Sunny Bergman maakte een aanvulling op haar documentaire Beperkt houdbaar, en voor het gemak – de kijker is kort van memorie – werd voorafgaand aan de uitzending daarvan het origineel nog eens getoond. Weer ergerde ik me in triplo.
Aan de idiote Amerikaanse arts die inventariseert wat er allemaal aan mevrouw Bergmans lichaam moet veranderen, en die bijna opgetogen de prijskaartjes van alle ingrepen vermeldt. Nog drie jaar, dan kan-ie voorgoed op het strand liggen rentenieren. Dat-ie zelf niet mooi was interesseerde hem geen lor; dat Bergman verschrompelde onder zijn commentaar al evenmin. Uiteraard niet. Priorities, and first things first.
Aan dat Amerikaanse meisje dat haar verhaal over haar uitstulpende binnenste venuslippen met zichtbare gêne voor de camera vertelde en dat haar hoofd opgelucht afwendde toen mams het woord overnam. Ze doet erg haar best er niet te zijn terwijl haar moeder uitlegde dat het toch raar is dat de verzekering dit niet betaalde. Want uitstulpende venuslippen, nou, het was me wat. ‘Ongemak, hygiënische overwegingen…’ Maar ook ma schaamde zich dit te vertellen. Waarom ze het dan toch deden? Nou, dan kregen ze 2000 dollar korting van de arts, het was leuke reclame voor hem. Dat mams dochterlief daarmee hoereerde drong tot geen van beiden door.
Aan Bergmans, die zielig piekerend in haar eigen camera staarde, ergerde ik me nog het meest. Had die arts misschien gelijk? zuchtte ze, en kneep nog eens in haar hals, haar heup, haar bovenarmen. Ze zal het ongetwijfeld als retorisch stijlmiddel hebben bedoeld en zichzelf als Elckerlyk hebben willen neerzetten: dit is wat zulke beelden, zulke artsen, al dat gefotoshop en zo’n van de werkelijkheid losgeweekt ideaalbeeld met vrouwen doet. Kijk mij nou! Helemaal van de kook. En dat is de schuld van de cosmetische industrie, van de glossy’s, van de fotografen die hun modellen op de computer bewerken, van al die advertenties.
Ze slaagde er vooral in om vrouwen af te schilderen als hoogst impressionabele slachtoffers. Haar laatste plan – voorgelegd aan parlementariërs – om iedereen die een cosmetische ingreep wilde eerst verplicht naar de psychiater te sturen, benadrukte dat uitgangspunt nog eens: vrouwen zijn in haar ogen niet capabel om zelfstandig te besluiten wat goed voor ze is.
Er zijn momenten dat ik hevig verlang naar degelijk en ouderwets feminisme. Dit was zo’n moment. Liefst had ik Bergman en de vrouwen van haar stichting een schop onder derlui kont gegeven: mens, doe iets! Denk na! De crux is niet dat vrouwen een onhaalbaar schoonheidsideaal krijgen opgelegd, de crux is dat vrouwen geacht worden het ‘schone geslacht’ te wezen en hun sociale waarde aan hun uiterlijk wordt gekoppeld. Doorbreek die koppeling dan! Doe iets anders, leg je toe op je werk, scherp je verstand, haal je eigenwaarde uit je capaciteiten.
En haal die dubbele norm onderuit: waarom moeten vrouwen mooi zijn en komen mannen met alles weg? Wijs met zoete wraak elke bierbuik op zijn onappetijtelijkheid. Geef vals commentaar op wijkende haarlijnen, wijs bouwvakkers schamper op hun coupe bilspleet, en zeg tegen elke yup dat-ie z’n pak wel ‘s beter hadden mogen strijken. Lach mannen in dikke auto’s schaterend uit. Fluit alle mooie jongens theatraal na. Geef alle vrouwen een welgemeend compliment over hun houding, hun blik, hun verstand, hun werk, hun aandacht. Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet.
Mevrouw Bergman heeft een documentaire gemaakt, een discussie ontketend en een stempel op de Esta gezet. Het is dan misschien niet goed genoeg, maar het zal nog lang duren voor vrouwen niet meer op hun uterlijk beoordeeld worden, als dat ooit gebeurt. Nu hebben we in ieder geval iets anders om haar om te veroordelen.
