Update 1: De uitzending is vanavond (dinsdag 3 augustus), Ned1, 18:15 – 18:40.
Update 2: Hier is de link naar de uitzending. Het item begint iets voor de helft. En Max zit er uitgebreid in, die klom steeds maar op schoot, zodat de interviewers zich daar maar bij neerlegden :)
Morgen – vrijdag 30 juli – zit ik in Eenvandaag: Ned. 1, vanaf 18:14. (Iedereen houdt altijd een slag om de arm want als er iets groots gebeurt, vervallen geplande items geregeld.) Het item gaat over de vraag of ‘positief denken’ nu helpt om van kanker (of andere akelige ziektes) te genezen.
Dit naar aanleiding van een artikel laatst in de Volkskrant, waar enige commotie over ontstond: dr. Honig zei in zijn oratie dat optimisme genezing bevorderde en dat ‘vechters’ een betere overlevingskans hadden. Nou had-ie het niet zo heel scherp gezegd en was de interviewer wat al te voortvarend geweest, maar goed. Sanne Breukink schreef een repliek in de Volkskrant, en zij zit – net als Honig zelf, Maarten van der Weijden en ik – in de uitzending.
‘k ben heel benieuwd! Wat ik mooi vond is toen onze olympisch zwemmer (goud!) Maarten vd Weijden, die zelf van leukemie genas zei dat het werkelijk onzin was dat hij harder zou hebben gevochten dan zijn lotgenoten die hij zag sterven. Volgens hem: gewoon pech, en gewoon geluk.
Ook ken ik iemand met kanker die genas terwijl die vreselijk negatief en pessimistisch was.
Ik geloof dat inmiddels wel is bewezen dat stress niet echt helpt, maar dat is dan ook het enige…
Ik zou ‘t maar positief, optimistisch en strijdlustig benaderen, als je verstandig bent.
a.
‘n Mensenleven telt tegenwoordig helemaal, totaal, absoluut en volledig niet meer mee, en
b.
‘n Mensenleven is tegenwoordig totaal, helemaal, volledig, absoluut niets meer waard.
c.
We kunnen dus net zo goed de dokters naar huis toe jagen, en op ‘t geheel ‘n bom laten vallen.
En dat terwijl ‘t nog maar zomer is.
Kankerbehandeling = economie en industrie = kankerveroorzaking/bestrijding.
Het zijn er, gelukkig, heel wat minder dan in mijn jeugd, maar nog steeds zijn er mensen die de ellende die je kan overkomen koppelen aan ‘straf van God’.
Een natuurramp, het verlies van een kind, een dodelijke ziekte… Welke zonden had je wel niet begaan om zo gestraft te worden ?
‘Eigen schuld, dikke bult’. Weinig compassie. En veel angst voor wat er nog zou volgen in het ‘hiernamaals’.
De goeie, ouwe tijd.
En nu is er een nieuwe ‘kerk’.
Met volgelingen die overtuigd zijn van de kracht van ‘positief denken’.
Met wonderbaarlijke genezingen. Wie echt positief denkt, kan iedere ziekte ‘overwinnen’.
En voor wie het niet redt, dus opnieuw ‘eigen schuld, dikke bult’.
Pech of geluk.
Niet negatief of positief maar realistisch.
Daar heeft een groot deel van de mensheid nog steeds veel moeite mee… dus zullen er altijd nieuwe ‘religies’ blijven ontstaan… met nieuwe ‘heilige boeken’ (en cursussen) en nieuwe ‘profeten’, zoals Louise Lynn Hay en Deepak Chopra.
Maarten van der Weijden was, is en blijft realist en ik wens hem alle geluk tijdens de rest van zijn leven.
Psychologie en psychiatrie zijn -helaas…., – factoren en grootheden die ons menselijk leven geheel en al, ik zeg geheel en al totaal volledig bepalen.
Die vallen helaas…, en ik zeg weer helaas…., niet zomaar eventjes gemakkelijk weg te stuffen.
We zullen ons dus te onderwerpen hebben, bij de inrichting van het genezingsproces van kanker, aan de psychologie en de psychiatrie.
En dat geheel en al.
Hoe ongaarne,
sommigen dat misschien ook zouden willen.
Daar helpt geen moedertje lieve ‘an.
Wie dat ontkent, krijgt in het televisieprogramma de deksel op de neus.
Ik voorspel.
En ik heb altijd, gelijk.
