Nettime is een mailinglist waar mensen willen nadenken over media, internet, politiek en alles daartussen en daaromheen. Een paar dagen gelden las ik dit op die mailinglijst:
Na Vrij Nederland’s onthulling van de even weinig verheven als pompeus gerechtvaardigde wijze waarop ‘kwaliteitskrant’ NRC-Handelsblad samen met de commercieele omroep RTL NOS-televisie de loef had afgestoken in de (rat)race naar het NL-relevante gedeelte van de Wikileaks’ Cablegate stash laten de Belgen het weinig flatteus licht schijnen op de gang van zaken bij het parallel verhaal, rond dagblad De Standaard, die ook via het Noorse blad Aftenposten toegang kreeg tot het Wikileaks materiaal [..]
Ineens werd ik boos. Dit was een mailinglijst waar iedereen pretendeerde verstandig na te denken over media en internet, maar wat ik daar had gezien over WikiLeaks kwam zelden boven dit niveau uit. Zodat ik een antwoord schreef, waarvan ik innig hoop dat anderen het snappen:
Ik snap niet waarom de vraag wie hoe & wanneer de beschikking wist te krijgen over deze cables de inhoud van diezelfde cables kennelijk steeds maar moet overschaduwen – ook op Nettime. Het kan me werkelijk geen lor schelen of RTL eerder was dan de NOS, of omgekeerd. Het kan me ook geen ene lor schelen dat Nederlandse kranten niet bij de eerste groep van vijf geselecteerde dagbladen zaten die in de cables konden grasduinen.
Wat me wél raakt (en zorgen baart) is dat een serieuze bespreking van de inhoud en betekenis van de cables niet van de grond komt. Laat staan dat we hardop nadenken over de vraag hoe transparantie en diplomatie / politiek zich tot elkaar verhouden; hoe groot de afstand tussen formele en informele politiek is geworden en of dat goed of slecht is; welke vrijheid topambtenaren zich (mogen) permitteren; in hoeverre kranten een doorgeefluik voor persberichten zijn geworden; hoe gelekte informatie valt te verifiëren; hoe klokkenluiders kunnen worden beschermd — zoveel vragen, en we hebben het er niet over.
Ook op Nettime is er een voor mij onbegrijpelijke neiging om het belang van de cables te kortwieken en alle daarmee verbonden vragen te reduceren tot:
- een psychodrama. Is Julian Assange het verdedigen waard? Is hij een held of een dictator? Hoe gaat-ie met vrouwen om, en is-ie wel lief tegen katten? Oh dear… Zelfs als was Julian een eersteklas klootzak: de maatstaf voor het belang van de informatie die WikiLeaks heeft ontbloot, ligt niet besloten in het karakter van de boodschapper. (Verder snap ik ook wel dat er paradigma’s botsen: de openheid en vrije uitwisseling & beschikbaarheid van informatie die hackers zich voorstelden, versus gedoseerd & gericht loslaten van informatie die gebruik is in de diplomatie. Maar laten we het dan dáárover hebben in plaats van Julians karakter te fileren.)
- valse symmetrie. WikiLeaks wil openheid van bestuur: dan moeten ze zelf ook met de billen bloot, toch? Welnee: iedereen mag de macht in twijfel trekken, iedereen mag – als persoon of als organisatie – geheime besluitvorming publiek maken en netwerken blootleggen. Daar heb je helemaal geen credentials voor nodig: elke burger heeft dat onvervreemdbare recht, en die burger hoeft niet eerst te bewijzen dat hij- of zijzelf op alle vlakken voorbeeldig en volkomen transparant is om dat recht uit te mogen uitoefenen. Sterker: ook een burger die zelf de boel belazert, heeft het recht om de macht in twijfel te trekken. Eisen dat WikiLeaks zelf openheid betracht vooraleer je naar hen wilt luisteren, is daarom bizar. Bovendien verschuif je dan de vraag, Want het ging niet over WikiLeaks – alleen om wat zij doorgaven.
