De roze lintjes vliegen je deze maand om de oren: allerlei fabrikanten doen aan borstkankerliefdadigheid. Wie in Amerika een testrit in een BMW maakt, steunt het borstkankeronderzoek: BMW maakt voor elke gereden testmijl één dollar over. De BMW ‘lifestyle site’ heeft tijdelijk een aparte Pink Ribbon collectie: roze t-shirts, een roze notitieboekje, een roze horloge, een roze koffiemok voor maar liefst 12 dollar of een roze badhanddoek voor 30 dollar – alles met die roze strik erop, alles even popperig.
M&M’s levert deze maand roze snoepjes. KPN en Samsung verkopen momenteel speciale ladyphones, roze uiteraard (echte vrouwen willen geen rood of zwart) en vanzelf weer met zo’n strik, ditmaal als screensaver. Er is zelfs een Pink Ribbon Barbie op de markt gebracht, een pop met hoog opgestoken haar in een roze galajurk en een roze lintje op haar schouder. (Commentaar op een website: ‘Ze hadden beter Chemo Barbie kunnen uitbrengen, kaal, met een geamputeerde borst en een roze kotsemmertje als accessoire. Dat was echt dapper van Mattel geweest.’)
Van alle producten gaat een bedrag naar het goede doel: help mee in de strijd tegen borstkanker, koop een ladyphone! Eet M&M’s en steun de goede zaak!
Het is consumentisme in zijn puurste vorm: verwen jezelf, koop ons product en krijg een heilig aureooltje cadeau. Want wie zo’n borstkankerbarbie koopt, geeft uiteraard niks aan een fraaie stichting, dat doen Mattel, M&M en Samsung voor je. Voor zulke multinationals is het te doneren bedrag een schijntje – nog aftrekbaar van de belastingen ook – en het levert ze een heleboel op. Voor een prikkie kopen ze zich immers een maatschappelijk geëngageerd gezicht.
Er is niet eerder een ziekte geweest waar de markt zich met zoveel animo op wierp. Hoe komt het dat borstkanker zo’n hoge marketingwaarde heeft? De Canadese lector gezondheidskunde Samantha King schreef er een boek over, De BV Pink Ribbon. Ze stelt daarin dat borstkanker een buitengewoon veilig maatschappelijk onderwerp is: iedereen vindt het Heel Erg maar het is Niet Controversieel. Borstkanker treft daarnaast vrijwel uitsluitend vrouwen, precies de bevolkingsgroep die de beslissingen neemt over de besteding van het huishoudbudget. Dan is een campagne waarin je beweert je druk te maken over borstkanker is een geweldig middel om bij hen in een goed blaadje te komen.
Als het allemaal zou helpen, was er nog geen man overboord. Zulke commerciële campagnes hebben echter een prijs, stelt King. Vrijwel al het geld dat op deze manier wordt bijeengebracht gaat naar bewustwording en voorlichting, er gaat amper geld naar onderzoek naar behandeling en oorzaken. En die bewustwordingscampagnes zijn braaf en zelden praktisch: ze hameren erop dat vrouwen borstonderzoek moeten doen, maar niemand maakt ooit ‘s geld vrij om overal instructieposters op te hangen of om groepen vrouwen les in zelfonderzoek te geven.
De commerciële drijfveren achter al die Pink Ribbon campagnes kleuren ook het beeld van borstkanker zelf. Foto’s van geamputeerde borsten – toch de werkelijkheid van erg veel borstkankerpatiënten – worden geweerd, evenals de verhalen van kale vrouwen, kotsende vrouwen, depressieve vrouwen, vrouwen die ondanks al die gezellige roze lintjes ten dode zijn opgeschreven. Het moet immers wel leuk blijven, zo’n campagne: nare verhalen stoten BMW en KPN alleen maar af en geven kooplustige consumenten een slecht gevoel. En zo wordt de Pink Ribbon campagne gaandeweg een campagne voor ons, maar zonder ons.
