Deze week is het zes jaar geleden dat ik die vermaledijde bobbel in mijn borst vond. Wat hakt kanker er vreselijk in, óók bij een goede afloop. Echt genezen voelde ik me nooit, ook al ben ik uitgebreid behandeld en leek ik na de amputatie ‘schoon’ te zijn: aldoor bleef de onrust hangen dat het terug zou komen.
Het uitgebreide behandeltraject, hoe fantastisch ook, versterkt onbedoeld die angst dat er voortaan altijd in je lichaam ergens een sluipmoordenaar op de loer ligt. Na elke afgeronde therapie werd meteen een vervolgtraject voorgesteld om de kans op terugkeer nog verder te verlagen. Na de amputatie: nog vijftig procent kans op terugkeer. Vier maanden chemo: nog dertig procent kans. Vijftien maanden herceptin: nog twintig.
Bij vijf jaar hormoontherapie (nog twaalf procent kans over) haakte ik af. De impact daarvan vond ik te groot voor de statistische winst die je ermee kon boeken. De kans dat ik allang overbehandeld was, was inmiddels stukken groter dan de kans dat juist de hormoontherapie mijn reddende engel zou zijn. Plus dat de kanker bij die resterende twaalf procent sowieso terugkwam, hoeveel infusen of pillen je er ook tegenaan gooide.
Stiekem dacht ik dat ik vast bij die twaalf procent hoorde bij wie het toch allemaal niks zou uitmaken. Stiekem telde ik: MS, hersenbloeding, kanker – drie maal is scheepsrecht, dit is dus the big one, mijn Waterloo. Stiekem dacht ik: stel dat ik alsnog opkrabbel, dan krijg ik vast weer iets ánders engs. Beter maar in bed blijven liggen. Beter maar niet gelukkig zijn en fijn aan het werk, want dan komt er vast opnieuw een dolkstoot in mijn rug.
Zodat ik stiekem jaren achtereen inert was. Blijf zitten waar je zit Spaink, en verroer je vooral niet.
Pas eind vorig jaar smolt die angst eindelijk weg, en pas nu – zes jaar nadat ik mijn kanker vond – ben ik weer waar ik toen was. Mijn hoofd doet het als vanouds, ik werk weer op volle toeren, ik durf weer aan de liefde te denken. Eindelijk! Dat een ziekte die allang niet meer in je lichaam is terug te vinden, nog zo’n lange en heftige nasleep kan hebben…
Dit weekend trakteer ik mezelf op een fles champagne. Elk glas ervan zal ik mengen met tranen voor al wie het niet heeft gehaald en met hoop voor al wie nog worstelt.
Van harte Karin, het is je gegund !!!
“Eindelijk! Dat een ziekte die allang niet meer in je lichaam is terug te vinden, nog zo’n lange en heftige nasleep kan hebben…”
Hier gaat de orenmafia garen bij spinnen! . /:=[
3;-)
Ik ga d’r óók eentje op ieders gezondheid, maar vooral de mijne, nemen. ‘n Sjekske d’rbij. Mét slagroom!
Geweldig, Karin! Ik drink in gedachten een glas met je mee.
Proost, Karin! Mede namens een vrouw die het niet heeft gehaald, en die ik godzijdank heb leren kennen.
Dit geeft moed om door te gaan. Wat je schrijft over hormoontherapie vind ik een eyeopener.
http://www.daserste.de/plusminus/beitrag_dyn~uid,a440ih8hylqq9xcf~cm.asp
Niettemin proficiat.
‘\°_°/’
Lang zul je leven, Karin !!!
(sssstttt….. volgende week ga ik door de 5-jaars barriere…. Ik durf het niet hardop te zeggen uit angst de goden te verzoeken…. Niet dat ik in goden geloof….. maar toch…. Ookal geloof je niet in ze, je hoeft ze niet te verzoeken….)
Marianne, over mijn afwegingen over wel-of-niet hormoontherapie heb ik meer geschreven, je vindt die stukjes hier op mijn site. En sterkte, mocht je zelf die afweging ook moeten maken.
Weet je dat het tegenwoordig mogelijk is om een Mammaprint uit te laten voeren op borstkankerweefsel dat op paraffine staat? En weet je dat borstkankerweefsel aan de buitenkant hormoonreceptoren kan hebben die binnenin de cel helemaal niet ‘aan’ staan? En dat dat ook alsnog bepaald kan worden, ik dacht met de Blueprint?
Voor jou, Ka, maakt dat niks meer uit, maar Marianne, misschien heb je er nog iets aan…
Proost Karin! Zal aan je denken als ik rond die tijd ook het glas hef…
Karin wat vindt ik het fijn voor je dat je jezelf terug hebt gevonden!!!!Gefeliciteerd !!! Ga zelf nog 1,5 jaar hormoontherapie tegemoet …ben andersbang dat het TOCH terugkomt ….probeer elke dag mezelfop te peppen maar mijn lijf wil niet mee…maar jou verhaal geeft hoop…dank je !!!
Groepshug :-D
Gefeliciteerd en proost! Op je gezondheid. En wat een mooi stuk weer…
Veel geluk, gezondheid en drink ze!
