Wat een avond. Ik verschoot van kleur toen ik de zaal voor ‘t eerst in liep: de zaal was enorm groot, er konden 500 mensen in. Manan, die de aankleding van de zaal en het podium had gedaan, had gezorgd voor toepasselijk rood licht. Het zag er schitterend uit. Op de achterwand van het podium hing een enorm scherm waar Jaap van Praag en ik elkaar afwisselden.
Cox Habbema las namens de jury een prachtig rapport voor, of nee het was geen voorlezen maar ouderwets mooie voordrachtskunst. De complimenten stroomden de zaal in en ondertussen knepen mijn ouders en ik in elkaars handen; naast ons zaten een tante en vrienden van mijn ouders. Die glommen even hard als mijn ouders geloof ik. Toen moest ik op.
Cox overhandigde me een oorkonde waarin nog eens was samengevat waarom ik de prijs kreeg (origineel, kritisch, moeilijke onderwerpen, onorthodox, maatschappelijk debat, vecht- en levenslust, tegen de stroom in) en daarna mocht ik het beeld onthullen. Het is een brons van een groep Paaseiland-achtige gezichten, die rug aan rug staan en elkaar zo bescherming bieden.
Ik kreeg een klaterend applaus dat uitmondde in een staande ovatie. Rij na rij ging ineens opstaan; het begon zo ergens achterin het midden en golfde door de zaal. Dat was zo immens – al die mensen die voor je gaan staan, ik raakte helemaal ontdaan… Gelukkig had ik een zakdoek bij me :) Daarna las ik mijn dankwoord voor. ‘t was maar goed dat het op papier stond.
De jury bleek een paar scènes ingestudeerd te hebben van een toneelstuk dat ik in 1999 heb geschreven, De man met de hamer. Een heel raar stuk, want opgebouwd uit kunstnota’s, interviews met kunstenaars en historische anekdotes over de receptie van (indertijd) moderne muziek. Wagner en Mozart ruzieën er op los en jongen die trance maakt wordt maatjes met Wagner.
Daarna interviewde Arjan Visser me; hij legde me een aantal ideeën van Jaap van Praag voor en vroeg me daarop te reageren. Soms was ‘t hard nadenken, en soms dacht ik: ‘oh een echt antwoord kost tien minuten, dat halen we nooit, dus dan maar kort’. Daarna was het gelukkig tijd voor drank en sigaretten :) Bij de uitgang kreeg iedereen nog een boekje mee.
Buiten vormde zich een enorme rij mensen, ik heb nog nooit zoveel mensen op één avond gezoend. Van echt praten kwam natuurlijk niks, daarvoor was het veel te druk. Sanne haalde steeds verse drank, Caroline gaf me sigaretten aan, en iemand had snel een tafel gehaald waarop ik alle bloemen en cadeautjes kwijt kon. Met een stuk of twintig mensen hebben we bij mij thuis nog nagepraat en nagevierd, toen voelde ik de spanning ook eindelijk wat wegzakken, en het werd erg laat: pas om negen uur ‘s morgens vertrok de laatste gast. Pas vandaag heb ik alle cadeaus uitgepakt, gisteren heb ik de hele dag geslapen…
Een verslag van de avond staat hier; het juryrapport staat hier; meer foto’s staan hier; de video van het interview door Arjan Visser hier en het boekje dat iedereen mee kreeg, staat hier.
Als ik er geweest was had ik van harte meegeapplaudisseerd. Zeer verdiend en alsnog proficiat!
Dank je wel :)
Ik heb nog een paar foto’s gemaakt van de plek. Ik vond het een super leuke locatie voor zo’n uitreiking.
Ik heb ze zojuist ontvangen, dank je wel!
Het was groots. En ik was superblij dat ik er bij was.
Jammer dat je door je audiëntie weinig kans had om met mensen een praatje te maken maar daarvoor waren er ook gewoon te veel.
Gelukkig hebben wij nog wel even kunnen praten (en knuffelen).
Ik sluit me bij R. aan (hij heeft je gemaild).
Dikke knuffel
Fion
Bedankt voor je ‘verslag’ en alle links.
Je moet hier wel een bijzonder goed gevoel aan hebben overgehouden (hopelijk ook fysiek) en een prachtige herinnering.
Een reusachtig gevoel, HenK :)
Veel plezier bij het zweven… en sterkte bij het landen, K.
Of zou je nu eindelijk van je faalangst af zijn ? ;-)
Zonder gekheid, alleen herinneringen zijn de moeite van het bewaren waard en dit is er één waar je nog vaak met genoegen aan terug kunt en zult denken.
“Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde” schreef Bram Vermeulen.
Jij hebt dat overduidelijk ook gedaan… en het is niet onopgemerkt gebleven.
(* ter voorkoming van naast je rode laarzen lopen: En nu weer aan het werk !*) ;-)
Met vriendelijke groet,
Henk (aka HenK)
Behalve die hele zaal zijn er daarbuiten nog meer supporters. In ieder geval was er die avond op de tv ook al een uurtje Karin in het hele land. Was ook wel goed gemaakt.
Heb net het juryrapport zitten lezen. En natuurlijk weet ik wel wie je bent, ik volg je met meer en minder intensiteit al jaren. Maar man of ik bedoel eigenlijk, maar vrouw, wat staat het hier prachtig bij elkaar. En geen ongelogen woord. Meer dan terecht heb je deze prijs gewonnen.
XXX
Ellen
En jij bent ook een schat, EllenK :)
Heel erg gefeliciteerd! Helemaal verdiend. Hoor ook nog dat Scientology in Frankrijk waarschijnlijk verboden gaat worden, dus kennelijk zit je in zo’n periode dat alles eens echt helemaal mee zit. Geniet ervan!
Scientology-rechtszaken duren gewoonlijk lang, dus als _alles_ me zo lang mee zit dan heb ik veel goede jaren in het verschiet, Joan :)
Proficiat en ik wil je bij deze bedanken voor alle inspiratie die je mij hebt gegeven!
Na je blije column in het Parool dacht/schreef ik:
Alles heel terecht Karin!!
Zowel de prijs als de laudatio..
En net zo duidelijk als je eigen (zo herkenbare) twijfels.
”een gat in het debat zijn”….ja…. zo voelen veeeeelen dat!!
Die dankbaarheid voelen dat jij kunt en wilt verwoorden wat er hier/daar/overal aan schort.
Dus ‘lekker’ doorgaan.. ondanks ups en downs…
En je steeds weer optrekken aan de woorden verbonden aan deze Prijs !
Ben ook blij je op TV (weer) zo *in het zonnetje gezet* te zien!!
Het verslag van ‘je’ avond vond ik ook hartverwarmend.
Blijf er uitbundig van genieten!
lieve groet, hardnekkige en mooie ‘huisjes-slak!’
sexy laarsen! ;-)