting moeten betalen. want daar gaat het hen om: de overheid betaalbaar houden voor degenen, die die overheid (nog) niet nodig hebben, de belastingbetalers. ik schaam me soms wel, dat ik daarvan als belastingbetaler profiteer.
Goed geschreven Karin. Ik heb nooit NIET gestemd. Maar blijven stemmen begint meer en meer aan mijn geweten te knagen. Medeschuldig zijn aan in stand houden van poppenkast past niet bij mij. We glijden af naar een ondemocratische, gewetenloze en steeds gevaarlijker opererende technocratie.
Maatschappelijk contract lijkt de vijand van dit Anglo-Amerikaanse kapitalisme.
De z.g. gematigde middenpartijen zitten dit al decennia lang rücksichtslos er door heen te drukken. En ik, met mijn ‘all inclusive’ idee van een samenleving word in feite door mijn eigen volksvertegenwoordigers naar de flanken gedirigeerd. Ik word er treurig van.
Nogmaals, je hebt mij in mijn hart geraakt met dit schrijven. Dus 3000 like’s van mij.
Yvonne: De situatie maakt mij ook tamelijk mistrioostig. Maar niet stemmen is geen oplossing: dat betekent slechts dat de stemmen van anderen, inclusief die op totaal foute partijen, relatief meer gewicht krijgen.
Ik denk eerder dat het de andere kant op moet: je realiseren dat een verkiezingsbiljetinkleuren maar een klein deel van je totale stem is. En dat je die stem juist vaker moet laten horen…
En dank voor de 300 likes :)
En, K, die andere 2700 likes? Bedank je daar niet voor? :))
Met verbazing heb ik gekeken hoe de democratie grondig de nek om werd gedraaid door de melding dat de wet er toch komt, desnoods als bestuursmaatregel. Nog erger vind ik het dat de politiek na korte, hevige verontwaardiging is stil gevallen want kerstreces. Volgend jaar is al snel en kabbelt de de ellende in alle mistroostigheid gewoon verder.
Al werkt versplintering niet mee, overweeg ik toch kleine partijen te gaan stemmen.
CiNNeR: Ja, precies dat.
Ik schrik me wezenloos hoe makkelijk men erover doet dat de regering suggereert om een verworpen wet er alsnog per AMvB doorheen te duwen. Dat zet immers de bijl in de parlementaire democratie: want wat betekenen de Eerste of Tweede Kamer – te weten: de volksvertegenwoordiging, gekozen via onze allereigenste stemmen – nog wanneer de regering het parlement kan omzeilen zodra de uitkomst van een stemming ze niet bevalt?
@6.Spaink ≡ 27 Dec 2014 ≡ 02:02
Je hebt ‘t fout. Nét als sommige parlementariërs (Pechtold die vond ‘t oneigenlijk gebruik van AMvB – wat onzin, want een waardeoordeel is). Het is mogelijk en ook helemaal niet verboden: dus wat zeurt-ie.
In mijn keuken bevindt zich onder zeer veel meer een kloofmes (om koteletten mee te kappen of varkenspoten doormidden te klieven) waar ik iemands schedel mee kan splijten. Dat is om andere redenen (een provisie die voor het gebruik van een AMvB niet voorzien is) verboden en ook niet de bedoeling ervan; maar het kán wél.
Zoiets kan ook geweten zijn: wie een rijbewijs heeft is bekend met het feit dat een auto (duizend kilo ijzer) in de handen van een beschonken chauffeur een potentieel moordwapen is.
Ten aanzien van een eventueel volgend in te brengen wetsvoorstel (en senator Ter Horst meende dat ze niet op voorhand met iets accoord kon gaan – dat kan heel wel; al is het niet per definitie een slimme zet) is er een scala aan bedenkingen naar voren gebracht dewelke onder de vigerende wetgeving nul en generlei geldigheid hebben. Alleen maar praat voor de vaak en verwoording van onderbuikgevoelen. Soundbites.
De Tweede Kamer heeft het Recht van Amendement én het Recht van Initiatief en kan buitendien een Motie van Wantrouwen indienen.
Die rechten heeft de Eerste Kamer niet.