- een whodunnit. Wie had de cables wanneer, hoe en waarom (zie de mail waarop ik nu reageer). Ik hoop heus dat ik niet hoef uit te leggen dat door zulke vragen de vorm de inhoud volkomen verdrukt. Heus, het maakt me geen sodemieter uit wie ze wanneer had. Wel wil ik erg graag een discussie over wat er in die cables staat, en wat dat betekent.
- roddels. Berlusconi zegt dat Sarkozy zei dat… Het zal wel, and who cares: diplomaten kletsen soms ook, en theetantes vind je overal. Maar de cables afdoen als een verzameling roddel is dom. Ten eerste zijn er stapels cables die over verdomd serieuze kwesties gaan. Ten tweede: zodra roddel deel uitmaakt van het diplomatieke proces en die roddel de politieke besluitvorming stuurt, is het iets dat ons allemaal terdege aangaat. Juist omdat we hoopten en wensten dat onze vertegenwoordigers politieke problemen op een meer verheven wijze beschreven en besluiten op betere gronden namen.
- de bevestiging van ‘wat we toch al wisten’ en dat de cables ‘dus’ niks nieuws bevatten. Het probleem met die redenering zit ‘m in dat ‘we’. Ik weet inderdaad al lang dat Bin Laden ooit door de VS is gesponsord, maar voor een ander is dat wellicht groot en onrustbarend nieuws, dat nu bovendien zwart op wit staat. Jij kunt blasé doen over een ambtsbericht over ‘rendition’, maar voor iemand in Spanje die al jarenlang verwikkeld is in een rechtszaak om niet uitgewezen te worden naar de VS op verdenking van terrorisme, is zo’n cable een godsgeschenk. Daarnaast telt, zoals Slavoj Zizek eind januari 2011 in The London Review of Books schreef (en ik parafraseer); ‘Zolang iedereen weet wat er fout ging maar dat nooit publiekelijk is gezegd, kan iedereen die schaamte ontkennen. Maaar zodra die schaamte publiek is gemaakt, heb je te maken met schande – en dat is eeen ander verhaal.’
Dat is toch wel effe schrikken. Ik ben er althans geheel confuus van. Dat gebeurt zelden.
Ik zal even naar adem moeten happen.
Doen jullie het ook maar.
Het dramatische, diep tragische is, van WikiLeaks, dat het niemand een ene moer interesseert.
Nog veel erger dramatisch en theatraal blamatisch is, dat niemand wat ook maar, een ene moer interesseert.
En het aller treurigste is, dat we te Nederland en de omringende wereld zijn vervallen in een alles overheersende totaalverlammende apathie.
Niemand kan ook maar wat dan ook interesseren.
Ik noem dat ook wel eens, het nieuwerwets Bulgarisme.
Bulgarije is een land waar niemand op straat loopt en ook niemand de deur uitkomt. Ook maar ergens voor.
De wereld is vervallen in totaal-nihilisme.
Het ziet er niet naar uit dat wat ook maar.
Daar ziet het niet naar uit.
Dat is nog veel beroerder.
Dat niet wat ook maar.
Het is de ultieme ontwaarding aller waarden.
Nou hebben we de wereldbevolking toch WikiLeaks voorgezet.
We hebben berichten filmpjes en foto’s gemaakt van Egypte, van natuurrampen, van overstromingen, van het mannetje op de maan.
Niemand ie het ook maar een enkele moer interesseert.
Niemand die er warm voor loopt.
Niemand die er wat van zégt.
Als er ‘n man of vrouw zou zijn, die IEMAND, wie ook maar, ERGENS VOOR, zou kunnen interesseren,
dan gaf ik hem of haar een koninkrijk.
Zomaar,
Uit de eigen achterzak.
Het ligt op je te wachten.
Nou zetten we toch dagelijks overlijdens- en familieberichten in de krant.
Het interesseert de lui geen pest.
Je kunt het ze rustig afnemen.
Ze reageren niet.
Wat moeten we dán verzinnen?
Alles wat we proberen, om de massa te informeren, werkt niet.
‘t Lazert allemaal na ‘n paar seconden op z’n gat.
