 |
15 oktober 2006
Op 9 oktober heb ik mijn hoofd voor het laatst geschoren. Eindelijk kwam er geen kleurloos babypluis terug, maar echt haar: een heuse five o’clock shadow op mijn hoofd. |
|
 |
1 november 2006
Twee weken later zit er een dun maar regelmatig laagje haar. Mijn wenkbrauwen en wimpers komen langzaam terug. |
|
 |
1 december 2006
Een maand later: vol en dik (maar nog erg kort) haar. Er komen overal kruintjes. Bovenop mijn hoofd, bijna precies in het midden, botst de vleug van het haar zodat daar een tuutje ontstaat. Een mini-hanekam :) Wenkbrauwen en wimpers zijn er weer op volle sterkte (hoewel nog niet op volle lengte). |
Beste Karin.
Wat fijn he, dat de eerste tekenen van herstel van het verwoestende effect van de chemokuren zichtbaar worden.
Voor mij is het eind januari een jaar geleden dat ik de laatste kuur heb gehad. In mei was mijn hoofdhuid weer mooi bedekt met grijs/witte haren. Ook ik had overal kruintjes, heel ander haar dan voor de chemo’kuren. In juni kon ik weer voor het eerst naar de kapper om er een modelletje in te laten knippen. Mijn haren waren grijs en ik kreeg heel veel slag, een prachtige haardos. Ik kon er maar niet genoeg van krijgen! Inmiddels is de kleur zich enigszins aan het herstellen (donkerblond) en begint de structuur van het haar weer te veranderen. Jammer, maar helaas. De krullen verdwijnen langzaam. Ik wordt voor buitenstaanders op het eerste gezicht steeds meer zoals voorheen. Toch voel ik me nog steeds heel anders. Na alle behandelingen, een periode van ongeveer 3 maanden van onzekerheid en angst ben ik weer bezig de draad van mijn leven van voor de diagnose op te pakken. Het gaat langzaam, maar het gaat wel.
Het wordt nooit meer als voorheen, maar daar ben ik vooral blij om. Ik ben me heel bewust van de kansen die ik nog heb gekregen, om de dingen te doen die ik wil doen. Ik hoop voor jou Karin dat na een moeilijke tijd jij ook weer in staat bent je mogelijkheden te zien.
Ik heb je verhaal steeds gevolgd en herken zoals zoveel anderen erg veel in jou ervaringen. Je gave om je op deze manier te kunnen uitdrukken is denk ik heel belangrijk voor andere vrouwen, om erkenning te krijgen.
Bedankt daarvoor!
Ik wens je heel veel sterkte Karin!
Anne
Hoi Karin
Wat lekker dat er weer haartjes verschijnen, zonder is ook maar koud en wel erg confronterend
Het bleef me verbazen, eerst piekerig polletjes-peenhaar en nu een stevige krul…..waar blijft de theorie dat alles in je genen ligt vastgelegd?? Want chemo verandert toch geen genen?
in ieder geval begreep ik niet waarom ik ooit krullen wilde, vond/vindt het lastig
Vond wel de ontdekking leuk dat (heel) kort haar erg grappig stond.
Ik hoop dat jouw haar weer snel zit zoals je het wilt
Tof. Vooral als teken van herstel.
Ik ben oprecht blij, dank dat je zo open bent geweest. Je hebt me laten zien dat juist in openheid en kwetsbaarheid kracht ligt.
Ik probeer het in de praktijk te brengen en het lukt me aardig. (anderen hebben daar een andere mening over, vinden dat ik mezelf te kort doe, maar ik wil juist kritisch blijven.)
Je posts en de open reakties van mensen die soortgelijke dingen hebben meegemaakt zetten me aan tot nadenken, maar zijn vooral ook inspirerend.
Dus dank daarvoor.
Bart
Je kunt hier kennelijk een speld horen vallen, zo stil is het hier. Als het preventieve medicijn komt houdt kennelijk iedereen de mond. Het leven-na-kanker-tot-probleem-verklaard ben ik het niet mee eens.
Schrijfster zelf werpt je in boekhandel hele verhandeling om de oren over dodelijk medicijn-in-huis-voor-geval-het -niet-meer-gaat en als het preventieve middel komt zou het alleen maar zielig zijn?
Wat hier speelt is dat middelen het leven brengen en niet het ooit beschrevene of zelfs misschien wel het verwachtte. Menig kankerpatient valt stevig op de neus met immens verlengde leven.
Nou, zal ik het dan maar WEL over de topic hebben. Heb net weer mijn haren terug na de derde keer kaal zijn. De eerste keer door alopetia, de tweede keer door de chemo en nu dus weer door de chemo. Het enige verschil met de vorige keren was dat ik nu enkel de onderlaag van mijn haren ben verloren. Was net zo’n gabbertje. Kon mijn haar in een staart doen en dan een kaal koppie eronderuit. Nu is het eindelijk zover dat ik een afspraak met de kapper durf te maken. Wordt dus toch een kort koppie. Maar ben best zenuwachtig… De zo verwachtte en welkome krullen heb ik trouwens nooit gekregen…
Zo herkenbaar…
Vind alle drie de foto’s heel mooi.
Zelf heb ik ook in de verschillende stadia foto’s van mijn koppie laten maken.
Sinds 1 juli 2006 zijn ze terug beginnen groeien en ondertussen heb ik dik kort – beetje golvend – haar. (De ‘krulletjes’ komen doordat de haarfolikel vervormt wordt door de chemo. )
Gelukkig krijg je nog voor de winter je haren terug… is maar koud anders. Je kan natuurlijk je hoofd bedekken met mutsjes, pruik, ed. maar het is toch niet hetzelfde als de isolerende werking van je natuurlijk haar.
Wens je verder een goed herstel toe.
Groetjes van een lotgenote.
Lucretia
Karin,
Moedige vrouw. Ik wens je van harte een almaar sterker herstel, ‘ready for 2007’. (We moeten S hier inderdaad maar negeren, hopelijk dat de man dan eens ophoudt.)
Fijne feestdagen, met een nieuwe, hoopvolle, lach op je gezicht.
Hartelijks, Marius
Hoi Karin,
Kom ineens binnenvallen,heb een uur lang gelezen,iets wat ik niet snel doe.
Blijf nooit lang ergens ‘hangen’,maar je schrijft zo vlot,moedig,gezellig,boeiend dat ik niet kan stoppen.
Eindelijk bestaan er nog mensen die een ander mens kan boeien met z,n persoonlijkheid. Want dat heb je.
Ik heb zelf een zieke moeder die net een kale kop heeft ‘gekregen’,
een drama,haar on the move daar gaan we voor.
gr,Joy
Net nu jij je haar weer terug krijgt krijgen we over twee weken vreer ook weer terug. Ik had geen idee dat je haar weg was en schrok van de echt kale foto’s! Ik ken je alleen met lang donker haar en mooi vol halflang. Vandaar dat Joli(e) ook zei ‘gelukkig nieuw haar’ i.p.v. nieuwjaar. Ik was eigenlijk op zoek naar informatie voor de genderwiki waarover ik je nog zal mailen. Ik ga verder stukjes op je blog lezen.
groetjes en knuf, Hannah