Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 6085
Comments Posted By Jogy
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Het leven kan zo voorbij zijn, Jeroen mocht net 50 worden en ik ken hem alleen van tv. Het is soms wreed, we worden dan allemaal ouder, toch vallen er genoeg onderweg uit.
» Posted By Jogy On December 13, 2012 @ 17:00
Alle versnippering in het kankeronderzoek bevorderd niet, voor alles is een belangengroep waarbij de groep belangrijker lijkt dan het belang, het belang om het kankeronderzoek zo ver te krijgen dat we meer mensen kunnen helpen, ongeacht de kankersoorten die ze hebben. Belangen behartigen is goed, maar bepaalde organisaties worden een belang op zichzelf en dat schiet het doel voorbij.
» Posted By Jogy On December 13, 2012 @ 16:58
Vanavond op het journaal zei Rosenthal dat de ambtenaren helemaal geen opdracht aan de Amerikanen had gegeven in welke vorm dan ook. Toch knap dat de meestal fantasieloze Amerikanen zoveel fantasie ten toonstellen als ze met Nederlandse diplomaten spreken.
Hoe kun je zo reageren als minister terwijl je weet dat waar rook is, vuur is en zeker iemand als Verhagen geen nette spelletjes speelt als hij zijn zin niet krijgt. Schokkend ….
» Posted By Jogy On January 18, 2011 @ 20:34
Leuke foto Karin, blijft altijd een uitdaging katten op te voeden. Mijn grote bink vergeet wel eens dat hij niet overal tussen past en ligt dan op het toetsenbord wat soms tot gekke dingen leidt. Hij mag ook graag meelezen en ligt dan als een warm motortje op mijn benen. Ach, er is slechter gezelschap te bedenken ;)
» Posted By Jogy On May 12, 2010 @ 12:14
Oja, vergeten. Bedrijf zegt dat een update van de software nodig is vanwege een soort technologie wijziging??? Tja, dat heb je bij een IT bedrijf :-)
» Posted By Jogy On March 16, 2009 @ 17:15
Hoi Karin,
Wat late reactie, was er even niet. Problemen met chippen, vooral in bedrijfskantines, parkeerautomaten en parkeergarages. Hoor dit vooral aan de lunchtafel omdat we alleen kunnen chippen. Voorheen hadden ze een aparte pas en je ziet dat de meesten erg moeten wennen en voor mensen die kleurenblind zijn is de nieuwe pas helemaal niet prettig, is wat ze vertellen.
» Posted By Jogy On March 16, 2009 @ 17:13
Oranje is niet mijn kleur, de Postbank heb ik al tijden doeg gezegd en ik bankier bij de staat. Doet het overal ;) Hoor veel klachten in mijn omgeving over de nieuwe pasjes en ik ben benieuwd Karin of je een reactie krijgt.
Voorlopig cash meenemen als je op reis gaat of een creditcard, gaat meestal ook zonder problemen ;)
» Posted By Jogy On March 08, 2009 @ 11:45
Wat erg, ik schrik ervan, ik mocht ook graag Suus’ verhalen lezen, ze bracht veel licht in de duisternis van het leven. Ik wens iedereen veel kracht bij het verwerken van dit verlies en ik zal haar verhalen erg missen.
Ik hoop dat haar katten een fijn huis krijgen. Helaas duldt mijn kater geen concurrenten anders had ik zeker plek voor ze gehad.
Wat kan het leven soms hard en gemeen zijn ….» Posted By Jogy On February 11, 2009 @ 19:33
Gefeliciteerd Karin, je ben in een goed gezelschap, een serieuze prijs die je zeker verdient!
» Posted By Jogy On January 20, 2009 @ 18:03
Hoi Karin,
Het is een apart onderwerp en toch ook heel essentieel. Weet jouw omgeving van je gedraaid wil hebben als je er niet meer bent? Ik ben al door dat stadium heen en niemand had een idee wat mijn vader wilde horen. Gelukkig had hij mij dat ooit eens verteld en zo kwam het goed. Zelf ben ik na een eerste bijna dood ervaring veel bewuster hier mee om gegaan en ik heb een lijstje muziek wat bij me past. Ik wil geen slap geouwehoer, geen-hemel-inprijzende-niet-gemeende-als-je-dood-bent-goed-praatjes en muziek zegt veel meer dan woorden kunnen.
