‘Wat het nieuws op tv biedt, is twitter met een half uur vertraging,’ verzuchtte iemand in alle vroegte. Hij had gelijk. Alle feiten, alle beelden die ik afgelopen nacht op tv voorbij zag komen over de vernieling die de orkaan Sandy in het noordoosten van de VS aanrichtte, had ik al via twitter gezien.
‘Gut, hebben ze dat nu pas door?’ dacht ik toen CBS meldde dat het zeewater een metrostation in gutste. En die foto van een kolkende rivier waarin auto’s dobberden – een paar uur eerder was daar nog een straat geweest – kende ik ook allang.
Oude media raken niet moe te benadrukken dat het tempo waarmee nieuws zich over twitter verspreidt, betekenen dat feiten niet van rumoer worden gescheiden, en onzinverhalen zich ongecontroleerd voortplanten. Zelf merk ik daar weinig van: er ss altijd ergens wel iemand die een verhaal controleert, zodat fouten uiteindelijk sneller worden rechtgezet dan in de traditionele media.
Dat was ook vannacht het geval. De paar ongecontroleerde geruchten die werden neergepend – de beursvloer van New York zou onder water staan, of de gangen van de subway stroomden vol – werden binnen een paar minuten al tegengesproken en ingetrokken. En dat die foto van die haai in een straat ergens in New Jersey vals was, had iedereen gerust door, maar hij was simpelweg te leuk om hem niet verder te verspreiden.
Twitter heeft als voordeel dat er weinig wordt herhaald. Op tv zagen we alweer de gevel die pardoes van dat hotel in New York was afgewaaid. En daarna alweer dat verhaal van die man die, al bleef hij veilig thuis, toch dood ging (er waaide een knoepert van een boom om die zijn huis verbrijzelde).
Daarnaast maakt juist het gebrek aan hiërarchie op twitter – een journalist heeft er evenveel stem als ieder ander – dat de feiten tot leven komen. Geen krampachtige interviews met ‘gewone burgers’, maar gewoon een tweet van iemand die het water tot de rand van zijn venster ziet komen. Geen ‘ongedwongen’ items van reporters die met kaplaarzen aan in de branding staan, maar gemazzelde beelden uit de echte omgeving.
Wat twitter vooral verteerbaarder maakt dan de oude media, is de humor. In het holst van de storm postte iemand bijvoorbeeld een fake foto van Lady Liberty die zich angstig achter haar voetstuk had verscholen. Dat is precies hoe je een ramp tegemoet treedt: met volop verhalen, en met wrange geestigheid.
Is het nou echt zo belangrijk om alles een half uurtje eerder te weten? Ik kwam vanochtend om acht uur iemand tegen die verbaasd was dat ik nog niets over de storm had gelezen/gezien.
Arthur @ 1: Wanneer je wilt weten wat er speelt, is tempo belangrijk. Maar twitter biedt meer: geen herhalingen, mix van niveaus, plus meer relativering.
Ik snap je wel hoor. Als ICT’er heb ik bijna altijd de beschikking over internet, tussen het programmeren door volg ik ook van alles. Bovendien speel ik nog allerlei online spelletjes waar ik voortdurend zetten moet doen.
Maar ik word er niet echt gelukkiger van! Ik vind het eigenlijk een hele verademing als ik op vakantie ben of ergens waar geen internet is. Daarom heb ik ook nog geen smartphone. Achteraf heb ik ook nooit het gevoel dat ik iets heb gemist.
Maar als ik achter een computer zit kan ik het internetten niet laten. Het lijkt wel een soort verslaving. Snap je wat ik bedoel?
Je hebt gelijk dat je het nieuws prima kan volgen via Twitter. Maar ik hou er niet zo van om de godganselijke dag achter nieuws aan te (moeten) jagen. Waarom moet ik zo ontzettend actief instellen wie of wat ik nou weer moet volgen? Dat is al een opgave op zich.