Wat een fantastisch stuk heb je hier geschreven. Ik ben het helemaal met je eens. Dank je wel. ik heb er van genoten.
Beste Karin.
Opnieuw de spijker op de kop!
In ieder geval heb je mijn gevoelens weer geweldig kunnen vertolken. Ook ik heb een borstamputatie (inclusief lymfeklieren), 5 chemokuren en 25 bestralingen achter de rug en ben sinds begin februari bezig met de 5 jaren durende medicinale hormoonblokkade.
Ik was in eerste instantie van plan het Pink Ribbon tijdschrift te kopen deze maand. Vooral omdat ik nieuwsgierig was op welke manier borstkanker centraal zou worden gesteld. Toen ik hoorde in de reclamecampagne vooraf op welke manier er aandacht aan besteed zou worden en ik vervolgens al op de ‘glossy’ voorpagina zag hoe mooie jonge vrouwen zich in exclusieve kleding hebben laten fotograferen heb ik ervan afgezien.
Ik vind het jammer dat tegenwoordig het perfecte uiterlijk steeds maar weer benadrukt wordt. En dat vervolgens in deze maand van de borstkanker er weinig tot geen aandacht is voor de gevolgen van borstkanker, omdat het te confronterend zou zijn en de beelden mensen af zouden schrikken vind ik nog erger.
Dat er in deze campagne een glossy tijdschrift vooral gebaseerd op een perfect uiterlijk baanbrekend werk moet verrichten als het gaat om het bereiken van een grote groep vrouwen betreur ik.
Nu, een jaar na de diagnose heb ik gemerkt dat ik nog steeds dezelfde persoon ben dan ervoor, maar wel met meer relativeringsvermogen. Ik ben blij dat ik er nog ben. Ik ben blij dat ik weer kan trachten de draad van mijn leven op te pakken en ik leef meer dan ooit mee met vrouwen die dat niet meer kunnen.
De kanker heeft me meer gebracht dan ik had durfen hopen en ik zou willen dat er meer aandacht uit zou gaan naar de beleving van vrouwen die met de diagnose worden geconfronteerd.
Karin, ik hoop dat je blijft schrijven!
Je doet het goed! Heel goed! Bedankt voor het delen van je ervaringen!
Anne
Vandaag zag ik een poster met Mieke van der Weij met een pink ribbon, ook weer zo’n glamour plaatje! Ik vind die hele actie zijn doel totaal voorbij schieten. Waarom een hele serie bekende BNers hun mooie gezonde borsten laten zien, is mij compleet een raadsel. Anders dan dat het natuurlijk wel weer reclame voor henzelf is. Nee, dan zie ik liever Karin Spaink die heel stoer haar geamputeerde borst toont in de Opzij! (zie log van 2 okt)
Trouwens waarom niet gewoon de volgende waarschuwing van de daken schreeuwen!!!!!
De hoofdoorzaak voor borstkanker is het gebruik van ANTI-TRANSPIRANTEN. De meeste producten op de markt zijn een combinatie van anti-transpiranten en deodoranten. Deodoranten zijn onschadelijk. Maar kijk a.u.b. de samenstelling van uw producten thuis na! Indien zij ALUMINIUM CHLORHYDRAAT bevatten, GOOI ZE DAN ONMIDDELLIJK WEG! (zelfs onder de naam van deodorant). (oa Rexona en Dove deodorant)
Probeer andere merken te gebruiken die dit bestanddeel niet bevatten. De reden is simpel: slechts enkele delen van ons lichaam zijn in staat toxische stoffen te elimineren, zijnde: de knieholtes, achter de oren, tussen de benen en de oksels. Deze toxische stoffen worden uitgestoten onder de vorm van zweet. Anti-transpiranten verhinderen het zweten. De toxische stoffen verdwijnen niet uit het lichaam, maar worden opgestapeld in de lymfeklieren onder de armen. De oorsprong van de meeste borst kankers is in deze bovenzone van de borst te vinden.