De psycholoog en de psychiater zijn er, net zoals de “gewone” arts, om de mensen beter te maken.
Dat doet hij, zoals hem of haar dat geleerd is.
Een wel op optimistische, opportunistische, positieven en strijdbare wijze.
Op andere manieren gaat ‘t niet.
Wie zich daar dus niet aan wil onderwerpen gaat, en zal dood.
Zo eenvoudig is het leven.
– ‘\~_~/’ –
Van veel en rare praatjes hou ik niet van.
Karin,
een vraagje:
bedoel je vrijdag 30 juli of zaterdag 31 juli?
Oh dear. Ik bedoel vrijdag; vandaag. (En ik zal de fout herstellen, dank Frieda!)
Kanker weg glimlachen is, duh, stom – daar maakt Karin vast vakkundig gehakt van.
Als er uit ‘t oorspronkelijke misverstand resulteert dat er meer aandacht wordt geschonken aan het geestelijk welbevinden van ernstig zieken, dat zou wel mooi zijn.
Volgens teletekst gaat één vandaag vanavond over Lance Armstrong (ook kanker gehad natuurlijk). De site van één vandaag daar word ik geen wijs uit.
Dus ik kijk ’em wel op uitzending gemist als die vanavond komt :-)
‘t Is geloof ik niet doorgegaan, dan zal het vermoedelijk volgende week worden uitgezonden. Ik meld het wel weer :)
Ze sparen vaak itempjes op, die staan soms wel ‘n week op 220 tt, “onderhevig de actualiteit”…
Geduld.
Je komt ‘r wel.
– ‘\~_~/’ –
tja, zat vol verwachting voor de buis, maar noppes…. just wait en watch !
Je was in ieder geval van de straat af, en dáár gaat ‘t maar om.
Met mazzel zit Max er ook nog in. Die wou ineens steeds maar op schoot! We moesten een paar vragen en antwoorden opnieuw doen omdat ze er dwars doorheen snorde.
Nu ga ik zeker kijken :D
Let op dat “positief denken” MORGEN, 3 augustus uitgezonden wordt, volgens aankondiging van eenvandaag. (18:14 u Ned 1).
Wat ik net tegen de tv zei: Victory over cancer will be by someone in a lab coat. I need to get a lab coat.
p.s. Waarom had hij bij die TEDx talk een Scandinavisch Engels accent?
en yay, kat in beeld!
Karin, jij was goed. Max was beter….. wat een schatje !
Er wordt meer geld verdiend met positivisme, activiteit,
dan met nihilisme, inertie.
Daarom wordt positivisme aangejaagd.
Zou het geen succes hebben, dan verkocht het niet.
– ‘\ô_ô/’ –
En toch trekt pech op molecuul-niveau zich er niets van aan.
Dat hangt maar van de aantallen af.
‘n Klein groepje negativisten telt niet mee.
Ik ken iemand met uitgezaaide borstkanker. ” Ik voel me goed hoor”, zegt ze als iemand vraagt hoe het gaat. Het is haar aan te zien dat dat niet zo is. Ze wil er gewoon niet over praten met anderen en alles blijven doen wat ze anders ook deed. Je kunt dit’ positief denken’ noemen, maar ook ‘ontkennen’ of ‘het gaat jullie niet aan’ of ‘ik heb genoeg aan mezelf’,of ‘in stilte vechten’, enz.
Ik heb in ieder geval niet gevochten tegen m’n kanker. Ik heb gewoon de behandelingen gevolgd die er voor stonden en ik probeer verder gezond te leven, meer kun je niet doen.
In update 2 heb ik zojuist de link naar de uitzending gezet. Max staat er mooi op :)
Maarten had het beste verhaal, Max zorgde voor de mooiste/leukste beelden… :-)
Karin, je was weer geweldig !!! En Maarten idem dito. Jullie zijn mijn helden. Dat geouwehoer van dat positief denken, stapelgestoord word je ervan. Ik schoot echt vol bij het betoog van Maarten over Rob en Bob en bij De Amazones hebben we natuurlijk ook genoeg strijdvaardige, positieve, moedige vrouwen gekend die het helaas niet gered hebben…….
Een dikke zoen voor jou !!!
ik vond in dit verband dit wel een aardig onderzoek:
Betere leefomgeving, kleinere tumor
Een aangenamer en socialer leven kan ziektes helpen bestrijden
http://noorderlicht.vpro.nl/artikelen/43676811/
MAX had het láátste woord en terecht ;-)
Wat een leuke, levendige en vooral ook mooie poes!
