Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 6085
Comments Posted By CiNNeR (Darella)
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Zelfmoord gaat niet op recept III
@Thian: dankje, het gaat wel weer. Moet maar proberen het achter me te laten, what’s done is done in dit geval. Heb wel nog veel tastbare spullen van mijn vader hier en enkele foto’s zal ik van anderen nog terug kunnen krijgen hoop ik.
@Luc: dankje maar we hebben al alles uit de kast getrokken. Zoals gezegd heb ik alle verloren files wel terug kunnen vinden en halen maar een deel is gecorrumpeerd en niets meer mee te beginnen. Het is rot dat dat net die enkele files zijn die ik belangrijk vond. Meer onbelangrijke dingen heb ik wel gerepareerd terug kunnen halen. Het is niet anders.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 27, 2009 @ 01:21
Excuses voor het niet reageren Thian, ik lig even in de kreukels. Mijn computer kreeg kuren en heeft allerlei files en al mijn mail weggegooid. Precies files die belangrijk voor me waren, de laatste foto’s die van mijn vader gemaakt zijn, schrijsels van mensen op zijn dood en meer van dat soort persoonlijke dingen. Had backups gemaakt maar die zijn eveneens verdwenen. Een recovery programma haalde alles weer terug alleen onleesbaar en onbruikbaar.
Kom later wel weer terug als ik wat beter geslapen heb.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 26, 2009 @ 04:39
@Luc: Het gemis van mijn moeder speelde een rol maar een opstapeling aan ziektes deden hem helemaal de das om. Merk dat ik het telkens niet goed kan verwoorden. Heb er in januari een stuk over geschreven op min log, beter dan toen kan ik het niet opschrijven denk ik: http://www.cinner.com/2009/01/11/i-will-see-you-on-the-dark-side-of-the-moon/
Op de officier van justitie had het zeker indruk gemaakt denk ik ook. Op zich is het zijn werk om oplettend te zijn, hij zal een getrained geheugen bezitten. Maar hij had het dossier na de eerste week van januari niet meer gezien en ook niet meer opgevraagd, alles kwam uit zijn geheugen. En hij was zo griezelig accuraat over het appartement, wat waar stond tot de kleinste details en wist zelfs letter voor letter nog wat er op het afscheidsbriefje stond. Enkele zinnen maar toch, na bijna vijf maanden zo’n verschrikkelijk compleet en gedetailleerd beeld kunnen geven. Daarnaast zei hij erg spontaan dat de sfeer zo vredig was. Hij had mijn vragen beantwoord wat er was gebeurd en ging verder alsof ik dat wist ” .. maar uw vader is natuurlijk erg vredig overleden”. Ik dacht eerst dat ik ter plekke stomdoof was geworden of hem werkelijk niet meer verstond. Daarop is hij gaan uitleggen hoe de sfeer was, hoe mijn vader erbij had gezeten en hoe de officier zich erbij gevoeld had. dat dat juist zo’n indruk gemaakt had, dat een geweldadige methode niet geweldadig overkwam. Heb hem ook wat andere informatie kunnen geven. Hij had duidelijk het idee dat mijn vader een egoïst was geweest die niet aan mij had gedacht, afgaande op de opgeruimdheid, de georganiseerdheid en zijn briefje. Ik kon de achtergronden geven wat er met mijn vader aan de hand was geweest en heb kunnen aangeven dat het briefje vooral verwijzingen bevatten die voor hem raar overkwamen maar voor mij heel duidelijk waren en teruggrepen naar gesprekken die mijn vader en ik hadden gehad.
Het is erg fijn geweest van die man dat hij het gesprek heeft willen doen en het zal voor hem niet makkelijk geweest zijn. Een bevriend brandweerman vertelde me dat alle nare situaties waar zij als prof tegenaanlopen te behapstukken zijn als het bij de gebeurtenis blijft. Maar dat het zwaarder wordt op het moment dat op een later tijdstip de gebeurtenis herbeleefd wordt en er meer achtergrond bij komt kijken. Dat die tweede keer en het herbeleven wat zo iemand heeft gezien maakt dat het werkelijk in het geheugen doordringt. Kon ook merken dat de officier aanvankelijk zakelijk en afstandelijk was maar aan het eind van het gesprek veel meer begreep, zin beeld heel erg had bijgesteld maar er ook aangeslagen van raakte. kan d eman niet genoeg bedanken dat hij het toch voor me heeft willen doen, dat hij sowieso bedacht dat ik het moeilijk moest hebben en zoiets nodig had.