Broccoli is een mooie tekst, confronteert en beschrijft wat je nooit goed kunt voorbereiden, het overvalt je vaak toch.
Groetjes
» Posted By Jogy On January 06, 2009 @ 14:24
Van twee tot twee (met roos toe)
Sorry is wellicht leuk te horen, het verandert niet wat gebeurt is. Mijn vader heeft me ooit verteld waarom hij bepaalde keuzes gemaakt heeft en dat hij niet altijd voor ons koos. Vlak daarna was hij dood.
Die gesprekken koester ik. Mijn moeder die al haar hele leven manisch depressief is en niet instaat voor haar daden zei vaak genoeg “sorry” maar dat werkt niet meer. We zien elkaar al 10 jaar niet meer en zo is het wel goed. Wat ze me aangedaan heeft kan ze niet oplossen en ik wil ook geen sorry meer van haar horen. Wel zo rustig.» Posted By Jogy On January 06, 2009 @ 14:32
Hoi Karin,
Mooi dat is nog over dit soort dingen kunt praten, mij is dat niet meer gegeven. Ik vond het een mooi verhaaltje om te lezen, zo heeft Kerst toch ook een warm karakter van wat was en wat is.
Prettige jaarwisseling en veel gezondheid en blogplezier in 2009!
Groetjes, Joh
» Posted By Jogy On December 29, 2008 @ 21:35
Karin, gefeliciteerd en veel gezonde jaren gewenst!
» Posted By Jogy On December 22, 2008 @ 13:21
Gefeliciteerd Karin, dat je jouw lijf overwonnen hebt. Na alles wat je opnoemt kun je toch veel, vertrouwen is de basis en fijn dat de instructuur in je gelooft, dat geeft de moed op dit te kunnen.
Je bent een dappere vrouw en een voorbeeld voor velen!Geniet van deze mooie ervaring!
» Posted By Jogy On October 14, 2008 @ 10:25
Hahahha Karin, ik lach met je mee … al die lui de zeuren dat ze compensatie voor hun beleggingen willen hebben, terwijl elk gezond persoon weet dat beleggen risicovol is. Wie risico wil lopen voor wat meer spaarcenten moet gewoon op de blaren zitten. It’s part of live … winnen en verliezen!
» Posted By Jogy On October 15, 2008 @ 10:21
Klopt Karin, deze mensen zingen voor hun plezier en vooral omdat ze er jong bij blijven en dat laat de film ook zien. Grom haalt er dingen bij die niks met deze mensen te maken heeft.
Elke artiest maakt muziek omdat het hun om muziek gaat. Dat ze geld verdienen hoort er bij net als bij mensen met een baan.
» Posted By Jogy On October 09, 2008 @ 19:31
Bezigblijven houd jong en je bent nooit te oud om te leren. Dat hoor ik ook vaak van oudere collega’s als we over dingen hebben die niet met werk te maken hebben. Ik zit in een “oude” omgeving en toch ze zijn zo jong als ze zich voelen en ik soms ze oud terwijl ik dat nog niet ben.
Ik heb het koor een keer op tv gezien en ik vond het best goed. Wist niet dat ze live optraden, grappig ;)
» Posted By Jogy On October 08, 2008 @ 10:54
Geen dank Karin ;)
» Posted By Jogy On October 04, 2008 @ 21:54
Gefeliciteerd Karin met deze mooie publicatie.
Kleine opmerking: in de eerste alinea ga ik er vanuit dat je bundeling bedoelt?
» Posted By Jogy On October 03, 2008 @ 17:25
Die steken kunnen ook van de maag/darm overgang komen, soms heb je dan oppervlakte pijn niet eens in de buurt van het “probleem”. Het kunnen inderdaad ook ongewensten samentrekking van de rubben zijn die niet direct te maken hoeven te hebben met MS (kan wel voorkomen bij MS) maar ook het gevolg kunnen zijn van verkeerd liggen en spiertjes verrekken en dat kan op de huid al een forse gevoeligheid met zich meebrengen.
Gelukkig geen kanker, dat zou echt schrikken zijn geweest.
