Max verandert licht van uiterlijk. Ze is nog steeds piepklein maar staat inmiddels iets hoger op haar poten. Haar staart is langer en vooral voller geworden, ‘t is niet zo’n armetierig pijpenragertje meer.
Max leert vlijtig. Ze kan steeds beter springen en studeert daar ook flink op. In mij springen is inmiddels een fluitje van een cent (filmpje). Het onderdeel Hoge Sprongen heeft ze al aardig onder de knie. Die oefeningen doet ze liefst op bed, de veerkracht daarvan werkt in je voordeel: het lijkt soms warempel of ze eventjes in de lucht zweeft. Ook in de categorie Verre Sprongen scoort ze al goed. De training bestaat eruit dat ze van de ene bureaustoelrugleuning bovenop de andere springt. Da’s driekwart meter ver op een hoogte van ongeveer één meter,; ze kan het inmiddels foutloos.
Het vak Etiquette heeft haar volle aandacht. Sinds een paar dagen houdt ze haar nagels in als ze haar poten om iemands hand of vinger slaat, da’s heel prettig. Ook als ze een hand met haar achterpootjes wegtrapt, doet ze dat met keurig ingetrokken nageltjes. Wat ze nog niet snapt, is dat het niet handig is om in mijn broekspijp te klimmen of op mijn schoot te springen als ik op de wc zit: nadien mijn kleding fatsoeneren terwijl zij erin hangt, gaat me niet bijster goed af. (Nu ja: dan heb ik ook wat te leren.)
In Patroonherkenning excelleert ze. Ze heeft door welke voorbereidingen ik tref als ik (eindelijk) naar bed ga en loopt dan enthousiast mee naar de slaapkamer. Als Michael schreeuwend binnenkomt bij het vallen van de avond, is het zaak zelf te gaan bedelen om een hapje blikvoer, weet ze nu; als Michael ‘s middags binnenkomt kun je dat gerust achterwege laten, want dan krijgt er toch niemand iets.
In Vertederen haalt ze alleen negens en tienen. In mijn armen kruipen als die vrij zijn en je neus in een elleboogholte of oksel verstoppen, mal omvallen en dan ineens op je staart kluiven, me verliefd aankijken met de motor in de hoogste snorstand, een veter in je bek nemen en dan hard schudden om hem dood te maken, tevoorschijn komen als ik thuis kom, achter me aanrennen als ik door het huis loop (goed oppassen bij het tussen de benen door schieten), je volkomen op mij richten als er bezoek is (zodat het bezoek zegt: owww wat een leuk stel die twee) maar dan na een uurtje toch ineens lief doen tegen de tot dan verwaarlooste visite (zodat die zich helemaal verguld voelt) – ze kent alle trucs uit haar blote hoofd en beheerst ze tot in de perfectie. Alleen kopjes geven doet ze niet. Misschien maar goed ook: dat was Tweety’s specialiteit, wij wreven vaak als tortelduiven onze hoofden tegen elkaar.
Wat Max niet weet is dat er allang geen examens meer zijn. Ze is met vlag en wimpel geslaagd. Ik ben dol op ‘r en geniet enorm van haar gezelschap. De enige dingen die ze echt nog moet leren zijn puur voor haarzelf: hoe handhaaf ik me buiten, en: hoe kom ik van buiten heelhuids weer naar binnen.
Gisteren zijn we daartoe voor het eerst samen in de tuin geweest, Max in een tuigje – ik wil niet riskeren dat ze ergens van schrikt en ineens wegschiet – en ik los. Ze liep heel voorzichtig rond, met oortjes die alle kanten op schoten: er zijn buiten héél andere dingen te horen dan binnen (filmpje). Soms bleef ze lang stil staan, geuren opsnuivend en alleen maar kijkend. Ze schrok amper van al dat nieuwe, Max is absoluut niet nerveus aangelegd, maar was wel erg op haar hoede. Eenmaal bleef ze zeker een minuut in de jachtstand staan: bovenlichaam dichtbij de grond, voorpoten vlak onder de borst, één achterpoot gestrekt naar achteren, de andere klaar om af te zetten, kop naar voren, oren gespitst.
Het plan is haar geregeld onder begeleiding in de tuin te laten rondlopen. Daarna mag ze los, zodat ze de boel op eigen houtje kan verkennen. Dan is het tijd voor mijn grote les: erop vertrouwen dat Max terugkomt. Dat wordt nog een hele klus. Want ik ga al op zoek naar Max als ik haar in huis niet meteen zie. Straks gaat mijn kleine meisje Max de wijde wereld in en zit ik thuis bezorgd te wachten tot ze terug komt.
Begin september vorig jaar kregen wij een Fientje, ook grijs en piepklein en alleraandoenlijkst. Wat je schrijft over jouw Max past als een handschoen op onze Fien, die nu 11 maanden is. Kijk maar eens in mijn Faceboekfoto’s. Heerlijk om jouw zo herkenbare beschrijvingen te lezen!