Proficiat Karin, wat gaaf dat je je (belemmerende) gedachtes de baas bent geworden en weer helemaal kan stralen en genieten! Een mooi en inspirerende column waar veel mensen kracht uit kunnen putten. De helft van de slokjes champagne mengen met tranen en de andere helft met de zonnestralen van dromen en je mooie toekomst! L’Chaim
Kan het zo goed invoelen, waarbij ik vooral hoop dat het je nu zo blijft vergaan! Geniet van het leven. Cheers!
Ha Karin, wat een lange weg heb je dan afgelegd, hè. Jouw weblog lees ik al jaren. Ik wens je alle gezondheid en geluk en nog een hele lange tijd te gaan totdat je een oude oude dame bent geworden met veel mooie herinneringen. Liefs, Anita
Beste Karin, blij dat je je oude zelf weer hebt hervonden. Ik maak van de gelegenheid gebruik een link te plaatsen naar een video die gaat over de miljoenen mensen elk jaar die hun strijd met kanker niet winnen en uiteindelijk morfine nodig hebben om hun laatste maanden dragelijk door te kunnen komen. Voor vele is die morfine niet beschikbaar ook al kost het bijna niets:
http://www.cbsnews.com/video/watch/?id=7401650n&tag=api
Diederik Lohman
Human Rights Watch
Werkelijk prachtig stukje Karin.
En nog eens gewoon vierentwintig is gelijk aan oud…..
Zelf doe ik overigens al acht jaar geen enkele controle meer, en de voorlaatste was vijf jaar daarvóór, ben gestopt met dat “boeltje”. Al wil ik geen reclame er voor maken het zo op te lossen, voor mij was al dat gecontroleer te veel stress.
–
Geweldig Karin, dat het nu eindelijk zo voelt! Proost! En hoe herkenbaar schrijf je dit ook weer. Ook ik begin er na 6 jaar eindelijk wel weer in te geloven. Wat duurt dat lang hè? Jammer dat de champagne zo gemengd moet met tranen, ik heb de afgelopen jaren ook veel te veel kankervriendinnen los moeten laten helaas :((
Wat een mijlpaal! Dat er nog maar heel veel keer 6 jaar mogen volgen… Op gezondheid, geluk, de liefde en het kunnen genieten van alles wat het leven je nu brengt. Liefs!
Goed stuk,ben nu net zo oud als mijn moeder was toen ze stierf,zit er eigenlijk op te wachten,lekker positief he?
Goed gezegd! en mooi geschreven.
Doet me ook deugd wat bekende namen in de comments te zien.
Groetjes,
Maurice.
Proost. Laat de champagne smaken, en de liefde ook.
Ben zelf ook niet helemaal onbekend met ziektes en aandoeningen, gelukkig de sluipmoordenaar met de K nog niet tegengekomen. Maar ik kan me dus wel iets voorstellen bij de verlammende angst hiervoor.
Lullig om erover te beginnen misschien, maar ben je al gestopt met roken?
Gefeliciteerd!
Vandaag moest ik eigenlijk op controleuitslag van mijn oncoloog. Hij wil me na 9 jaar nog steeds zien en gisteren had ik ineens zoiets van “ja daaaaag, dit gaat niet meer om mij maar om jou” en ik heb vriendelijk afgebeld en aan zijn secretaresse mijn dank doorgegeven.
Waarom zo lang? Ach ja, de vorige keer kwam het na 8 jaar terug en die 8 jaar waren voor mij wel magisch evenals het feit dat ik uiteindelijk wel de eerste in mijn familie was maar niet de laatste aangezien mijn beide ouders ook borstkanker kregen. Maar ik ben er zo klaar mee! En al zo lang (gelukkig) voel ik me helemaal top. Champagne drink ik nog regelmatig op bijzondere momenten, kind 18, 25 jaar samen, en dan denk ik “man, wat heb ik een geluk gehad”.
Bij het lezen van je stuk moest ik ook erg aan “de andere Karin denken”.
Vanavond proost ik op jou en op haar.
X
Ellenk
Prachtig stuk Karin, en wat heerlijk dat je nu toch weer ruimte in je hoofd hebt gekregen, waardoor er plaats is gekomen voor mooie dingen. Ik hoop dat bij jou het nu ophoudt, en er zonnige tijden aankomen. Morgen ga ik voor de uitslagen naar het AvL. 15!! jaar na dato en nog steeds zenuwachtig…hopelijk morgenavond ook aan de champagne. Proost!!!!
Gefeliciteerd!! Voor mij is de borstkankerdiagnose ruim 11 jaar geleden. Proost, op een mooie toekomst!!
Niks stiekem! Dat mag best gevierd worden, ook hoe mooi je het weer eens opschrijft =]
Liefs en proost,
Emmy
ik drink ook eentje op je en op je toekomst!
