Computers worden almaar kleiner en sneller. Uw mobieltje heeft meer rekenkracht dan de computers waarmee we indertijd de eerste raketten in de ruimte lanceerden. Is het geen raar idee dat u tegenwoordig voldoende rekenkracht in uw broekzak heeft om een Apollo naar de maan te sturen?
In steeds meer apparaten worden slimme chips ingebouwd. Uw koelkast, uw wasmachine, uw auto en uw energiemeter hebben tegenwoordig een hart van silicium – ook dat zijn inmiddels allemaal computers geworden.
Dat is vaak handig. De wasmachine die zelf aanvoelt of-ie zwaar beladen is of juist maar een paar spulletjes in zijn binnenste heeft, kan met beleid een wasprogramma kiezen dat het milieu zo min mogelijk belast. Een auto op cruise control berekent zelf wat de veiligste (en meest economische) snelheid voor u is.
Het klinkt allemaal reuze handig. Is het niet heerlijk dat alles om ons heen slimmer wordt, dat meer dingen vanzelf lijken te gaan en voor ons worden geregeld, en wijzelf minder hoeven na te denken over allerlei futiliteiten?
Maar we hebben nooit goed nagedacht – laat staan: publiek gedebatteerd – over de consequenties van al die slimmigheden. Hoeveel zeggenschap hebben wij mensen over de apparaten die we gebruiken, over de chips ons worden opgedrongen? Zijn wijzelf nog verantwoordelijk wanneer de machines waarop we ons verlaten, een beslissing nemen die desastreus uitpakt? Kunnen we überhaupt nog ingrijpen, wanneer wijzelf en zo’n ‘slim’ apparaat het niet eens zijn over wat er nu, acuut, moet gebeuren? Hoe definiëren we onze eigen verantwoordelijkheid, onze autonomie, onze wettelijke aansprakelijkheid wanneer we onze beslissingen laten sturen door chips, of overlaten aan slimme systemen?
Inmiddels dient zich een tweede probleem aan. Alles wat zelfstandig op internet wil, heeft daartoe een uniek kenmerk nodig: een IP-adres. Tot voor kort waren zulke adressen schaars, maar nu internet op een nieuw systeem – IPv6 – is overgestapt, is de beer los. (Onder IPv4 moesten internetproviders woekeren om elke klant een eigen IP-adres te geven, terwijl ik onder IPv6 werkelijk elke haar van mijn katten van een eigen IP-adres kan voorzien.)
Met slimme chips en met IPv6, kan werkelijk alle informatie aan elkaar worden geknoopt en kun je overal informatie beheren, of automatische piloten instellen. Je koelkast koopt zelfstandig in bij AH, je mobieltje zet de verwarming hoger wanneer-ie via GPS ziet dat je je huis nadert. Je smart phone kan de cockpit van je leven worden.
Al die fantastische samenhang maakt ons echter ook enorm kwetsbaar. Wie zijn mobieltje verliest – of dat gejat of gehackt ziet – kan binnen dat scenario ineens helemaal niks meer. Die is dan prompt alles kwijt: toegang tot de bank, controle over zijn auto, en met pech: toegang tot zijn eigen huis, haard en koelkast.
Rompslomp is de beste beveiliging tegen bugs en hackers. Gemak dient niet de mens – wel zijn vijand.
Weer een mooi stukje werk, en de verwoording van wat ik me ook steeds meer afvraag: Waar houdt het op, en is het allemaal wel zo zinvol?
Ik wou dat er een hacker was die zich ging richten op ongevaarlijke maar gevoelsmatig zeer bedreigende dingen.
Noem het educatief, opvoedkundig hacken. Om mensen met hun neus op de waarheid te drukken.
Dus niet de pc, de bankrekening en dergelijke. Niets waar mensen mogelijk materiele schade door krijgen.
Dat geeft een hoop verontwaardiging en woede, maar het lijkt op de lange termijn toch niet door te dringen. Lijdt hooguit tot meer (vraag om) beveiliging – terwijl dat niet het wezenlijke probleem is.
Maar de wasmachine, de tv, het koffiezetapparaat.
Als het hele huis vanuit het niets bezeten lijkt, als apparaten ‘zomaar’ zelf aan de gang gaan, dan realiseert de doorsnee burger zich misschien eindelijk eens wat het werkelijk betekent, dat overal kleine computertjes in zitten.
Het probleem zit hem m.i. precies bij Dicks vraag: ‘is het allemaal wel zo zinvol?’.
Een groot deel van de electronische toepassingen lijkt te geschieden onder het motto: ‘gewoon, omdat het kan’.
Maar dat mag helemaal nooit een reden zijn, zelfs niet eens als zodanig meespelen.
