Morgen verschijnt Beter internet – welgeleerde buitenstaanders over web 2.0. Het is het vierde deel van The Next Ten Years, de serie die ik voor XS4ALL maak.
Details:
Beter internet. gesprekken met welgeleerde buitenstaanders – Nijgh & Van Ditmar – Amsterdam, juni 2008 – 80 pagina’s – ISBN: 978-90-388-6966-7
Inleiding: Karin Spaink; geïnterviewden: Paul Schnabel, Abram de Swaan, Bernt Hugenholtz, Michiel Schwarz.
Bestellen:
Flaptekst:
Internet lijkt soms van hype naar hype te gaan. Interactiviteit en participatie zijn het laatste jaar opnieuw in zwang geraakt. Zowat elke krant heeft tegenwoordig blogs en discussiefora voor hun lezers, hippe fabrikanten willen consumenten bij hun product betrekken; alles onder het motto ‘de consument wordt nu ook producent’. Wie echt modern wil zijn begint over creatieve collaboratie en wikicratie, en wie al langer meeloopt bromt dat al die nieuwe technieken niets anders zijn dan oude wijn in nieuwe zakken.
Nu gebeurt er inderdaad ineens razend veel interessants op internet. Veel technieken die eerder alleen door doorgewinterde nerds waren te gebruiken, zijn nu drastisch vereenvoudigd en daarmee voor iedereen ontsloten. Software is meer op gezamenlijk gebruik toegesneden dan vroeger. Onder veel professionele gebruikers en ontwikkelaars bestaat om die redenen een nieuw en aanstekelijk enthousiasme over de mogelijkheden van het net. Samengevat is de gedachte dat we momenteel middenin de overstap zitten van een statisch web naar Web 2.0: de vernieuwde, verbeterde versie van internet. Maar juist wie denkt met iets nieuws bezig te zijn, loopt een groter risico op blikvernauwing dan gemiddeld.
Daarom willen we de blikrichting eens omdraaien. Wat denken welgeleerde buitenstaanders van de ontwikkelingen op internet? Zijn de dingen die nieuw zijn op internet ook nieuw daarbuiten? Is internet de motor van verandering die de optimistische aanhangers van de Web 2.0-gedachte erin zien, of is het eerder zo dat veranderingen die elders al langer gaande waren, nu ook hun beslag vinden op internet? En wat kunnen internetliefhebbers leren van andere vakgebieden?
Vraaggesprekken met Bernt Hugenholtz (hoogleraar recht), Paul Schnabel (directeur Sociaal Cultureel Planbureau), Abram de Swaan (hoogleraar sociologie) en Michiel Schwarz (consultant technologische cultuur).
Uit de recensies:
- ‘…plaatst de ontwikkelingen op het wereldwijde web in een relativerende context…’ – NRC.next, 17 juni 2008
- ‘Nieuwe voltreffer van Spaink .. Spaink en haar interviewers hebben een onwaarschijnlijk boeiend werkstuk afgeleverd dat intellectueel zindert van de allereerste tot en met de allerlaatste pagina. Een aanrader. Tast toe, geniet en leer bij.’ – De Automatiseringgids, 4 juli 2008
Internet is nu een slagveld. Met een oorlog die woedt tussen de burger, bedrijfsleven en de politiek. Alledrie willen ze het internet voor zichzelf. En democratisch gezien mag er maar een winnen.
Kun je hier in een paar zinnen zeggen wat het verschil is tussen gewoon conventioneel Internet en Web 2.0? Het zegt mij namelijk helemaal niks. Natuurlijk kan ik ook het boekje kopen, dus “koop boekje” volstaat als het niet in een paar zinnen uit te leggen is.
Ik kan wel iets zeggen over mijn herinneringen aan Internet. Ooit, weet niet meer wanneer maar lang geleden, sprak ik op een borrel 1 van de Nederlandse pioniers van Internet. Ik vond het niet zo’n boeiende man en ik begreep het ook allemaal niet zo echt erg goed wat hij zei, kon zeker niet bevatten op dat moment welke consequenties Internet zou gaan hebben voor het dagelijks leven. Maar ik was toen volop aan het solliciteren dus gebruikte de info bij mijn daaropvolgende sollicitatie, bij het Landelijk Bureau Leeftijdsdiscriminatie. Dat gesprek liep als een trein, tot mij werd gevraagd hoe ik dacht dingen in de openbaarheid te gaan brengen. Ik zei toen dat ik Internet als nieuw medium daarbij zeker zou gaan inzetten en zag de verveling toeslaan in de ogen van de tot op dat moment enthousiaste voorzitter van de sollicitatiecommissie. Jaja, Internet. Zij had er al helemaal nooit van gehoord, en die sollicitant had misschien eens een bel horen luiden maar wist zeker niet waar de klepel hing (en dat was waar).