Hartelijkst,
Raya (vriendin van zeer betreurde dierbare Hanneke Douw)
Oh dear. Ik wist niet dat Hanneke was overleden…
Max komt terug. Geen zorgen. Nergens anders heeft ze het zo goed, en dus daarom. Wat een mooi diertje is ze geworden. Haar vacht glanst, en dat is altijd een goed teken (aandacht voeding & verzorging). Zorg dat ze mooi slank blijft. Ik verbaasde mij erover dat een van de mederijders in de fietsploeg, een dierenarts, zijn dieren thuis zo weinig te eten geeft. “Dat is genoeg,” zegt hij, “de meeste mensen geven hun dieren veel te veel. Daar zijn ze ongelukkig van.”
Geniet ervan. Het zijn kostbare momenten (later). Zet de zorgen even van je af.
Groet, & succes.
– ‘\^_^/’ –
Geweldig, die verhalen over Max en leuk om de filmpjes te zien. De link van het eerste filmpje is niet helemaal goed, er mist een h aan het begin.
Uitlaten in zo’n tuigje dat op de foto staat, dat heb ik met onze nieuwe kater ook geprobeerd. Ik heb het 2 keer gedaan, de 2e keer schoot kater ergens heen, sneller dan ik kon volgen, en kreeg dus weer een ruk van dat koortje. Na een tijdje begon hij naar mij te hakken, en wist zich los te wurmen uit dat ding. Gelukkig kwam hij ook al snel weer naar binnen. Honger!
mischien scheelt het met zo,n tuigje als je jong begint,
de kat jong dan he,
queenie wilde absoluut niet lopen en als ze liep was het achteruit,
wennen, oefenen nee hoor.
Toen bedacht ik mischien wil ze buiten wel,
stond in het gesloten portiek,
ze schoot over me heen uit het tuigje regelrecht de deur weer in.
het tuigje had toch zoals beschreven aardig strak gezeten twee vingers
mochten er nog maar tussen kunnen,
hielp niets hoor.
Wat doet Max het keurig en blijft zo keurig bij je,
leuk om te zien.
thian
Onze zwaan http://henk2.deds.nl/GEDC0137.MOV had ons uitgezocht om gevoerd te worden. Het is geen aardige zwaan, maar wel onze zwaan. Hij zat vooral hier, terwijl mevrouw zwaan op het nest in het plasje verderop zat te broeden. En nu zijn de vier kuikens uitgebroed, en het zijn schattige donsjes geworden. http://henk2.deds.nl/zwaan.jpg Onze zwaan is zich van zijn vaderschap bewust geworden, en vist krabbescheer uit de plas. En hapt dat in hapklare stukken voor zijn kuikens. Ik vaar dan maar langs, en dan vind Pa zwaan mijn brood leuker dan vrouw en kuikens.
Ook heel lief allemaal.
Jonge eendjes zijn trouwens ook heel lief.
Thian en Johan: mijn eerste kat, Kim, heb ik van jongsafaan aan zo’n tuigje gewend. Ze was er snel mee vertrouwd en we zijn samen zo wel naar het Leidseplein en het Vondelpark geweest. Toen ze ouder was, wou ze ineens nietmeer en daarna was het over: toen deed ik het tuigje alleen nog om als we – gelukkig zelden – naar de dierenarts moesten.
Juzo: mijn zorg is niet dat Max niet thuis wil komen als ze eenmaal de genoegens van de tuin heeft geproefd. Inmiddels is ze immers ook erg aan mij gehecht en bovendien: hier krijgt ze eten. Mijn zorg is meer dat ze niet terug kán: de weg kwijt, gewond geraakt in een gevecht, in paniek geraakt door almhet nieuwe. Maar da’s mijn angst en die mag niet leidend zijn. Enneh – terwijl ik bij vrijwel alle andere onderwerpen waarover je je uitlaat, grote vraagtekens heb over je kennis en je standpunten, moet ik je nageven dat je verstand hebt van katten en van hun hoeders.
@ 8 komkom, ik heb nergens verstand van en dat wil ik ook graag zo houden. anders kan ik m’n werk niet doen. bovendien wil ik ook nergens verstand meer van hebben ook al heb ik ‘t. verstand heeft afgedaan. op zeer drukke autowegen zie ik vaak katten, hele kleine, met grote mooie angstogen en een supersnel dun staartje, op topsnelheid alle rijbanen oversteken in vliegende vaart en met succes hetgeen een gewoon mens nooit overleefd zou hebben. Ht autoverkeer rijdt met 120 tot 140 per uur. Gisteren bij Jupille in Luik zag ik dat nog daar moeten fietsers acht riijbanen van de autoweg oversteken. Beestje beestje beestje beestje jij redt ‘t nooit, dacht ik nog toen daar ‘n klein rood katje met vliegkracht de snelweg oversprong met sierlijke grote sprongen. Ze redde het. Katten redden het altijd. Ze hebben ‘n soort derde oog, ze voelen en zien gevaren aankomen terwijl wij dat in zeven dagen nog niet zien, en ze overwinnen alles en iedereen. Het zijn de eind- en beginfiguren die ‘t langste zullen overleven, op de zichzelf vernietigende aardbol. dus maak je geen zorgen. Ik ben mijn kat, en mijn kat is mij. Wat kan de wereld nog gebeuren. Wat kan jou nog gebeuren. Het reine niets. En nu weer terug en in de werkelijkheid, en aan de arbeid. met de grootst mogelijke snelheid, veerkracht, werklust en intelligentie, of ik laat mijn goddelijke aartsvaderlijke toorn weer op je neerdalen en op je dierbaren. Dat zou me een groot genoegen zijn. Ik moet me tenslotte op iets of iemand kunnen uitleven met mijn benepen en verkromde gedachten.
mars.
vaadder wacht,
op zijn tabak.