Over je overlevingsdrang: zijn er ook concrete lichtpunten, dingenw aar je blij mee bent of waar je je aan kan optrekken of is het puur de intuitieve overlevingsdrang?
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 24, 2009 @ 03:00
@Karin: dankjewel voor het compliment :)
@Luc: Ja begrijp enorm goed dat dat je aangegrepen heeft en het is niet de herinnering waar je aan vast wilt houden als je aan je vaders leven denkt. Mijn moeder is in onze armen overleden en dat staat al in mijn geheugen gegrift. Maar het beeld vervaagd toch iets, verzacht misschien. Foto’s zou ik er niet van willen zien.
Dat ik de foto’s van mijn vader misschien wilde zien, had een andere reden. Ik wist niet precies wat er gebeurd was en kreeg van mijn omgeving heel chaotische flarden en speculaties te horen. Mensen die erbij waren geweest of hem hadden gezien gaven me niet alleen wat details maar vooral hun eigen angst, schrik en andere emotie mee. Het eerste wezenlijke wat ik hoorde was van de uitvaartondernemer hoe mijn vader zo was leeggebloed, dat er geen gezichtstrekken of lichaamsvormen waren. En welke speciale voorzieningen er nodig waren geweest voor veroer en opbaren. Anderen gaven de verschrikkelijkste speculaties. Misschien was zijn luchtpijp doorgesneden, wellicht was hij in paniek geraakt of had een enorme woede gehad. Het werd steeds verschrikkelijker en ik kon er allemaal niets mee.
Uiteindelijk zal ik de foto’s niet nodig hebben en denk toch niet dat ik ze ooit zal opvragen. Omdat de hulpofficier van justitie zoveel heeft kunnen en willen vertellen wat hij aantrof, tot en met hoe alles in huis stond en hing, Het had erg veel indruk op hem gemaakt dus hij wist absurd gedetailleerd alles te vertellen uit zijn hoofd, waardoor ik hem kon geloven. Een van de redenen dat het indruk gemaakt had, was ook omdat mijn vader zo voorbereid, rustig en vredig leek te zijn overleden ondanks de geweldadige methode. Het heeft mij veel goed gedaan dat gesprek te hebben. Sloeg in als een bom maar beter de werkelijkheid te weten dan hersens die ermee aan de haal gaan en de ene na de andere nachtmerrie voor me verzinnen.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 23, 2009 @ 15:58
@Thian: toch, je klinkt niet slecht wat je allemaal beschrijft. En alleen maar goed dat je bij bepaalde dingen hulp wilt hebben. Is buro MEE misschien een idee daarvoor, die gaan vaker mee naar keuringen en bedrijfsartsen. Ach dat zal de maatschappelijk werker beter weten dan ik, wat er in de regio voor handen is.
Kan me voorstellen dat veel moeilijk is, zeker bijvoorbeeld de wasmachine die gebracht wordt. Heb je geen mensen om je heen die daar even bij willen/kunnen zijn? Al zijn ze maar op de koffie, dat je misschien ene iets rustiger gevoel hebt dat er iemand in de buurt is. Anders lukt het je ook hoor. En wel fijn om weer te kunnen wassen.
Grappig, de rituelen met alles nagaan, die hebben wij in huis ook. Ik check meestal drie keer alle asbakken en eenmaal het gasfornuis, trek de stekker uit het koffiezetapparaat, dat soort dingen. Zolang ik het niet erg veel ga doen, beschouw ik het als gewoon oppassen ;) De katten hebben we ook een ritueel mee. Knuffelen op bed, dan de laatste keer eten en dan komt ze later mee slapen. Ook het raar doen ‘snachts ken ik goed. Ik heb ‘nachtangsten’ (een slaapaandoening: normaal gesproken maken de hersenen een stofje aan in de droomfase van de slaap waardoor de spieren niet functioneren zodat je een droom niett uitvoert. Bij nachtangsten wordt dat stofje niet of niet genoeg aangemaakt en voeren mensen hun nachtmerries uit. Ik dus ook), geerfd van mijn moeder die het ook had. Het groeit deels weg maar nu met stress komt het weer af en toe op. Ik schijn fantastische dingen te kunnen in mijn slaap (droom ik dat ik bedreigd wordt met een pistool en spring ik uit bed om met een koprol de deur uit te komen) Volgens mijn vriend dan, ik weet er niets van. Zorg er altijd voor dat deuren en ramen goed dicht zitten en op slot of dat er iets voor staat zodat ik niet zomaar de deur uit kan rennen ofzo.