Ik werd afgewezen maar kreeg al snel een andere baan, waar een PC Prive project bestond (bestaat dat eigenlijk nog?). Dus ik aan de computer. Ik weet nog dat het ding werd afgeleverd, in dozen. Toen de bezorger weg was, en al die dozen daar stonden, ben ik echt ontzettend gaan huilen. Dat weet ik nog echt erg goed, dat ik, en ik ben geen huilerig type, zo moest huilen. Alsof ik op dat moment kon voorzien dat iets zijn intree deed in mijn zo veilige huis, op dat moment ook al een paar jaar niet door televisie verstoord want die was stuk gegaan en dat bleek goed te bevallen, en dat dit iets nooit meer zou vertrekken.
Joan: kortgezegd is Web 2. de nieuwe versie van internet. Hier komt-ie in twee typeringen:
* Eerder was internet een communicatiemiddel dat mensen gebruikten als was het een vervanger voor de telefoon, een advertentie of een brief. Maar nu internet ingeburgerd is geraakt blijkt ‘massa’ wellicht belangrijker: samenwerken, aggregeren (bundelen) van informatie, dataverrijking.
* Mensen vinden steeds makkelijker informatie die eerder voorbehouden was aan professionals. De amateur is geen leek meer. Hoe verandert dat die leek, en hoe de professional?
D’r is nog veel meer over te zegegn maar daar gaat dat boekje dan dus over. Vijf euro, slechts :)
Dank je wel. Zal het inderdaad ook wel kopen, als ze het hier bij Donner hebben. Ik zou wel aanbieden die artikelen te vertalen, maar heb thuis geen goed Engels woordenboek, alleen een oud E/N woordenboekje, daar lukt het niet mee.
Gefeliciteerd met deze milestone. Ik wil het boekje graag lezen, maar die ene monopolistische boekwinkel hier in Arnhem heeft niet zoveel haast. Als het me te lang duurt, fiets ik wel naar Broese & Kemink in Ut. :-)
Over web 2.0:
Er is voor mij als dagelijkse gebruiker van het medium Internet dank zij deze nieuwe benadering (en mogelijkheden) weldegelijk iets veranderd. Denk bijvoorbeeld maar aan de werking van LinkedIn. Gisteren meldde mijn ex-collega J.A. daar dat hij bezig was met een nieuw systeem voor performance monitoring. Enkele uren later was ik volledig bijgepraat.
Zonder LinkedIn zou ik door de waan van de dag J.A. waarschijnlijk nog sporadisch tegenkomen, en nauwelijks weten wat hij aan het doen was. Nu weet ik waar enkele tientallen bevriende ex-collega’s tegelijk mee bezig zijn, en houden we elkaar op de hoogte waar leuke banen zijn, wie naar welk congres gaat, wie in een interessant projekt werkt, etc.
Voor de tijd van web 2.0 was het onderhouden van kontakten natuurlijk ook prima mogelijk, maar dat liep vaak wel wat moeizamer, omdat je vaak niet synchroon met elkaar loopt. Web 2.0 is een soort Haarlemmerolie voor moderne kontakten, waardoor je met minder moeite toch goed op de hoogte bent.
Vreemd. Ik zie die boekjes van KaSpa bij de Standaardboekhandel op 2 pas afstand van m’n voordeur nooit liggen. Ook de andere “grote” boekhandel van Heerlen, een stad met 90.000 inwoners, Winants, heeft ze nooit en ik loop in die zaken vrij vaak rond te dwalen. Maar goed.
Het verbijstert mij nog iedere dag, dat alle grote geleerde machtig mooie koppen van de hele wereld zich nog steeds niet bezighouden met het Internet. Zelfs KaSpa niet, en al die andere grote wereldgrootmogendheden.
Internet is steeds meer en totaal een “VERWIJS INDUSTRIE” geworden. Naar, en op, en van het Internet word je continu verwezen, verdergeleid, heengezonden. Dat nu is totaal fout, wezensvreemd aan het Internet. Degenen die het zo doen, die zo omgaan met het Internet, helpen niet alleen het Internet, maar eerst en vooral zichzelf om zeep, als Internetpublicist(e).
