Vandaag en vannacht wordt mijn hart getest. Van de herceptin kreeg ik steeds maar een bonkend hart en er dient te worden uitgezocht hoe & wat. Nu zijn ze bij de hartpoli minder snel dan bij oncologie, dus er zat zes weken tussen mijn eerste bezoek en het uitvoeren van het onderzoek. Bovendien ben ik nu net klaar met de herceptin…
Maar ja, het zal zijn nut wel hebben, en in de eerste week na de herceptin heb ik nog steeds een hard bonkend hart, dus vandaag toog ik naar het ziekenhuis voor een zogenaamde holtertest. Ik kreeg negen stickers opgeplakt met daarop elektroden en draadjes eraan, die naar een kastje lopen. Er wordt vanalles gemeten en morgenochtend moet ik het ding – na 24 uur – weer inleveren. Gedurende die 24 uur moet ik een dagboekje bijhouden, zo van: 10:25 – 10:40 autorijden, 10:40 – 10:45 lopen, 10:45 – 12:00 zitten & werken.
Nergens bij stilgestaan, dus ook niet bij het feit dat een t-shirt met een v-hals wellicht minder handig was. Dat ik een dik soort walkman in een riem om mijn middel droeg viel niet zo op maar die stickers boven mijn shirt wel, zodat ik allemaal rare blikken kreeg vandaag. Grappig ook om te zien wie nu wel vraagt wat dat allemaal voor draadjes en plakkers zijn, en wie niet – ik hou er de theorie op na dat wie vraagt hetzij vertrouwd is met mij, hetzij met lichamen-waar-iets-mee-is en dat wie niet vraagt, met geen van twee vertrouwd is.
Onder het shirt ziet het er allemaal nog raarder uit. Wel supersonisch, ook. Alsof er ergens onder mijn zeeroverbeha een usb-poortje zit en ik word opgeladen. Of dat ik heel moderne nicotinepleisters op heb. (Nicotinepleisters? Ik?)
Morgen na het inleveren nog een hartecho en dan begin januari de uitslag.
niet te dicht bij een stopcontact komen Ka ;)
sterkte!
*zingt Tori Amos* “She’s addicteeeeed to nicotine patches/ She’s afraid of the light in the dark”
LOL ik las eerst een *Holleeder test*
maarja je hebt geen stoere scooter ;-)
Een mevrouw met allemaal draadjes eruit en een zacht hoorbaar tikkend geluid bij bovengenoemde draadjes..
Ik zou maar goed om je heen kijken als je over straat loopt Karin, voor je het weet zit de EOD je op de hielen en breng je de nacht door in een bomveilige container ;-D En dan maar hopen dat je niet tot ontploffing wordt gebracht door een overijverige overheidsambtenaar!
zeg Juzo was jij hier niet het blatend schaap. mekkeren enzo? ;-)
meeeeeeh
Een herkenbaar geheel,die plakkertjes etc..hier over 2 weken uitslag van het hele circus van plakkertjes,echo’s en scan..
overigens vreemd Ka
een jaar of 2 geleden moest ik ook een dag onder * controle*. om de 3 uur kwamen ze met die – hoe zal ik het noemen- zuigpuppetjes, die op je borst werken *geplakt* en na 2 minuten was ik klaar. of is dat meer een *hartfilmpje*?
het was wel erg genant btw. hup t-shirt omhoog ( wij kijken nergens naar) en plopl -plop- (8x) van die zuignappen op de meest vreemde plaatsen
Juzo: er was weinig psychosomatisch aan, en de oorzaak lag niet in de stad maar in de medicatie. De hartproblemen werden tijdens een scan ontdekt, mijn pompfunctie was met 20% gedaald terwijl je maximaal 10% mag zakken.
Thomas: ja dat bedacht ik ook, dat ik eruit zag als een zelfmoordcommanda :)
Postkantoor: sterkte met wachten op je uitslag, en ik hoop dat-ie goed is…
Suus: wat jij beschrijft is geloof ik inderdaad een hartfimpje. Met de echo vanmorgen waren ze een half uur bezig.
