Gisteren met Joke The Queen gezien. De film gaat over de reactie van het Britse koningsghuis op de dood van ex-prinses Diana.
De casting is geweldig, al na een kwartier heb je het idee dat je naar de echte Queen Elizabeth en Tony Blair kijkt; de acteurs zijn soms in oude nieuwsopnamen geplakt en dat ziet er wonderbarlijk overtuigend uit. Helen Mirren speelt adembenemend: ze is een rotsvaste, rolvaste, ijzige, protocollaire en statige koningin met alle trekjes van ouderwetse Britse adel, van haar wandelingen in kaplaarzen en met omgebonden zijden sjaaltjes tot de stiff upper lip. Haar rol is zwaar: op een paar scenes bij Blair thuis & op kantoor na is ze overal het dragende personage.
Ze begrijpen het niet, dat koningshuis, dat die Diana die thuis zo’n pain in the ass was door anderen zo geliefd werd. En voor zo’n lastpak het protocol doorbreken en met je gevoelens naar buiten treden? Geen sprake van! Hoe haal je het in je hoofd? Blair begint gaandeweg, geholpen door het hoofd van de hofhouding, de houding van de koningin te begrijpen maar ziet ook dat een andere reactie gevraagd wordt, en krijgt Elizabeth uiteindelijk zover dat ze een gebaar maakt. Waarmee de oude Nederlandse theorie dat het aldoor de sociaaldemocratische minister-presidenten zijn die het koningshuis moeten redden (Den Uyl en Lockheed, Kok en Maximá’s vader) ook in Engeland lijkt op te gaan.
De film is slim gestructureerd: waar Elizabeth zich vasthoudt aan het protocol, geen idee heeft wat er onder haar onderdanen leeft en zo bijna ten onder gaat, houdt Cherie Blair vast aan haar antimonarchale standpunt en begrijpt zij op haar beurt geen zier van Elizabeth. Binnen die opbouw kan Blair schitteren en bruggetjes leggen tussen beide standpunten. Het moment waarop de massa buiten de Westminister Abbey, waar de dienst voor Diana wordt gehouden, in applaus losbarst na de speech van Diana’s broer is ijzingwekkend mooi en ontzagwekkend vernederend voor Elizabeth. Daarnaast: klappen tijdens een begrafenisdienst, zijn ze nu helemaal gek geworden!
Er was één moment waarin ik ineens begreep hoezeer dit koningshuis verschilt van het onze. Als Elizabeth eindelijk de bloemen, de briefjes en andere parafernalia in ogenschouw neemt die verdrietige mensen daar voor Diana hebben neergelegd, zegt de verslaggever dat dit de eerste keer is sinds het eind van de Tweede Wereldoorlog dat Elizabeth zich onder het volk mengt. We schrijven 1997. In de 52 tussenliggende jaren is Elizabeth nooit op straat geweest. Vergelijk dat met Beatrix die op Koninginnedag wordt rondgeleid en Claus die z’n das afdeed, en dan besef je ineens dat het Britse huis mateloos veel formeler is. In het geval van Diana: politiek bijna fataal formeel.
Je hebt me enthousiast gemaakt, ik ga erheen! Ben gek op dit soort verhalen.
Wat hebben wij dan een “normaal” koningshuis……
Aanstekelijke beschrijving. Ga gelijk even kijken, hier of in Brussel. Das Leben der Anderen is trouwens ook een erg mooie film. Niet realistisch, heb ik gelezen, onmogelijk dat iemand van de Stasi menselijke trekjes zou vertonen en burgers die onder verdenking stonden zou helpen, want daarvoor waren er teveel checks and balances bij de Stasi. Maar ik vond het een prachtige film, en veel bezoekers van het Rotterdamse Filmfestival met mij want daar won hij met flinke voorsprong de Publieksprijs.
God save the Queen, ’cause tourists are money!
Hoezo “verschilt van het onze”? Beide koningshuizen vreten bakken geld dat beter naar de armen kan gaan, dus afschaffen de boel, hier en daar. We zijn echt een beetje te oud voor dit soort moderne sprookjes, niet? Ik in ieder geval wel, hoewel Robin Hood er altijd nog bij kan ;-)
Film al tijden geleden gezien. Vind dat Karin een beetje achter loopt.
Sjaak, je zeurt. Karin loopt niet achter, ze heeft de film nu gezien en schrijft een verslag erover wat zij ervan vindt
Elly: maak je niet dik over Sjaak, vanavond ga ik naar een film die nog niemand heeft gezien, ben ik vast weer leuk in evenwicht – volgens Sjaak :)
Als je erover schrijft, probeer de woorden “ik” en “mij” weg te laten,
win je enorm aan kracht, autoriteit, authenticiteit.
Succes.
‘\~_~/’
De brengster is niet belangrijk, haar boodschap.
hoi Karin
word gewoon gestoord van die kerels ……….( ‘t zal je vent maar wezen :-)) )
Juzo: Een laatste verzoek om je wat te beheersen. Je reageert eindeloos vaak, vooral op jezelf, en je spuit hier allerlei filosofietjes die niets meer met het oorspronkelijke onderwerp te maken hebben. Voorts hoeft niemand hier te weten hoe vaak jij naar Amsterdam gaat en naar welk adres precies. Ik heb om die reden een aantal berichten van je verwijderd.
Als je inhoudelijk op een bericht wil reageren kan dat uiteraard, maar voor zo maar wat geklets en gemijmer kun je beter een andere plaats zoeken.
WoW! Talk about retro-moderation. Ik leef vanaf nu ik angst bij elk nieuw bericht dat ik post :-)
Your blog, your rulez Karin…. ik hoop dat het bij mij nooit tot een waarschuwing hoeft te komen.
(wat was het onderwerp ook al weer?)
De hoogste eretitel, die Joke Smit ooit aan een erkende supervrouw in de emancipatie gaf, en die daardoor alom respect affiniteit affiliatie en adoratie afdwong en verdiende bij vriend(in) en vijand, was “vent van een vrouw”.
Dat had dus, de hoogste, eervolle kwalificatie van “KEREL van een wijf”.
Het is wel eens goed om daar vandaag eens even aan (terug) te denken op de internationale vrouwendag van het jaar. Misschien zijn er in de herinnering van eenieder wel equivalenten.
Er zijn dus inderdaad “venten van een vrouw” waar iedereen respect voor heeft. Daar kunnen we niet omheen. Maar het zijn er niet zo veel. En ze moeten er wel wat voor doen.
‘\°_°/’
Okee.
‘\°_°/’