Een instelling als het Internet moet VERWIJZEN. Het Internet moet BIEDEN. De eerste voornaamste en allerbelangrijkste stel- en leefregel van en voor het Internet en iedereen die zich ermee bemoeit is dat je INFORMATIE moet BIEDEN en niet erheen VERWIJZEN. Niemand begrijpt dat. Is niet erg. Komen er nog wel achter. Lopen vanzelf met de kop tegen de muur.
Ik zie talloze malen op het Internet verwijzingen, links, stukken in de Engelse taal, titel en bronvermeldingen “an sich”, zonder iets erbij en het is publicistisch allemaal FOUT, FOUT, FOUT, FOUT, FOUT en nog eens FOUT. Als Internetgebruiker, als Internetpubliciste heb je alleen maar te BIEDEN niet te verwijzen.
Dus je maakt op Internet bij alles wat je doet een kort UITTREKSEL, een korte strakke summiere beschrijving van wat je beweegt en bezighoudt. Dat is het enige dat je doet, en wat je taak is op het Internet, wie het ook maar betreft.
Ze maken de STOMSTE FOUTEN op het Internet. Welke versie en vorm dan ook. De TIJD, zal het leren. En IK, zal het ze leren.
‘\Ô_Ô/’
Let daar maar op. Het is niet, dat ik me erger. Het is alleen maar, dat ik me godsgruwelijk wild en dwarsgebakken erger, en van louter kwaadheid dagen achtereen loop te schoppen tegen iedereen en al wat me tegenkomt.
Ongelukkig voor zijn of haar leven, is degeen die voor me staa’.
De VERWIJS – INDUSTRIE van het Internet. Het stomste foutste wat er is. Dat leert de eerste wet van De Telegraaf nog wel. Als INFORMATIE brenger (van het Internet) heb je INFORMATIE te brenge en niks anders. Foei. wat ben ik toch weer boos vandaag. Phoei.
Ha, ik zie dat mijn reactie hier niet meer staat. Die is verdwenen met je tijdelijke blog ….
Ow. En ik heb nog zo mijn best gedaan om zowel op mijn oude als mijn tijdelijke blog de reacties bij te houden en over te zetten… Mijn excuses.
Geen probleem, ik kan het wel even reproduceren. Ik vroeg me af of het leuk en interessant is ook een boekje over bloggen alleen uit te brengen en daarbij denk ik aan: waarom mensen bloggen, de zin en onzin van blogs, politieke macht, invloed op de journalistiek, hoe bedrijfsleven en onderwijs blogs ziet etc.
Ik heb namelijk ooit in het begin van de experimentele blogs bij XS4ALL een stukje in hun jaarboek geschreven over de reden waarom ben ik gaan bloggen en daarop kreeg ik behoorlijk veel reacties waaruit bleek dat bloggen toch anders is dan heb hebben van een website met stukjes over jezelf. Het is een gedachte, veel meer niet ;)
Hm, dit commentaar heb ik inderdaad nooit gezien… Er is volgens mij wel een markt voor een dergelijk boekje, misschien moet je het idee eens uitwerken? Tegelijkertijd lijkt het me een hels karwei om na te gaan wat de invloed van blogs op de politiek is, zeker als je het naar de Nederlandse context wilt trekken. Daar is niet veel over geschreven, dat zul je dan allemaal zelf moeten uitzoeken.
Commentaar was vrij recent en iets minder uitvoerig dan wat ik hier heb geschreven.
Poeh, uitzoeken, leuk werkje.
Ik heb een tijdje op GeenCommentaar geschreven en daar bleek dat NRC.Next mij een aantal keren had geciteerd zonder me daar van op de hoogte te stellen. Ze gingen ook een paar keer met mijn opmerkingen aan de haal en toen ik daar iets van zij, kreeg ik de mededeling van hun reactie dat blogs hun niet interesseerden omdat het keukentafel journalistiek was, tja, hoe kun je jezelf dan voor de gek houden. Nu wil ik niet beweren dat blogs de reguliere journalistiek kunnen vervangen, helemaal niet.
Dit is natuurlijk een makkelijk onderwerp en op andere gebieden is ook wel meer bekend over de nut en toegevoegde waarde van blogs alleen is daar veel minder over geschreven.