Vrouwen die anti-transpirant gebruiken vlak na het ontharen hebben nog meer risico omdat via de kleine wondjes de chemische stoffen nog sneller het lichaam binnendringen.
kzelf gebruik Deo Crystal van Urtekram. Te koop bij de natuurwinkel. Reguleert enigzins het vocht maar absolutely no smell!
Het verhaal over deodorant is vaker verteld, maar het is pertinente nonsens. Je kunt gerust deodorant gebruiken en daar krijg je geen borstkanker van.
Hoi Karin
Hier heb je de juiste woorden weer neer gezet.
Heb je nog naar het Elfde uur gekeken. Wat vond ik van jou foto. WErd me door andries knevel gevraagt. Ja top natuurlijk … Geloof dat knevel enigzins van mijn andwoord schrok, maar met recht petje voor je af. Zoiets moeten ze in de ribbon zetten en iet al dat gezeik over beauty enzo.
Borstkanker is helemaal niet mooi makend het mooie komt van binnenuit en daar weten wij als lotgenotes alles van.
Groetjes Nathalie
Jaaaa – een éénborstige kale Barbie met roze (wat een gevoel voor detail weer!!) kotsemmertje – en dan wel 9 pruiken erbij.
Overigens .. de pinkribbon glossy van vorig jaar ging over 100 borstkankertypes die hun kracht lieten zien. Ik had toen net 2 maanden daarvoor de diagnose gehad en heb me aan die artikelen toen erg op kunnen trekken en daar erg van genoten.
Ik had dit jaar ook gehoopt op weer zo’n mooi nummer.
Knuf, nan
Lia: nee, ik heb geen Lobstar kleren, ik vind ze wat tuttig met die ruches en draperieën, ik draag gewoon mijn oude kleren (zonder prothese). In ‘De leugen regeert’ had ik dat Mark-for-life shirt aan, misschien bedoelde je collega dat? De url voor de uitzending daarvan is http://player.omroep.nl/?aflID=3326444
Ah, dà t was de discussie met Ephimenco, had het niet gezien, alleen hier erover gelezen.
Karin, wederom dank voor het zo juist verwoorden van mijn gevoelens. Het hele Pink Ribbonverhaal stuit me tegen de (ene) borst. Maar ik dacht: ik mag hier niks negatiefs van vinden, want ze doen het ook voor mij.
Maar al die showy foto’s van vrouwen met twee borsten, het staat zover af van de rauwe werkelijkheid, hoe goed ze het ook ongetwijfeld bedoelen. Toch voel ik hen niet als mijn medezusters, ik kan ze alleen maar toewensen dat het hen nooit overkomt, en als het toch gebeurt vragen of ze dan ook hun gehavende lijf willen tonen, zoals jij dat doet. DÃ t steunt vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten!
Maar ja, ik moet misschien dankbaar zijn voor elke vorm van aandacht voor borstkanker?
De Hema gaf geloof ik korting op beha’s vanwege borstkankermaand. Ik geloof dat een deel gegeven wordt voor Pink Ribbon? Op zich prima, nog leuker zou het zijn als ze goedkope prothesebeha’s op de markt brengen. God, wat zijn die krengen duur, blij dat ik ze niet zo vaak nodig heb omdat ik liefst zonder prothese door het leven ga.
Karin, ik hoorde van een collega dat jij in een televisieprogramma te gast was ivm je borstkankerverhaal, en dat je een Lobstartrui droeg? Klopt dat? Ik wil sowieso het programma graag zien, als het nog kan, via uitzendinggemist, maar mijn collega wist niet meer welk programma het was.
En dat over deodorant: weet je, ook al is het verhaal niet waar, ik keek toch met argusogen naar de tekst op de deo die ik gebruik. Zo kwetsbaar voel ik me dan ook wel weer.
Ha Karin,
Zoals altijd weer een goeie blog. Jij kunt het altijd zo goed verwoorden, kon ik dat maar zo goed.