Karin, het beste en hopelijk voel je weer een stuk gerustiger!» Posted By Jogy On October 31, 2008 @ 23:09
Veel eerste keren zijn moeilijk en het is juist goed van je dat je je eigen grenzen aangeeft. Dan heb je namelijk een volgende keer. Als je het niet doet, dan overschrijd je jouw eigen grenzen en door de dan vaak volgende negatieve ervaring durf je een volgende keer helemaal niet meer.
Het Nederlandse water is vaak donker en toch is het mooi duiken in sommige plassen. Succes de volgende keer en eens zal het je lukken!
» Posted By Jogy On October 01, 2008 @ 00:15
Nee, badaap zegt me niet Thomas.
» Posted By Jogy On September 20, 2008 @ 23:17
Zullke mensen als Muller moeten er meer zijn. Er zijn te veel die hun ogen sluiten en hun kop in het zand steken voor de problemen waarmee de geestelijke gezondheidszorg worstelen. De hulpverlening is zo verkokerd, zo op zichzelf gericht dat de patient een dolende in het midden is geworden.
Onlangs heb ik zelf een brandbrief naar mijn hulpverleners gestuurd dat ze mij niet als boodschapper moeten gebruiken, maar dat ze uit hun hokjes moeten komen en iets moeten doen ipv alleen maar praten over elkaar via mij. Direct met elkaar communiceren, samen problemen aanpakken ipv wachten op elkaar.
Deze sector is zo ziek dat het bijna geen echt zieke patienten meer kan helpen. Een dode “Wim” zal niet direct de oplossing brengen, hopelijk is zijn dood niet voor niet geweest en zijn er niet meer “Wimmen” nodig om de verantwoordelijken de ogen te laten openen voor de wanorde die heerst en in actie te laten komen. Het is al erg dat het zover moest komen …» Posted By Jogy On September 20, 2008 @ 00:07
Ik heb het helaas niet gezien, wel het stuk vanochtend in de Volkskrant gelezen en dat vond ik ook ontluisterend.
Jammer, Muller mag een aardige man zijn, het lost het probleem niet op. Al heel lang gaat van alles fout in verschillende inrichtingen. Isoleer wordt al lang niet meer gebruikt waarvoor het bedoelt is en zo zijn genoeg voorbeelden te vinden als de klinieken eerlijker zouden zijn in het tonen van hun falen.Het is een schande dat we zo omgaan met mensen die hulp nodig hebben en blijkbaar moeten er eerst doden vallen voordat er iets wordt gedaan. Dat is Nederland nu, marktwerking, geld- en machtwelluste bestuurders die niks weten stoornissen of fatsoenlijk een kliniek kunnen runnen en zo mensen op straat laten zwerven die zorg nodig hebben.
» Posted By Jogy On September 19, 2008 @ 23:33
Babies kunnen aan het prille begin van het bestaan onder water zwemmen. We hebben dus een basis voor dit soort zaken, alleen het is wel heel snel verdwenen uit je lichaam en geest.
Onder water kan heel beklemmend zijn, je bent omringd door water en toch kun je ver zien, zeker in een zwembad. Het is een kwestie van rustig ademhalen en door te ontspannen kun je ook makkelijker onder water blijven. Vertrouwen op je lichaam is belangrijk en dan gaat onder water blijven een stuk makkelijker.
Geniet er van!» Posted By Jogy On September 19, 2008 @ 17:23
Het is belangrijk dat je elkaar kunt begrijpen en respecteren. Zo heb ik het ook met mijn vriend en dat voelt heel prettig. Hij neemt de paniek bij mij weg en dat is af en toe erg prettig.
Haptotherapie is geen reiki, het heeft er niets mee te maken. Het gaat vooral om ontspanning en daardoor los laten. Het is ook bekend als haptonomie en het is een vervolgstudie op fysiotherapie.
Ik ben wel eens in aanraking geweest met iemand die aan Reiki deed alleen heb ik daar ook niet mee, mij veel te zweverig en niet tastbaar.
» Posted By Jogy On September 17, 2008 @ 16:47
Fijn voor je, ik heb een leuke man waar ik ook gelukkig lekker mee kan knuffelen, die accepteert dat ik wat “anders” ben en dat helemaal niet vervelend vindt. Dat koester ik ook ;)
Haptotherapie wordt ook wel haptonomie genoemd en het is direct aanraking van je lichaam om je te laten ontspannen en daardoor jezelf los te laten. Dat vergt veel vertrouwen en een goede relatie met je therapeut. Het is me gelukt zo’n iemand te vinden en dat voelt erg prettig en geeft rust en ruimte en laat me praten over de dingen waarvoor ik me schaam, angstig ben en druk om maak. Dat scheelt ook pillen en belast je relatie minder.
