Mijn port-a-cath (PAC) is er vandaag uitgehaald. De operatie gebeurde onder locale verdoving, het duurde alles bij elkaar een half uurtje. De pijn was goed te doen maar het wroeten om het ding eruit te krijgen en de hechtingen lwaarmee hij was vastgezet os te maken, was naar. Een beetje een horrorfilmgevoel: alsof er een beest diep onder je huid vecht om eruit te klimmen.
Waar ik werkelijk paf van stond was hoeveel het ding heeft gekost. Hij is gemaakt van siliconen en plastic, de materiaalkosten zijn – ruw geschat – niet veel meer dan dertig euro. En dan schat ik ruim. Aanschafprijs voor het ziekenhuis: drieduizend euro. Kassa! Er zijn bedrijven die heel veel verdienen aan ziekte, zoveel is duidelijk.
On a much saddder note: de crematie van Lies was vanmiddag, duizend kilometer verderop. Met een aantal mensen hebben we bloemen gestuurd, ik hoop dat ze mooi waren. Dag schat….
Waarom duizend kilometer verder op?
JE HEBT JE ZIEKTEKOSTEN VOOR DIT JAAR AL IIG WEER OP ;)
RAAR DING TROUWENS
& LIES BLIJFT ALTIJD
Dus je mocht de port-a-cath niet houden? Weer een klein sprankje licht gedooft :-(
Thomas, ik heb hem wel meegekregen, de PAC staat nu in een jampotje op tafel :)
Fijn dat de PAC eruit mocht,een periode afgesloten… gelukkig is de afstand tot de mooie herinneringen niet zover als de crematie.
3.000 euro voor zo’n dingetje. Absurd gewoon.! Een Herceptin behandeling kost maar liefst 37.000 euro per behandeling per persoon. Waarom zouden we het normaal moeten vinden Henk ?
Materiaalkosten 30 Euro, aanschafprijs 3.000 Euro. Wees blij, dat er blijkbaar nog geen kwalitatief minder alternatief in de markt is. Natuurlijk wordt er door de diverse bedrijven (te)veel verdiend aan ziektes, maar dat maakt het belang dat die bedrijven hebben bij het leveren van goede,veilige producten groot en hoe groter dat belang hoe kleiner de kans dat ‘de gebruiker’ voor ongewenste verrassingen komt te staan. De vergelijking materiaalkosten:aanschafprijs kun je ook loslaten op, bijvoorbeeld, (de processor van) je pc, haute couture, parfum, enzovoorts.
Bij medicijnen en medische hulpmiddelen betaal ik liever teveel dan weinig voor een onveilig of minder geschikt alternatief. Over foute bezuinigingen die ten koste gaan van de patiënt en over maximaal per jaar per patiënt te besteden bedragen maak ik me meer zorgen in dit verband.
Het moet niet ‘te gek’ worden, maar voor de beste, patiëntvriendelijkste, kwaliteitsjaren toevoegende behandelingen voor iedereen mag iets extra’s in rekening worden gebracht. Voor wie wil leven en kan leven moet alles uit de kast worden gehaald… Dat de ziektekostenverzekeringspremie daarvoor inkomensafhankelijk zou moeten worden lijkt me logisch. Dat dat niet zal gebeuren ook… :-(
De crematie van Lies, duizend kilometer verderop. Het, raar woord, voordeel van cremeren… ze is gevoelsmatig minder ‘plaatsgebonden’ dan na een begrafenis. Jij bepaalt de plaats waar je haar ‘ontmoet’, waar je je haar herinnert. Tijd en ruimte spelen daar geen rol meer bij…
Waarom we het normaal moeten vinden ? Omdat we het ontwikkelen van nieuwe apparatuur en medicijnen overlaten aan ‘de markt’ en ‘de markt’ winst eist. Wetenschappers en laboratoria kosten veel geld en lang niet ieder onderzoek leidt tot bruikbare nieuwe apparatuur of medicijnen. En wanneer er iets nieuws op de markt wordt gebracht, is het onduidelijk hoe lang een nieuwe verbetering op zich laat wachten. De concurrentie slaapt niet. Patenten sluiten niet alles uit (zeker niet in arme(re) landen) en zijn maar tijdelijk beschermend. Waarbij nog komt dat je je met name in Amerika in moet dekken tegen claims van terecht of onterecht ontevreden patiënten.
Ik kan niet beoordelen of 3.000 Euro voor een PAC of 37.000 Euro voor een Herceptin-behandeling normaal of abnormaal is, maar ik vond de vergelijking met de materiaalkosten… hoe zeg ik het vriendelijk… nergens op slaan.
Tegelijkertijd heb ik overigens ook moeite met het bedrag dat een mens per jaar mag kosten aan medische zorg, waardoor bijvoorbeeld een longtransplantatie eigenlijk niet zou mogen worden uitgevoerd (kosten gedeeld door gemiddeld aantal toegevoegde levensjaren zijn -uitgaand van dat bedrag – te hoog). Maar dat is een ander probleem…