Notice: Trying to access array offset on value of type bool in /htdocs/www.spaink.net/wp-content/advanced-cache.php on line 489
Notice: Trying to access array offset on value of type bool in /htdocs/www.spaink.net/wp-content/advanced-cache.php on line 489 Dag schat – Karin Spaink
Hoe afschuwelijk is het om afscheid te moeten nemen van je kat, hond of een ander huisdier. Ik weet het uit ervaring. Daarom: heel veel sterkte Karin.
Femke
Loose Ends, dit was voor mij de tweede keer, en er loopt hier nog een kat rond. Maar ik denk heus dat het wrange einde niet opweegt tegen het jarenlange plezier met een kat te leven.
Het lijkt wel alsof het heerst… We hebben hier twee weken geleden afscheid moeten nemen van Tijger (http://www.xs4all.nl/~reinoud/tijger.jpg). En nu loopt er een katvormige leegte door het huis….
Och arme Tijger…. Ja, die katvormige leegte. Zojuist kwam Michael binnen en ik dacht warempel dat — mijn hart schoot in mijn keel. Het huis voelt leeg en koud zonder Tweety.
Verdriet en kwaadheid…
Wanneer je zo naar Tweety kijkt, zie je een kat die nog vele jaren voor zich had. Dat maakt het, denk ik, moeilijker om er mee om te gaan.
Daar weegt het feit dat je hem een ellendig levenseinde hebt bespaard (nog) niet tegenop.
Sterkte bij het een plaats geven in je herinnering… bij het vinden van het gevoel dat Tweety dankbaar is voor de tijd die jullie samen hebben doorgebracht… tot en met het einde.
Het zal voor Mike ook wel vreemd zijn… vreemder dan toen je afscheid nam van Kim. Het zou me niet verbazen wanneer die zich anders dan anders zou gaan gedragen…
Maar dat lees ik wellicht later van je…
Als ik tweety zo zie is hij wel in een heel fijn huis aan komen lopen. Hij voelde zich zo vertrouwd bij je. Je hebt alles voor hem gedaan wat mogelijk was. Onze kat met longkanker had ook een zwerfverleden., hij is hooguit 5 geworden. Is misschien toch niet zo gezonde start.
Soms denk ik dat we ons maar het beste zo veel mogelijk moeten verzoenen met de dood, maar het is natuurlijk zo bijzonder het leven. Dat die bezieling als je dood bent weg is. Ik was naar een mooie lezing in Artis van Govert Schilling. Hij vertelde over het ontstaan van het heelal, en dat wij allemaal gemaakt zijn van een ster die meer dan 5 miljard jaar geleden geexplodeerd is. Ergens voelde het wel als een troost, we zijn allemaal stokoud, een, veranderen steeds van vorm maar blijven ook. Als je hoort over paralelle universa en dat tijd misschien maar een illusie is zodat iedereen op een andere plek eeuwig bestaat wordt het nog abstrakter. En missen doe je hem nu en hier toch.
HenK, je hebt gelijk: Michael gaat zich anders gedragen. Hij is vaker binnen, hij klimt vaker op mijn schoot. Tweety en Michael konden niet erg goed met elkaar overweg en kennelijk hebben ze het terrein indertijd verdeeld: het huis en ik waren van Tweety; het plekje op het aanrecht naast de tuindeur, de keukenstoel en de slaapkamerstoel van Michael; de bank in de kamer was gemeenschappelijk terrein.
We zijn nu vier weken verder. Michael is zich nog steeds erg bewust van Tweety. Hij komt nu, als ik ga slapen, heel even bij me liggen en spurt dan na tien minuten weg. Het bed was immers van Tweety. Maar toen ik afgelopen weekend een logé had en op de bank in de woonkamer sliep, heeft-ie het grootste deel van de nacht naast me gelegen. En ik heb twee keer geprobeerd zijn etensbakje te verplaatsen naar waar Tweety’s bakje vroeger stond (da’s een handiger plek voor mij), maar dan blijft-ie op dertig centimeter afstand zitten kijken naar zijn eten. Michael die niet aanvalt op zijn eten – ondenkbaar. Maar hij eet pas als ik zijn bakje weer op zijn oude plek zet.
Michael denkt nog steeds dat Tweety elk moment tevoorschijn kan komen en hem een mep zal verkopen: hij dekt zich nog steeds in. En ik, ik weet dat Tweety nooit meer terugkomt, en ik mis die grote stoere lieve kat.
