Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 6085
Comments Posted By Lynn
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
@Karin, Erg verdrietig om te lezen dat je niet enkel schrijft over deze ziekte, maar dat het je nu ook zo persoonlijk raakt, doordat je moeder hieraan lijdt. Ik wens je heel veel sterkte!
» Posted By Lynn On February 01, 2016 @ 00:04
@Karin, wat herken ik mezelf in jouw verhaal!
Ik zit er helaas nog middenin, of je bent in ieder geval verder dan ik.
Bij mij noemen ze het burnout, maar het verschil met een depressie is niet heel groot te noemen.Op het moment dat ik toegaf dat het echt, echt, echt niet meer ging, was het alsof de stop er uitgetrokken werd. Leeg. zó enorm leeg. En net als jij niets anders kunnen doen dan eindeloos in een cirkeltje blijven hangen van series kijken, online de kranten afstruinen en dan weer van voren af aan beginnen. En tussendoor vooral heel veel “ik moet eigenlijk nog”, “als dit klaar is dan ga ik..” en dan vervolgens verlammen en terugzakken in die apathie van ‘niets’ doen.
Gewoon toelaten dat het even niet wil, lukt niet, want je moet, moet, moet. En je moet vooral heel veel van jezelf.
Tevreden zijn met dat die kerstboom nu toch eindelijk op zolder staat, maar ook jezelf voor je kop kunnen slaan waarom je dát nou niet ‘gewoon’ even een maandje eerder had kunnen doen….
Die afgrond waar je over schrijft komt bij mij vooral dichtbij als ik me er op focus: net zoals je die kuil in de weg het beste kunt vermijden door er juist níet naar te kijken.
Een balans zien te vinden tussen rust en afleiding, met de angst dat het doorslaat naar apathie, naar luiheid…
En zelfs dit typen en eindeloos overlezen en me afvragen wat een ander moet met mijn gedachtenkronkels.
Gewoon neerzetten en eindigen met bemoedigende woorden van Stephen Fry:
In the same way that one has to accept the weather, so one has to accept how one feels about life sometimes. “Today’s a crap day,” is a perfectly realistic approach. It’s all about finding a kind of mental umbrella. “Hey-ho, it’s raining inside: it isn’t my fault and there’s nothing I can do about it, but sit it out. But the sun may well come out tomorrow and when it does, I shall take full advantage.”
bron: http://www.lettersofnote.com/2009/10/it-will-be-sunny-one-day.html
» Posted By Lynn On February 13, 2015 @ 09:40
@Juzo,
mijn handicap zit in mijn lijf, die van jou overduidelijk in je hersenpan.
Ik hoef me niet meer af te vragen wie er slechter af is….» Posted By Lynn On May 10, 2011 @ 18:22
Karin,
JDM City is ook een invalidenvoertuig en dus ook 1.10m breed, maar wel dieper=meer bagageruimte. Je mag er dus mee op het fietspad en op de stoep rijden en zelfs parkeren (mits je niemand hindert).
Voordeel: heel veel nieuwe snufjes: elektrische ramen, betere kachel, achteruitrij-sensor, afstandbediening voor slot én een mp3-speler,etc.
ik rijd er met 2 kinderen in dankzij een opklapbaar zitje achterin.
Maar er zijn voor- en tegenstanders hoor.
misschien leuk om eens te googlen?» Posted By Lynn On May 09, 2011 @ 17:51
Karin,
dat is balen zeg! Ben je erg verknocht aan het merk Canta?
Ik heb een JDM City, die is net even wat hipper en luxer én ook in rood te verkrijgen.» Posted By Lynn On May 09, 2011 @ 16:35
Ik neem nu even het risico dat ik de discussie een andere kant op laat gaan en dat ik misschien wel off-topic raak. Hoewel ik dat laatste durf te betwijfelen.
Karin:
“Wie behandeld wordt door een arts, hoort te worden voorgelicht over de voor- en nadelen van de behandeling, en over de alternatieven ervoor. ”Dit artikel is me uit het hart gegrepen, en schrijft Karin op een moment dat wij, ouders, bezig zijn met hetzelfde: Nee zeggen.
Volgens ons ontstaat dit probleem al 2 maanden na de geboorte van een kind: vanaf het moment van de eerste vaccinatie.
Iedereen doet het, dus ik volg. ik wist niet dat er een bijsluiter was (ingrediënten + voor- en “nadelen”), en die werd er ook niet bijgeleverd. ik wist niet dat ik ook kon afwijken van het vaccinatieprogramma (een alternatief). Ik wist niets. Kuddegedrag.Ik dacht er goed aan te doen omdat iedereen het deed, omdat een arts het voorschreef, ik ging er vanuit dat het wel goed was.
Ik wist niet dat er risico’s aan verbonden waren en tot op de dag van vandaag worden die risico’s door de reguliere geneeskunde, het RVP en RIVM ontkent en, naar ons vermoeden, soms zelfs in de doofpot gestopt.Ik weet nu, door zoeken en nog eens zoeken, door gezond verstand te gebruiken, door informeren in de omgeving en jawel, door te zoeken in het ‘alternatieve’ circuit, dat er meer wegen naar Rome zijn.