Ik lees regelmatig je web en geniet ervan.
Pootje van mijn ouwe poes Eefje. Ze wilde dat zij nog zo jong was als Max.
Het glas als half vol of half leeg beschouwen, heeft niets te maken met positief of negatief ingesteld zijn. Het glas is beide gelijktijdig en een zienswijze, daarmee persoonlijke instelling, doet daar niets aan af. Wanneer Dr. Honig zegt dat positivisme genezing bevorderde, denk ik aan niets anders dan soep. Soep met sliertjes; door woordgebruik. Positief kent taalkundig een, zoals we noemen ‘stellende trap’. Het betekent o.a.: stellig, bevestigend, vast, vast omlijnd. Wanneer we echter, zo meen ik, het hele positivisme en negativisme verlaten als louter denkidee, en ons ‘neutraal’ in- en opstellen, dan betekent dat ‘gewaar-zijn’ en d.i. besef zonder keuze te maken. Zo ook de behoefte niet kennen te willen of moeten [ver]oordelen. Hiervan kan ook gesteld worden dat we dingen onbelangrijk achten ons er druk om te maken en juist dit ‘geen zorgen maken’ is wat een heilzame werking zou kunnen hebben. Positivisme betekent dan echter ‘verontachtzamen’, maar is juidt géén instelling/houding. Het is het ‘niets doen’, wat menigeen echter moeilijk valt. Wees voorzichtig, het is makkelijk hierop in te breken, maar wil ik volledig zijn… word ik hier verwijdert.
ja ik snap de ophef niet helemaal over positief denken….
Ja wat ik wel eens in mijn leven heb meegemaakt : ik had op een dag een logee voor een paar maanden en die zag alles zwartgallig…… heel de dag door was ie aan het zuchten en vloeken….
ja ik kon daar heel slecht tegen hee? ja en wij zouden samen een bedrijf starten toen …. maar ja als je zo bent als mijn gast was : die zag dan ook nergens het nut van in ….alles was tevergeefs……
Ja op die manier : het negatief denken bracht ons dus helemaal niet verder in het leven : de kwalitiet was er wel maar niet de hoop dus….
verder zap ik vrolijk weg als het onderwerp op tv komt ( anti positief denken en negatief enzo ) ja het onderwerp raakt me op geen enkele manier…..
heb niet echt een oordeel erover
Edwin, zuchten en vloeken is op zich niks mis mee. Ventileren kan ook met een positieve instelling. Maar of dat bij die persoon ter sprake was, zul je zelf wel weten.
Andreas, het gaat niet om het woord, maar om het bedoelde concept. Maar wat ís het concept? Is het ‘levenslustig’, ‘opgewekt’ of ‘rooskleurig’? Of ‘zelfbedrog’ of ‘nonchalance’? De voor- en tegenstanders houden er m.i. diverse interpretaties op na (myself included).
Concepten als acceptatie, inertie of verslagenheid zijn weer wat anders, hetzij met raakvlak met het eerdergenoemde.
Maurice… goed lezen! Het woord is niet het ding; dan gaat het zeker niet om het/een concept. Of meent u dat er ook nog zoiets als conceptueel denken bestaat? Dan nog gaat het niet om voor- en tegenstanders, maar om ‘wat is’. Er bestaan immers geen ‘vormen van denken’! Denken kent de [woord]defintie ‘verbinden’, en ja… dat iedereen anders verbindt… zegt niets van positief, negatief noch of er juist gedacht wordt. Dat blijkt wel uit… “Alles wat we nu zijn het gevolg is van hoé… we gedacht hebben.” Denkt u aan mensen die een plein niet over, een tunnel niet door of een lift niet in durven. Met name aan de fysieke reacties daarop.
Wat Maurice zegt is heel juist.
Er bestaat geen duidelijke definitie, vakomschrijving, van
–
positief
negatief
–
Iedereen gooit er maar wat met de pet naar.
Daar schietren we niet zo erg mee op, en daar komen we niet zo erg veel verder mee.
Wat voor de een positief is, is voor de ander negatief.
Iets wat positief wordt gedacht, kan negatief worden uitgelegd en andersom.
Daarom vormde de hele wezenlijke inhoud van de uitzending een zeepbel.
Daar hebben we niets aan.
De geinterviewden behalve Karin waren uiterst wazig, wollig, twijfelend, onzeker, stamelend, stuntelend en ontwijkend.