Bedankt voor de ‘bevestiging’, Karin.
Katten zijn en blijven bijzondere dieren, die je, wanneer je er oog voor hebt, dingen aanvoelen en doen, waarmee ze je blijven verbazen.
Je omschrijft daarvan een paar mooie voorbeelden.
Michael voelt aan de ene kant jouw gemis en houdt aan de andere rekening met de terugkeer van Tweety. Het zou me zelfs niet verbazen, wanneer hij Tweety’s aanwezigheid op een voor ons onbegrijpelijke wijze nog ervaart.
Niet paranormaal, maar voor een kat wellicht normaal. Want wat weten over het functioneren van de hersenen van een kat ?
Te vaak heb ik katten verschrikt op zien kijken naar en reageren op ‘iets’ wat ik niet waarnam.
Onzin ? Ik weet het niet. Ook wat dat betreft ben ik een agnosticus…
Met vriendelijke groet,
HenK.
gistermorgen 6 maart 2010 is ook mijn zwerfkat na heel ziek te zijn geweest ,de dierenarts dacht dat hij of een zware longontsteking had of longkanker
er zijn longfo to;s gemaakt enbloed afgenomen daar kwam deze diagnose uit .rhij heeft het heel benauwd gehad de laatste uren ,ik hoop dit niet nogmaals mee te maken met mijn andere drie katten.hij is gestorven naast mij .ik zal hem erg missen want we hebben heel veel gedoktert met hem ,hij is hier bij mij aan komen lopen enwas toen waarschijndelijk 10 jaar .dat was twee en half jaar geleden hopelijk heeft hij nu rust
Sterkte, Karin.
Wat was-ie toch mooi!
En stoer!
Heel mooi. En heel stoer. En wat hij de pest in dat-ie zo ziek was.
Droevig, doordat hij weg is.
En weten dat het zo het beste is. Dat weten, waar je toch niet vrolijker van wordt.
En als er een kattenhemel is, dan zal hij zich wel weten te weren, stoer als hij is. Wat dat betreft pasten jullie wel bij mekaar.
Ik vond het heel mooi, Karin, zoals jij erover schreef en zoals jij ermee bent omgegaan.
Sterkte de komende tijd en sterkte voor je andere kat. Jullie hebben mekaar nog, dus hou mekaar maar vast.
Janus.
Hoe afschuwelijk is het om afscheid te moeten nemen van je kat, hond of een ander huisdier. Ik weet het uit ervaring. Daarom: heel veel sterkte Karin.
Femke
heel veel sterkte karin,
vindt het zo mooi dat hij jou en jou huis heeft gekozen,
je hebt hem zoveel gegeven.
denk aan je,
liefs thian
Heel verdrietig, veel sterkte! Mariska
Vier keer meegemaakt. Het is hartverscheurend. Na de laatste keer moeten laten inslapen besloten nooit meer een huisdier (kat/poes) te nemen.
Sterkte.
:’-(
Loose Ends, dit was voor mij de tweede keer, en er loopt hier nog een kat rond. Maar ik denk heus dat het wrange einde niet opweegt tegen het jarenlange plezier met een kat te leven.
Het lijkt wel alsof het heerst… We hebben hier twee weken geleden afscheid moeten nemen van Tijger (http://www.xs4all.nl/~reinoud/tijger.jpg). En nu loopt er een katvormige leegte door het huis….
Och arme Tijger…. Ja, die katvormige leegte. Zojuist kwam Michael binnen en ik dacht warempel dat — mijn hart schoot in mijn keel. Het huis voelt leeg en koud zonder Tweety.
Verdriet en kwaadheid…
Wanneer je zo naar Tweety kijkt, zie je een kat die nog vele jaren voor zich had. Dat maakt het, denk ik, moeilijker om er mee om te gaan.
Daar weegt het feit dat je hem een ellendig levenseinde hebt bespaard (nog) niet tegenop.
Sterkte bij het een plaats geven in je herinnering… bij het vinden van het gevoel dat Tweety dankbaar is voor de tijd die jullie samen hebben doorgebracht… tot en met het einde.
Het zal voor Mike ook wel vreemd zijn… vreemder dan toen je afscheid nam van Kim. Het zou me niet verbazen wanneer die zich anders dan anders zou gaan gedragen…
Maar dat lees ik wellicht later van je…
Nogmaals: Sterkte!
Wat mooi dat Tweety in jouw armen ligt.
