Gisteren uitgebreid opgeruimd in de boekenkast. Die was bomvol, overal in huis lagen stapeltjes boeken die er niet meer in pasten en puilden paperassen uit de kast. Vijftien planken leeggehaald en schoongemaakt, alle boeken stuk voor stuk bekeken en het stof eraf geblazen, eruit gehaald wat inmiddels echt nooit meer gelezen zal worden en die klaargelegd voor opname in het book crossing circuit. (Da’s de eerste keer in mijn leven dat ik boeken de deur uit zal doen, maar ik heb niet veel keus. Je leest wel ‘s van die oude vrouwtjes met vijfentwintig katten. Ik word een oud vrouwtje met vijfentwintig ton papier.) Oude tijdschriften in bakken gedaan en netjes neergezet. Oude jaargangen Serpentine, Vrouwenkrant, Katijf, Homologie, Skepter, BEV. Stapels, maar dan ook stapels oude paperassen doorgenomen en drie van die grote Dirk-tassen volgemaakt met weg te doen papier. Van de zesenzestig meter boekenplank heb ik er nu veertien gedaan en het ruimt werkelijk enórm op.
Ergens tijdens die opruimwoede wou ik overeind komen. No way: rug op slot. Ik heb de troep die nog op de grond lag opgeruimd – ik geef nooit zo snel op, ook al zou dat soms verstandiger zijn; bovendien: het was een zooi in de woonkamer – en ben toen effies op bed gaan liggen. Auw. Ik zou ‘s avonds met andere Karin en mijn ouders gaan eten. Uiteindelijk moest andere Karin langskomen om de bakjes van de katten voor me op te pakken zodat ik ie voor mijn vertrek eten kon geven, ik kon er niet meer bij. We zijn samen naar het restaurant gereden en over de tachtig meter tussen autootje en restaurant heb ik, links hangend aan andere Karins arm en rechts steunend op mijn stok, tien minuten gedaan, ik kon niet meer lopen van de pijn en zakte geregeld door mijn benen. Praten deed pijn, lachen deed pijn, bewegen deed pijn.
Van de bediening kreeg ik aspirientjes en het werd toch nog een mooie avond. Prachtig gepraat met mams, nog wat aspirientjes genomen en later met andere Karin teruggeschuifeld naar mijn autootje. Als ik half voorovergebogen liep ging het een stuk beter.
Vannacht heel stilletjes op mijn rug gelegen en vandaag gaat het iets beter maar godversodeju, wat kan spit pijn doen. Ik las een dagje bedrust in. En als ik van de week die volle tassen naar het oud papier breng moet ik ze eerst maar verdelen over meer tassen, zodat ik ze wat veiliger kan optillen.
Warme kruiken tegen de rug, helpt tegen het verder verkrampen van de spieren. En ibuprofen ook. Sterkte!!
beterschap met je pijnlijke rug,misschien doet de zon ook wel de truc ipv de kruiken van m’n voorganger.
“Oude tijdschriften in bakken gedaan en netjes neergezet. Oude jaargangen Serpentine, Vrouwenkrant, Katijf, Homologie, Skepter, BEV.”
Zonde dat je die weggooit. Juist daarvoor zou ik een poging wagen om “de liefste, leukste, grappigste of anderszins meest ontroerende reactie” te geven om die tassen van de recycling storthoop te redden.
Grom, je leest niet goed: die tijdschriften heb ik netjes in bakken gezet, niet weggegooid. Dat zou ik niet licht doen…
Maup: het wordt mijn eerste book crossing bijdrage. Boeken weggooien kan ik niet, ze op pad en uit zwerven sturen lijkt me veel beter. Ik ga van de week etiketten printen en ze in plukjes en beetjes ergens uitzetten.
Drukkerij Bevrijding, ja die ken ik wel :) Ik heb vroeger een deel van die tijdschriften ingebonden, en dan liet ik ze bij Bevrijding op maat snijden. Jullie zaten immers indertijd in hetzelfde pand als waar ik werkte…
Als ik die tijdschriften ooit weg doe gaan ze naar het IIAV. Vooral Diva en, meer nog, BEV, zijn inmiddels lastig te vinden. En dank voor de warmte, dat helpt erg tegen spit.
Hé, wat leuk, je doet aan bookcrossing. Prima manier om van boeken af te komen. Een andere kant is dat je met zoveel boeken in aanraking komt, dat er via de achterdeur toch weer allerlei boeken je huis in komen.
Sterkte met de rug: warmte, bewegen, op de grond en heel voorzichtig bekken kantelen, pijnstillers. Niet te lang stil zitten/liggen, dan verstijf je compleet. Ik kom uit een rugfamilie, soms hadden we allemaal tegelijk spit, moet er vermakelijk uit hebben gezien.
Snap ik, dat je die tijdschriften niet weggooit. Ik werkte bij drukkerij Bevrijding in de tijd dat Dolle Mina ontstond en produceerde de eerste nummers van hun blad en had ook nog de vroegste exemplaren van Opzij waar ik iets voor mocht doen. Toen het er jaren later naar uitzag dat ik Nederland voor goed zou verlaten, en maar weinig kon meenemen, heb ik die aan het Vrouwenarchief van het Instituut voor Sociale Geschiedenis gegeven. Zou die dingen best nog wel eens willen lezen.