Klinkt leuk het knutselen! En het circus nog leuker. Geeft inderdaad afleiding en lekker iets doen wat anderen ook doen.
Ik ben in elk geval blij dat je zo bezig bent en ik hoop dat je van de bedrijfsarts de rust en ruimte krijgt die je verdiend. Vrijwilligerswerk mag dan vaak wel, soms wordt het aangemoedigd omdat het ook hele therapeutisch kan zijn en uit isolement haalt.
Mag ik vragen in hoeverre de zelfmoord gedachtes nog op de voorgrond staan op dit moment?
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 23, 2009 @ 02:15
@Luc: ja ik weet het niet met de messen. Heb ze ook niet allemaal meegenomen trouwens, de enkele waar mijn vader erg verzot op was heb ik hier (de rest is verwerkt via de kringloop, heeft mijn stiefneef voor me gedaan). Het was ook een onderdeel van wie hij was he, de fascinatie met messen. Aanvankelijk nooit om zelfmoord mee te plegen trouwens. Hij vond het mooi en het was een hobby. Pas toen mijn moeder overleed, sloeg het om in meer. Hij heeft toen zelf twee samoeraizwaarden weggedaan omdat hij bang was dat de verleiding te groot zou zijn. Wat hij had bewaard was altijd wel scherp, maar pas de laatste jaren absurd scherp gehouden. Voorlopig bewaar ik ze op een veilige plek waar ik niet makkelijk bij kan. Ben tenslotte niet suicidaal en als ik er niet mee geconfronteerd word, zoek ik het zelf absoluut niet op. Mijn eigen keukenmessen hou ik behoorlijk bot. Niet zo handig maar geeft me een veiliger gevoel.
De foto’s wil ik ook niet zien hoor. De eerste maanden twijfelde ik erover omdat ik helemaal niets wist maar heb bewust eerst de klacht ingediend omdat ik al bang was dat ze de foto’s zo onder mijn neus zouden duwen. Dat bleek ook zo te zijn, dus ik waag me er niet aan. Hoe bedoel je dat je zijn overlijden hebt gezien maar het toen niet wist, of is dat te prive om te vragen?
Zit op een op een Belgisch forum voor nabestaanden van zelfdoding en heb daar vele malen meer begrip en advies gevonden dan alles wat ik in Nederland kon vinden. Lees daar ook wel verschrikkelijke verhalen hoe instanties ermee om gaan inderdaad. Maar in Belgie is het wel vastgelegd hulp te bieden waar dat in Nederland gewoon uitdrukkelijk niet hoeft. En denk dat belgen zelf iets beter omgaan met dood in het algemeen (niet met zelfdoding). Begreep ook dat zelfdoding doodsoorzaak nummer een is daar, daar schrok ik wel van.
Een beetje advies hier en daar mag vast wel van Karin. Denk dat ze er op gedoeld heeft dat het wel vrijblijvend moet zijn en je je eigen mening niet op moet dringen.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 23, 2009 @ 02:02
@Thian: begrijp wel waarom het zoveel onrust en onzekerheid geeft. Misschien kan je proberen stapje voor stapje er mee bezig te zijn. Nu moet je bepaalde dingen bellen en gesprekken aangaan en dat is wat je nu doet, dat er een ander gebouw komt en hoe dat zal zijn, dat is voor later. Denk als je telkens alles tegelijk probeert doorte denken en op je situatie te betrekken, dat het niet anders kan dan dat het een chaos aan paniek wordt. Weet dat het makkelijk gezegd is en ik ben zelf ook iemand die het liefst alles al doordacht heeft en elk doomscenario langs ziet komen. Maar ik probeer toch meer met de dag te doen en langzaam aan werkt dat wel enigzins. En inderdaad het uitspreken, denk dat dat heel geod is. Zoveel transpirantie heb je niet nodig, het zijn alleen meer problemen waar eigenlijk jij je niet druk over zou moeten maken dus hun ook niet op je bord moeten leggen. Dat een deel dan in de rkant staat maakt niets uit, je leest die niet dus hoeft het geen onrust te geven.
Vind het ook heel goed dat je een doel probeert te houden. Ik ben niet suicidaal maar een goed doel heb ik nog niet gevonden en ben er erg mee bezig. Maar misschien zijn er ook andere dingen die je als lichtpuntje zou kunnen ervaren. Zoals dat je hier veel van je af kan schrijven en hopelijk wat gehoor in vindt (denk het wel?). Die ene persoon waar je het wel goed mee kan vinden, de band die je gevraagd heeft te komen spelen, dat soort dingen. Soms is het goed om ook die dingen te overdenken. Het weegt nog niet op tegen je bagage en gevoelens waarschijnlijk, maar het kan iets doen en misschien langzaam steeds meer.