Zo’n stoere kat.
Sterkte.
Als ik tweety zo zie is hij wel in een heel fijn huis aan komen lopen. Hij voelde zich zo vertrouwd bij je. Je hebt alles voor hem gedaan wat mogelijk was. Onze kat met longkanker had ook een zwerfverleden., hij is hooguit 5 geworden. Is misschien toch niet zo gezonde start.
Soms denk ik dat we ons maar het beste zo veel mogelijk moeten verzoenen met de dood, maar het is natuurlijk zo bijzonder het leven. Dat die bezieling als je dood bent weg is. Ik was naar een mooie lezing in Artis van Govert Schilling. Hij vertelde over het ontstaan van het heelal, en dat wij allemaal gemaakt zijn van een ster die meer dan 5 miljard jaar geleden geexplodeerd is. Ergens voelde het wel als een troost, we zijn allemaal stokoud, een, veranderen steeds van vorm maar blijven ook. Als je hoort over paralelle universa en dat tijd misschien maar een illusie is zodat iedereen op een andere plek eeuwig bestaat wordt het nog abstrakter. En missen doe je hem nu en hier toch.
klein dun heldje, maar een heldje!
stevige aai voor jou, Karin
ik kreeg als oude man tranen in mijn ogen. ik herinner me al onze katten die zijn gestorven.
sterkte.
ab
HenK, je hebt gelijk: Michael gaat zich anders gedragen. Hij is vaker binnen, hij klimt vaker op mijn schoot. Tweety en Michael konden niet erg goed met elkaar overweg en kennelijk hebben ze het terrein indertijd verdeeld: het huis en ik waren van Tweety; het plekje op het aanrecht naast de tuindeur, de keukenstoel en de slaapkamerstoel van Michael; de bank in de kamer was gemeenschappelijk terrein.
We zijn nu vier weken verder. Michael is zich nog steeds erg bewust van Tweety. Hij komt nu, als ik ga slapen, heel even bij me liggen en spurt dan na tien minuten weg. Het bed was immers van Tweety. Maar toen ik afgelopen weekend een logé had en op de bank in de woonkamer sliep, heeft-ie het grootste deel van de nacht naast me gelegen. En ik heb twee keer geprobeerd zijn etensbakje te verplaatsen naar waar Tweety’s bakje vroeger stond (da’s een handiger plek voor mij), maar dan blijft-ie op dertig centimeter afstand zitten kijken naar zijn eten. Michael die niet aanvalt op zijn eten – ondenkbaar. Maar hij eet pas als ik zijn bakje weer op zijn oude plek zet.
Michael denkt nog steeds dat Tweety elk moment tevoorschijn kan komen en hem een mep zal verkopen: hij dekt zich nog steeds in. En ik, ik weet dat Tweety nooit meer terugkomt, en ik mis die grote stoere lieve kat.
Bedankt voor de ‘bevestiging’, Karin.
Katten zijn en blijven bijzondere dieren, die je, wanneer je er oog voor hebt, dingen aanvoelen en doen, waarmee ze je blijven verbazen.
Je omschrijft daarvan een paar mooie voorbeelden.
Michael voelt aan de ene kant jouw gemis en houdt aan de andere rekening met de terugkeer van Tweety. Het zou me zelfs niet verbazen, wanneer hij Tweety’s aanwezigheid op een voor ons onbegrijpelijke wijze nog ervaart.
Niet paranormaal, maar voor een kat wellicht normaal. Want wat weten over het functioneren van de hersenen van een kat ?
Te vaak heb ik katten verschrikt op zien kijken naar en reageren op ‘iets’ wat ik niet waarnam.
Onzin ? Ik weet het niet. Ook wat dat betreft ben ik een agnosticus…
Met vriendelijke groet,
HenK.
gistermorgen 6 maart 2010 is ook mijn zwerfkat na heel ziek te zijn geweest ,de dierenarts dacht dat hij of een zware longontsteking had of longkanker
er zijn longfo to;s gemaakt enbloed afgenomen daar kwam deze diagnose uit .rhij heeft het heel benauwd gehad de laatste uren ,ik hoop dit niet nogmaals mee te maken met mijn andere drie katten.hij is gestorven naast mij .ik zal hem erg missen want we hebben heel veel gedoktert met hem ,hij is hier bij mij aan komen lopen enwas toen waarschijndelijk 10 jaar .dat was twee en half jaar geleden hopelijk heeft hij nu rust