Ik ben eigenlijk ook best een beetje boos over al die aandacht voor borstkanker. Ik heb eierstokkanker en September was de maand van eierstokkanker. Heb jij iets gezien, gehoord, gemerkt? Ik niet. Terwijl eierstokkanker meestal te laat wordt ontdekt, omdat je dezelfde klachten hebt als Het Prikkelbare Darmsyndroom. Ik heb 3 jaar bij de maag-, lever en darmspecialist gelopen, nieronderzoek, darmonderzoke, maagonderzoek… Maar niemand stuurde me naar een gyneacoloog.
En nu is het te laat..
Nogmaals, je schrijft naar mijn hart!
Groetjes
Marianne
Huisjeweltevree: die ‘promotie’ voor borstkanker heeft allerlei haken en ogen, het beeld ervan wordt juist door al die bedrijfsbemoeienis zwaar geflatteerd en zelfs vertekend. Of we er blij mee moeten zijn is derhalve zeer de vraag, ik ben het in elk geval niet.
Wat ik mis in dit anders zeer goed stuk is een uithalen naar de privatisering van de zorg. Het is immers door die privatisering dat zulke campagnes nodig worden; ‘Er gaat amper geld naar onderzoek naar behandeling en oorzaken’ omdat de overheid zich terugtrekt en R&D departementen aan zelffinanciering moeten gaan doen.
Vervolgens kunnen ze niets anders bedenken dan een roze campagne met sexy TV sterren. Maar: als zorg en medisch R&D deugdelijk gefinancierd werden door de (zich nu steeds meer terugtrekkende) overheid, dan waren zulke campagnes nergens voor nodig.
Je kunt wel Pink Ribbon de schuld gaan geven dat ze zulke campagnes houden, maar ik denk dat zij met het volgende argument zullen komen: ‘denk je dat dezelfde hoeveelheid geld binnen te halen is met beelden van kotsende vrouwen?’ (trouwens, zelfs dat soort beelden trivialiseren op den duur.)
Goed stuk!!!
En zoals hierboven ookal geschreven, waarom allen promotie voor borstkanker??? Hoe erg ook, maar er zijn meerdere vormen van kanker….
Lieve Karin.
Ik ben het helemaal met je eens.
Liefs, Petra
Het mes snijdt toch gewoon aan twee kanten? Die bedrijven kunnen ook gewone artikelen verkopen zonder Pink Ribbon merkteken, maar dan vervolgens ook niks doneren. Dit heet Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen. Ik heb hier geen moeite mee, op deze manier wordt de strijd tegen borstkanker juist onder de aandacht gebracht!
Goed stuk Karin. Het zoveelste voorbeeld van wegmoffelen. Dat we maar vooral de waarheid niet tonen: het zou eens ongemakkelijk kunnen zijn. Dank voor je scherp verwoorde visie.
Bah wat zit iedereen hier te slijmen! Ik vind het namelijk helemaal niet zo’n goed stuk.
Ten eerste is bewustwording zeer belangrijk. Als meer mensen zich bewust zijn van het risico dan zullen er uiteindelijk meer mensen zijn die zichzelf controleren en dus eerder kunnen ontdekken dat ze eventueel borstkanker hebben.
Ten tweede zijn er wel degelijk tentoonstellingen geweest waarin alleen maar vrouwen waren te zien met geamputeerde borsten, inclusief een kort verhaal met hun ervaringen. Ook posters met instructies voor zelfonderzoek heb ik al vele malen gezien.
Kortom, je kan dan wel een scherp verhaal hebben opgeschreven maar je hebt puur naar je eigen overtuigingen gekeken zonder ook maar verder onderzoek te doen. Zet in het vervolg a.u.b. de oogkleppen af.
Arie, tot mijn grote teleurstelling raden borstkankerorganisaties tegenwoordig zelfonderzoek af. Dus aan die bewustwording heb je op die manier ook niks.