Het is hopeloos.
Hou er allemaal maar mee op, met de informatievoorziening.
Het heeft allemaal geen enkele zin.
Gooi de Privé, de Story en de Weekend maar in de afvalbak.
Ze praten er niet over.
Bij de bakker de slager en…..,
de grounte – bour.
Dat is nog wel het ergste.
Niet bij de grountebour.
Een snelle blik door de archieven laat zien dat Nettimes-nl een redelijk marginale mailing list is. Ik weet niet waarom je dacht dat het discours daar beter zou zijn dan in andere media.
Wat mij betreft is één van de belangrijkste vragen naar aanleiding van Wikileaks hoe we online een publieke ruimte kunnen waarborgen maar dat is een verhaal wat te ingewikkeld is voor de meeste mensen (en dus ook voor de meeste journalisten).
Wij hebben een tijdje geleden een poging gedaan in de commentaren van een matig nrc.next stuk: http://www.nrcnext.nl/blog/2010/12/15/de-cyberaanval-als-het-nieuwe-demonstreren/#comment-55625
De tijd niet echt om het door te zetten, maar ideeën zijn welkom.
Wat mij interesseert is, hoe stúren we? Hoe maken we de demonstraties en de informatie effectief? Hoe voorkomen we dat energie doelloos wordt weggegooid? Dus welk sturingsmechanisme leggen we aan, om al die demonstraties meningsuitingsvrijheden informatieexplosies sociale netwerken in een bepaalde duidelijk dirigistische richting te sturen met aller volledige instemming zodat ze ook efficiënt en effectief zijn? Redndement en winst opleveren in welke zin en uitwerking ook maar?
Dus met andere woorden, hoe manipuleren we de massa in een bepaalde door ons gekozen richting, door de massa te laten demonstreren en bepaalde informatie tot zich te laten nemen?
De tijd moet er rijp voor zijn.
Je moet mannetjes en vrouwtjes hebben (intelligentie) die het kunnen.
Beiden zijn voorlopig de eerstkomende 21 jaar niet aanwezig.
Nergens. En nooit. Dat zien we overal. Het fiasceert.
De statusquo is ook wat waard. Stabilisatie overwint.
De modus operandi zal niet zijn die van de grote omverwerpende demonstraties.
Dat kan ik je wel vertellen.
Die zijn alleen maar waard om neergeslagen te worden.
De modus operandi zal zijn die van de hele kleine nauwelijks waar te nemen microscopische minuscule duizendvoudige bijstellingen met een horlogemakers – schroevedraaiertje.
De bijstellingen die zo verraderlijk en geestelijk giftig zijn als water. Of als ‘n slang.
Die werken volgens het aloude beproefde model sociale onrust lijdelijk verzet en sabotage.
Ik ben er grootmeesterlijk in.
Ik verheug me er al op.
Laat ik nu eens medestrijders en strijdsters gaan zoeken.
De eerstkomende een en twintig jaar.
Méér haast hoeven we niet te maken.
In de wereld.
Er is niets te doen, en het zou maar energieverknoei zijn.
(Schumpeter’s cyclus (sinus) van zeven jaar)
WikiLeaks heeft alleen maar weer eens aangetoond dat er achter ‘n waarheid altijd ‘n heel andere waarheid zit.
Maar dat is niks nieuws. Dat wist iedereen al en daarom kan ‘t niemand iets schelen. De moraal zakt nog wat verder z’n broek af.
Dat is dus ondoelmatige informatie. Weggegooide tijd moeite geld en energie.
Zo moet ‘t dus niet.
Hoe ‘t dan wél moet, tsja, daarvoor hebben we de mannetjes en de vrouwtjes (intelligentie) en de tijd momenteel niet mee.
In de tijd van Nasser was dat anders.
Achter Nasser (een absoluut despoot) liepen eerst een hele tijd de vrouwen en toen daarna lle mannen aan.
Hij had ze met gemak de aarde af en het heelal in kunnen laten afmarcheren.