Het programma en alle verbouwcultuur is te belachelijk voor woorden…maar het keuren van vlees dat doen we toch allemaal. Ik heb me er gisteren onder het genot van een biertje nog schuldig aan gemaakt enig passerend mannelijk schoon/of niet zo schoon te keuren;-)
Wat merkwaardig.
Het gaat er helemaal niet om hoe vrouwen elkaar bekijken.
Als men daaraan tijd besteedt is het verknoeide energie.
Het gaat er ook helemaal niet om hoe mannen vrouwen bekijken.
Dat is hoogstens gedachteloos divertissement en monotoon amorf bestiaal instinct en automatisme. Tijd en energieverknoei. Statische doodsheid. Onvermijdbare instandhouding van de soort.
Waar het alleen maar om gaat is hoe vrouwen mannen bekijken.
Dat is de almacht, die er in de wereld heerst en die het al bestiert.
Voorbeeld als je promotie wil maken dan doe je dat via je directeur.
De directeur die neemt je mee naar z’n vrouw. Op ‘n receptie, of met vrienden. Die vrouw keurt en beveelt. Aan haar ‘directeur’.
VROUWEN kijken keuren en bevelen wie er binnenkomt, hoe en waar.
MANNEN zijn slaafse navolgers. Ook de grootste macho’s.
Boven IEDERE man staat een heersende bevelende en vooral genadeloze vrouw. En de mannen over de hele wereld laten zich maar al te graag en lekker door haar leiden. Het kan en zal niet anders.
Al het andere dat vrouwen wel en niet zouden doen is larie en apenkool.
Tijdverknoei, energieweggooi en dommengezwets. Kwatsj en kwijl.
‘\*_*/’ – Daar heb ik toch al z’n bloedhekel aan
Je moet maar denken. Je bent wat je kijkt. Als je naar dit programma kijkt (sociologisch onderzoek daargelaten) ben je ook een van die vrouwen die zich laten veranderen. Het enige wat helpt hiertegen is een gezonde dosis zelfreflectie met of zonder spiegel.
Maar zijn wij ook niet wat wij schrijven? En reflecteert dit niet onze binnenste zieleroerselen? Of is ons publiek de spiegel die we onszelf voor moeten houden. En als dat spiegelbeeld afwijkt van ons eigen beeld. Zijn we dan niet per definitie narcisten?
(sorry, ben in nogal filosofische bui vannacht, geloof niet dat dit ergens naar toe gaat)
R: Volgens mij komt het van twee kanten. De media hameren er een bepaald vrouwbeeld in, en vrouwen laten zich er geregeld door in de luren leggen. Maar dat die industrie – zoals Bergman wil – haar verantwoordelijkheid moet nemen, betekent niet dat die vrouwne geen verantwoordelijkheid hebben. Zulke blaadjes niet lezen en niet naar al die Make Me Beautiful-achtge programma’s kijken, scheelt een slok op een borrel. En er zijn zat vrouwen die die cultuur wel weerstaan. Waarom je daar niet aan opgetrokken?
Sjaak: Er was geen druk om mijn geamputeerde torso te laten zien, ik wilde dat zelf. Om tegenwicht te bieden aan al die geijkte foto’s, en om te laten zien hoe een geamputeerde borst eruitziet. Omdat zulke beelden te weinig bestaan.
Misschien ook even tijd voor een oude repost uit mei dit jaar:
http://blogger.xs4all.nl/kspaink/archive/2007/05/18/217086.aspx
Karin is niet 100% vrij van schuld als het op plastische chirurgie aankomt.
Of het echt nodig was kan alleen zijzelf beoordelen en daar waag ik mij dan ook niet aan.
> Karin is niet 100% vrij van schuld als het op plastische chirurgie aankomt.
> Of het echt nodig was kan alleen zijzelf beoordelen en daar waag ik mij dan ook niet aan.
De plastische chirurgie op zich is hier niet ter sprake, maar de terreur van de schoonheidsindustrie, die voorschrijft of je schaamlippen e.a. er wel mee door kunnen, en de domme blindheid waarmee velen zich daarin mee laten voeren.
Als je de inhoud van de door jou aangehaalde post nog even doorneemt, zal je zien dat je apples met peren vergelijkt.
