We maken een vuist tegen IS! We zullen niet rusten tot deze verderfelijke groep vernietigd is!
Critici vragen zich af of Obama wel een exitstrategie heeft. Hoe trek je jezelf nadien terug uit zo’n conflict, hoe vermijd je dat je nog jarenlang oorlog blijft voeren tegen een nogal ongrijpbare vijand? Een land kun je verslaan, een land kan zich overgeven en smeken om genade; bij een losvaste terreurgroep is het bepaald minder evident wanneer je victorie kunt kraaien.
Wanneer kunnen we zeggen dat de vers gesmede coalitie het kwaad daar metterdaad heeft gestopt? Is dat wanneer er niet langer westerse gijzelaars voor het oog van de camera worden onthoofd? Wanneer er geen christenen meer op bergen worden gedreven om daar uitgehongerd en afgeslacht te worden? Zijn we klaar wanneer er geen vrouwen meer worden ontvoerd om – in afwachting van de beloofde hemelse maagden – dag in, dag uit verkracht te worden? Is de klus geklaard wanneer de nieuwe regering van Irak stabiel is, en wanneer Assad weer stevig in zijn Syrische zadel zit? Of is het karwei pas gedaan wanneer alle IS-strijders uiteengedreven zijn?
In al die gevallen kunnen we lang wachten.
Zorgelijker nog acht ik het de ontstentenis van een deugdelijke entréestrategie. Hoe haal je het in je hoofd te denken dat je met een vrijwel uitsluitend westerse coalitie schoon schip kunt maken in een conflict dat door de aanjagers ervan met succes is gekadreerd als antiwesters en strikt religieus? Zonder degelijke islamitische deelnemers voed je vooral de bron van het conflict. (Turkije telt amper als serieuze partner: dat land haakt vooral aan om te voorkomen dat de Koerden een sleutelrol in het conflict krijgen toebedeeld en met dat doel door het westen worden bewapend.)
Waar de huidige aanpak me nog het meest aan doet denken, is de vruchteloze korte interventie in het geval van huiselijk geweld. Man slaat vrouw, vrouw is murw geworden, buren en familie weten ervan, en uiteindelijk gaat een buitenstaander erop af en verkoopt de mishandelaar een enorme peut. Buitenstaander verwacht dat de vrouw in kwestie opgelucht ademhaalt en zich bevrijd voelt.
Maar zo werkt het nooit. De vrouw in kwestie aarzelt, of erger: ze verdedigt haar vent, en ze blijft. En zodra de buitenstaander uit het vizier is, verhaalt haar vent zijn woede weer op haar. Wil je haar situatie kunnen verbeteren, dan heb je de structurele steun nodig van buren, familie en kinderen. Je moet zorgen voor een vluchtweg, onderkomen, veiligheid en perspectief.
Het enige dat tegen IS helpt zijn langdurige coalities en ingenieuze interventies, ontwikkeld door mensen die terdege thuis zijn in het conflict. Buitenstaanders die langskomen met adviezen en een handvol ‘strategische’ bommen, maken de zaak alleen maar erger. Helemaal wanneer ze nadien menen toch alles voor haar te hebben gedaan, maar ja: sommige vrouwen kiezen kennelijk gewoon voor zo’n man, he?
Ach, er komt toch wat schot in de zaak, want:
http://media.nu.nl/m/m1oxcrvaswp3_std640.jpg
Dus wie weet dat dat zgn IS ook op den duur een andere, mogelijk vriendelijker, strategie gaat kiezen.
Ik vind trouwens dat we moeten ophouden te spreken van IS, de Islamitische Staat. Er is immers helemaal niet zo’n staat. Het is beter te spreken van ID, de Islamitische Droom; een nachtmerrie voor vele anderen…..
J.
Q: “Zonder degelijke islamitische deelnemers voed je vooral de bron van het conflict.”
Ik dacht toch echt gelezen te hebben laatst, dat zo’n beetje de hele Arabische wereld zich tegen IS, ehh, ID, heeft uitgesproken, op Iran na, zelfs tot steun aan de Amerikanen aantoe.
J.
Iran geeft voorlopig alleen mentale steun, en geen van de andere landen doet mee aan de optredende coalitie.