Sjaak: wat ik het komende jaar ga doen? Als het aan mij ligt: hard werken en veel lol maken, en de achterstand inhalen die ik in de afgelopen 20 maanden op beide vlakken heb opgelopen :)
Ik ken spelletjes met explosieve organische wezens.
http://starcraft.wikia.com/wiki/Infested_Terran
http://www.battle.net/scc/zerg/units/iterran.shtml
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_X-COM:_Apocalypse_races#Popper
Ik was er iig niet zwaar van onder de indruk ;-)
K schreef> (Nicotinepleisters? Ik?)
Karin, het is toch handig als die pleisters ook weer worden opgeladen….?
Ik weet er alles van, en ‘t is in ‘t geheel niet ernstig. Volkomen en alleen van psycho-somatische aard. Als je op een hutje op de hei ging wonen met uitsluitend wat blaaaatende schaaaapen om je heen was alles over.
Maar ja, Amsterdam heeft nu eenmaal die uitwerking op gevoelige naturen hè. Daar is niet zo gek veel ‘an te doen.
‘\^_^/’
De doktoren zullen eensluidend in hun uitspraak zijn. Ik weet er alles van.
De fiets-ergadzometer. Daar zul je nog wel eens vaker op moeten. Ergadzo komt van ergadzomai, grieks, en dat betekent gaan, lopen, rennen, bewegen, doen. Bij rokers en ex-kankerpatiënten die herstellende zijn, dat kan wel een paar jaar duren, is het soms noodzakelijk, in het geval van hartkloppingen, hartritmestoornissen, dat een hartfilmpje wordt gemaakt. Op het hartfilmpje, dat een dertig centimeter brede papierband is, is heel goed aan te geven en te zien, door middel van een rode viltstift-cirkel, waar de hartritmestoornis zich bevindt, en hoe, waar, wanneer en hoe vaak die voorkomt.
In zekere zin is een hartklopping of ritmestoornis een “in de tijd uitgestelde” hartklop, hart-toon. De hartkloppen of harttonen worden gecommandeerd door een klein onderdeeltje in het centrale zenuwstelsel. Die commando’s kunnen soms een beetje uit evenwicht zijn geraakt of verstoord door het effect van roken, of door psycho-somatische beïnvloeding, bijvoorbeeld (te veel) stress & zorgen.
Tijdens mijn training voor topsport bij de Sportstichting in Delft werden en worden nog steeds voor leden van de wedstrijdploeg iedere week hartfilmpjes gemaakt. Toen ik de actieve dienst verliet, een jaar of 5 geleden toen ik 58 was werd ook een hartfilmpje gemaakt. Naast mij op de fiets-ergadzometer kwam een reus van een verpleegster te staan een mammoet, zeker twee meter lang en bijna twee meter breed. Zij rolde met de ogen en zei: “Als u van de fiets afvalt ben ik er, om u op te vangen.” Ik had het idee dat ze dan meteen van mij ziekenhuisworst zou maken die opgevoerd zou worden als eten voor de overige ziekenhuispatiënten van die dag. Aan de knoppen zat een klein mager smal verplegertje die zei net zoals jij dat hebt gehoord: “U hoeft alleen maar dat zwarte wijzertje van uw metertje op dat rode lijntje te houden”. Na ongeveer een kwartier of een halfuur fietsen zei de reus van de verpleegster “kom er maar vanaf. Je hebt nou al langer en harder gefietst van alle patiënten bij elkaar die we vandaag hebben gehad.” Ze keek zeer kwaad, nors en teleurgesteld. Ze had mij zo graag opgevangen. Smerig en vuil lachend ging ik het lokaaltje uit.
Wat je dus moet doen is, vooral stevig doorgaan met roken. Dan komen bij de volgende test, je volgende hartfilmpje de rookwolkjes wel je oren uit en stort je bij de eerste pedaalslag van ‘t ding. Te hopen voor je is, dat :IK: dan naast je staa’. (grombel grombel grombel). En niet die reus van ‘n verpleegster. Die maakt slechts ziekenhuisworst van je. Dat is haar taak. Daar wordt ze, net zoals ik, voor betaald. En goed ook.
‘\°_°/’
Ik lach niet meer zoveel de laatste tijd. Hoe zou dat nou toch komen. Het zal wel aan mij liggen. Ja. Natuurlijk het ligt natuurlijk weer aan mij. Ik kijk zelfs net zo nijdig als die reus van een verpleegster.