(Says it all, wat ik u brom)
jekvb
Karin Spaink meent in essentie dat vrouwen sterk genoeg (moeten?) zijn om weerstand te bieden aan de druk om mooi te zijn – en de natuur een handje te helpen, voor enkele tienduizenden dollars. Ze vindt het eigenlijk beledigend voor vrouwen om zelfs maar te veronderstellen dat ze daar niet sterk genoeg voor zouden kunnen zijn.
Dat vind ik elitair. De keerzijde van zulk soort gedachten is: je doet het jezelf aan, je bent er zelf bij. Voor Karin Spaink als intellectuele ‘Queerdenker’ klopt dat misschien. Maar hoe sterk moet je niet zijn om aan de druk van je omgeving, ja, van een hele cultuur te weerstaan?
Had Karin ook zelf niet toegegeven aan een nader te benoemen druk de plek te tonen met de ‘niet-meer-aanwezige-borst’?
Ik lees al een hele tijd mee, maar nog nooit heb ik de drang gehad om ergens op te reageren. (Soms wilde ik het wel, maar dacht ik na het gezeur van Juzo al weer ‘Laat maar!’)
Maar met deze post ben ik het zó ontzettend eens! Ik vind het heel erg goed dat S. Bergman een discussie over het schoonheidsideaal heeft willen ontketenen, maar de manier waarop heeft ook mij verwonderd. In haar documentaire worden vrouwen vanaf het begin neergezet als willoze slachtoffers van het schoonheidsideaal en dat stoort me!
Ik ben 27 en laat binnenkort een neuscorrectie uitvoeren. Niet omdat de buitenwereld mij dat heeft opgedrongen, maar omdat ik dat zelf heel graag wil.
Bij een psychiater heb ik niets te zoeken, ik heb namelijk helemaal geen psychische problemen met mijn neus. Ik word er niet door belemmerd. Ik vind ‘m gewoon niet mooi! Al heel lang niet. En daarom doe ik er nu iets aan.
Ik weiger om mezelf in het hoekje van ‘de arme vrouw die een complex is aangepraat’ te laten zetten. Ik ben niet zielig, of triest. Ik maak een keuze over mijn eigen lichaam, omdat ik dat graag wil. Ik voel mij door deze keuze eerder belachelijk gemaakt door Sunny, dan door de arrogante redactie van één of ander blad.
“De crux is niet dat vrouwen een onhaalbaar schoonheidsideaal krijgen opgelegd, de crux is dat vrouwen geacht worden het ‘schone geslacht’ te zijn en hun sociale waarde aan hun uiterlijk wordt gekoppeld. Doorbreek die koppeling dan! Doe iets anders, leg je toe op je werk, scherp je verstand, haal je eigenwaarde uit je capaciteiten.”
Met die laatste aanbeveling ben ik het eens…
Maar de crux is volgens mij dat steeds meer mannen en vrouwen zich onhaalbare schoonheidsidealen LATEN opleggen en dat mede daardoor hun sociale waarde aan hun uiterlijk wordt gekoppeld.
Het wordt steeds ‘normaler’ om aan je te laten sleutelen, dus wanneer je dat niet doet… ga je ‘er’ minder bijhoren.
Vroeger werden mensen die niet aan alle schoonheidsidealen voldeden en toch openbare functies nastreefden gezien als mensen met karakter… hun te grote neus, flaporen of kale hoofd werkten als het ware in hun voordeel, zeker bij mannen. Maar er zijn ook genoeg voorbeelden van succesvolle vrouwen die weinig moeite hadden met hun ‘niet ideale’ uiterlijk.
Zoals mensen ook minder/geen moeite hadden met (zichtbare) ouderdom.
En nu…
Terwijl een flink deel van wereldbevolking verstoken is van basale medische hulp, laat men zich hier een schaamlipcorrectie aanpraten… worden hier miljarden uitgegeven aan onderzoeken naar middelen waarmee veroudering geremd kan worden. En dat terwijl men weet dat juist veroudering en vernieuwing van cellen kanker voorkomt. Maar dat is een ander onderwerp.
De grote onzekerheid bij de massa en de moderne marketingtechnieken die worden toegepast door de cosmetisch chirurgen staan nog wel even garant voor ellende die zou kunnen worden voorkomen door wat goede gesprekken met een dierbare en/of een psycholoog…
Sunny Bergman en jij (in deze column) lopen inmiddels achter. Nog even en het aantal mannelijke klanten van de cosmetisch chirurg is groter dan het aantal vrouwelijke…
Triest, lachwekkend of domweg de constatering van een feit..
