Ooit heb ik de volledige cassette Het bureau van Voskuil gekregen. De cassette staat hier maar voluptueus te wezen: zeven delen, dertig centimeter dicht bedrukt papier. Meer dan 5000 pagina’s, onuitgepakt, winkelwaarde 90 euro.
Boeken zijn er om gelezen te worden, en dat gaat deze boeken hier niet overkomen. Zijn er wellicht gegadigden onder mijn lezers? Ik geef de boeken weg aan wie hier de liefste, leukste, grappigste of anderszins meest ontroerende reactie geeft. De termijn sluit eind van de maand, en als enige voorwaarde geldt: zelf komen ophalen.
Als ik ze kom ophalen, moet ik ze dan ook lezen? En wil je er dan ook iets liefs voor me in schrijven? In elk deel?
Ik lees nooit erg veel (ben laatst weer in het kinderboek truus de nachtmerrie begonnen wat eigenlijk veel te moeilijke woorden bevat voor een kind zoals .. je ne sais pas)
Ik denk dat ik deze traktatie moet laten passeren :-( In het belang der neerlands literatuur! Ik geef altijd maar de middelbare school de schuld van mijn niet lezen want als kind las ik erg veel.
Och, nooit meer…Karin kan nog altijd, evt. voorzien van een grote zonnebril, bij mij op bezoek komen. Ziet ze nog eens wat van het mooie Groningen :)
Maar nee, als ik hoor dat Voskuil een minitieuze beschrijver is, dan pas ik graag, daar hou ik dus absoluut NIET van. Als de zon schijnt en dat het daardoor lekker warm is, dan weet ik genoeg. Ik hoef niet te weten dat ie verkleurt, dat ie daar aan de hemel staat, dat de schaduw zo lang is, enz enz.. Not my piece of cake..
Dus deze reactie vloeit niet voort uit de behoefte naar de verzamelde werken, maar gewoon om te laten weten dat Karin van harte welkom is in Groningen ;)
Grtz, Mien
Van mij mag Karin ALLES wat god verboden heeft. En ook wat god niet verboden heeft.
*Als* iemand in Groningen daar anders over denkt moet ie dat vooral doen. Maar mijn (idool) Karin daar mee lastig vallen?!? Nou nee, liever niet dus.
Oh Karin, alleen al om dat laatste zou ik hier een stukje schrijven, om het zelf op te mogen komen halen en een kop thee met je te mogen drinken oid. Van die minitieuze beschrijvers van de dingen als Voskuil is (denk ik want ik heb het Bureau nog niet gelezen) houd ik zeer. Ben er zelf ook zo één die je op het saaiste kruispunt van Nederland kunt zetten en die daar lekker over de drie voorbijrijdende auto’s op een dag zou gaan zitten schrijven.
Mijn Bureau staat tegenwoordig o.a. in het teken van collega Diana die gisteren haar tweede chemo heeft gehad – bij jou lees ik wat haar allemaal zo’n beetje nog te wachten staat. Ik reageer nooit op wat je schrijft maar als ik toevallig net een mail van Diana heb ontvangen, twee minuten daarna op een tijdstip dat ik zelden achter de computer zit toevallig op jouw weblog beland en jouw verse post zie en je ons dan ook nog eens toevallig uitdaagt om na een verhaal mogelijk Het Bureau op te mogen komen halen, dan moet ik wel.
Nou geloof je er niks meer van dat ik je een prachtmens vind maar dat is wel zo.
Groet, Jacqueline
Voskuil, is toch gronings professoraat?! Mag je daar dan nu nog wel komen?
Naakte-niet-meer-borst in het maandblad, paddo-verleden, graag psychose willen beleven, ARBO-artsen over de pennenkling, zeiken over Herceptine, op zaterdag naar psychiater willen, de één-borst-BH, het is allemaal in orde.
Maar met het buiten de deur zetten van ongeopend gronings professoraat bega jij wel een doodzonde. Nooit meer mag je daar de Scholtens-Wristler boekhandel betreden. Nooit meer rustig bier drinken op de Grote Markt. Nooit meer een boekenvoordracht in het Noorden. Nooit meer autogrammen. Nooit meer met de trein er heen. Geen ijs meer bij Australian op de hoek. Ongeopend gronings professoraat. Nu doe jij wat hoor.
“Blijf daar weg! Ga daar niet heen! Het is daar slecht! We verbieden het je!” zeiden ze shocking shaking in het dorp, waar ik soms woon.
ZIJ hebben het voor het zeggen. Jammer. Ik had ze graag gehad, de boeken. Niets meer aan te doen. Niets anders telt.
Gehoorzaamheid. Gedweeheid. Volgzaamheid der Moderne Mánnen………
De twee en twintigste eeuw. Dat vind ik toch zo mooi. Ultra repressief & controverseel afgezet tegen archaïsch overwonnen feminisme. En veel sterker. Alleen maar door de strijd.
‘\*_*/’ – aardig gevónden. deze moet in je blog.
… omdat ik donderdag de 29e jarig ben, maar het niet vier en toch heel graag een cadeau krijg?…
Ach, waarde Karin, wat zal ik zeggen, boeken staan altijd met de rug naar je toe, of je ze nu aandacht geeft of niet.
…en ik hou juist wel erg van Voskuil en zijn eeuwige gepieker, oftewel interne dialoog…
… en ik heb nog nooit een cassette boeken gehad; zo chique…
Mooiste citaat uit Het Bureau:
Nicolien [zijn vrouw]: “Ik vind het toch zo erg dat je een baan hebt.”