liefs Mieke
Lieve Karin,
blijf in balans met alles wat je doet. Werk, Liefde, Gezondheid. Alles heeft met alles te maken, de volgorde maakt niet uit. Houd in ieder geval heel veel van Jezelf. Daarmee bedoel ik vergeet Jezelf niet. Wij mensen hebben de neiging Alles te willen geven, maar verwachten daarvoor Iets terug. Dus als ik Sterker wil worden behoor ik mezelf te accepteren met goede en vooral mijn ‘slechte’ eigenschappen. Dat is Leven vanuit Jezelf en niet geleefd worden. Want de Kracht komt uit jezelf. Vanuit je eigen Kracht maak je verbinding met het Leven. En als je die Verbinding maakt en in Stand houdt, gaat er een ongekende Wereld voor je Open. Alles is Mogelijk. En dan ervaar je dat Geluk Echt Bestaat. Geluk vind ik dan ook altijd in mijzelf en te nimmer buiten mijzelf om. Niemand kan mij echt blij maken als ik het niet Echt van Binnen voelt. Hoe dichter ik bij Mezelf komt, hoe Mooier het Leven wordt. Vertrouw meer op je Intuitie (gevoel) en leun niet alleen maar op je verstand. Ook dat is Evenwicht. Dat is versmelting van het vrouwelijke met het mannelijke: Ying en Yang. Dat is ook het Geheel is meer dan de som der delen. Ik wens je veel Liefde, Vrede en Vreugde in Alles wat voor jou Leven Zinvol maakt. En als je het maar ‘onzin’ vindt even goede vrienden. Misschien kan ik het simpel gezegd: ‘Blijf altijd lekker Jezelf’ dan gaat Je Leven Echt naar Meer Smaken.
En een slaaf zijn van mezelf laat ik lekker achter me.
Vooral mij niet klakkeloos geloven, zelf ervaren en onderzoeken is het enige wat echt telt.
En ben je door die champagne heen, geen getreur van is het eigenlijk niet iedere dag gewoon lekker Feest! Het Feest dat Leven heet. En…een dikke pakkerd van mij.
Lieve Karin,
Meis….heb je verhaal met tranen in mijn ogen gelezen.
Geniet van je champagne, toast op jezelf, je leven en alles wat je nog voor je hebt…….je hebt het zo verdiend……..
PROOST!!!!!!!
Gaaf! Van Harte!
en even beetje off topic:
Laten we kwetsbaar Nederland niet laten vallen, teken de petitie!
http://www.laatzenietvallen.nl/
Proost. Van harte!
Olav: ja ik rook nog steeds :)
Longkanker zou ik eerlijk hebben verdiend, maar dat heb ik nu juist niet gekregen….
Nederland is gewaarschuwd… ;-)
Op een zo goed mogelijke gezondheid, Karin!
Geniet van het teruggekeerde gevoel en op naar een volgende duikvakantie… of zo.
Mukherjee schrijft een prachtig boek over “De koning aller ziekten, een biografie van kanker” (vrij vertaald). In 2010 in het engels verschenen en nu in het duits ook te lezen.
Over BK wordt nogal kritisch geschreven. Helaas blijft het boek wat steken qua allernieuwste ontwikkelingen. Maar het boek geeft zonder meer goed weer hoe lang en hoe veel de mens kampt met het hele verhaal van kanker.
–
“The Emperor of all Maladies, a Biography of Cancer”, Siddhartha Mukherjee, 2010. Pullitzer- prijs 2011.
Men wordt vanzelf heel stil als je leest hoe eerste echte therapien vanaf 1947 van de grond gekomen zijn. Weergaloos ook de dame uit New York die fundraising van de grond af opbouwde, eerste patienten in een achterafkamer naast een toilet.
–
het is een soort omgekeerde fantoompijn. De kanker heeft je je gezondheid afgenomen, en telkens voel je of denk je dat het is er nog is, maar nee het is er niet meer of nog niet terug. Het is net zoiets als 65 worden, dan wordt je jeugd afgepakt en wordt je een andere categorie, met pasjes en voordelen en mensen die voor je opstaan. Maar het gaat over, of je leert ermee leven en dat is je gelukt en zal je telkens weer lukken, want je bet er sterk genoeg voor. Ik proost op je overwinning
“Mijn hoofd doet het als vanouds, ik werk weer op volle toeren, ik durf weer aan de liefde te denken. Eindelijk!”
Wat enorm fijn (druk me niet helemaal goed uit, maar meen het wel).
Dit is een aangrijpend stuk.
Mijn Oma en mijn Moeder hebben allebei op jonge leeftijd borstkanker gekregen. Beiden kwamen erdoorheen.
Door dit voorbeeld heb ik een verminderde angst ervoor. Het is erg dubbel, want tegelijkertijd zitten mijn borsten vol met verschillende soorten cystes. En uitleg erover krijg ik absoluut niet…zovan vertel mevrouw maar niet teveel over wat wij in haar borsten zit, want dan gaat ze zich misschien druk maken.
Waar ik me druk over maak is wel een beetje die denigrerende houding, het niet informeren en goed controleren. Eigenlijk zou ik jaarlijks nu een mammogram moeten hebben, maar dat willen ze niet doen. Ik zit er ook niet op te wachten en ik ben zoals ik in de eerste paragraaf schreef, toch niet bang…
of toch wel?
Karin. Je hebt mooi de gevoelens verwoordt die ik ook ervaar. Ik heb zelf een kankervariant die terug te dringen en te beheersen, maar niet te genezen is. De chemo heeft de kanker boven verwachting teruggedrongen, maar ik heb een levenslang traject met verdere behandelingen en controles voor me om de rebelcellen in toom te houden. De vervolgbehandeling is een peuleschilletje vergeleken met de chemo, maar de permanente angst voor terugkeer geeft de vreugde over het goede resultaat van de chemo, en de dankbaarheid voor de producten van de wetenschap, een vervelende bijsmaak.