Op dit moment hou ik het toch maar bij het laatste.
Vrijheid blijheid… ook voor hen die niet doorhebben dat ze hun vrijheid inleveren.
Wie mooi wil zijn… moet pijn lijden.
Wie geld wil verdienen, moet mooi zijn.
‘\°_°/’
Zo is het, en zo zal het altijd zijn.
[jan kuba van bijnen]
Ik vergelijk geen appels met peren Jan. Ik vergelijk borsten met oogleden (om naar de quote die je gebruikt te verwijzen). Je jonge lichaam terug willen is precies waar het hier over gaat! Ook bij Karin’s ooglid correctie.
Of ik hier wel weerstand aan zal kunnen bieden zal de tijd ons leren. Maar ik leg mijn toekomstige uiterlijk liever niet in de handen van een vreemde arts dus ik zie dat niet snel gebeuren :-)
Juzo of je lijdt veel pijn, of je verdient niet veel.
dat doe je sowieso al met deze 1 liners.
(gromgezicht) kun je nu niet es gewoon opzouten , als je toch niks te vertellen hebt, behalve stukjes uit knipselkranten en een ieder lastig vallen op zijn / haar blog met deze k-uw thee dingen, waar je een dagtaak aan hebt om ze te verwijderen.?
Ik vind het een moeilijk onderwerp. Kun je het afdoen met narcisme, of is er iets verkeerd gegaan binnen de maatschappij, dat dit soort maatstaven van perfectie worden aangelegd? Zelf heb ik ooit een borstverkleining gehad. Ik was toen 20. Het is inmiddels dus 37 jaar geleden. Het was niet omdat ik dat zelf wilde, mijn moeder vond grote borsten ordinair en ik kreeg ze al op m’n 11e. Toen ik 17 was werd ik voor het eerst meegesleept naar een plastisch chirurg (volgens mij één van de zeer weinige toen nog, Vermeulen heette hij geloof ik, in het Dijkzigt Ziekenhuis) en wat mij altijd nog bijstaat is de absolute verontwaardiging van die man naar mijn moeder, waarmee hij zei: ‘mevrouw, zou u dat kind niet eerst eens laten uitgroeien!!’. Drie jaar later moesten ze er toch aan geloven en ik weet nog dat ik daar zat, de nacht voor de operatie, in tranen. Je moest zelf toen (weet niet of dat nog zo is) die borsten wassen en inzwachtelen en ik weet nog hoe ik daar zat, die borsten strelend, tranen met tuiten huilend, en zei: ‘het is jullie schuld óók niet, hoor’. Ik had namelijk op 20-jarige leeftijd nogal sterk het gevoel dat ik niet voldeed aan maatstaven die kennelijk gesteld werden, deed erg mijn best er tóch aan te voldoen en het lukte nooit. Inmiddels ben ik 37 jaar verder, ik draag mijn rimpels met ere en zou het zelfs niet overwegen er ooit Botox in te laten spuiten want waarom? Wat is er mis met rimpels, wat is er mis met ouder worden, wat is er mis met grote borsten, of kleine? Helemaal niks, rimpels horen bij het ouder worden, kleine of grote borsten ontwikkelen zich in je lichaam en het heeft allebei z’n charme. Kan ik nu zeggen, zo heel veel jaren ouder, autonoom, mijn eigen beslissingen nemend. Maar ik vraag me wel af hoeveel vrouwen wat aan zichzelf laten verbouwen zonder dat eigenlijk zelf te willen, onder druk van een samenleving die irreele eisen stelt waaraan niemand kan voldoen, onder druk van een partner, onder druk van vriendinnen, onder druk van een arbeidsmarkt waarop ze nog mee willen. En in hoeverre dat met narcisme te maken heeft. Eerder misschien uit angst. Angst niet geaccepteerd te worden, angst afgewezen te worden. Wat mij brengt tot de vraag waarom je eigenlijk zou wíllen behoren tot een maatschappij die als maatstaf zou stellen dat je tot zelfverminking overgaat om erbij te horen. Zelf draag ik inmiddels liever mijn rimpels met ere. Zonder zelfs ooit maar te overwegen er Botox in te laten spuiten.