De uitzending had geen enkel nut.
Met enige interesse heb ik naar Karin en Max zitten kijken.
Wat ze zeiden en deden interersseerde me niet in het minst.
Als divertissement als enige had het waarde
Maar dat was dan ook alles.
Laten we het maar gauw vergeten en net doen alsof het niet geweest is.
– ‘\ô_ô/’ –
–
Ik heb teveel bij échte kankerpatiënten-collega’s met hun begeleiding gestaan om te weten wat er aan de hand is, en hoe het dan beleefd moet worden.
Tenslotte ben ik de enige die van de setting (35-45 jaar) overbleef, en ik kan ‘t nog navertellen.
Beste Juzo, ik vond ook de woorden van Maarten alles behalve wollig. Hij wist heel prima de kern van de zaak te raken. Het is niet zo dat als je maar steeds roept dat je kanker gaat overleven, dat het erom gaat of je heel hard knokt, dat je dan werkelijk niet dood gaat aan kanker. Het heeft niets met elkaar te maken. Kanker is een sluipmoordenaar en kent heel veel verschillende gedaantes. Mazzel of pech, dat is het enige dat er toe doet.
Het gaat er ook niet om of je positief in het leven staat. Daar heb ik niets op tegen. Ik ben zelf alles behalve een doemdenker, maar ik zal nooit roepen dat ik de kanker overwonnen heb. Ik heb namelijk niks gedaan. Ik heb de behandelingen ondergaan die mijn artsen mij voorgesteld hebben. Tot nu toe pakt dat goed uit, maar aangezien borstkanker ook nog na 10 jaar uit kan zaaien, ben ik er nog steeds niet gerust op. Er wél gerust op zijn, is mezelf een rad voor de ogen draaien. Ik ben geen optimist, ik ben een realist. Kanker is een rotziekte en je kunt er zowaar dood aan gaan.
Mazzel hebben of pech, en verder helemaal niets.
Maarten was geweldig. Helder, nuchter, en vol mededogen over collegapatiënten die ‘t niet hebben gehaald.
@ 34 Ik be het helemaal met je eens, Dees. De collega’s die ik verloren heb toen ze 34 tot 45 jaar waren wisten alle dat ze opgegeven waren. Er was niets meer aan te doen. Er hoefde dus ook niet gevochten te worden. We gingen ze iedere dag opzoeken. We zorgden voor hun vrouwen en voor hun kinderen. Zo gaat dat, in ‘n hecht team dat werkt 14 uur per dag. Maar ze waren wel vrolijk opgewekt en zonder galgenhumor. “Ik ga dood,” zeiden ze “maar we zullen er toch nog ‘n enorm lollige en gezellige bende van proberen te maken.” We konden niet anders. “Dat je dood gaat, is niet erg. Je gaat gewoon een beetje eerder dan wij. Wij hadden het net zo goed kunnen zijn. Maar we zullen, als je over ‘n paar weken er niet meer bent, erna toch nog ‘n hele goeie bende van maken, precies zoals jij gedaan had, als je erbij geweest was,” zeiden wij. Ondanks de enorme hoveelheden morfine en opium, in een volledig doorschijnende gestalte, geelachtig van kleur, -dat hadden we nog nooit gezien-, speelde er een lach op hun gezicht, de starende holle ogen, de geinteresseerde levenshouding. Dat vonden we positief. En zo ging het met ieder van ons team, de vrienden, de familieleden, die verdwenen. e waren opgegeven. Voor vechten is daarbij in positieve zin absoluut geen plaats. Negatief zou zijn, als ze zich verzet hadden.
Positief is alleen, kei en keihard realisme. Niets anders.
Er staat “ze waren opgegeven”. Vóór het zover is, zal ieder die het aangaat zelf moeten bepalen, hoe hij of zij er tegenover staat, en wat er dus is te doen. Daar kan ‘n televisie-uitzending, of welke raadgever of geefster dan ook, ook de arts en specialist niet, iets aan bijdragen of beinvloeden. Dat is de autonomie van de persoon. Met postivisme of negateers heeft het allemaal totaal niets te maken.
In voorgaande jaren heb ik Karin aangejaagd. Ik zei en schreef “voor iemand in jouw positie, situatie, moet je dit, moet je dat.” Dat was niet uit gespeeld of opgelegd positief- of negativisme. Dat was uitsluitend vanuit de logica in het menselijk bestaan. Je kiest, en je volgt daarna het patroon of het parcours. Je houdt iemand een beeld voor ogen, en die kiest. In het geval van Karin is dat uitstekend gelukt. Ik ben er best tevreden mee. Ik deed en doe namelijk niets anders.