En vooral: door Nee durven zeggen, dat er wel degelijk een alternatief is, maar dat dat alternatief opgeëist mag en moet worden. En dat je daarvoor stevig in je schoenen moet staan.Voor ons heeft dit betekent dat wij onze jongste pas met 14 maanden z’n eerste vaccinatie hebben gegeven. En niet gelijk 2 prikken, nee 1. Met een tussenpauze van niet 1 maar 2 maanden. Voor onze oudste betekent het dat we zijn vaccinaties aan het ontstoren zijn en we hopelijk een helingsproces, en misschien zelfs wel een genezingsproces op gang kunnen brengen. De eerste verbeteringen in zijn gemoedstoestand en gedrag mogen we sinds een paar dagen ervaren!
Voor meer info wil ik iedereen de volgende site van harte aanbevelen:
http://www.tinussmits.nl/3847/over-tinus-smits.aspx
The birth of a healthy child is a miracle; keeping a child healthy is an art.» Posted By Lynn On April 11, 2010 @ 23:13
wow, Karin wat een leuk koektrommeltje!
Ik sta perplex. ik heb vorig jaar een scooter (30km) aangeschaft om toch een beetje mobiel te zijn. na mijn 2e zwangerschap ‘loop’ ik nu al bijna 1,5 jaar met bekkeninstabiliteit en de gevolgen daar weer van. Fietsen zit er ook nu nog steeds niet in. Leuk zo’n scooter, maar erg frustrerend dat daar de kleine van 14 maanden niet bij op kan.En nu lees ik jouw column, google even op Canta en ontdek dat in zo’n autootje achterin nog een kinderstoeltje zou passen. als ik het goed begrijp zou de kleine van 14 maanden dan naast me kunnen zitten in z’n autostoeltje en de grote van 7 jaar achterin in z’n stoeltje en dát zou weer betekenen dat ik weer hem weer zelf naar school zou kunnen brengen!
Ik ga morgen eerst maar eens uitzoeken of ik ‘m ergens zou kunnen huren of dat ik m vergoed kan krijgen. en misschien heb jij, of die lezers hier, nog tips van hoe of wat. Ik krijg weer hoop!
dank je wel!
Lynn» Posted By Lynn On March 26, 2010 @ 20:18
Komen internet-trollen ook in aanmerking voor premieverhoging? of een internetverbod?
» Posted By Lynn On February 02, 2010 @ 20:18
Gedachtekronkel:
Na het lezen van jouw artikel “afweer op bijles” ga ik er van uit dat jij iedereen bij XS4all ook toegang hebt gegeven aan jouw ziektekiemen, door een gebruikte, ongewassen Vileda-rok te dragen. ;-)» Posted By Lynn On September 12, 2009 @ 21:50
@Karin
“…Na tien minuten wist ik al dat hij schizofreen was…”
Na 10 minuten wist je dat hij Wim was en dat hij Schizofrenie hád.
Hij was mens, man, en aan je ode te lezen uniek, one of a kind en daarnaast had hij schizofrenie.
Ik geloof zeker dat zijn ziekte levensbeheersend was en dat dat uiteindelijk ook zijn dood geworden is.
Maar ik vind het altijd zo hokjes-achtig en over-een-kam-scherend klinken, als iemand z’n ziekte uitgesproken wordt als zijnde zijn persoonsomschrijving.En dát vind ik nou net niet bij jou passen.
al kan ik me voorstellen dat je het niet zo bedoeld hebt hoor…Snap je ‘m?
groet,
Lynn» Posted By Lynn On September 09, 2008 @ 22:20
Lieve Karin,
Is het niet ook simpelweg een vertrouwd-zijn-met? Het valt nou eenmaal niet mee om de onbekende(re) gezonde weg te bewandelen, als er dat meer vertrouwde ziek-zijn-paadje is.
Ik heb om mij heen meerdere vrienden en kennissen terug zien vallen in hun vertrouwde, warme deken van depressie, omdat het opstaan en toegeven dat het beter gaat soms moeilijker is dan het ziek-zijn zelf, juist omdat dat laatste zo vertrouwd is geworden. Zelf heb ik ook in die verleiding gestaan, maar heb er niet aan toe willen geven. Hoewel mijn husbie me er ook wel eens op moest wijzen dat ik bezig was te hospitalizeren. Je eigen genezingsproces sabotteren noem ik dat.
Als je toegeeft dat het beter met je gaat, betekent dat vaak ook dat de buitenwereld dat ook van je gaat verwachten (of dat jij verwacht dat zij dat van je verwachten, zoals jezelf ook eigenlijk aangeeft). Daarnaast hoort dat ziek-zijn ook in je rugzakje en draag je dat ook altijd met je mee. Als iemand dan vervolgens tegen je zegt dat je er zo goed uit ziet, voelt dat als een ontkenning van die bagage.
ben benieuwd hoe jij hier tegenaan kijkt.
liefs, Lynn
» Posted By Lynn On March 22, 2008 @ 00:39
Het zal dan wel aan mij liggen, maar mijn motto is toch altijd nog: “Goed gek is zo slecht nog niet”. Ik vind m geweldig!
» Posted By Lynn On January 06, 2008 @ 18:20
Privacy, stalkers en ander vals spul
En bij elke reactie trekt hij zich nog wat harder en vaker af….
» Posted By Lynn On September 30, 2007 @ 02:13
«« Back To Stats PageKarin,
Nu ben ik toch wel erg benieuwd waarom je voor een ooglift en niet voor een voorhoofdslift gegaan bent. Mijn moeder staat voor dezelfde keuze, vandaar.
Het verschil tussen beide foto’s is overduidelijk,
mooi hoor!Lynn
» Posted By Lynn On May 21, 2007 @ 01:18