Ik zie trouwens dat ik het woord narcisme gebruik, terwijl jij het in je stukje absoluut niet gebruikt. Dat komt waarschijnlijk omdat ik ook een discussie heb gehad over dit onderwerp met vriendinnen, die een stuk jonger zijn dan ik en die het allemaal wel overwegen. Botox, borstvergroting, ééntje kon zich zelfs een vaginacorrectie voorstellen. Ik heb toen zelf het woord narcisme gebruikt en dat is kennelijk blijven hangen in mijn achterhoofd toen ik reageerde. Maar ik vind dat wel. Natuurlijk is het hemd nader dan de rok, en dus kun je best lijden, overigens alleen omdat je maatschappelijk kennelijk normen worden opgelegd over de standaardmaat waaraan je zou moeten voldoen, onder je gebrek aan cup B of C of je surplus daaraan om het maar even bij borsten te houden. Maar dat je dan ook niet kunt denken: ach nou ja, de meeste mensen op deze planeet hebben al niet eens te eten, dan heb ik het toch wel erg goed getroffen dat in deze welvaartsstaat mijn enige makke is dat m’n bórsten niet perfect zijn, ik vond het zelf narcistisch. En kwam daar in mijn bijdrage hierboven, verder nagedacht hebbende, op terug.
En ik ben het niet met jou eens, Karin, dat het er niet in zit dat vrouwen een onhaalbaar schoonheidsideaal krijgen opgelegd. Dat krijgen ze wel. Het tragische is dat ze, hoe intelligent ze soms ook zijn, zich dat láten opleggen. Ook al hebben ze hun sporen al ruimschoots verdiend met juist de zaken die jij noemt, excelleren in hun werk, combineren van kinderen met een carriere, dat hebben ze allemaal al gedaan maar ze willen het zó goed doen dat ook het uiterlijk aan alle maatschappelijke normen moet blijven voldoen. Dus denk ik niet dat lachen over de bierbuiken van mannen of hun kaalheid de oplossing is. Vrouwen zouden zich eens moeten afvragen waarom ze zelf vinden dat ze elk individueel zo heel erg nodig perfect zouden moeten zijn. Van wie moeten ze dat zijn, en waarom?
Als je op ‘n onbewoond eiland zat, dan kon dat.
‘\°_°/’
Maar dat zit je niet.
Wat mij misschien nog wel meer boeit is hoe al die mensen, die cosmetisch iets laten veranderen, het doen met hun werk.
Neem je vakantiedagen op (uiteindelijk is het een cosmetisch iets en niet medisch noodzakelijk) of meld je je ziek?
Slachtoffer zijn van schoonheidsideaalbeelden..Ik denk dat er altijd een groep mensen zal zijn die zich slachtoffer voelen, of zich zo gedragen. Ook een kwestie van eigenbeeld, zelfzekerheid etc.
Ik kan me voorstellen dat je iets aan je laat veranderen omdat JIJZELF het niet mooi vindt, ik kan me minder voorstellen bij het idee dat mensen zoiets ondernemen omdat een ander (of de maatschappij) hun het gevoel geeft dat zij niet ‘voldoen’..
Ik zou het enorm jammer vinden als we er over zoveel jaar allemaal gelijksoortig uitzien, dat idee heb ik nu soms al met al die ‘beugelbekkies’, ze gaan allemaal zo op elkaar lijken.
Uiteindelijk moeten mensen zelf weten wat ze willen, maar dat wil niet zeggen dat ik het altijd zal snappen, maar dat hoeft natuurlijk ook niet.
Slachtoffers zullen er altijd zijn, of mensen die zich de slachtofferrol aanmeten (alsof ze niet anders konden dan…), sommigen halen daar toch ook weer een stukje bevrediging uit of vinden het een goed excuus.
Kortom: ieder zijn/haar meug, maar ikzelf zou willen dat we wat meer zouden genieten van verscheidenheid, het mooie zien in een scheve neus of een grappig loenzend oog..etcetc..
(als het maar niet belemmerend werkt, zoals bijv. rugklachten tgv zware borsten, moeite met kijken door hangende oogleden etc)
Groetjes, Mien
Andrea Berg (bijna 60) is een van de mooiste vrouwen in Duitsland van dit moment en ook van vele jaren. Ze heeft miljoenen fans achter zich, van alle leeftijden. Haar ogen staan niet regelmatig, symmetrisch, gelijkgericht.
Dat is, die kleine uitzonderlijkheid in uiterlijke schoonheid, wat haar zo razend knap en opvallend interessant maakt. Voor iedereen.
