Twee weken geleden schreef ik dat al die slimme technologie waarmee we ons huis en onszelf behangen, makkelijk tot grove privacy-schendingen kan leiden. Eind vorige week ondersteunde PinkRoccade die stelling. Het automatiseringsbedrijf kwam met een monter filmpje waarin werd geschetst hoe onze eigen wearables kunnen omslaan in bewakingsapparatuur en met gemeentelijke databanken kunnen worden verbonden.
PinkRoccade voorzag een zonnige toekomst waarin een verhoogde hartslag hebben en gaan zweten terwijl je ’s avonds in een buurt rondloopt die als minder veilig wordt beschouwd, volstaat om de meldkamer van de politie te waarschuwen. De politie kan dan de smart phones van mensen in de buurt uitlezen: zij zijn nu immers verdacht, want potentiële dieven of aanvallers. Komen de verdachten de kant van de zweter-met-het-bonkende-hart op? Dan fluks hun gemeentelijke gegevens oproepen: als ze zelf niet in die buurt wonen, is dat extra verdacht! Hup, daar rijdt de politiewagen uit, die onderweg alvast een bericht stuurt naar de smart phones van de verdachten: jongens, kappen nâh, we hebben jullie in de smiezen!
Stereotype profilering, buurten zwartmaken, ongeoorloofd koppelen van bestanden, passanten op grond van andermans hartslag meteen maar als verdachten aanmerken, systematische privacy-schending: het zat allemaal terloops verstopt in PinkRoccades ideaalbeeld. Voor onze eigen veiligheid is het goed als wij burgers onze privacy volledig opgeven, beweren ze. Dat passanten de rest van hun leven te boek staan als ‘verdacht’, of zelfs als ‘betrapt, maar ternauwernood verijdeld door de politie’, wanneer iemand ’s avonds op straat een opvlieger of een stevige hoestbui heeft, kan PinkRoccade bar weinig schelen.
Het fundamentele probleem met elk monitorsysteem is dat ze afwijkingen van de norm problematisch maken. Onregelmatigheden triggeren een waarschuwing. Onregelmatigheden zijn verdacht. Nu moet je je onschuld gaan bewijzen. Het is een dodelijke omkering van onze rechtstaat.
De overheid heeft het PinkRoccade-model al van harte omarmd. Minister Asscher wil zowat alle gegevens die de overheid, de belastingen, werkgevers, zorgverzekeraars, handelsregisters, woningcorporaties, onderwijsinstanties, pensioenfondsen en nog wat klein grut over burgers hebben, aan elkaar koppelen. De overheid kan aan de hand daarvan een filter opzetten dat signaleert wie er misschien fraudeert.
De inbreuk op privacy van deze maatregel is zo groot, dat de Raad van State mordicus tegen is. Het gaat niet aan om de rechten van alle burgers op zulke immense schaal te schenden teneinde iets op het spoor te komen waarvan je niet eens zeker weet of het wel bestaat. Daarbij komt dat een trigger in zulke systemen, ook indien later onjuist bevonden, de persoon in kwestie nog jarenlang problemen berokkent. Je was immers getriggerd? Je wordt voortaan extra in de gaten gehouden.
Want het systeem is nooit fout. Alleen wij zijn dat. En dat maakt ons verdacht.
niet iedereen kan die apparatuur allemaal betalen,
ik hbe nog een behoorlijk oud mobieltje vol zand en ik heb een hele groep mensen daarmee ontdekt alleen dan zonder zand..
dus dan ben je veilig
(zeker met opvliegers)
of volgens hun onveilig????
Je bent helaas niet veilig voor de plannen van Asscher. Die treffen iedereen met werk, een pensioen, een uitkering, een subsidie, een zorgverzekering, noem maar op…
daar voor hebben ze me al binneste buiten gekeerd
artsen fynancien, wat voor papieren ze al niet nodig hadden
en bij de belasting kunnen ze gewoon op vragen wat ze willen
ze hebben niet eens een handtekening nodig…
tja waar ben je wel veilig…
ben als de dood dat de hele ziektewet of hoe heet het waar ik in zit, wia maar dan anders, wordt afgeschaft, net als de wajong…
En de techniek gaat ook verder. Met gezichts-/lichaams-herkenning en sensoren die je lichaamsfuncties op afstand kunnen lezen.
Dan hoef je ook wearables bij je te hebben.
Je moet dan niet alleen je onschuld bewijzen, maar je kan zelf nauwelijks beschikken over de informatie die over je bekend is.
Jan @ 4: “Je moet dan niet alleen je onschuld bewijzen, maar je kan zelf nauwelijks beschikken over de informatie die over je bekend is.”
De spijker op zijn kop.
Wederom: brr! Doet me trouwens denken aan een onlangs gelezen artikel over alle persoonlijke gegevens bij de Belastingdienst, die via achterdeuren op plaatsen komen waar ze eigenlijk niet horen (volgens mij van De Correspondent, maar weet het niet meer zeker).
Plamoen @ 6: Ja, dat was in De Correspondent.