Ik wordt over een poosje vader, en mijn hoop is mijn kind in ieder geval tot volwassenheid te kunnen begeleiden. Als me dat lukt is dat voor mij mijn champagnemoment.
Je bent sowieso een bikkel. (-:
Mij valt op hoe het velen toch enorm bezighoudt.
Was 07.03.12 s´avonds kort op de vierde ABC- conferentie in Innsbruck/ Oostenrijk. Op de gang naast de conferentiezaal was een tentoonstelling met ongeveer vijftig grote plakaten met alle laatste kennis over ABC- celtransportereiwitten die door onderzoekers verzamelt is.
Voor vele verschillende kankersoorten is er enorm veel nieuwe kennis wat celwandfenomenen betreft en zit er gewoon enorm veel aan te komen aan nieuwe veel meer specifieke medicamenten op maat voor mensen.
Op zich kan wetenschap weinig of niets in directe zin doen aan foute genen en chromosomen, maar de directe producten van genen die zich uiten op de celwand als ABC- celtransportereiwitten kan men wel heel veel in naaste en middellange toekomst. Elke kankersoort heeft daarbij dan weer zijn eigen specifieke celwandfenomenen en daar wordt basaal wetenschappelijk wereldwijd hard aan gewerkt.
.
Het gaat je goed Karin en het ga je goed.
Angst is zo ‘n nutteloos en slecht gevoel.
Van morgen weten we niets en gisteren doet er niet toe.
Weet dat een gebeurtenis (lees ernstige ziekte) niet bepaald wordt door de kans daarop. Hier met die fles!
OFF topic –
@43. Sjaak-“maar de directe producten van genen die zich uiten op de celwand als ABC- celtransportereiwitten kan men wel heel veel”
Je formuleert wel vaker slecht, maar nu weet ik écht niet wat je bedoelt, of bedoeld zou kunnen hebben. Over het algemeen, overigens, breng je je betoog glashelder.
ON topic –
@44. Robelia-exacccctly my thoughts! (nou alleen die Angst nog…)
JPaul @43
Begin hier nu even geen hele discussie. Dus houd het kort.
Aan genen kan wetenschap bij de mens niet of nauwelijks iets doen. Wel geven genen (IN de cel) directe producten direct IN de celwand, die heten ABC- transportereiwitten. Deze ABC- transportereiwitten reguleren alles wat in en uit de cel komt en gaat. Deze ABC- transportereiwitten, er zijn er ongeveer 48 bekend, zijn volop in wetenschappelijk onderzoek en is inmiddels al heel veel over bekend. Deze ABC- transportereiwitten zijn deels al wel bereikbaar voor therapien bij sommige kankers en andere ABC- transportereiwitten die tot op heden nog niet beinvloedbaar zijn, zijn volop in onderzoek om dat wel te bereiken. Probleem is wel dat deze ABC- transportereiwitten zeer klein zijn, dat speelt zich af in Ängström- bereik. Er is al met al veel nieuwe ontwikkeling in aantocht om ziekten als kanker en b.v. ook Alzheimer te beinvloeden.
–
Sorry, moet zijn: JPaul @45
–
@44. Robelia-exacccctly my thoughts! (nou alleen die Angst nog…)
http://www.youtube.com/watch?v=51mc_ytjbF8
@Sjaak,
ik snap het niet helemaal met die abc transporteiwitten. Jij zegt dat aan de dna in gen niets w veranderen. Maar dna gen stuurt wel de aanmaak van abc transporteiwitten. Kanker is toch een uitzaaiing en groei van ‘foute’ cellen, die zich eerst plaatselijk nestelt en toch daarna kans maakt op andere plaatsen uitzaait. Zijn dat dezelfde kankercellen. Of zijn dat andere vormen van kanker. Als ik je goed begrijpt moet die abc transporteitwitten er voor zorgen dat die kanker zich niet kan verspreiden. Maar ja, dan ben je toch nog niet van die ziekte af. Of weet de medische wetenschap nog steeds niet precies wat en hoe ‘kwaadaardig’ kanker kan ontstaan. Die medische kwnt tot nu toch alleen 3 rigoreuze methoden: opeatief weghalen, chemokuur en/of bestraling. Lichaam wordt alleen gezien als chemisch, fysiek en mechanisch. Waarom wordt de psychische kant en emoties van die mens niet onderzocht. Wij zijn meer dan alleen vlees en bloed. Wij zijn toch ook niet alleen een machine? Het geheel is toch altijd meer dan de som der delen. Worden we door alleen het denken niet beperkt in het vinden naar een oplossing dat kanker heet. Nu las ik onlangs dat amputatie van borst eigenlijk helemaal niet nodig is bij borstkanker. Was hun hypothese dan altijd verkeerd geweest? Of hebben ze weer ‘iets ‘ nieuws op dat gebied? Het maakt het ook niet gemakkelijk door de verschillende disciplines binnen wetenschap om te constateren welke specialist het bij het juiste einde heeft? En nog geen eens heb ik over de tijd die je kwijt bent om een juiste diagnose te maken. En daaraan gekoppeld medische behandeling. De mens wordt helaas niet meer as mens gezien, endat is jammer.