Het hoeft maar een heel klein beetje afwijkend te zijn.
Maar het geeft raadselachtig gigantisch veel appeal.
‘\^_^/’ – Prettig Weekend.
Een zinnige aanvulling op deze column zouden we bij Tom Naegels kunnen vinden – http://www.tomnaegels.be/articles.php?id=1388
“Ik zie trouwens dat ik het woord narcisme gebruik, terwijl jij het in je stukje absoluut niet gebruikt.”
Nou en? Zolang we mensen niet mogen aanspreken op hun narcisisme zal er niets veranderen. Die beauty en fashion-victims moeten gewoon een dikkere huid kweken. Oh, maar DAAR hebben we geen foefjes voor, dat zul je toch echt samen als groep vrouwen moeten doen.
Dat mannen niet aan de meetlat van beauty-standards worden gehouden is trouwens grote kolder. Karin zegt dat ze zoveel homovrienden heeft*, nou, vraag maar eens aan hen om de strakgetrokken ijdeltuiten eruit te pikken. Ik en mijn vrienden kunnen ze zo voor je aanwijzen.
Ik zag op de Roze Filmdagen zelfs een docu over een gast die naar een arts in Brazilie was gegaan om de huid van zijn lul te verjongeren. Berlusconi heeft een facelift Putin is ook al aan de Botox. Kortom: grote onzin dat mannen niet op hun uiterlijk worden aangekeken. Sorry Karin, maar dit statement van jou is echt niet meer bij de tijd.
* deze referentie naar iets wat je eerder schreef ‘gericht aan een algemeen en gezichtloos publiek’ is niet als stalking bedoeld.
vriendin heeft vriend; gaat leuk en lekker, ze ziet erg fantastisch uit; kan zo op een cover. aantal jaar verder, vriendin heeft 3 kinderen gebaard, ziet er nog steeds ‘mooi’ uit. vriend heeft een bierbuik en alles hangt. vraag aan de vriend; hoeveel maanden ben jij nu zwanger, 7 of 8 maanden? hij vond het geen leuke opmerking.
Wat grom schrijft over mannen is trouwens waar. In Zuid Amerika is het (als je tenminste niet behoort tot de grote groep van de armen) volkomen normaal om zowel als man als vrouw van alles aan je te laten verbouwen. Mannen laten daar strakke kontjes zetten en borstpartijen waardoor het lijkt of ze dagelijks in de sportschool zitten, de penisverlengingen en verjongingen zijn ook standaard. Vrouwen worden er op aangesproken, zelfs door de eigen huisarts, dat ze toch iets aan die borsten kunnen laten doen, ook als ze er zelf niet mee zitten dat die een maatje kleiner zijn dan standaard. Mijn vraag blijft: waarom?. Is één van jullie ooit verliefd geworden op een ander vanwege diens borstomvang? Heeft één van jullie een ander ooit extra leuk gevonden vanwege de gevulde opgespoten lippen? Waarom is het sowieso een pré als mensen zeggen dat je er nog goed uitziet ‘voor je leeftijd’? Vele, vele jaren geleden, ik was zelf nog piepjong, had ik een erg leuke collega, sprankelend, grappig. Ze zei eens, als grap: Ik wou dat ik jong, mooi en rijk was. Waarop één van de andere medewerkers zei: ‘Ach, mevrouw X, u heeft uw tijd gehad’. Waar slaat dat op? Is de enige waarde van een mens een glad vel, een standaardmaat, de juiste proporties wat gezicht en lichaam betreft? Waarom willen mensen zich onderscheiden op grond van de mate van perfectie van hun uiterlijk, en als daar zoveel gesnij en geprik en wegzuigerij en opspuiterij voor nodig is, maakt dat dan gelukkig? Ik geloof er niks van. Laatst las ik over een onderzoek dat is gedaan waaruit bleek dat vrouwen die een borstvergroting hebben laten doen drie keer vaker zelfmoord plegen dan vrouwen die zo’n ingreep niet hebben ondergaan.
“Maar hoe sterk moet je niet zijn om aan de druk van je omgeving, ja, van een hele cultuur te weerstaan?”
Zoals ik al zei, in je eentje lukt je dat niet. Dat is tevens iets wat mij zo stoort aan Karins argument van ‘doe iets’. Zulk advies is op het individu gericht. In je eentje krijg je niets voor elkaar.