@1.Janus De Islamitische Staat in Iraq en de Levant (of Damascus – afhankelijk van hoe je die term vertaalt) bestaat inderdaad. Als concept. Zoals elke staat in essentie juist ook niet bestaat omdat het een hersenschim is.
Intussen is over dit wespennest maar één ding duidelijk en dat is dat het ‘n duistere en onoverzichtelijke warboel is.
De handel (nee, niet die in tomaten) aan de Turks-Syrische grens is de laatste maanden aan het verdubbelen.
Beste brave Bashir al Assad vraagt hulp van buiten tegen ISIL maar steekt zelf intussen geen poot naar ze uit; druk als hij is om alle andere oppositionele groeperingen binnen Syrië op hun wammes te geven.
ISIL barst van de pecunia. Gesponsord vanuit heel de Arabische wereld en door de handel in het zwarte goud.
Allemaal die oppositiegroeperingen zijn zelf trouwens ook niet zo’n bijster fijn volk; getuige de stenigingen die bij voorbeeld de o zo vredelievende Yezidi hun (LetWel: dit is een bezittelijk voornaamwoord) meisjes doen geworden, indien zij zich met een jongen ‘van buiten’ wensen te verloven of zelfs maar laten zien.
Lusjenog peultjes?
Eén oplossing zou kunnen zijn: ter plekke tegen sterk verminderd tarief de komende twee eeuwen degelijk onderwijs gaan verzorgen. Dat zou hier te lande eigenlijk ook dienen te geschieden.
En vrijheid van godsdienst (freedom from religion) – ook en vooral voor kinderen: géén geïndoctrineer meer.
Helaas kun je vrijheid niet geven aan wie het geschenk niet wenst aan te nemen of, anders gezegd, geen gegeven paard om niet in de bek te kijken op prijs stelt.
Dat is eerder geprobeerd: “We will force you to be free” wordt meestal gevolgd door een welgemeend: “You are free to think as we tell you to” en andere ongein uit de meer of minder recente geschiedenis.
Zwartgallig, ikke? Welnee: wel erg melancholisch…
Vertrouw op Allah-de-genadevolle maar bind intussen toch maar je kameel vast.
^ Wat hij zegt.
Of het ooit wat wordt, in het Tweestromenland, mogen anderen beoordelen; ik ga er in ieder geval niet op zitten wachten.
Ik zal vanavond op de goede afloop een glas grote-mensen-bier nuttigen, van écht cisterciënzer makelij, dat lijkt me nog het verstandigste. En in de geest van de grote Gerard Reve: “het beste is, Roomsch-Catholiek worden, al is het een paardemiddel”. (al geldt sinds sommige onfraaie onthullingen het adagium “baat het niet; het schaadt ook niet” niet langer onverkort)
Hans Henny Jahnn besluit zijn Fluß ohne Ufer aldus:
“Helfen könnte der Menschheit nur noch das Unmögliche, jener Zufall, den unser Verstand ins Gebiet der Wunder verweist. Wir wissen leider, Erkenntnis ist keine Wirkung, die die Massen ergreift. Und darum ist es wie es ist. Und es ist fürchterlich. Und es ist kein Ausweg und keine Gerechtigkeit.”
Als afsluiter, van Woody Allen: “a Zen boy scout; rubbing one stick together”
Opnieuw een erg goed geschreven betoog waar ik me helemaal in kan vinden Karin.
Eén ding (en niet over het onderwerp an sich).
Van mij mag je – om de balans te houden – ‘vent’ vervangen door ‘wijf’ in de alinea over huiselijk geweld. Gewoon omdat dat ook erg vaak voorkomt en het weleens goed is een prikje in de onderbuik te geven van je lezers. Dus een keer ‘wijf slaat man’ of ‘wijf slaat vrouw’ (dat laatste is nl. ècht een probleem geworden de laatste jaren.)
@7.Alice Anna Verheij – over dat éne ding heeft LaKaatje al eens uitgebreid kond gedaan in een stuk genaamd “Dames als daders” – hetwelk als zijnde minder politiek correct geen uitbundig onthaal kreeg.
