OVERAL IN DE STAD hingen affiches met daarop een meneer in een glimpak met ouderwetse punten aan z’n kraag, met zoveel open knoopjes aan z’n overhemd dat het gemiddelde damesdecolletée daarbij in het niet zonk, en een nepgouden kettinkje om z’n hals. Nu zie je dergelijke types wel vaker, maar deze had een schedel in zijn handen en een ster in zijn voorhoofd, wat hem alweer een stuk ongewoner maakte. Rasti Rostelli, met magie en telepathie en de fascinatie van het ontastbare, zo prees het affiche aan.
Bij Cannon lagen vrijkaarten. Ik grabbelde er twee van de toonbank en reserveerde. De vrijkaart beloofde nogal wat. Telepathie, telekinese, esoterische krachten, spontaan brekende glazen (als ik mijn banden maar heel hou, dacht ik nog), iedereen van het roken en het nagelbijten af en zeven kilo vermageren in veertien dagen. Met recht een wonder, die Rasti Rostelli.
Wij werden eerst vergast op een wervelende show van Erik’s & André’s International Magic, twee heren die illusoire grappen uithaalden op een slanke blondine met een Jordaankapsel en een Albert-Cuyppakje. En daar – tromgeroffel, boem paukeslag, en ook nog rookwolken toe – daar kwam Rasti Rostelli himself. Live leek hij Prince op leeftijd. Mijn BodyGuard en ik knepen elkaar, van spanning en eng en zou hij nu heus? Dat wij straks spontaan vlam zouden vatten, of mijn banden gingen knallen wegens esoterische krachten? O jee o nee? We staken snel nog een sigaret op, het kon onze laatste zijn. Dun waren we al.
De show opende met afgeraffelde verhaaltjes in krom Nederlands. «Hoe vaak gebeurt het dat je aan een persoon denkt en plotseling gaat de telefoon en deze zelfde persoon belt je op? Voorgevoelens die je hebt gebeuren plotseling, een droom die je hebt gehad wordt werkelijkheid… In iedereen sluimert esoterische krachten», orakelde Rasti, en lardeerde dat met overbekende trucjes.
Pas na een uur ging hij serieus aan het werk. Iedereen die wilde ophouden met nagelbijten, roken, snoepen, drinken of andere verderfelijke gewoonten werd gesommeerd zich op het podium te melden. BodyGuard en ik bleven stoer zitten. Maar ons voorgevoel gebeurde niettemin, het werd zelfs overtroffen: bijna de helft van de zaal bestormde het podium. De kandidaten werden in slagorde neergezet en Rasti begon ze collectief te hypnotiseren. «Je valt dieper en dieper in slaap, en dieper en dieper onder hypnosis. Je hoort alleen nog mijn stem. Mijn verlangens zijn jouw verlangens. Je hoort alleen nog mijn stem… Als ik in je ogen blaas word je wakker, als ik klip en klak met mijn vingers val je dieper en dieper in slaap en dieper en dieper onder hypnosis.»
Na een kwartier – BodyGuard en ik begonnen juist aan onze vijfde Mars Icecream Bar en onze tiende sigaret – testte Rostelli voorzichtig zijn kandidaten en stuurde iedereen die niet voldoende onder zijn invloed bleek van het podium af. Na nog een kwartier had hij negen slachtoffers over, mensen die in opperste voldoening een citroen hadden gegeten in de volle overtuiging met een zoete sappige perzik van doen te hebben. Wie zuur keek mocht niet meer meedoen.
Hypnose werkt. Het was bijzonder een juffrouw tot tien te horen tellen nadat Rostelli haar bezworen dat het getal zeven niet meer bestond. «1, 2, 3, 4, 5, 6…» hier aarzelde ze, ergens klopte iets niet… wat kwam nu ook weer na zes? Ze fronste haar brauwen. «6… 8, 9 10!» voltooide ze triomfantelijk. Rostelli vroeg haar haar vingers te tellen. Elf, meldde ze na inspectie, en fronste wederom haar brauwen. Ergens klopte iets niet. Een andere juffrouw kreeg elke keer de kriebels als ze haar naam moest uitspreken. Twee andere mensen («Als ik in je ogen blaas word je wakker en doe je je mond sperwijd open») poogden met open mond een conversatie te plegen, en moesten vooral lachen om elkaar. Dat ze zelf ook wat moeilijk spraken viel hen niet op.
BodyGuard en ik raakten zowaar opgetogen. Zou je mensen zo ook de liefde voor het betere boek kunnen bijbrengen, of henzelf de kriebels laten krijgen van stopwoordjes en modieuze uitdrukkingen? Zodat wij niet meer de enigen waren die daar zo allergisch voor waren, en iedereen permanent ons gevoel voor goede smaak bruskeerde? Of laten ophouden met vieze pattatten eten in openbare ruimtes of knisperen met popcornzakjes in de bioscoop?
Rostelli dacht daar heel anders over. Hoezo literair, hoezo beschaving, hoezo elementair fatsoen? Het publiek diende geamuseerd, en hoe amuseert men het volk? Met brood neemt niemand tegenwoordig meer genoegen, spelen accoord, maar dan met seks erbij. De volgende die wakker werd kreeg de influistering dat de hele zaal naakt was. De mevrouw in kwestie deed haar ogen open nadat Rostelli wat had geblazen, en deed ze vervolgens sperwijd open. Rostelli gebaarde een meneer uit de zaal om op te staan. «Wat vind je van deze?» Ze bloosde. De zaal lag plat. De volgende hypnosant die gewekt werd was een jongeman met heavy-metal krullen. «Tjézus!» zei hij bij het aanschouwen van het publiek. «Ben je hier alleen gekomen?» vroeg Rostelli vals. «Ik ben hier met mijn vriendin,» antwoorde de jongeman trouwhartig. Rostelli gebaarde al naar de zaal en de vriendin stond gezagsgetrouw op. «Ja Jézus, meid trek wat aan! Ben je gek geworden?» viel de gehypnotiseerde jongen uit. De zaal lag plat.
De volgende truc. «Als ik in je ogen blaas, is de zaal weer aangekleed. Nu ben jij naakt», commandeerde Rostelli. En koos als eerste slachtoffer een dikkige jongen, leuk, dik, altijd goed voor cynisch gelach. Rostelli blies, de jongen opende zijn ogen en verbleekte, de zaal deed cat-calls, de jongen probeerde zich met een rooie kop achter Rostelli te verschuilen; Rostelli ontweek hem behendig. De jongen op het podium stierf duizend doden, de zaal bleef erin. Geen vreselijker leed dan leedvermaak. Haha, kijk toch eens, die jongen schaamt zich!!! Wat stom!!!
Als slotstuk liet Rostelli een assistente met een pop opdraven en vertelde zijn hypnosantjes dat ze alles zouden voelen wat de pop onderging. Slachtoffer één was een meisje, die door Rostelli bij verstek in haar billen werd geknepen en dieper en dieper werd gekust. Daarna werd de heavy-metal kandidaat wakker geblazen, en de assistente gaf de pop een innige zoen en kriebelde de pop omstandig in zijn kruis. Een diepere en diepere blos verspreidde zich over het gezicht van de jongen. Hij wist zich geen raad met deze opwinding ten overstaan van een joelend publiek.
Voodoo-seks onder hypnosis. Dieper en dieper. Rasti Rostell. Lager en lager. De zaal. Platter en platter.