De man verenigde het absolute gezag en de absolute alleenheersers-dwingelandij. Maar hij deed het op de mooiste manier.
Het was ‘n genoegen voor het volk door hem afgemarcheerd te worden. Van de aarde af en het heelal in.
De zoon van Nasser die we op Aljazeera hebben gezien ziet er niet uit.
De wereld heeft niets en niemand.
De eerstkomende 22 jaar.
Dat is het tragische.
We komen er dus alleen maar, -als ik zo vrij mag zijn-, door informatie tot handelswaar te verklaren.
Heeft WikiLeaks dat gedaan?
Dat zou nog wel ‘ns kunnen en daarom is WikiLeaks niet weg te cijferen.
Er moeten (anti-Ameriaanse) krachten en machten, te vertalen en te berekenen in klinkklaar geld, aan ten grondslag hebben gelegen, nog steeds in werking zijn, die tot “ruilhandel” van de WikiLeaks documenten hebben geleid en zullen leiden.
Het “Leaken’ van bepaalde informatie “lokt” bepaalde tegen-informatie, of mee-informatie, in ieder geval mee- en of tegenmaatregelen uit.
Maatregelen zijn net als uitruil-informatie alleen maar klinkklaar geld.
In zoverre is er sprake van geldstroom, die veroorzaakt, uitgelokt en opgestreken wordt voor, en (ergens) door, van de zijde van en met medewerking van WikiLeaks.
Geldstroom is altijd interessant.
Als een vraagstuk niet meteen doorschouwelijk is dan moet je het altijd meteen terugvertalen naar de stroom van het geld.
WikiLeaks valt alleen en uitsluitend daardoor, door de geldstroom van de informatie, niet eenvoudig weg te cijferen.
De rol van WikiLeaks is alleen en uitsluitend daardoor, dan ook lang niet uitgespeeld.
WikiLeaks is evengoed een willoos werktuig, in dienst van de mammon der grootmachten, als wat dan ook.
Het is een verlengstuk, een tool een stuk gereedschap.
Assange heeft zich geetaleerd en daarna verkocht.
Dat zal WikiLeaks altijd blijven, en WikiLeaks zal nooit iets méér of hógers kúnnen zijn. Een vrij banale triviale geldstroom.
Het is dan ook wel interessant, en gebeurt dan ook, de verrichtingen en “rare kattesprongen” (kwansuis) van de geldstroom WikiLeaks met een half geopend oog te volgen vanuit de luie stoel.
Als het andere oog maar heel goed dicht zit.
Meer is namelijk niet nodig.
“Waarheen gaan de grote geldstromen van de grote machthebbers met een heel klein beetje hulp van WikiLeaks nu weer”. Verwacht geen enkel idealisme. Dat hoort bij geldstromen niet thuis. Bij geldstromen heerst alleen het egoisme. En de niemand ontziende manipulatie. De arrogantie van de macht. Die toevallig nu eens aan de andere kant van de streep (tegenover Amerika) zit. Hij wordt door Amerika zorgvuldig in stand gehouden. Als noodzakelijke krachtpats- krachtmeting- en partner-sparrerij. Alleen daar kan je als Amerika oppermachtig sterk van worden. WikiLeaks is dan ook een uitvinding, en ook contributie, van Amerika. De specialisten van de informatie-handelswaarde.
Wie had dat gedacht. Van die Assange. Zo’n gemakkelijk en doorzichtig geniale marionet. “Voor de vorm en verkoopwaarde” losgekoppekd van zijn eerste assistent.
Zich in slechte tijden geestloos verkopen aan iets of wat, leidt altijd tot de dood van de ethiek en van de uitgevoerde journalistiek. Het is alleen maar wachten op wanneer.
Er is toch heel wat te beleven. In de wereld. Als het ware en alsof.
De enige die naast de geldstroom greep is Gonggrijp.
Achjee.
Cables = telegrammen, ambtsberichten.
Waarom nou toch weer een Engels woord overgenomen als we er zelf prima Nederlandse woorden voor hebben?