» Posted By Jogy On September 15, 2008 @ 23:24
Apart, je gaat met 2 dingen de cel in en je komt er met drie uit. Tja, soms vraag ik me wel eens af wie gekker is. Ik heb een tijdje bij de psychiater gelopen toen mijn manische moeder me de deur had uitgeflikkerd en vervolgens de ambulante zorg had gebeld. Staan er op eens vier kerels voor de deur bij een vriendin en gooien haar op en zij en voor ik uberhaupt wakker was zat ik in een dwangbuis. Toen het beeld aan ging zat die duffe vent voor me neus, zei dat ik een psychose en manisch was en dat ik daardoor moest blijven. Ik was dronken, ja dat klopt, lag namelijk net een uur in mijn nest. Uiteindelijke wilde iemand voor me zoeken wie me had aagegeven en na twee uurtjes stond ik op straat. Mijn lieve huisarts had ze verteld dat mijn moeder dit had gedaan en dat er met mij niet zoveel mis was.
Nou daarom moet ik er niet weer aan denken. Die psychi was zo gestoord, zat me aan te staren, zei niets, vond me dan erg onrustig, pilletje? Waarvoor?? Hij eerder dan ik.
Gelukkig is eerstelijns wat makkelijker en ik loop lekker op straat, stuiter heerlijk rond en het enige wat echt lastig is, zijn de babbels die in mijn hoofd rondracen en dat kan ik met een klein pilletje goed op orde krijgen.
Ik werk weer op mijn eigen niveau dat daar ben ik blij mee.Ik zou je aanraden iemand te zoeken waar het gevoel goed bij is. Jaren heb ik diverse psychiaters gehad en wat ik deed was zodra ik binnen was vluchten. Nu kies ik zelf, 2 jaar geleden heb ik een aan de kant gezet en zit nu bij iemand die probeert het leven voor mij acceptabel te krijgen en lult me niet iets aan wat ik niet heb en dat is heerlijk in combinatie met haptotherapie. Het gaat om jou, niet om de hulpverlener. Wennen doe je wel weer, zeker al jezelf durft te kiezen ;)
» Posted By Jogy On September 13, 2008 @ 14:01
Dat is gelukkig tegenwoordig wat beter, in ieder geval wat ik nu tegenkom. Ze proberen bij mij nu zo laag mogelijk te zitten.
Momenteel bouw ik Efexor af, omdat de bijwerkingen niet in verhouding staat tot het voordeel. Dan kan ik binnkort weer bij een psychiater langs om te zien of toch de ADD of PTSS als eerste behandeld moeten worden, maar zelf ik het liefst dat de depressie behandeld wordt. Efexor maakt van mij een ADHD-er ipv een ADD-er en dat is het niet.
Dat is ook een van de redenen waarom ik terug gegaan ben naar de eerstelijns behandeling. Daar is pillen voorschrijven een tweetraps proces en dat voorkomt heel wat ongelukken.» Posted By Jogy On September 12, 2008 @ 17:05
«« Back To Stats PageHet leven met een diagnose is een worsteling tussen pillen wel/niet en gezien worden om wie je bent, niet wat je hebt.
Al jaren worstel ik zo door het leven en bij het lezen van je ode aan Wim rollen ook bij mij de tranen over de wangen. Het is zo jammer dat in een ontwikkelde maatschappij als deze mensen wegglippen als water wat uit de kraan de goot in loopt.
De hulpverlening is tegenwoordig zo bezig in haar eigen straatjes waardoor jij als te behandelen persoon bezig blijft de boodschap van de ene naar de andere instantie over te zetten en dat dit voor jezelf funest is ziet niemand, dat beleef je in eenzaamheid.
Gelukkig heb ik nooit een isoleer van dichtbij gezien, dat kan ik voorkomen, ik weet niet of ik dat ooit ook zou overleven.Goed van je Karin, dat je in Wim geloofde, zo ben ik ook blij met de mensen die in mij geloven en me zien als een persoon.
» Posted By Jogy On September 12, 2008 @ 14:22