Wijzij @49
Jij spreekt e.a. heel goed aan. Zal proberen zo kort als mogelijk te verduidelijken:
1. er zijn eigenlijk vier methoden van reageren op kanker door medici: operatie, bestralen, chemo of palliatie (i.c. helemaal niets doen),
2. kanker ontstaat naar officiele versie inderdaad zoals je aangeeft door fouten in chromosomen: translocatie, inversie, puntmutatie en hoe het allemaal ook heten mag. Ook genen zelf kunnen ook verandert zijn. Wel is het zo dat bij veel kankers heel moeilijk dergelijke fouten vast te stellen zijn. Kan ook nog zijn dat in de cel, en juist niet vanuit de genen of chromosomen, fouten optreden,
3. medische wetenschap kan vrijwel niets doen aan genen en chromosomen zelf. Pogingen tot op heden liepen fout af,
4. wat blijkt is dat veel kankers weliswaar “vroeg” herkent kunnen worden, maar zijn dan al meerdere millimeters groot. Bij nogal wat van dergelijke kleine en “vroeg” gevonden kankers kan er dan al heel goed sprake zijn van uitzaaing in het lichaam. Vroeg herkennen en b.v. vroeg opereren hoeft per saldo helemaal geen betere levensverwachting te betekenen,
5. nogal wat kankers ontwikkelen resistentie tegen chemo. Dát is een heel groot probleem bij het hele verhaal. Resistentie betekent dat cellen op hun oppervlakte met celpompen reageren op giftige lichaamsvreemde stoffen en die er weer uitpompen. Meestal gaat chemo eerst wel redelijk goed qua werking tot het moment dat dit resistentiefenomeen optreedt. Meestal is dan therapie te kort om effectief te zijn. Voor dergelijke celpompen bestaan al meerdere jaren een keur aan de onmogelijkste benamingen. Sinds enige tijd is er nu een internationaal systeem deze celpompen, het zijn er ongeveer 48 (daar is al ietwat onduidelijkheid over), te benoemen naar het zogenaamde ABC- systeem. Dan weet iedereen waar men het over heeft.
Zo is bij borstkanker b.v. de zogenaamde ABCG2- celpomp gevonden. Die wordt tegengewerkt door Herceptine. Vroeger heette die pomp BCRG- pomp, maar nu blijkt deze pomp b.v. ook bij acute leukemie en andere kankers een rol te spelen. Ook celpompen als ABCB1 (vroeger P-Gp genoemd) en ABCC1 (vaak verward met MRP1, dat is het gen wat deze pomp tot stand brengt) zijn belangrijk bij ontwikkeling van resistentie tegen chemo.
Je snapt dat kanker eigenlijk helemaal niet perse orgaan- of weefsel- specifiek hoeft te zijn als je een en ander veel meer vanuit oogpunt van celpompmechanismen betracht. Misschien is kanker, maar ook ziekten als schizofrenie en Alzheimer, zowiezo een onbalans van celpompmechanismen?
Wetenschappelijk van belang is nu dat medische wetenschap stopt met de vergissingen over genen en chromosomen (daar kun je wel diagnostiek aan doen, maar dat helpt niet werkelijk verder qua therapien) en zich veel meer richt op onderzoek naar celpompmechanismen. Daarbij is een veel betere bereikbaarheid gegeven hoewel ook dat hierbij nog een heel probleem is bij de mens.
Wat je ziet bij ABC- onderzoek is dat men steeds meer komt tot 3D- beelden van de verschillende celpompen en men daardoor beter in staat is medicijnen te ontwikkelen (drug- designing) om bepaalde celpompen als het ware te blokkeren i.c. hun werking te verminderen. Van belang daarbij is natuurlijk ook dat die blokkademiddelen zo min mogelijk toxisch moeten zijn voor mensen.
Bij mijzelf werkte bij eigen ziekte acute leukemie ABCC1- celpomp niet door uitval MRP1- gen op chromosoom 16. Zie http://www.ntvg.nl ,commentaar op “Eenmaal kanker, altijd patient” (ook dat is weer zo´n typische vergissing, vind ik wel tenminste).
–
Toegevoegt:
ABCG2 is gerelateerd aan chromosoom 4, ABCB1 aan chromosoom 7 en ABCC1 aan chromosoom 16. Als je b.v. (!) een dergelijke combinatie van celpompen blokkeert bij chemotherapie ben je definitief van kanker af. Alleen: daar is verdergaand onderzoek voor nodig (dat doet Pink Ribbon nog steeds niet overigens).
–
Cheers! Op je hervonden zelf! En dat nog vele jaren!
If it doesn’t kill you, it makes you stronger’, hoorde ik zelf vaak. Mwa…maar jouw kanker heeft in elk geval een positief bijproduct opgeleverd en dat is dat het met jou ‘ons (ex-)kankerpatienten’ een stem heeft gegeven. Dank je wel. We hadden het vaak zelf niet beter kunnen zeggen.