De opvatting dat democratie gelijk staat met de dictatuur van de meerderheid is de basis van deze hele misconceptie. Voor deze zienswijze, die er een is van onvervalste hooligans /*, is er dringend vraag naar een vorm van anticonceptie of zelfs abortus: Fatsoenlijk onderwijs!
/* “Football is not a matter of life and death. I said.” – “No,” he answered, “it’s a darn sight more important than that.” sprak in het VPRO-programma van Wim Kayzer “Nauwgezet en Wanhopig” (1989) George Steiner, Frans/Brits literatuurcriticus, schrijver en cultuurfilosoof.
Dictatuur is wat het is: soms tyrannie. Ongeacht of ze door ‘n éénling, triumviraat of 50% plus één stem in het parlement wordt uitgeoefend.
Democratie behoedt de zwakke tegen de sterke. Oók en vooral wanneer die sterke de staat zelve is. De staat heeft geen rechten; alleen plicht.
Wat Gij de minsten der Mijnen doet; dat doet Gij aan Mij.
mag i het wel droef vinden, onder andere vanwege de democratische legitimiteit, dat we een kabinet hebben dat serieus overweegt een wet waarvan het tot twee keer toe straks de wetgever – onze Staten-Generaal – niet heeft weten te overtuigen, alsnog die regeling door te voeren met behulp van instrumenten, die de Staten-Generaal passeren?
en voor iedereen die overweegt n.a.v. de gang van zaken een volgende keer op een ‘kleine partij’ te stemmen: als genoeg kiezers die keuze maken, is zo’n partij ineens niet ‘klein’ meer. echter: de eenmansfractie Wilders heeft laten zien waartoe een partij – zelfs als die maar één lid heeft – met voldoende kiezers kan uitgroeien. we zijn gewaarschuwd.
@Spaink: en er was al zoveel om de wenkbrauw bij op te trekken. Een voorzitter van de Eerste Kamer die tegelijkertijd voorzitter van een van de grootste ziektekostenverzekeraars is. Het broze kaartenhuis aan overleg en gedoogstructuren om dit kabinet überhaupt in het zadel te houden. Maar dit is een finale stap, hiermee wordt gesteld dat volksvertegenwoordiging er niets meer toe doet zodra de foto op het bordes is gemaakt en democratie een grote, hypocriete grap is.
@JPaul: het doet er niet toe dat het juridisch mogelijk is, het doet er toe dat ons staatsbestel openlijk en welbewust een wassen neus is gebleken. En dat jouw 50% + 1 eveneens niets meer voorstelt.
@CiNNeR: democratie is niet in de eerste plaats een kwestie van (stemmen) tellen, maar van weten. weten wie wat wil en waarom, en daarvoor weten welke positie en/of belangen iedereen heeft en zou kunnen behartigen. juist het feit dat we weten dat al die leden van de Eerste Kamer hun functie naast een (of meer) andere vervullen maakt dat we (kunnen) weten over welke kennis en ervaring ze beschikken en misschien ook voor welke belangen ze opkomen. en we kiezen hen mede met en om al die kennis, ervaring en contacten. dat geldt ook voor andere volksvertegenwoordigers, zelfs voor de leden van de Tweede Kamer en het Europees Parlement, voor wie het lidmaatschap de hoofdfunctie is.
Doorgaans zetten politieke partijen mensen op hun kandidatenlijsten van wie ze weten, of in ieder geval vermoeden, dat ze door opleiding en eerdere functies over de goede kennis(sen) en ervaring beschikken, om in een volksvertegenwoordiging op te komen voor de belangen, die de partij voorstaat. dat er vervolgens in die volksvertegenwoordigen besluiten genomen worden door (al dan niet toevallige) meerderheden leidt vaak tot afgezwakte besluiten, maar dat komt omdat mensen vanuit verschillende belangen zich er achter moeten stellen. in ieder geval moeten volksvertegenwoordigers met elkaar onderhandelen over die besluiten.
helaas is het in de huidige Tweede Kamer vooral het kabinet dat het onderhandelen doet en daarvoor steeds met een paar partijen uit de kamer in fractiekamertjes verdwijnt. daardoor weten wij steeds minder, wat de verschillende partijen in die onderhandelingen van hun standpunten (en de belangen die wij, hun kiezers, hen hebben toevertrouwd) inleveren. en wordt het dus steeds moeilijker om hen bij volgende verkiezingen op hun daden te beoordelen. toch is dit systeem van besluitvorming voor kiezers beter te controleren dan de meeste andere.