Stoom uit mijn oren (nou ja, dat valt erg mee hoor!):
http://rudhar.com/recensie/kabels.htm
Karin schreef:
===
een psychodrama. Is Julian Assange het verdedigen waard? Is hij een held of een dictator? Hoe gaat-ie met vrouwen om, en is-ie wel lief tegen katten? Oh dear… Zelfs als was Julian een eersteklas klootzak: de maatstaf voor het belang van de informatie die WikiLeaks heeft ontbloot, ligt niet besloten in het karakter van de boodschapper.
/===
Mwah. Zit wel wat in, maar toch, gedrag en karakter van de boodschapper speelt voor mij toch wel steeds meer een rol bij de beoordeling van de geloofwaardigheid van wat die persoon te melden heeft. Heel ander voorbeeldje: Micha Kat. Toevallig ook over wikileaks:
http://www.klokkenluideronline.nl/artikel/5841/we-durven-nu-wikileaks-is-fake.html
http://www.klokkenluideronline.nl/artikel/6811/de-praktijken-van-weekblad-revu.html
Ik neem dat allemaal echt niet meer serieus (waarom link ik er dan naar??), mede en vooral OMDAT Micha Kat heeft laten zien een paranoïde complotgelovige te zijn.
> Maaar zodra die schaamte publiek is gemaakt, heb je te maken met schande – en dat is eeen ander verhaal.’
<<
Veeel klinnkkerrss!!
@ 6 Ja, maar het is toch een beetje wat anders. Je moet een beetje de sfeer aanvoelen in de informatietechnologie. Als we “cables” zeggen dan bedoelen we niet “cables”. Dan bedoelen we méér.
“Cables” zijn alleen die van WikiLeaks, in het algehele Nederlandse schrijf- en spreektaalgebruik.
Met “cables’ bedoelen we dus niet “cables”. Dus niet telegrammen.
We bedoelen de WikiLeaks-Cables, ofwel de WikiLeaks vindplaatsjes en uitvloeiseltjes.
En alleen die.
Geen andere.
Dat is heel wat anders dan telegrammen en ambtsberichten.
Maar dat moet je een beetje aanvoelen.
Dat kan weliswaar niet iedereen, maar wel het gehele, Nederlandse, volk. Dat wel.
Het leven IS niet gemakkelijk, wees er dan toch van overtuigd het leven IS niet gemakkelijk.
Ad psychodrama: dat schijnt de modus te zijn van de meeste media tegenwoordig.
Vrijdag viel me op hoe op televisie de journalisten vertelden over waar ze waren op het moment dat het nieuws kwam. Het schijnt me dat verhalen over personen nog de enige zijn die men aan durft.
Julian kan ook stevig worden aangepakt voor het maken spelfouten, waarna een dramaturg het werk af kan maken.
@ 10 Nog veel erger: het nieuws dat tegenwoordig komt gaat alleen nog maar over de journalisten. Over het nieuws dat ze horen te brengen hoor je niets. Dat heeft vroeger nooit zo mogen zijn. Als de brengers niets anders meer te vertellen hebben dan over zichzelf, dan is het afgelopen met de pret. Dan kan je de tent gevoeglijk sluiten.
En dat staat er dan ook volop en vrolijk te gebeuren.
De eerstkomende vijf en vijftig jaar.
Een hele opluchting.
Ruud Harmsen,
Assange is niet degene die de ambtsberichten geschreven heeft. Als je iemand wilt bekritiseren neem dan iig degene die het geschreven heeft onder de loep, dus in dit geval de ambassadeurs. Uiteraard weet je niet wie dat is/zijn, dus ik snap dat het makkelijker is pijlen te richten op de inmiddels bekende figuur Assange, maar geheel onterecht, lijkt me.
(Je voorbeeld slaat overigens als een tang op een varken.)