@Sjaak, nog bedankt voor uw uitleg. Ik heb nog niet alle antwoorden op vele vragen die over kanker gaan. Want zoals met alles kun je als wetenschappelijk onderzoeker niet alle vragen des levens in 1 mensenleven onderzoeken en oplossen. Ik ben ervan overtuigd dat wetenschappers van verschillende disciplines moeten ‘leren’ samenwerken.. Want zijn ze vooral niet alleen maar bezig met hun eigen ‘ding’. Zelf ben ik geen wetenschapper maar probeer toch de kaf van het koren te scheiden omdat je met veel informatie wordt gebombardeerd, die elkaar tegenspreken. In de wetenschap wordt ook aannames gemaakt dat virussen de oorzaak van kanker is en dat die organismen dus uitgeroeid (is dat mogelijk?) moeten worden. Daarom is het boek ‘ De virus invasie’ van Jaap Goudsmit voor mij een ‘vrij toegankelijk’ eyeopener dat je niet zomaar ‘feiten’ in media klakkeloos moet aannemen. Ik stel me voortdurend de vraag: wie heeft er voordeel aan? Alles heeft zijn voor- en nadelen, maar maakt het nooit mooier dan wat het is. En dat ‘spelletje’ wordt in ‘media’ vaak gebruikt/misbruikt.
Maar ik zal met mijn ‘geneuzel’ Karins feestje maar niet bederven. Alles heeft helaas met alles te maken. Tja en dat leidt vaak naar off topic zaken. Groetjes.
Wijzij @53
Jou opmerking dat wetenschappers van verschillende disciplines veel meer zouden moeten samenwerken klopt inderdaad als een bus. In Amerika gebeurt dat voor vele ziektes al, maar dat is in Europa nog echt een probleem.
Wat daaruit resulteert is dat b.v. onderzoek naar ABCC1- celpomp momenteel stagneert. Er zijn door cryo- crystallografie drie extensies (armen) gevonden van deze celpomp, maar de vierde arm kan alleen door middel van laatste ontwikkelingen met roentgen- crystallografie onderzocht worden. Ja, wat je krijgt is dat medicijnen- onderzoek voor mensen daaruit stagneert. Klaar ben je. Gelden voor kankeronderzoek komen op de verkeerde plek terecht, niet in de laatste plaats omdat betrokken wetenschappers niet precies weten wat er aan de hand is met dergelijk basaal onderzoek.
Mirjam @52
Je hebt volkomen gelijk.
Dat je nog maar een oude vrouw mag worden! ;-)
Herkenbaar verhaal; ik zie de soortgelijke worsteling van mijn moeder. Waar ze thans nog mee zit is dat haar overgebleven borst voor twee groeit (jawel, van cup D naar G) en ze is al zo tenger. Maar ze durft weer naar de toekomst te kijken.
verroer je en leef
doe wat je het liefste doet
en schrijf
en dat je verder gezond oud mag worden
je hebt al zoveel mee gemaakt
liefs voor jou en de katjes
@ Spaink, post 34, zei:
“Longkanker zou ik eerlijk hebben verdiend, maar dat heb ik nu juist niet gekregen…”.
Beste Karin, gefeliciteerd met uw overwinning op de borstkanker!
Maar laat het s.v.p. geen pyrus overwinning worden…
Het leven is het kostbaarste wat u OOIT zult bezitten!
Bekijk de reportage eens van Tros Radar van maandag 26 maart 2012 eens… Een nieuw inzicht hoe de tabaksindustrie aan “klantenbinding” doet…
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1245138
Onderwerp over de tabaksindustrie begint op 10 minuten in de reportage.
@57.
Iedereen leeft zijn/haar ‘eigen’ leven. Een ‘andere’ kan ‘nooit’ oordelen van ‘iets’ ‘wel’ of ‘niet’ goed is voor een ‘andere’. Zelf de ‘angst’ voor ‘de angst’ kan iemand ‘ziek’ maken. Voortaan niemand lastig vallen als ‘uw ervaring’ met wat dan ook als ‘negatief’ bij ‘u’ overkomt
ook voor iedereen ‘negatief’ moet uitpakken. Kom liever met ‘positief’ nieuws. Dat brengt juist mensen ‘dichter’ bij elkaar. En discussie over welles en nietus? Dit mag wel endat mag ietEr komt geen eind aan. Misschien bezondig ik mij ook door mijn uitlating de discussie? Even goede vrienden. Doei.
voor ‘discussie’, voortgang
‘iet’=niet
@ wijzij, post 58, zei:
“Een ‘andere’ kan ‘nooit’ oordelen van ‘iets’ ‘wel’ of ‘niet’ goed is voor een ‘andere’”.
Roken VERMOORDT ELK JAAR weer minimaal 20.000 mensen voortijdig, dit blijkt al jarenlang uit wetenschappelijk onderzoek!
Ik oordeel nooit, ik kijk slechts en alleen naar wetenschappelijk onderzoek.
Wijzij zei verder:
“Kom liever met ‘positief’ nieuws”.
Positief nieuws is dat Karin Spaink dit keer door het oog van de naald is gekropen en door NIET verder te roken geen verhoogd risico loopt op het krijgen van een andere kankersoort die zij niet zal overleven.
De vraag is wanneer Spaink hier zelf ook van doordrongen raakt.
Het leven is het waardevolste wat je ooit zult bezitten en zeker te waardevol om het te “verroken”.