Karin zegt: ‘Fluit jongens na’ (probeer dit eens als man in Amsterdam!), maar Karin zegt niet ‘Geef je vriendin een tik op de vingers wanneer ze een denigrerende opmerking maakt over de dikke reet een andere vriendin’. DAT helpt pas. Vrouwen moeten gewoon eens stoppen met *elkaar* zo afzeiken om hoe ze eruit zien. Vrouwen moeten elkaar eens aanspreken op het feit dat ze op andere vrouwen lopen te katten.
Ik spreek mijn vrienden ook aan als de een zegt: ‘Ik durf X niet te zoenen omdat hij lekkerder uitziet dan ikzelf, en ik ben bang dat hij me uitlacht’ (kom op mensen!).
Ook zegt Karin niets over seksistische werkgevers (overweldigend mannen die vrouwen aannemen) of over het feit dat een hoop vrouwen nog steeds afhankelijk zijn van mannen voor onderdak en inkomsten. Een sugardaddy is nog steeds een survival item voor een hoop vrouwen. Van een part-time baantje valt ook niet onafhankelijk te leven, he.
Die seksistische werkgevers kunnen trouwens ook homo’s zijn die andere homomannen aannemen. Verhalen te over met voorbeelden uit bijv. de entertainment bizz, maar Karin kan ook gewoon haar eigen homovrienden om voorbeelden vragen.
Dat is trouwens ook zoiets ouderwets aan Karins column: dat homo’s zich laten verbouwen is al een jaar en een dag bekend, maar voor Karin is er pas gelijkheid als heteromannen (zogenaamd echte mannen) zich laten verbouwen – en zij vergeet daarbij Berlusconi met zijn facelift en Putin met zijn Botox shots.
Die uitspraak van ‘als mannen net zulke beauty-victims zijn als vrouwen is er pas gelijkheid’ vind ik door en door nihilistisch en cynisch, maar Karin had ook eens eerder gezegd* dat er pas echte gelijkheid is tussen mannen en vrouwen zodra mannen net zo vaak verkracht worden als vrouwen. Kennelijk meet Karin gelijkheid tussen mensen liever aan mate van repressie in plaats van aan mate van emancipatie. Als dat niet het toppunt van cynisme is weet ik het ook niet.
* deze referentie naar iets wat je eerder schreef ‘gericht aan een algemeen en gezichtloos publiek’ is niet als stalking bedoeld.
Een blog vol bewijs dat Karin het bij het verkeerde eind heeft met haar opmerking dat (hetero) mannen geen botox/beauty-victims zijn:
http://www.makemeheal.com/news/?cat=23
Grom, een paar zwaluwen maken nog geen zomer.
Hoezo ‘een paar zwaluwen’? Bedoel je te zeggen dat het maar uitzonderingen zijn die de regel bewijzen? Daar geloof ik niets van. Bovendien zijn dit allemaal high profile mannen, en bij vrouwen was het ook eerst alleen een celebrity trend dat vervolgens zijn weg vond naar zogenaamd normale vrouwen.
Trouwens, over uitzonderingen op de regel: het overgrote deel van de vrouwen die ik ken heeft ook (nog?) geen ingreep laten verrichten, dus kunnen we in het geval van vrouwen die onder het mes gaan niet eveneens spreken van een uitzondering op de regel?
Ik heet wel geen Grom, maar ‘een paar zwaluwen maken nog geen zomer’ is onzin. Zoals ik hierboven ook al schreef, de mannen zijn overduidelijk bezig met een inhaalslag en ik zie dat niet als zwaluwen die de zomer aankondigen.
Ik herhaal: “Sunny Bergman en jij (in deze column) lopen inmiddels achter. Nog even en het aantal mannelijke klanten van de cosmetisch chirurg is groter dan het aantal vrouwelijke…
Triest, lachwekkend of domweg de constatering van een feit…
Op dit moment hou ik het toch maar bij het laatste.
Vrijheid blijheid… ook voor hen die niet doorhebben dat ze hun vrijheid inleveren.”
Ach, qua decadentie zijn we inmiddels veel verder dan het Romeinse rijk ooit gekomen is… en ook dat hield op te bestaan.
Een, voor mij, rustgevende gedachte.
stoppen ze dan met zeuren? wellicht niet! vrouwen moeten nl altijd iets te zeuren hebben, maakt niet uit wat,,,