– ‘\~_~/’ –
Hebt, een leutige dag.
Dan heb ik ‘t ook.
Het zal natuurlijk niet geholpen hebben dat we die kater kregen toen hij al (geschat) 1,5 jaar was en door de opvang van straat geplukt was. Aan z’n gedrag te oordelen – hij wordt steeds knuffeliger – is hij mensen gewend, want een in het wild opgegroeide kat gedraagt zich echt anders (ervaring met 2 moederloze kittens die we met veel moeite van buiten naar binnen gelokt hebben), maar ik weet niet hoe lang hij al buiten gezworven heeft. Hij was mager en had een plukkerige vacht toen we hem kregen, dat is gelukkig weer goed gekomen; de dierenarts vond hem mooi geworden bij z’n inenting deze maand.
Als ze nog zo speels zij, en zo jng kijken ze soms niet uit,
en vliegen ze zo het weggetje over, recht op ons af,
waar 1 keer in het uur auto met grote snelhied voorbij stoof,
en toen juist op dat moment, we waren aan het wandelen met de aangelijnde hondenen de katten gingen vaak, speels mee, en eentje was over gestoken verstijfd van angst, niet roepen stil staan, zag ik het aan komen,
Die lieve zwart Hannes, een klap gieren de banden, en de auto reed door, de honden aan de boom, ik gilde haal een doos en ben bij het kleintje in de struiken gaan liggen, eerst stak hij zijn nageltjes uit,
maar daarna aanvaarde hij me zo lief,
de buurman kwam met een doos, mijn vader met een schop om hem dood te maken, ik heb er op gestaan naar de dieren arts te gaan, die heeft hem in mijn armen inlaten slapen want zijn achterlijfje was verlamd,
ozo lieve hannes, mooie hannes die zelf op het laatst tegen me aan kroop, en o zo lieve diertenarts die ik nooit zal vergeten die me rustig hielp afscheid te nemen en mijn ouders, en “vriend” in toom hield en geen stuiver vroeg.
Het eerste filmpje werkt bij mij niet helaas.
ER verschijnt zo’n bekend grijs schermpe met de melding dat het protocol (ttp) met geen enkel programma verbonden is. alle andere filmpjes gaan altijd goed.
@ ineke, typ in je adresbalk een “h” voor het foute adres et voila un chat !
@Thian: Ja, dieren en auto’s gaat vaak niet goed. Wel lullig dat die bestuurder door is gereden. Had mooi met je vader en de doos naar de dierenarts kunnen rijden. Niet dat het had geholpen natuurlijk, maar dat is een diagnose die alleen de dierenarts kan/mag stellen (zo is het tenminste bij mensen wel).
Dat hinken in het tweede filmpje, dat deed de hond die mijn ouders hadden ook! Dat deed die dan halverwege het uitlaten, heel erg zielig. Lopen, aankijken, lopen, aankijken. Dan werd hij opgetild en naar huis gedragen en sprong hij in de keuken op de vloer en rende vrolijk het huis in!
Dit deed hij vooral bij flinke sneeuwval, omdat hij een beetje bloot van onderen was en ook niet zo hoog op zijn poten…
Elmo. Er verschijnt geen adres waar ik een h voor kan zetten. Misschien doordat die ha er niet staat. Maar ach, het tweede filmpje is ook leuk.
als je het tweede filmpje kijkt staat links boven een blokje (alle filmpjesd bekijken ofzo) waar je alle filmpjes van de persoon van wie hetgeen is wat je zit te bekijken kan zien, even aan klikken en er komt een heel rijtje
Ineke: de fout is hersteld, nu moet ook het tweede filmpje werken.
@ 18, wat ben je toch een leukerd…. , filmpje 2 deed het altijd al ;-)
@ 17 moest dus ook filmpje 1 zijn, sorry maar geld het zelfde voor
@ 20, nee hoor Thian, bij het tweede filmpje kan je volgens jouw aanwijzingen prima filmpje 1 kijken (daar zat een fout in de link).
ga nu eerst ff lekker slapen meisje
je hebt gelijk ik zie het, was een heftige dag,
heb toch nog even even de boel verzet maar nu ga ik slapen,
jij ook lekker slapen he.
Eerste filmpje gezien. Het leukste filmpje.
Au au denk ik dan. Maar die oogjes…