Ik prefereer de samenvattingen op de journaals. En daarnaast bepaal ik zelf wel wat ik wil volgen op Twitter. En dat zijn nou juist die dingen die de journaals niet behandelen.
Er zit een typefoutje in de openings post ha ha ! Foei Karin, je stelt ons teleur !
Gaaf. Soms vind ik het jammer eigenlijk dat ik zo ouderwets nog niet meedoe met twitter. Zou niet weten hoe je dan de beste berichten binnenkrijgt. Je kunt toch niet iedereen volgen? Hoe krijg je nu een tweet te zien van een man in een huis in New York? Tenzij het eenmaal opgepikt door en door gere-tweed wordt als een olievlek ofzo, begrijp ik daar niets van.
Pietie @ 6: Je begint simpel: een paar mensen volgen. Dan zie je op wie zij reageren en wie ze retweeten, en dan ga je die ook volgen, etc etc :)
In het geval van Sandy kwamen een aantal heel goede tweets van mensen die ik al langer volgde; zij maakten hun eigen selectie uit het nieuws, en stuurden die weer door. Zo vond ik onder meer een paar lokale verslaggevers.
Pieter @ 4: Gewoonlijk volg ik twiter ook niet zo secuur, maar al er iets groots gaande is – zoals de Egyptische revolutie, of Sandy – zit ik geheid aan het nieuws gekluisterd. Juist dan is witter onverslaanbaar.
Trending topic en hup… weer 120 tweets erbij, waarvan er minstens 110 geen enkele nieuwswaarde hebben.
Iedereen cameraman, iedereen verslaggever…
Wanneer je iets overkomt, is de kans groter dat het op beeld wordt vastgelegd, dan dat je wordt geholpen. En met een beetje pech wordt er een grappig muziekje onder gezet en schuddebuikt ‘s avonds het publiek bij DWDD om de man of vrouw die ‘zo grappig’ onderuit ging…
Ramptoerisme, maar dan erger, want bij ramptoerisme beperkte het zich tot zelf kijken. Nu wordt er een “claim to fame” aan gekoppeld.
En het sensatiebelust publiek gaat er eens lekker voor zitten… wijntje erbij, wat te knabbelen… “Mien, moet je nou eens kijken wat er gebeurt…”.
En wie niet heeft gekeken, kan de volgende dag niet meepraten bij de koffie-automaat… dus je ‘moet’ wel kijken en, om er echt bij te horen, meetwitteren.
Ik ben… uh… iets minder enthousiast over deze ontwikkeling.
Just-in @ 9: Dat een trending topic als hashtag niet is te volgen, is waar. Dat moet je dus ook maar niet doen: je kunt beter *mensen* volgen.
Wat de kans op hulp betreft: juist de traditionle media doen niets (of zeer weinig) aan hulpverlening. Sociale media doen dat juist wel: variërend van kwijtgeraakte mensen weer bij elkaar brengen (vgl. wat Google deed na de tsunami in Japan), tot in kaart brengen wat er gebeurt *buiten* de gebieden waar de media volop aanwezig zijn
Plus dat twitter mensen in staat stelt ook elkaar te helpen… Gisteravond zag ik noodoproep voorbij komen voor een generator (een vriend die aan de beademing lag, zat zonder stroom) en in een wip had die vriend een generator thuisbezorgd gekregen. Zie dat maar eens via de krant of een nieuwsprogramma te regelen.
Wat die sensatiebelustheid betreft: je denkt toch niet dat rampverslaggeving op de tv daarvan verstoken is? Dan is dat derhalve geen argument tegen twitter. Hooguit tegen *alle* media, sociaal of niet.
Ik verklaarde de overige media ook niet heilig, was alleen ‘een tikkeltje’ minder enthousiast over twitter dan jij. Zelfs na voorbeelden zoals het verhaal over de generator…
Maar misschien ga ik er anders over denken, wanneer ik je advies (*mensen* volgen) in de praktijk breng.