Heb ooit de tip gekregen om elke avond voor het slapen gaan, te proberen drie dingen te bedenken die leuk waren, goed voor me waren of die ik goed gedaan had. Kan ook heel klein zijn. Lekker met de kat geknuffeld, boodschappen gedaan zonder erg veel onrust, iemand geholpen bij de kassa of een leuk gesprek gehad. Kom je niet aan drie, niet erg vinden en zeker niet denken dat je zelfs niet aan die drie komt, gewoon blijven zien als oefening. Op een gegeven moment val je met d egoede gedachtes in slaap en merk je dat je meer positief gericht raakt, waardoor het bedneken ook makkelijker wordt. Weet niet of dat zou werken bij jou maar misschien is het de moeite waard het te proberen? Samen met de doelen die je opschrijft om voor ogen te houden, wie weet.
Ken de ellende van ziek zijn, solliciteren, papierhandel en kastjes en muren. Toch is dat iets wat heel vervelend erbij hoort maar waar wel een einde aan zit. De keuringen houden een keer op, de papierwinkel raakt op een dag rond en de zaken zullen op een moment geregeld zijn. Het er tegenop zien is vaak al drie kwart van de angst, de moedeloosheid en de boosheid terwijl het niet het werkelijke probleem is.
Misschien bazel ik maar en lijkt het nergens over te gaan. In het licht van je problemen zijn het tips van niks waarschijnlijk. Toch geef ik het mee. Voor mij heeft het wat geholpen in de eerste maanden na mijn vaders dood. Heb erdoor de klachten door kunnen zetten, de zaken toch kunnen regelen en afhandelen en door kunnen hannessen tot waar ik nu ben. Vooral de gedachte dat er een eind zal ziten aan alle romsplomp, nare instanties en gebrek aan hulp, heeft me rechtp gehouden. En langzaam komt het einde daarvan nu in zicht.
Denk dat zelfmoord altijd schade voor anderen met zich mee brengt, dat is onvermijdelijk. Zelfs als de politie voorbereid is en je vind, agenten zijn ook maar mensen die het ook maar moeten gaan verwerken. Zij moeten vevrolgens toch anderen slecht nieuws geven en je omgeving zal toch een voorstelling er van hebben en belast zijn met de verdere afhandeling, zowel praktisch als emotioneel. Bij mij is het wel absurd schandalig en naar verlopen. Maar stel dat alles eromheen beter geregeld was geweest, was ik ook kapot gegaan, had ik nog net zoveel verdriet gehad, had ik toch door allerlei molens gemoeten. Denk dat dat ook de reden is dat mensen moeilijk over zelfmoord praten. Het is een zware beslisisng voor degene die het wil en er zit vaak een wereld aan leed achter. Maar het is ook zwaar voor degene die er mee om moet gaan, er bij staat en toekijkt. Toch, het is niet anders. Zelfmoord is je eigen beslissing en ik vrees dat erbij geacepteerd moet worden dat er weinig ruimte is om rekening te houden met anderen.
Jij ook heel veel sterkte en ik hoop dat de veranderingen een beetje mee zullen vallen of handelbaar blijven.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 22, 2009 @ 16:30
@Elisabeth: je vroeg het niet aan mij maar toch .. Probeer er van te genieten en het niet zelf tot iets moeilijks te maken. Je hebt al zoveel op je bord en in je rugzak, de verliefdheid, het samen zijn en het vertrouwde gevoel is dan een prachtig iets. Misschien weten jullie elkaar op te trekken in de chaos die je naar beneden trekt en dat is alleen maar fijn. En het is je gegund denk ik.
En als er iets is wat ik geleerd heb is dat je niet alles alleen kunt. En dan doel ik niet op hulp van instenties maar juist mensne die je liefhebben en die jij lief kan hebben.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 22, 2009 @ 03:08
@Thian: Vind dat eigenlijk erg absurd, dat jouw verteld wordt over de financiele staat en alles van de organisaties waar je hulp van wil en behoort te krijgen. Misschien kan je volgende keer zeggen dat je dat niet wil weten? Dat je daar alleen maar erg onrustig en onzeker van kan raken en dat alleen tegenwerkt, niets toevoegd.
