Afgelopen weekend deed Improv Everywhere voor het eerst iets in Nederland; in New York is het bijna elke maand raak. Hun aanpak vergt voorbereiding maar is simpel. Er is een uitgewerkt scenario, er wordt via internet een groep vrijwilligers opgetrommeld – inmiddels beschikt Improv Everywhere over een bestand van dertigduizend mensen – die pas ter plekke instructies krijgen en dan georkestreerd iets doen. Het gaat altijd om onschuldige interventies in publieke ruimtes: met z’n allen een warenhuis in gaan en daar heel langzaam bewegen; in een café zitten en daar een uur lang in een vaste sequentie dezelfde serie handelingen uitvoeren; je met tweehonderd mensen in Centraal Station verspreiden en op hetzelfde moment allemaal vijf minuten lang bevriezen.
In Amsterdam schaarden honderdtwintig mensen zich plots in een rij voor inderhaast neergezette hekken bij het Nationaal Monument op de Dam en deden alsof ze er een rondleiding zouden krijgen. ‘De kans van mijn leven,’ riep de een, en ‘Het was prachtig, ik sta nu al voor de tweede keer in de rij, ik wil nog eens,’ zei de ander. Na een uur loste de rij zich net zo vlot op als-ie was ontstaan en was er van de actie niets meer te zien. Het grappige was dat nogal wat onwetende buitenstaanders zich, nieuwsgierig geworden, inmiddels in de rij hadden aangesloten. Zij moeten enigszins verdwaasd zijn achtergebleven. Uhm, wat was hier nu te zien en waarom waren al die andere wachtenden ineens verdwenen?
Van elke publieksimprovisatie worden filmpjes gemaakt, die later op internet worden gezet, met toelichtingen en verslagen van de deelnemers. Ze zijn een geweldige opsteker, je wordt buitengewoon vrolijk van die filmpjes. Je ziet de omstanders schuins kijken naar een serie identieke tweelingen die tegenover elkaar op de bankjes van een metrostel zitten, en die elkaars gebaren nauwgezet kopiëren. ‘Huh?’ zie je de omstanders denken. Zien ze het nu goed? Wat raar. Mensen stoten elkaar aan en kijken steeds openlijker. En er gebeurt niets, behalve dat de omstanders van de weeromstuit met besmuikte blikken bij elkaar polsen of zij het óók vreemd vinden en gaandeweg met elkaar gaan praten.
Of er stapt iemand in de metro in zijn onderbroek. Shirt, jas, schoenen: alles aan behalve een broek. Omstanders merken het na verloop van tijd en negeren het. Hm, een gek, niks doen en vooral niet zijn aandacht trekken. Wanneer bij de volgende halte nog iemand zonder bovenbroek instapt, worden de inzittenden van de coupé ongemakkelijk. Hier is iets aan de hand. Maar wat?
Wat er zo geweldig aan is, is de combinatie van onschuldig vertier, gezamenlijk optreden en publieke ingreep. Improv Everywhere haalt dagelijkse routines overhoop en schudt iedereen even zachtjes wakker. Er is iets anders. Wat? Waarom? Wat is hier aan de hand? In de onzekerheid die ze met hun ingreep bij de omstanders creëren, stoten de deelnemers iedereen eventjes uit hun vaste patroon van niet kijken, niet praten. Zo’n coupé vol metroreizigers die zich met half aangeklede mensen geconfronteerd ziet, wordt plots tot een groep aaneengesmeed. Zoals Alex Scordelis, de bedenker van Improv Everywhere zegt: ‘we voorzien ze van een anekdote’.
Maar ’t is meer dan dat. We zijn overal met zoveel mensen dat we geleerd hebben elkaar te negeren, om elkaar zodoende ruimte te geven; en al wie zich afwijkend gedraagt, wantrouwen we een beetje. Improv Everywhere laat zien dat raar ook puur leuk kan zijn.
Allemaal prachtig, en ‘t is ontzettend leuk, dat die mensen dat doen, maar ‘t beslag dat de bedrijven en organisaties van de ondernemingsgewijze productie in dit land op het nog erg grote werkende deel der natie leggen, is zodanig hoog dat we deze ongein er helaas jammer genoeg echt niet nog eens bij kunnen hebben.
Als ik ‘s avonds of ‘s morgens in de trein metro tram of bus zit wil ik rustig en stil zitten met niks en niemand om me heen want ik heb me kapotgewerkt, met een tijdschrijf naast mij en om mij heen, zeg ik dan, sprekende voor alle werkers in dit land.
Dat er comedianten en fiuranten, uitbeeldenaren en artiesten zijn prachtig mooi schitterend in dit land maar dan wel op bestelling in het theater op de roodpluusjen stoeltjes van de Kras en niet ongevraagd plompverloren op m’n veelgeplaagde dak.