In het kader van hun ooit afgesproken niet-burgerlijk willen worden, en nu wordt Maarten nog bevorderd ook en krijgt hij OPSLAG!
Het op-één-na mooiste citaat: “Een spinnende poes op schoot maakt alles minder belangrijk.” [dat laatste citaat is niet letterlijk denk ik, maar de strekking is duidelijk]
Moraal van die prachtige cassette met 7 dikke pillen samengevat in één zin: “Het materiële is totaal onbelangrijk.”
Overigens speelt het zich af in Amsterdam en moet vooral niet verward worden met “Onder professoren” van W.F. Hermans (ook een schitterend boek).
… maar of ik nu een lief, leuk, grappig of ontroerend argument weet…
Ik heb even geaarzeld of ik wel zou reageren op je oproep, maar heb toch maar besloten een poging te wagen. Komt ie:
Ik zou deze “Voskuil” aan mijn jongste zoon willen geven omdat hij het afgelopen jaar gevraagd en ongevraagd steeds maar weer klaarstond, een snipperdag opnam of een zaterdag of zondag opofferde en naar mij toe kwam om hand-en spandiensten te verlenen. En ik weet zeker dat hij er net zo van zal genieten als ik heb gedaan.
Als ik ‘m dan bij jou had opgehaald, dat hele pak, dan namen we daarna gewoon de tram naar mijn huis in amsterdam-oost en dan gingen we met een potje thee (of wil je liever wijn?) voor mijn open haard zitten en aanschouwen hoe lang dat hele “bureau” erover doet om weer tot as te vergaan…..
Jacqueline: wat mij betreft gaat de cassette naar jou. Niet omdat je de eerste was, maar omdat je in je reactie meteen zo mooi duidelijk maakte waarom je van zulk proza houdt. Dat je deze oproep las twee minuten nadat je had gelezen over je collega die ook mijn ‘collega’ is, hielp ook wel wat, maar dat is puur sentiment mijnerzijds.
Mail je me even? Dan spreken we iets af. En als je je niet meldt, kies ik een andere winnaar :)
Gefeliciteerd Jacqueline!
Volgende winnaar ook chronologisch Karin?!
(ik wou dat ik een fan was van Voskuil en zijn werk goed genoeg kende om er ook nog iets zinnigs over te posten! Heb je geen overcomplete Swans cd’s ofzo? Iets maandelijks op je blog oid?)
Jacqueline, je krijgt Voskuil van me zei ik al eerder, maar je meldt je maar niet en ik heb geen e-mail adres van je. Laat je iets horen? Anders moet ik een andere gelukkige aanwijzen….
Wonderbaarlijk hoe synchroniciteit kan werken. Jacqueline belandde een paar minuten na mijn postje over de Voskuilcassette op mijn blog en zei toen dat ze ‘m graag wilde hebben. Twee minuten nadat ik haar publiekellijk opriep zich te melden vond ik haar in mijn mailbox – uit eigener beweging, zonder dat ze mijn oproepje had gezien. We hebben nu een afspraak voor de overhandiging en ik hoop dat ze veel plezier beleeft aan de boeken.
Op dit forum heb je therapietrouw en -scheiding. Dat werd vooraf gegaan door boekentrouw en -scheiding. Kennelijk was dat nodig. De gift heeft een functie. Is Voskuil toch nog ergens goed voor. Ongeopend. Zelfs de volgende medicamentenverpakking bijft dicht.
Is overigens geen kritiek hoor.
maar gelukkig had ik toch een heel prettige verjaardag… lekker puh
Gefeliciteerd, Jacqueline, met de Voskuil-cassette!
JuZo, voor een volgend consult bij mijn oncoloog ga ik naar haar man. Want blijkbaar weet die net zo veel van kanker als zij, als ik jouw gezaghebbende mening mag volgen. Overigens vraag ik me ook af wat een verzekeringsarts of een gepensioneerde huisarts met het premiebeleid van de grote verzekeringsmaatschappijen te maken hebben. Helemaal niets, JuZo. Prettige Pasen en ik wens je ook vast een prettige Pinksteren toe.
Beste Karin,
Ik weet niet of je de set al weggegeven hebt, maar ik zou er graag in aanmerking voor willen komen. Als tegenprestatie zou ik je een uur kunnen coachen, zodat alles wat je verder nog zou willen, meer kans heeft om uit te komen. Ik ben een succesvolle persoonlijke coach en reis graag vanuit Aardenburg (Zeeuws Vlaanderen) om de set van het bureau op te komen halen. Ik heb de delen van de bieb gelezen en het herinnert me zo aan mijn begintijd van het Ministerie van landbouw dat ik ze graag nog een keer en nog een keer herlees. Groeten Tineke
Tineke, de set is al maanden geleden vergeven…
Verdomd jammer dat ik het nu pas onder ogen krijg. Ik lees van 6 juli 2011 tot 6 juli 2012 alleen maar de boeken van Voskuil en ik zou heel graag Het Bureau compleet hebben.
Wel een mieters aanbod van je om deze boeken een nieuw tehuis te gunnen.
Met vriendelijke lezersgroet,
André62
Wat jammer dat ik dit nu pas lees. Niet dat ik die boeken van je wilde hebben, ik had ze zelf al allemaal. Allemaal ook weer verkocht via marktplaats.
Ik lees de boeken, nu uit de bibliotheek voor de derde keer, en ik word steeds weer enthousiast. Dat gezever en gemiereneuk, niemand die dat zo goed kan en zo dat het toch blijft boeien. Het zal wel zijn omdat ik ooit zelf bibliothecaresse was. Dat gedoe met die fiches en die kaartenbakken, geweldig.
Ik ben er aan verslaafd.