Wat ik altijd mis in de voorlichting is precies wat jij in je laatste alinea geschreven hebt. De angs, depressie, onmacht, etc. Je ziet nu ook alleen maar vrouwen met twee borsten ipv 1 (of geen) . De “ervaringdeskundige” worden niet genoemd.
Het is niet echt verkeerd wat ze doen, ze halen veel geld op en brengen het onderwerp in de discusie. Maar ik heb wel wat vraagtekens bij de manier waarop.
Laatst kwam ik deze foto tegen. Moedig en sterk om zo op de foto te kunnen/willen. http://gallery.zoom.nl/foto/734238/portret/quest-for-joy.html
Karin: Ik lees al hel wat jaren je site, boeken, etc. Vooral omdat mijn werk veel te maken heeft met wat jij over EPD geschreven hebt.
Go Karin,
Ik ben een man en heb niet zelf maar zijdelings nogal wat ervaring met BRCA, en vind al het zogenaamde Maatschappelijk Verantwoord Ondernemerschap en die tietenloop tbv van aandacht maar misselijkmakend.
Pleur op met je Pink Ribbon!
Nooit een fan van Karin geweest, zelfs nu nog niet, maar ze heeft wel gelijk.
Het is zeer goedkoop te denken dat je betrokkenheid of imago over de ruggen van deze groep vrouwen kan kopen of laten blijken.
Het ga je goed Karin.
De Pink Ribbon campagne slaat de plank compleet mis; helemaal geen kwestie van ‘maatschappelijk verantwoord ondernemen’, zoals Karin al in haar stuk schrijft, maar meer het ‘gireren van het geweten’, zoals Freek de Jonge het al jaren geleden noemde.
De ‘benoeming’ van Sylvie van der Vaart als ‘boegbeeld’ (onbedoelde woordspeling of Freudiaanse verspreking?) is in deze een klap in het gezicht van iedere borstkankerpatient(e).
Om na een (gelukkig) bijzonder vroegtijdig ondekte tumor met een ogenschijnlijk (zoals nauwelijk te missen viel in TV-beelden van het ‘gala’ in Carre) onaangetaste borstpartij, en na een kuurtje ‘chemo light’ de rol te accepteren van ‘het beeld van de borstkanker-patiente’ getuigt noch van goede smaak, noch van enig besef hoezeer je de dans bent ontsprongen. Daarbij er dringt zich het beeld op van iemand die voetschimmel had, maar zich nu voordoet als boegbeeld van de groep mensen-met-een-beenamputatie.
Dit nog los van het immer hieraan verbonden gekwaak over het ‘winnen van de strijd’ en het ‘gevecht wat is geleverd’.
Er valt helemaal niets te winnen en de enige die de strijd leveren zijn de mensen achter de schermen; artsen, onderzoekers, verpleegkundigen en iedereen die op een meer bescheiden wijze een aandeel levert in de bestrijding van kanker.
Spaink (18) zei:
“Tot mijn grote teleurstelling raden borstkankerorganisaties tegenwoordig zelfonderzoek af. Dus aan die bewustwording heb je op die manier ook niks”.
Ware woorden!!!
Hier past maar 1 link bij: Zelfs een BLINDE ziet VEEL meer mogelijkheden!
http://www.eenvandaag.nl/buitenland/34208/blinde_borstonderzoeksters_in_duitsland
Ah, nu begrijp ik waarom ik zo’n jeuk kreeg in oktober… ik voelde mezelf al bijna harteloos.
wat een verzuurde reacties hier! Is dit de vrouwelijke variant van het e-penis-vergelijk?
“jij moet je mond houden want jij hebt nog twee borsten”
Bah
ET, ik geloof niet dat ook maar een van de reactes hier ervan uitgaat dat vrouwen met twee borsten niks mogen zeggen over Pink Ribbon.
‘t gaat meer om de hype die er aangegeven word.
het beste wat ik mensen met borst kanker,amputaties of erg grote brandwonden geef is erkenning en bijstand.