Over politically correct gesproken:
“Hello my Dear Ann,
i’ve just read this (translated into Hollandish – so i cannot be certain wether this is an acurrate blabla) remark from one David Cameron that the civilised world (or at least a whole nation considered to be part of precisely that) is and/or should be appalled by the utter un-british behaviour of an english-speaking Arab-clad bloke making U-tube and newspaper headlines regarding an execution. */
-*/ this “could” also be interpreted as: ‘make happen’ or ‘fulfill’ or ‘perform’-
And promising to slash back as an Iron Maid (or some such) – nothing rusty ’bout it.
I must apologize beforehand for thinking of one Henry Tudor who, if i remember my history-class correctly, had one or a few of his lawfully wedded wives beheaded for some reason or other.
Being an expert hypocriptical bugger myself; i can safely say: Westminster is full of dung and then some!
Ah, got that off my chest.
………
What exactly constitutes a leap of faith? Sticking one’s head in the leash or in the loop? (or is that the noose?) Or should i just shoot myself? Nah…
It’s a struggle, though. Inner as well.
Talking ’bout that: look up the meaning of teh two different meanings of the arabic word DzjeeHaahd -> one outward: the smaller, or lesser; and one inward: the big, or great or maybe more important.
Could there be a certain discripancy or does someone miss the order of magnitude or have we uniformity in significance?
Doesn’t baffle me, but: some people (including “inteligentia” et al) seem confused.”
@3.
Ik doelde hierop:
http://www.nu.nl/buitenland/3875600/arabische-landen-steunen-vs-in-strijd.html
Ik zie “steunen” toch als meedoen.
J.
Janus, er wordt geen steun geggeven bij aanvallen. Dus wordt het van de weeromstuit weer ‘het westen’ dat daar metterdaad ingrijpt.
Karin, ik zou de boel omdraaien.
Juist doordat het westen (al) ingrijpt, hoeven de Arabische Staten zelf niets te doen. Steun uitspreken is dan voldoende.
Maar wat zou er gebeuren, als het westen niks zou doen? Zouden die Arabische Staten dan op hun handen gaan zitten? Dat geloof ik nooit. Zij hebben, net als wie dan ook, geen enkele behoefte aan een zooitje oproerkraaiers in hun regio.
J.
@11.Janus – er zijn (helaas) personen of individuele partijen of hele volksstammen die, niet zozeer behoefte aan, als wel profijt hebben van, geteisem in welke regio op deze aardkloot dan ook.
Zulks stemt treurig. Is echter realiteit.
En over steun uitspreken versus met de hand tegenwerken geldt: “put your money where your mouth is” en ik vermag niet uit te maken wat er werkelijk, realiter et veriter, gebeurt. Ik geef ‘t je te doen.
Blij toe; dat ik niet Frans heet, of Timmermans. (neem korreltjie niksnie of zout in)
Zolang er met 2 maten gemeten wordt in de regio.
Ten aanzien van het israelisch/palestijns conflict.
Met de ondertussen al 47 jaar durende bezetting van palestijnse gebieden.
En de voortdurend onbestrafte kolonisatie’s daarin.
Heeft het weinig, tot geen enkele zin voor het ‘westen’ om te interveniëren in welk conflict dan ook, want we zijn bewezen
onbetrouwbaar.
Als het gedoe rond IS is geluwd, zal men zich snel de situatie herinneren waarin de palestijnen zich bevinden.
En keren de wapens vanzelf weer richting het westen.
Kijk, nou wordt het toch nog gezellig:
http://www.nu.nl/buitenland/3884322/poetin-overweegt-russische-deelname-strijd.html
ik vind het niet bepaald gezellig en niet om aan te zien
er vluchten niet voor niets zoveel mensen…
Thian, je hebt volkomen gelijk, maar het was sarcastisch bedoeld. (Sorry voor mijn late reactie.)
Hoe gaat het trouwens met je?
Janus.
Gezellig potje matten :)
Met onze gebroken geweertjes zonder munitie zal het een feest worden.
De Britten sien het NL leger als beggars army omdat ze uitrusting stukken bietsen….
Ik kom geregeld bij het leger over de vloer… Leger des heils voor voedselhulp, netjes in mijn rolstoel kilometers rollen. Inplaats van vechten tegen de bierkaai help eerst europa weer op pad.