“Some of the things mentioned as potential proactive tactics against WikiLeaks include feeding the fuel between the feuding groups, disinformation, creating messages around actions to sabotage or discredit the opposing organization, and submitting fake documents to WikiLeaks and then calling out the error.”
http://www.thetechherald.com/article.php/201106/6804/Firm-targeting-WikiLeaks-cuts-ties-with-HBGary-apologizes-to-reporter
Er zijn inmiddels diverse strategien verschenen over hoe men wikileaks in discrediet wenst te brengen en als ik de samenvatting hierboven van je zo lees dan lijkt me dat ‘men’ volop bezig is de media te beinvloeden, precies volgens plan.
Ik neem aan dat er diverse partijen zijn die al een start hebben gemaakt met het in discrediet brengen van wikileaks, in een poging de aandacht af te leiden; net als o.a. Palantir Technologies zullen er in NL vast ook van dat soort clubjes zijn die middels media/internet de publieke opinie proberen te beinvloeden. Als die hun werk hebben gedaan is het wachten op ‘journalisten’ die onder het mom van ‘verschillig zijn’ dat soort meningen gaan overtypen; professionele zeiksnorren zijn het (zoals ze veel te vinden zijn in de Waag/Zwijger/mediablabla/subsidiecircuit/Wibautstraat) die te dom zijn om zich echt in de materie te verdiepen en kiezen voor de makkelijke weg: ‘shoot the messenger’. Het is niet voor niets dat Wikileaks de NL media niet actief heeft willen betrekken in de publicaties maar heeft gekozen voor oa de Guardian.
Belneent. Van WikiLeaks wordt nu al helemaal niets meer vernomen. In binnen en buitenland. En zometeen begint de Lente. Dan hebben we wel wat leukers ‘an ons hoofd.
By all means, “Shoot the piano player: he’s too loud”
en hij kan beter – vraag Zollner maar
Ja hoor. Ik weet alles. Pfffff.
Wat ‘n ellende.
Vrees dat dit fenomeen niet alleen op de discussie rond Wikileaks van toepassing is. Zag vanavond een stukje over de komende Provinciale Staten verkiezingen en het ging overal over, behalve inhoud en Provinciale Staten. (En bleek maar weer eens dat Half Nederland, inclusief politici, geen benul hebben waar de Eerste Kamer toe dient). En waar gebeurd het tegenwoordig niet eigenlijk.
Daarom, mooi artikel en hopelijk trekt het wat mensen over de streep.
Goed stuk. Vaak erger ik me ook aan dit soort discussies. In de wetenschap kunnen ze er trouwens ook wat van.
Het lijkt erop dat mensen het liefst ontwijkend gedrag vertonen en juist bij pijnlijke constateringen geneigd zijn omtrekkende bewegingen te maken.
Enige remedie: vragen blijven stellen. Vooral jouw vragen Karin, want die raken telkens de essentie.
Het is een opluchting om te lezen dat ik niet niet de enige ben die mij groen en geel ergert aan de oppervlakkige berichtgeving over Wikileaks, de telegrammen en de houding en handelingen van bepaalde overheden. Ik zoek mij al een paar maanden een ongeluk naar stukken die genuanceerd, enigzins objectief zijn én vragen stellen.
Mij rest alleen nog de frustrerende vraag: we kunnen klagen, maar waar vatten we het aan om verandering aan te brengen?
Op één punt ben ik het niet geheel eens. Ik denk dat financiële transparantie van Wikileaks wel van belang is.
“Ik zoek mij al een paar maanden een ongeluk naar stukken die genuanceerd, enigzins objectief zijn én vragen stellen.” Rebecca,
probeer http://wlcentral.org/ , voor uw dagelijkse dosis nuttige informatie over wikileaks en alles wat de nederlandse kranten niet belangrijk genoeg vinden (/waarvan ze niet willen dat u er van weet…)
Ben ik de enige die de ironie ziet?
Ikzelf denk dat er te veel berichten ontstaan over het ontstaan van de berichten die gaan over dat de berichten ontstaan, in plaats van wat er in die berichten gemeld wordt ;-)
@Moos. Dank je voor de tip! De website was mij al bekend, maar veel verwijzigingen op die site zijn toch redelijk tot behoorlijk gekleurd. Voor een nieuweling op dit gebied is het daarom soms lastig te plaatsen.