Re: rug, Als warmte helpt; Ik waardeer je bezigheden en ideeën hogelijk.
Bij ‘vijfentwintig ton papier’ moest ik even denken aan Martin Ros, die ter voorkoming dat hij met zijn boeken door de vloer zou zakken een deel van zijn bibliotheek elders moest onderbrengen.
‘Een dagje bedrust’ zou wel eens iets te optimistisch kunnen zijn… maar vrouwen hebben natuurlijk een veel hogere pijngrens dan mannen. ;-)
Goed warm houden, rust en aspirines had je zelf al uitgevonden als remedie.
Sterkte en snel herstel toegewenst !
zo gaat opstaan:
liggend: je buik lichtjes intrekken; over je zij naar een zittende positie; nu je rug HOL maken, sluitspier aanspannen (vooel ff bij je heupbotjes; als de spier aan de binenkant darvan op spanning staat, is ie goed); je buik onderwijl lichtjes ingetrokken houden en dan opstaan – dat zou die beweging in ieder geval moeten verlichten.
zittend: begin je bij het hol maken van je rug en dan verder zie boven
Let er vooral op je rug zo veel mogelijke hol te houden.
Wil je nog wat oefeningen, laat maar weten –
zit de pijn overigens alleen in je rug of heb je uitstraling naar je benen? In dat laatste geval: hup naar de fysio (ik ken een steengoeie).
Tip: Jij hebt geen pijnstillers nodig maar een man!
Mannen zijn perfect voor het eten geven aan katten en tillen van zware tassen vol papier! En we doen het nog graag ook in ruil voor een vriendelijke glimlach ;-D [hoe heeft het ooit zo ver kunnen komen?!?!]
Harimau: Mijn rug hol maken lukt nog van geen kant maar ik kan alweer een beetje rechtop staan. Maar licht voorovergebogen voelt eerlijk gezegd een stuk prettiger. Vriendin T heeft vanmorgen een massage-apparaat gebracht, ik heb er net midalgan opgesmeerd en ik heb inmiddels iets zwaarders dan aspirine in huis.
Thomas: De mensen die in noodgevallen dingen voor me komen tillen of verplaatsen zijn bijna allemaal vrouwen. Altijd zo geweest. Vrouwen kunnen dat namelijk ook heel goed, ze zeuren een stuk minder, en ze hoeven er nooit iets voor terug :)
Oeps, perdoni Karin, je hebt helemaal gelijk. He, nou kan ik mijn literair one-liner meesterwerk (waarmee ik die tijdschriften hoopte binnen te slepen) zelf in vuilnisbak gooien. Goed dat je die dingen bewaart.
Grom: mijn verzameling Homologie is niet compleet, maar die mag je wel hebben als je ze wilt. Ook zonder meesterlijke oneliner.
Hm.
Nou, dan toch maar die ene oefening om de rug wel weer wat soepel én richting hol te krijgen: op je buik liggen; handen op borsthoogte naast het licham en dan UITADEMENEN en tegelijkertijd LANGZAAM je bovenlijf opdrukken (buiging ergens in je lagere rug). Niks forceren, niet door de pijn heen maar gewoon zo ver je komt zonder dat het zeer doet.
En dan bewust je bilspieren ONTSPANNEN en blijven ademen. Langzaam weer laten zakken terwijl je uitademt. Maximaal 5 keer herhalen en dat minimaal tot morgen avond om het uur. Ja, je hebt het goed gelezen: om het uur! Enne met opstaan in ieder geval buik intrekken en sluitspier (of eigenlijk de bekken-bodem-spier) aanspannen.
Massage-apparaten met pijnstillers zijn heel goed en lekker. Echter, [sprak zij], de spieren die op slot gaan doen dat om een reden, zoals u waarschijnlijk precies weet; namelijk om erger te voorkomen en whatever [sprak zij] mooi massageapparaat lost het probleem van de instabiliteit in deze regio niet op. Opluchting maakte zich meester van de zaal toen de preek bleek afgelopen te zijn.
Harimau: de oefening die je beschrijft klinkt nogal heftig, want in zulke dingen ben ik ook zonder spit niet heel goed. Maar ik ga het proberen. Niet elk uur, morgen, want ik heb een conferentie, maar toch.
Karin: En wij mannen kunnen er dan bijna allemaal weer tegen dat vrouwen continu zo vals tegen ons doen. En vrouwen zijn veel valser dan mannen! En wij zijn fysiek ook veel sterker dan la femme moyenne! Tillen kunnen je butch vriendinnen dus nooit zoals wij ;-)
[P.S. Je voorspelling in je e-mail van 20-12-2006 2:16 is uitgekomen! Dank daarvoor :-) Vanavond eten we voor de tweede keer gezamenlijk]
Hoop dat het inmiddels beter gaat met je rug. Weggooien van oud papier lijkt me niet echt een slim idee. Als het al zo lang gestaan heeft kunnen er vast nog wel een paar weken bij, en dan in kleine behapbare hoeveelheden het huis uit.
Joan, er zit niet veel schot in… En die tassen laat ik voorlopig fijn hier staan, ik sjouw effies nergens meer mee :)
Vervelend. Moet je niet eens naar de huisarts? In elk geval sterkte ermee.