@Tjark Reininga: De democratie is simpelweg geheel om zeep geholpen op het moment dat een wet die door de Eerste Kamer is weggestemd, er tóch komt door gebruik (misbruik) van enkele juridische truukjes. Alles anders is dan niet belangrijk meer, zodra een kabinet zit doet het er immers niets meer toe.
@10.CiNNeR ≡ 28 Dec 2014 ≡ 03:36
Dát bedoel ik nou net: dat 50%plus1stem kan mogelijkerwijs – en zal; als ik de geschiedenis juist interpreteer – aangewend worden om een minderheid te onderdrukken.
Und dan sagt deze Pruus; dat es sowat niet heeft te geven!
Om mijn gemankeerde uitleg van de AMvB wat te preciseren, deze LINK
http://www.parlement.com/id/vh8lnhrsd1rk/algemene_maatregel_van_bestuur_amvb
en @12.CiNNeR ≡ 30 Dec 2014 ≡ 03:48
Overigens is ALLE niet op natuurrecht gebaseerde wetgeving debatingclubneuzel en juridische scherpslijperij en tijd- zowel als plaatsgebonden mode-afhankelijke willekeur. En derhalve apert af te wijzen.
dat 50%plus1stem = die 50%plus1stem
jaja-ein echter Mof
je vergist je, @CiNNeR, in zoverre, dat het plan van het kabinet m.b.t. de vrije keuze van zorgaanbieders (artsen, ziekenhuis, e.v.a.) geen juridisch truukje is, maar een politiek truukje. want het kabinet kan zeggen dat het het beleid van een meerderheid van de kiezers uitvoert (de kiezers hebben immers de Tweede Kamerleden gekozen, niet die van de Eerste Kamer.
je moet dan ook altijd de kiezers blijven aanspreken op hun politieke keuze! het zijn hun volksvertegenwoordigers ook!
en het weg bezuinigen van het bed op recept in de psychiatrie….
daar hoor je niets van
maar daar gaan mensen naar toe al;s ze het niet meer aan kunnen
en bv als ze suicidaal zijn, per 1 januari 2015 totaal weg…..
alleen de telefoon op recept blijft en de behandelaar en vooral de patient moet het maar uitzoeken
tot er doden vallen…?????????
@JPaul
@Tjark Reininga: Het zou juiste politiek zijn als een wet zowel in de Tweede als in de Eerste Kamer wordt aangenomen door een meerderheid of niet doorgaat als deze sneuvelt in de Tweede Kamer of vervolgens in de Eerste Kamer. In dit geval wordt een juridisch truukje toegepast: voor een bestuursmaatregel is geen stemming van de Eerste Kamer nodig.
Het is een truukje omdat een wet die afgestemd is in de Eerste Kamer aangepast dient te worden of van tafel zou moeten verdwijnen. Door het van wettekst te bestempelen tot bestuursmaatregel, is het juridisch mogelijk de inhoud van de verworpen wet alsnog uitvoering te geven.
@Thian: Ja, in Amsterdam rijden al speciale ambulances rond hoorde ik onlangs, omdat meer psychiatrische patiënten op straat staan :(
of het nu een truukje of niet is het gaat bar achteruit
eerst zou je moeten betalen als je met speod naar een verkeerd ziekenhuis was gebracht bv met een hartaanval moeten ze eerst uit zoeken
wel ziekenhuis je mag…. bezopen… dat is er oa uit gehaald nu
en erg triest dat die ambulances nodig zijn
crisissen die niet nodig waren geweest als het bed op recept oa er zou blijven
en de andere dingen waar op gekort wordt
er wordt steeds meer gekort
zo moeten in de weinige verzorghings huizen en verpleeghuizen
de familie die al op is en niet meer weet wat te doen
zelf de aktiviteiten maar zien te regelen ook weg bezuinigd
het is niet voor niets een vak
eerst wordt de mantelzorger fysiek uit gewoond
voor iemand opgenomen wordt
en dan moeten ze nog eens aan de bak