Vandaag meldde de Volkskrant dat het kabinet druk bezig is een databank in te richten waarin de gezichtscans en vingerafdrukken in komen van alle Nederlanders die een paspoort hebben. Het parlement moet nog bespreken of een dergelijke databank zinnig, nodig en proportioneel is, maar het kabinet vindt die discussie kennelijk niet zo belangrijk.
Het ministerie van Binnenlandse Zaken werkt aan een databank met gelaatsscans en vingerafdrukken van alle Nederlanders met een paspoort. Daarmee worden de Eerste en Tweede Kamer gepasseerd, die de wetswijziging nog niet hebben goedgekeurd.
– de Volkskrant, 24 februari 2006
Dat parlement kun je gerust passeren, lijkt het kabinet te vinden.
Donner ging deze week nog verder. Terwijl de Tweede Kamer hem had opgedragen om tegen de bewaarplicht te stemmen, ging hij daarmee op 22 februari in de JBZ-raad juist akkoord. Er kraaide geen haan naar. Geen kamerdebat, geen stukken in de kranten, geen item in NOVA, geen boze brieven in de krant. Het interesseert niemand.
Karin, ik heb het gesprek gehoord op radio, waarin de interviewer neerbuigend sprak – erg in als iemand zich kritisch opstelt t.a.v. overheids-maatregelen – over een Calimero-houding, maar je bleef hem waardig partij geven, in dit gesprek over een uiterst zorgwekkende, nee alarmerende ontwikkeling die er sinds 9/11 in het hele Westen in een versneld tempo – law & order lobby – door wordt gedrukt.
Ik vind echt dat onze eens zo vanzelfsprekende – en dat zijn ze voor mij nog – democratische vrijheden ernstige schade zijn en worden toegebracht. Daarom snap ik niet dat politici en andere invloedrijke personen dit allemaal maar laten gebeuren, inderdaad alsof het de gewoonste zaak v.d. wereld is om je persoonlijke bestaan aan allerlei overheden en uitvoerders uit te leveren. Het is helemaal niet de gewoonste zaak, of dat zou het niet mogen zijn, als men zijn historie kende…
Persoonsregistratie is n.l. al eerder, en met apocalyptische gevolgen, misbruikt tegen burgers, n.l. in Nazi-Duitsland… ik hoor ditheel weinig naar voren gebracht worden in de “discussie” over persoonlijke vrijheid, wat ik heel vreemd vind, en ook jij liet dit belangrijke, historische tegen-argument weg in bovengenoemd interview, terwijl het toch een op grondwet of andere overeenkomsten gebaseerd hoofdbezwaar zou moeten zijn tegen een centrale data-bank van persoons-gegevens en slecht controleerbare of zelfs onbeperkte toegang van overheden en uitvoerders daartoe.
We lijken wel lammeren op weg naar de slachtbank…. Silence of the lambs, helaas… nee, daar bedoel ik vooralsnog jou niet mee, want jij bent he-le-maal geen Calimero; jij doet wat je kan, en dat is een heleboel, heb ik de indruk. Mijn steun heb je, al is het maar d.m.v. dit wat kritisch (en lang) uitgevallen commentaar.
Ik kan me in je uitleg vinden, of beter, ik kan hem begrijpen; maar toch moeten we leren om te zeggen wat we weten, ook als dat in dit tijdsgewricht een faux pas is, en wel om de discussie zuiver te maken; want nu wordt deze gefalsificeerd door angst-uitbaterij, verdachtmakerij en intellectueel amateurisme, en daarmee worden filosofie, ethiek, en zelfs het gezond verstand buiten spel gezet, wat onverstandig, onverantwoordelijk en in potentie zelfs buitengewoon gevaarlijk is. Vandaar mijn pleidooi voor de “sociale reïntegratie” van politiek-historisch besef.
Jan-Peter schreef: “Persoonsregistratie is n.l. al eerder, en met apocalyptische gevolgen, misbruikt tegen burgers, n.l. in Nazi-Duitsland… ik hoor dit heel weinig naar voren gebracht worden in de “discussie” over persoonlijke vrijheid, wat ik heel vreemd vind, en ook jij liet dit belangrijke, historische tegen-argument weg in bovengenoemd interview.”
Elke keer dat iemand zulke 2e WO praktijken aanhaalt wordt die persoon van ideologische overdrijving/hyperbolen beticht. Zo durft niemand meer foute praktijken uit verleden aan te halen om ervan te leren, en worden foute praktijken in het verleden enkel alleen aangehaald als historische feiten, omdat dat zogenaamd meer erudiet overkomt, wat inderdaad als gevolg heeft dat niemand meer foute praktijken het verleden kan aanhalen als iets wat niet meer mag gebeuren.
Zeggen dat iets in het heden je aan het verleden doet denken wordt gereduceerd tot een intellectuele faux pas, en zoiets kan Karin Spaink zich niet permitteren, want die vindt serieus genomen worden ook belangrijker dan zeggen waar het op staat (nml dat we inderdaad niets van de 2e WO hebben geleerd en dat die post-2e WO wetten niemand helpen in dit geval).