Vanmiddag reed ik kriskrascross door de stad. Bloemen halen voor Moz die morgen terugkomt van vakantie en ze bij hem neerzetten, boodschap doen bij de Hema. Alle ramen van de Canta open, het was aanzienlijk warmer dan ik ‘s morgens had verwacht, mijn t-shirt kleefde aan mijn rug. Wachten op een rood stoplicht in de Linnaeusstraat. En ineens hoorde ik ze: skreetch skreeeeeetch!’ (Als je dat geluid eenmaal kent, hoor je het dwars door alles heen.)
De gierzwaluwen zijn er weer, als altjd net voor Koninginnedag. Nu is het officieel lente!
Dat zijn stadsgeluiden. Ik vraag me af of er wel lente is in de grote stad. Ik denk het niet.
Op het platteland, de akkers en de velden (vandaag in 140 km op de pedalen) hoor je nu een veel duidelijker en puur echt lentegeluid. Dat van een mij verder onbekend vogeltje, dat meestal helemaal alleen midden op het omgeploegde land zit en heel enthousiast en aanstekelijk hard heel hoog:
“tooowwiiiiiiieiet!!!”
roept.
Ik moet eens vragen aan iemand die er verstand van heeft wat voor akker en weidevogeltje dat is. Klein en zwart. Het is het echte, meest leuke en authentieke lente roepie-roepie-foowgeltje dat ik ken.
‘\^_^/’
En Juzo, wanneer wordt het lente in je hoofd. Mijn hemel kun je niet een weblog voor jezelf opzetten.
Roos
Ja mooi he? Hier in het zuiden waren ze vorig weekend al en bij mijn ouders tegen de belgische grens zag ik de eerste zwaluwen op 8 april al door de lucht dartelen. Veel te vroeg eigenlijk, maar ik wordt er wel gelukkig van.
zeg maar gerust zomer, hier in het zuiden ;-)