– ‘\^_^/’ –
.
Gevraagd en ongevraagd.
Zoals gewoonlijk gooide ik “ingezonden brieven” altijd weg.
Dat is bij ons traditie.
Andreas, wijsbegeerte heeft geen zin zonder wijsheid. Draai je volgorde eens om.
Juzo heeft helaas gelijk.
Neemt niet weg dat anderen die het afkeuren dat iemand zich geen ongefundeerd optimisme aanmeet, rete-irritant zijn.
Ik roep altijd: “Voor mij is het niet erg om dood te gaan. Ik bedoel, hoe druk kun je het hebben als je onder de zoden ligt?* Ik heb geen rotsvast geloof in een leven na de dood, maar ik laat mij graag verrassen….. (zo ben ik dan ook wel weer)….” Maar…. voor mijn dochtertje van 5 en voor mij man, voor mijn ouders, mijn broer en zus, mijn vrienden zou ik het tamelijk beroerd vinden. Gelukkig heb ik geen plannen in de richting van doodgaan. Ik heb de ambitie om minstens 90 te worden, als dat een beetje leuk kan. Kan ik eindeloos stekelige ingezonden brieven sturen en wat roepen op allerlei fora….
* Via de Amazones ben ik bevriend geraakt met Sanne. We zaten eens samen in de auto, toen ik ook tegen haar: “Hoe druk kun je het hebben onder de zoden?” Toen moest ze heel hard lachen en ze zei: “Nou, ik ben bang dat jij het onder de zoden óók heel druk gaat krijgen….” Moesten we allebei heel hard om lachen, waarop ik zei dat dat ook de reden is dat ik gecremeerd wil worden. Moesten we nog harder om lachen. Toen zei ik: “En nou maar hopen dat ik niet dood ga, want als jij op mijn crematie staat, kun jij je dit gesprek herinneren….” Toen besloten we samen gewoon heel oud te worden…..
Prof Maurice… u deelt opdrachten en braakt nonsens uit. Ik laat u voor wat u denkt te zijn… woorden gelovend. Wijsheid is immers het voorzien van de gevolgen en heeft niets te maken met begeren.
@ 40 Ik heb de bewijzen, de keiharde controleerbare bewijzen, dat er al m’n hele leven lang vlak voordat ik een beslissing neem, een keus moet maken, mij wat toe- en ingesproken wordt, van waaruit ook maar, “hierboven”, “hierbeneden”, of hoe dan ook, door bepaalde overledenen, over hoe ik het moet doen, wat keus ik moet maken.
Die roep ik ‘s morgens bij het koffiedrinken in het ochtendappèl dan ook allemaal even op. Anders gebeurt het niet.
Het is gewoon zo. Ik kan er ook niet veel ‘an doen. Ik ben er erg dankbaar voor en blij mee. Het zijn zonder uitzondering de goede, de beste beslissingen. Als ik erop terugzie, is het perfect. Had ik ‘t niet gedaan, was ‘t mislukt. Bewijs bewijs bewijs, ze zijn er. Ik heb het uitgeprobeerd.
Je hebt er dus maar rekening mee te houden,
dat je na je dood gewoon voortleeft. Of je dat nou leuk vindt of niet. Ik, en jij, en jullie vinden dat best leuk en vandaar, dat ik op dit moment een sterk positief klinkend lied fluit. Dat kan nog wel ‘n uurtje duren.
Voor jou gaat dat niet, want vrouwen kunnen niet fluiten.
– ‘\^_^/’ –
.
Helaas.
Je kunt niet alles hebben.
Walgelijk dit soort vals optimisme…..ik heb dan wel geen kanker maar ik stik elke dag van de chronische pijnen en doe elke dag niets anders dan al m’n
moed bij elkaar rapen om te leven…..nee…ik wordt niet meer beter,ga er ook niet dood aan…(denk soms wel eens,was het maar waar)…..maar goed….
ik bepaal zelf wel hoe optimistisch mijn dag zal zijn,dat hoeft een ander niet voor me te bedenken…die voelen niet wat ik voel,gelukkig maar….
O ja…ik lach heel veel hoor…maar ik huil ook net zoveel al ik zélf wil.
Lieve groetjes voor iedereen die in een moeilijke situatie zit.
Sjaan.