Tartarus,
Is het ‘echt’ alleen maar ‘roken’ dat de de mensen uitmoordt? Er zijn genoeg andere ‘voorbeelden’ dat mensen vermoord worden. En daar is roken peanuts bij. Ik ben er wel met u eens dat het ‘ongezond’ kan zijn. Maar kan de ‘wetensçhap’ ‘exact’ bij hoeveel sigaretten dat is? En waarom gaat de ‘ene’ eerder dood dan de ‘andere’? En ‘wetenschap’ heeft ook niet altijd gelijk. Mensen gaan ‘dood’ maar ‘heus’ niet alleen door ‘roken’. Ik ben zelf geen roker maar vindt dat iedereen voor zichzelf kan kiezen wat ‘goed’ voor haar/hem is. En dat hoef een anderebook de ‘wetenschap’ ons niet vertellen. Wat dacht u van die zogenaamde ‘voedingswetenschappers’ die u zeggen wat u moet eten. Ik zeg u eten moet ‘echt eten’ zijn. Ddus eten wat ‘bederft’. Is dat niet het geval dan is dat ‘eten’ niet ‘goed’ voor ons. Eten wat uw overgrootouders voorschotelen is ‘echt eten’, al het andere komt uw ‘gezondheid’ zeker niet ten goede. Vooral mij niet geloven, graag zelf onderzoeken. Dus wat ‘gezond’ is is maar relatief. Als u bijvoorbeeld optimel drinkt, heeft u dan een voorstelling welke dier of plant dat is geweest? Als u dat niet kunt dan is het niet voor u bestemd.
@ wijzij, post 61,
Het wetenschappelijke onderzoek naar roken is al zo langdurig en zo uitgebreid dat je zonder enige twijfel kunt stellen dat aan roken gerelateerde aandoeningen in Nederland elk jaar weer 20.000 mensen voortijdig het leven laten.
U vroeg(?):
“En waarom gaat de ‘ene’ eerder dood dan de ‘andere’?”.
Omdat o.a. de genetische opmaak van mensen altijd verschilt en ook de concentratie van de blootstelling aan sigarettenrook; het maakt groot verschil of je 20 sigaretten in een slecht geventileerde ruimte rookt of in de buitenlucht.
De discussie verplaatsen naar eten is niet relevant; wij hebben het nu over het inhaleren van sigarettenrook.
Gebruik geen dooddoeners van de tabaksmaffia. Daar bent u te intelligent voor en dat weet u zelf ook.
Sterker, als in eten zoveel zwaar carcinogenen stoffen zaten -per gram- als in sigaretten, werd dat eten onmiddellijk van de markt gehaald!
Gezond is altijd relatief; met flink roken, denk aan 20 sigaretten of meer, neem je bewust een groot risico dat je voortijdig ziek zult worden en/of zult overlijden.
Bekijk de Radar reportage eens… een van de vele reportages die duidelijk maakt dat je gewoon Russisch roulette aan het spelen bent met het kostbaarste wat je ooit zult bezitten als je flink rookt…
Wil ik mensen van het roken afhelpen?
Welnee!
Het levert de schatkist ongeveer 2.5 miljard Euro op per jaar en de mensen die voortijdig overlijden zorgen voor een additionele besparing.
De discussie gaat simpel en alleen over of roken voortijdig doodt of niet.
Tatarus,
roken is voor mij niet op zich zelfstaan, zoals u meent te denken. Alles heeft met alles te maken.
Bent u bijvoorbeeld beter af als u in de Randstad woont. Hoeveel toxiden of meer krijgt u dan binnen als ‘roker’ of als ‘niet-roker’. Maakt u als ‘niet-roker’ meer kans om te overleven in zo’n zwaar ‘veronreinigd gebied’, een van hoogste concentraties afvalstoffen in onze ‘gezonde lucht’ van Europa. Doodsoorzaak nr.1 in Nederland is hart-en vaatziekten en ‘ niet altijd veroorzaakt’ door ‘roken’. Overtuigen wil ik u niet. Het gaat mij om ‘bewustwording’ dat ‘onze’ wetenschap ‘alles’ uit elkaar trekt en het overzicht over het geheel niet meer heeft. Zelfs u gaat mee met dat manier van denken. Dat ‘roken’ los staat van de ‘rest’ wat leven heet. Is dat zo? Ik weet nu al dat dit weer een ‘oeverloze’ discussie gaat worden.
Het geheel is voor mij altijd dan de som der delen. Wie heeft een ‘gezonder’ leven iemand die ‘gezonder’ leeft maar daarbij rookt of iemand die niet rookt en verder ‘ongezond’ leeft?
Moeilijk is dat om daarop een antwoord te geven. Zo zit nu eenmaal het ‘echte’leven in elkaar.
En wie bepaalt of u of ik ‘gezond’ leeft? Dat is naar mij weten niet ‘de wetenschap’ maar ik of u zelf. Doei.
Als mensen elkaar kunnen accepteren met hun goede en niet mis te verstaan ‘slechte’ eigenschappen kunnen we ‘dichter’ bij elkaarkomen, zonder elkaar iets niet te misgunnen.
‘meer’ dan de som der delen.
U zegt dat voeding niet relevant is met roken. Roken en eten, drinken gaan voor velen hand in hand. Genotsmiddelen zijn voor mij ook eten en drinken. Ïk neem aan dat u bij eten en drinken daar ook van kan genieten en dat het niet alleen als ‘vulmiddel’ dient. En vergeet ook niet de bijkomende ‘gezelligheid en ontspanning’ en het ‘samenbrengen van mensen’. Ik zie samenkomsten als positieve ‘rustpunten’ in ons toch al ‘drukke’ leven.
