Gisteren heb ik een MacMini gekocht die als server gaat dienen. Een plaats ervoor vinden kostte wat gedoe, vooral omdat er veel logistiek aan te pas kwam: het snoertje voor de monitor paste niet op mijn oude VGA en het was al na zessen toen ik dat ontdekte (gelukkig was de Apple winkel in de Bijenkorf nog open), en op mijn bureau moest er van alles verhuisd worden, temeer daar ik ook een nieuwe externe disk had gekocht.
De installatie ging in een vloek en een zucht, of beter: in een glimlach en een glans. Hopla, klaar. Daarna even finetunen en toen was-ie zoals ik ‘m wilde hebben. Binnen de kortste keren kon ik een Matruschka doen: vanaf de MacMini ging ik via shared screen naar de MacBook Pro, en van daaraf deed ik een shared screen naar de oude PowerBook. Zodat ik vanaf één beeldscherm ineens drie computers kon besturen: kringetje rond, monitororgie!
Daarna heb ik met een hubje al mijn externe schijven fijn hoog in het netwerk gehangen, zodat ik vanaf elke computer overal bij kan. Nerdplezier, tot midden in de nacht.
Tweety is ook al blij. Het bureau is leger, dat biedt hem weer meer plaats om naast me gaan liggen. (Het liefst ligt-ie zo ongeveer op de muismat.) Maar aan mijn nieuwe toetsenbord – zo’n mooi plat zilverkleurig ding – moeten we alledrie wat wennen. Ik, omdat de absolute afstand tussen de toetsen wat kleiner is en ik nogal ‘s de verkeerde toets kies, de twee katten omdat ze door het geringe hoogteverschil tussen toetsenbord en tafel denken dat het een krant is ofzo, of in elk geval iets waar je gerust op kunt staan of liggen. Eerder heb ik ze met veel moeite geleerd mijn toetsenbord te ontzien, dat moet nu van voor af aan. In de tussentijd heb ik aan een kant iets hoogs eronder gechoven zodat het toetsenbord nu schuin ligt – dat helpt alweer wat.
Jottum. Wat is nerden toch leuk.
Als je eenmaal aan dat nieuwe toetsenbord gewend bent, wil je nooit meer anders. Man, wat tikt dat lekker!
Het tikt heeeerlijk. Maar het stapt ook zo lekker, vinden de katten. Hebben die va jou geen ligneigingen?
Bekend verschijnsel, ik heb onze huidige 2 katten beide al vaker van het toetsenbord van m’n laptop gezet, dat vonden ze blijkbaar een lekker plekje om te liggen. Lekker warm ook.
Waahoe! Mijn liefste Mimi vindt het nogal prettig om tijdens het schrijven bij mij op schoot, dat wil zeggen MacBook te komen liggen. Meestal teksten als ‘dfgasdgfasdg fhlkjlkerjt ldkfjgs;lj gertjeio mv;’ achter latend. Soms zelfs zorgt haar bil op het touchpad voor een leeg scherm door Exposé.
Verder ben ik vooral verslingerd aan Remote Desktop om al die appeltjes te bedienen (en die enkele excuus netbook). Zo heerlijk om vanaf één plekje (meestal bed tegenwoordig) al die computertjes te bedienen. Begin me alleen wel af te vragen waarom ik eigenlijk met vier computertjes in huis werk. En een netwerkschijf. En en en. O shit, ik ben geloof ook al besmet. Al jaren.
Alice, ik geloof dat wij een vergelijkbaar huishouden hebben :)