“Lazer je ‘n klein beetje op?”,
zeg ik dan tegen de groep.
We kunnen ‘t ‘t écht niet allemaal ook nog ‘ns bij hebben.
De zorgen zijn te groot.
Iedereen moet uitsluitend met zichzelf.
‘*_*/’
Gaat maar naar ‘t teejater.
Jawel, deze ongein kunnen we juist heel goed gebruiken! Eindelijk eens iets leuks op straat. Het zet mensen aan het denken: waarom zou ik alleen maar ‘kapotgewerkt’ in de metro gaan zitten, en niet ook eens gewoon voor de lol, of om van andere mensen te genieten, om je verbonden te voelen, al is het maar heel even.
Dit soort acties geeft hoop, nieuwe impuls om te genieten van waar we hier ten slotte voor zijn: leven.
Leuk hoor dit fenomeen…… Vanmorgen een stuk erover in de gooi-en eemlander. Prank:oftewel practical joke. Heerlijk toch even lachen en kijken hoe er word gereageerd. Mensen raken ineens met elkaar in gesprek terwijl anders geen woord wordt gewisseld. Juist als je bekaf van je werk komt een opkikker…….. Hopelijk ook buiten het openbaar vervoer voor de fietsers. Als er een act in NL komt dan doe ik zeker mee als ik kan!
Ik denk dat ‘t na wat er in Apeldoorn gebeurd is wel volledig en volkomen afgelopen is met de tolerantie in welke vorm dan ook, hier in dit land.
Dat hebben we er dan mee verdiend.
Ordeverstoorders met verantwoordelijkheid zullen waarschijnlijk weten wat zij doen.
‘°_°/’
“Dat hebben we er dan mee verdiend”
Hoezo we??
Hoe meer ellende, hoe meer onschuldige ludieke acties er nodig zijn die ons doen beseffen hoe mooi en kwetsbaar het leven is.
Dus vooral doorgaan met ImprovEverywhere, zij geven hoop.
@ juzo: het verband tussen jouw opmerking en dit blog ontgaat me totaal.
@ janiek: stel je vraag in
http://www.juzo777.nl/guestbooks/gastenboek-1.html
login guest pass guest01
Juzo, wat heeft tolerantie of een vermeend teveel eraan in hemelsnaam te maken met wat er gisteren in Apeldoorn is gebeurd? Is er ook maar enige aanleiding om te kunnen beweren dat als ‘we’ minder tolerant waren geweest – minder tolerant ten opzichte van *wat*, orecies? – deze man deze aanval niet had kunnen uitvoeren?
Daarnaast: het is raar om hier iets te beweren en degene die je om een opheldering vraagt, zonder toelichting naar een andere plaats te verwijzen.
@ Sp
Ik wil dat wel doen maar als ik te breedvoerig wor’ krijg ik van jou op m’n kop.
En bovendien als ik het een beetje duidelijk moet uitleggen zodat jullie het snappen zal ik iets meer regeltjes, ongeveer twaalf moeten gebruiken.
Dat is ook weer niet goed, dus doe ‘k ‘t maar niet.
Men kan vraag en antwoord spelen met en bij mijzelf, en niet bij jou.
Dat gaat bij mij overigens heel keurig netjes en ook heel vriendelijk men hoeft niet bang te zijn, maar ik hou het allemaal veel liever zelf in eigen hand waar het een beetje aangepunte stellingen en -names betreft.
Dus wil men iets weten hartelijk welkom, en graag of niet, even goeie vrienden.
‘°_°/’
Een hartelijke goedenavond gewenst inclusief wat dies meer zij.
JuZo, als je je commentaar hier in stellingen vat die je hier niet wilt toelichten, kun je beter geen stellingen posten. En ik heb je nooit berispt voor breedsprakigheid, wel voor soms mateloos off-topic zin en voor op jezelf reageren.
Mijn stelling is duidelijk genoeg.
Tja, je hebt van die mensen die alleen maar rondposten om reclame te maken voor hun eigen blog. Onhebbelijk eigenlijk. Het zijn wellicht dezelfde mensen die het niet in hun hoofd halen om een ludieke actie te ondernemen om hun medemens blij te maken en te verassen met iets moois. Zonde, ik hoop toch zo dat er steeds meer Impov everywhere komt en dat steeds meer mensen ontdekken hoe leuk het is om anderen blij te maken.
Juzo, je stelling is duidelijk gemoeg: hij is klinkklare onzin. Er is door niemand een verband gesuggereerd – laat staan aangetoond – tussen het Apeldoornse drama en een ‘teveel’ aan tolerantie. Nu mag onzin, onzin kan zelfs leuk zijn, maar dit was onleuke onzin. Je grijpt iets aan om een rondje op je eigen stokpaardje te rijden.
Pietie: meer Improv, meer Everywhere :)