Zullen we even ophouden met sepculaties *waardoor* mensen ziek worden? Want daar ging deze column helemaal niet over.
Sepculaties?
Is die champagne nu nog niet op!?! ;-))
(Sorry K., kon het even niet laten)
Ik denk meer aan Speculaasjes :-)
Met champagne!
Sorry Karin,
zo echt is real life. Actie geeft reactie. En de rook is gelukkig uit mijn hoofd verdwenen.
En Tatarus we blijven toch van elkaar houden hè, al zijn wij niet met elkaar eens!
Doei.
@ wijzij, post 63 & 65
Breed filosoferen is leuk, maar dat is nu juist de succesvolle modus operandi van de tabaksmaffia…
Het gaat erom, om te proberen de blootstelling aan schadelijke/carcinogene stoffen zo veel mogelijk te minimaliseren om cumulatieve overbelasting te voorkomen en toch een leuk leven te leiden.
Omgevingsfactoren heb je (meestal) niet in de hand, tenzij je geld genoeg hebt om te verhuizen.
Wat je wel in de hand kunt hebben is je eigen rook, drink en eet-gedrag.
Ik denk dat wij fundamenteel van mening verschillen en zullen blijven verschillen waardoor verdere discussie vrij zinloos is.
@ Wijzij, post 69,
Tuurlijk Wijzij!
Iedereen mag zijn eigen leven indelen zoals hij of zij dat wenst!
Leven en laten leven!
Tartarus,
ik heb nog een ‘klein duiveltje’ in een doosje.
U zegt als er carciogenen in eten zaten dit eten van de markt gehaald zou worden.
Ik zeg nog ‘simpeler’ waarom gewoon niet stoppen met de verkoop van ‘sigaretten’? Geen sigaretten of sigaren of shag. Daardoor geen ‘rokers’. Dus geen ziekten door ‘roken’. We houden nog ‘meer’ geld over. Tja hebzucht en macht van geld dat is helaas de bron van alle ellende. Voor mij geen discussie. Dit zegt mijn gevoel mij. Bij de bron aanpakken dan komt alles weer ‘goed’. En niet ‘achteraf’ middels ‘knippen en plakken’ en daar is wetenschap ook ‘medeplichtig’ aan. Vooral mij niet geloven, ‘bewustwording’ is voor mij alleen wat telt.
De zon schijnt ik wens u een fijne dag.
Off Topic
@ Wijzij, post 72, u zei:
“Tja hebzucht en macht van geld dat is helaas de bron van alle ellende.”.
De rijksoverheid krijgt jaarlijks ongeveer 2.3 miljard Euro aan accijns binnen over de verkoop van tabak…
Google ook eens op: “Vechten om vuilnis” en u weet meteen hoe bezorgd de rijksoverheid is om uw en mijn gezondheid.
1 april, een fijne prikkelslok gewenst, maar de lekkere hartige hapjes van paté, Franse kaas en tartaar vind ik nog lekkerder! Ook nog wat gevulde olijven en gedroogde tomaatjes. Wat is het leven goed.
Kanker kan je leven inderdaad voorgoed veranderen. De 1e keer dat ik het kreeg dacht ik aan een ongelukje, dacht dat ik het door de HRT die ik tegen overgangsklachten kreeg slikte. De 2e keer, vorig jaar om deze tijd, was het goed raak. En was het voor mij ook geen ongelukje meer, maar een realiteit. Fase 4, overlevingskans van 10% met de 1e 2 jaar de grootste kans op terugkeer, elke controle in Daniel den Hoed is in toenemende mate een marteling. Ik ben alweer vrij snel full time gaan werken. Weet dat de pijn en de vermoeidheid die ik altijd voel een gevolg zijn van de behandeling, maar natuurlijk is daar ook steeds de angst van zou het weer? Bij veel seizoensgevonden zaken denk ik: zal dit de laatste keer geweest zijn? In het begin relativeerde ik het eigenlijk helemaal weg, een tijdje terug werd ik ineens razend. De een weet meer van het leven te genieten dan de ander. En ik ben er altijd een expert in geweest. Huilen van levensgenot is me niet vreemd, en daar worden zo maar een paar decenniia van afgepakt. Inmiddels is die boosheid ook weer gezakt, maar ik ben me er inderdaad ook van bewust dat kanker nooit meer mijn leven uit zal zijn. Nooit meer gerust. Nooit meer denken als er iets vervelends gebeurt dat me echt dwars zit: Ach, volgend jaar om deze tijd ben je het vergeten. Dus Karin, gefeliciteerd, maar vooral: geniet!! En niet alleen van de champagne, maar vooral ook van het leven.
Joan, volgens mij is dit de crux. Je schrijft: ‘In het begin relativeerde ik het eigenlijk helemaal weg’. Daar heb ik ook enorm veel last van gehad: tegen de klippen op aan iedereen – en vooral ook aan mezelf – bewijzen dat er echt niks aan de hand was. En dat dan zo hard bewijzen dat je uiteindelijk aan je eigen angst voorbij loopt….
Ik lees het nu pas en proost alsnog met je mee. Zes jaar verder, geweldig!