Er kan zoveel. Hagelslag op een gebakken ei. Maar dat moet je ook niet willen.
Ha ha mn zus had een fucking wasmachine met ingebouwde PC, op een dag doet het ding het niet meer en staat er iets van “Error” , dus zij belt een man op , een wasmachine man, en die komt binnen en voert een code in in de machine ( zoiets als “Oke, 001” ) en de machine deed het weer,,,
Een minuut werk , 80 euro kosten,… Hahaha *******
Mn zus vroeg : Mijnheer mag ik die code hebben? : Nee ha ha was het antwoord, die code is alleen bestemd voor specialisten, zei de man,,,
Potver ha ha ha,,,,
Je kan ook een vibro hebben met ingebouwde wekker die je zegt wanneer je moet gaan slapen en wakker worden !!!
De ontwikkeling van het verbinden van apparaten met het internet is feitelijk al twee decennia gaande en kent in de laatste jaren slechts een versnelling in de toepassing. In 2008 was het aantal verbonden apparaten wereldwijd al meer dan 7 miljard i.c. meer dan het aantal mensen op de wereld. In dit aantal zit bijvoorbeeld ook de chip/sensor in dagelijkse dingen zoals je paspoort, je ov kaart, je digitale televisie, je boek of je auto. Of wij dit willen of niet het aantal met het internet verbonden apparaten zal in de komende jaren exponentieel gaan groeien. De ontwikkeling van met elkaar in netwerken verbonden ‘things’ is gezien zijn wereldwijde ontwikkeling onontkoombaar. Een publiek debat wat een wereld van in netwerken verbonden mensen en dingen kan betekenen voor mensen in Europa, Amerika, Afrika of Azie kan zeker interessant zijn.
Dag mevr. Spaink, ik zag en hoorde u praten over allerlei nieuwe technische ontwikkelingen bij t. homan in oba live, wat ik me af vraag. Wordt er ook nagedacht over alternatieve systemen, want a. lijkt me dat handig mochten deze systemen uitvallen en b. als je het allemaal niet wilt, heb je dan wel nog een bepaalde keuze vrijheid, die keuze vrijheid waar iedereen zo hoog van opgeeft, maar ik vrees het ergste. Je ziet tegenwoordig in de reclame alleen nog maar een internet adres en geen telefoonnummer meer bijvoorbeeld. Iedereen gaat er dus vanuit dat je internet hebt. Maar ik ben bang dat dit een achterhoede gevecht is, u nog een prettige dag ieder geval.
Je hebt ook mensen die extreem huiverig zijn voor nieuwe technische ontwikkelingen, zo ken ik een maatje die nu al drie jaar weigert met mij te bellen via Skype, dus kan ik hem alleen maar spreken via zijn prepaid gsm, 50ct per minuut terwijl Skype 100% gratis is… Als ik hem 3 minuten spreek zit ik al op 1,50 euro en dat is een heel kipfiletje bij de AH..
Waar ik als mechanicus het meest van baal is, dat ik steeds minder zelf kan oplossen. Je kunt soms niet eens meer toe met het vervangen van een onderdeeltje, maar moet een opgeleide (elektro)technicus inhuren om een compleet ‘unit’ te vervangen.
Laatst een heftige ruzie daarover gehad in de garage. Dat ook de kennis van mensen afneemt, omdat ze kijken wat de computer over de motor te zeggen heeft en ze niet eens meer iets kunnen regelen met het aandraaien van een regelschroefje.
De machine heeft niet meer macht, maar ik raak wel steeds meer de macht over mijn machines kwijt.
Is b.v. een printer makkelijk behebt met korte levensduur en meestal irreparabel als het apparaat wat heeft, je koopt weer spotgoedkoop inclusief kleurpatronen, sluit weer aan in minuten en print weer haarscherp. Wel is feitelijk milieu de klos.
–
Het is niet ondenkbaar dat we ons binnenkort ‘vrijwillig’ laten chippen. Kijk naar Europa i.c. Brussel, waar we met het mes op de strot in ingekwartierd zijn. Ondanks een referendum waarvan de uitslag ongewenst was en dus genegeerd werd. Kontant geld wordt steeds meer vervangen, in het ziekenhuis word je om de haverklap gescand. Via chips, beveiligingscamera’s usw zijn we overal te volgen dus waarom niet dat ‘ene’ stapje verder? Partijen zullen mitsen en maren, in de coalitie zal blijken dat er echt niets anders op zit. De economische macht is gebaat bij concentratie van data(verkeer).
Zie hoe de wereld, mét onze opvattingen, veranderd is sinds 2008. Wat vijf jaar geleden ondenkbaar was, is nu dagelijkse kost. En het wordt steeds erger wordt ons wijsgemaakt. Dus…