Scientology’s wraak
Stockholm, 22 januari 2001
[Vorige aflevering: McShane snelt Zenon te hulp.]
HET ZAT MAGNUSSON, Scientology’s advocaat, bepaald niet lekker dat ik afgelopen vrijdag aanwezig was bij de sessies achter gesloten deuren, dat was hem aan te zien. Erger is dat ik van de getuigenis van McShane – de president van RTC, Scientology’s copyright divisie en in de praktijk het hoofd van de sekte – een vrijwel letterlijk transcript heb gemaakt dat ik vervolgens op alt.religion.scientology heb gepost. Zulke transcripten helpen andere critici aan nieuwe feiten, aan informatie die ze in hun rechtszaak kunnen gebruiken – net zoals ik in mijn bodemprocedure gebruik heb kunnen maken van McShanes getuigenis in FactNets zaak en in de vorige zaak van Zenon. McShane wil liever niet liegen, maar hij wil ook niet dat zijn woorden tegen hem gebruikt kunnen worden.
Mijn aanwezigheid bij die besloten sessie was de laatste druppel. Niet dat ik informatie daaruit heb gepost; ik kijk wel uit, ik wil Zenons zaak niet in gevaar brengen. Maar in die sessie liet McShane de echte, ongemaskeerde OTs en NOTs aan de rechtbank zien. Ik was daarbij. Ik heb ze bekeken. Ik ben daarmee de tweede buitenstaander die Scientology’s ‘geheime’ cursusmateriaal officieel heb mogen aanschouwen. Scientology haat dat.
ALS WE MAANDAGOCHTEND bij de rechtbank arriveren, grijnst Magnussons hulpje (Anders Bjørkman) me ineens breed toe. Tot nu toe heeft hij dwars door me heengekeken of geprobeerd me dood te staren. Ik verdenk Bjørkman ervan dat hij lid van de sekte is: zijn gestaar is daar een aanwijzing voor, evenals de openlijke minachting waarmee hij naar Zenon en mij kijkt: “Jullie… jullie uiitschot!!” Afstand bewaren tot de opponent van je cliënt is normaal, maar de haat die uit zijn blik spreekt suggereert meer. Wat voor mij de doorslag gaf, was dit: toen McShane tijdens de besloten sessie de OTs en NOTs aan de rechtbank toonde en iedereen bij hun tafel samendromde, bleef Bjørkman als enige zitten. Een advocaat heeft geen schroom de OTs en NOTs te zien; een Scientology-lid wel. Ik schreef dat met zoveel woorden op a.r.s.
Ik werd de volgende dag getrakteerd op deze grijns om het tegendeel te bewijzen. Nee, grimlachte Bjørkman eigenlijk, ik ben helemaal geen lid. Ha ha.
DACHT IK. WANT eenmaal in de rechtszaal beland blijkt er meer aan de hand te zijn. Zodra iedereen zit komt Magnusson met een punt van orde. Er is iets ernstigs gebeurd, de regels van dit hof zijn geschonden, het is werkelijk ongehoord: er zit iemand in ons midden die de rechtbank ontoelaatbaar heeft geschoffeerd. Wat wil het geval? Mevrouw Spaink, die optreedt als Panoussis’ hulp – zegt Magnusson, rood aanlopend en naar mij wijzend – heeft vertrouwelijke informatie prijsgegeven. Haar aanwezigheid hier kan niet langer worden getolereerd.
Magnussons hulpje Bjørkman staat op en deelt de rechters kopieën uit van mijn twee vorige (Engelstalige) verslagen voor alt.religion.scientology.
Tegen welke passages maakt Magnusson precies bezwaar, wil Zenon weten? Magnusson haalt een passage aan waarin ik vertel hoe Magnusson Zenon ervan weerhield om het ‘geloof’ van Scientology samen te vatten. Het afgewezen citaat staat in mijn tekst, gevolgd door mijn waarschuwing aan Magnusson dat Zenon zich nu genoopt voelt die passage in zijn slotpleidooi te gebruiken en dat hij, Magnusson, dan niet mag antwoorden. Dit gaat helemaal niet over besloten sessies. Dit gaat over Magnusson die zich te kijk gezet voelt, in de kuif gepikt acht.
Het hof aarzelt even. Hm, ik spreek over ‘body thetans’ in diezelfde passage. Was dat niet een term die Scientology vertrouwelijk acht? Ho ho, grijpt Zenon in, dat Scientology bepaalde woorden vertrouwelijk acht wil niet zeggen dat ze daarbuiten niet gebruikt mogen worden. Vrijwel alle critici van Scientology nemen die term regelmatig in de mond.
Magnusson eist dat mij de verdere toegang tot de rechtszaal wordt ontzegd. Niet alleen tijdens de besloten sessies, maar helemaal. Het hof wil een pauze, een beslissing hierover moet zonder publiek erbij worden besproken.
Iedereen moet naar buiten. We wachten. Het duurt lang, bijna een half uur, voordat de rechters ons weer naar binnen roepen. Gezien de zorgvuldigheid waarmee dit hof te werk gaat, gezien de tijd die ze nemen, is het evident dat ze mijn beide verslagen uitgebreid hebben gelezen voordat ze een beslissing namen.
We mogen naar binnen. De voorzitter van de rechtbank knikt beide partijen vriendelijk toe en deelt de beslissing van het hof mee. Mevrouw Spaink heeft de rand van haar rechten opgezocht maar is daar keurig binnen gebleven. Ze is noch incapabel noch ongeschikt om de rechterhand van meneer Panoussis te zijn.
Magnusson zucht. Weer een slag verloren. Ik grijns naar zijn hulpje Bjørkman.
[Volgende aflevering: Kinderachtige spelletjes.]