Probeer je niet teveel van de wijs te laten brengen (makkelijk gezegd, ik weet het). De hulp en de instellingen zullen nooit in rook opgaan of volledig verdwijnen. de veranderingen zijn moeilijk om mee om te gaan maar het zijn veranderingen, het zal niet verdwijnen. Heel veel sterkte de komende afspraken.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 22, 2009 @ 03:04
@Ans: Makkelijk geschreven maar niet minder belangrijk. Mijn vader had wel een uitdrukkelijke reden om niet verder te willen en was hij niet zelf uit het leven gestapt, had hij alleen nog veel geleden voor hij was overleden. We denken dat hij het eind van dit jaar niet gehaald had. Wat dat betreft begrijp ik zijn beslissing en gun ik hem zijn rust, hij kon gewoon niet meer. Het heeft voor mij wel extra benadrukt dat zolang er nog kwaliteit van leven is, al is het maar een beetje, ik door wil. Aanvankelijk niet hoor, de eerste paar maanden voelde alles als volslagen nutteloos aan en zag ik nog maar weinig heil in het leven. Maar mijn ouders zouden me graag gelukkig zien en ik wil ook te graag gelukkig worden. Het leven is het enige wat we hebben en dat wil ik zo leuk mogelijk meemaken.
Ik hoop dat jij dat ook houdt maar ook het plezier zal krijgen en houden. dat gun ik iedereen hier trouwens. Misschien daarom mijn vraag wat aan het leven bindt. In de hoop dat mensen ook soms lichtpunten zien waar ze zich aan vast kunnen houden en op kunnen trekken. Zelfmoord als optie in plaats van enige wens.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 22, 2009 @ 03:00
@Ans: Ja, ‘Darella’ heb ik begin dit jaar gekozen om de eerste tijd anoniem te reageren. Ik was toen nog zo in de war dat ik niet meer kon inschatten of ik spijt van mijn openheid hier zou krijgen. Bovendien werd ik de eerste weken op mijn eigen domein lastig gevallen door iemand die letterlijk danste op het graf van mijn vader. Heel naar maar helaas ook iets wat erbij hoort als je openbaar schrijft. Heb lang na moeten denken of en hoeveel ik op mijn log bekend wilde maken. CiNNeR was (en is) al jaren mijn bijnaam en domeinnaam. Dus eigenlijk heb ik mijn oorspronkelijke naam weer in gebruik genomen.
Goed teken denk ik. Heb besloten dat dit ook mijn bagage is, dat ik me daar niet voor hoef te schamen, dat niet hoef te verbergen en dat het misschien juist goed is om er af en toe over te schrijven anders dan hier.
Heb mijn vader niet zelf gezien en ik ben er nog steeds niet uit of dat erg goed is geweest of wellicht toch niet. Wat gebeurde is dat mijn vader de telefoon niet opnam toen ik op een afgesproken tijdstip’s avonds laat belde en ik eigenlijk meteen al wist dat hij dood zou zijn. Heb toch een aantal keer gebeld, het ziekenhuis nog gebeld en toen mijn tante gebeld om te gaan kijken. Zij heeft hem gezien maar niet echt goed, mijn oom heeft het licht aangedaan, gevoeld of hij echt dood was (hij was vroeger uitvaartondernemer en denk dat hij op automatische piloot dat is gaan doen) en heeft 112 gebeld. Mijn tante belde daarna mij. Ze zei alleen huilend dat hij dood was, dat hij het zelf had gedaan en ik moest komen. We woonden een eind uit elkaar dus ik vroeg haar of ze wel bleef wachten op me. Een stomme vraag zou je denken en ze zei dat ze natuurlijk bleef wachten en d epolitie er ook zou zijn. We zijn door een sneeuwstorm – de belijning op de weg was niet meer te zien – voorzichtig en tergend langzaam erheen gereden. Mijn vriend vroeg nog hoe mijn vader het gedaan had, maar ik had het niet gevraagd. Medicijnen was ik van overtuigd. Toen we aankwamen, zag ik al dat er alleen een schemerlampje aan was, en we voelden al dat er nog veel meer niet goed zat. We zijn naar boven gegaan, de deur in gestapt en er was helemaal niemand. Geen tante, geen oom, geen politie. Het voelde alsof elke levende ziel van de aarde af was gevallen (half vijf ‘s nachts). Ik wist gewoon niet wat te doen. Het mobiele nummer van mijn tante had ik niet en we hadden geen idee waar iedereen heen was. We zijn de huiskamer ingegaan, ik de ene kant op en mijn vriend keek de andere kant van de bank op. Die zag een enorme donkere vlek en realiseerde zich ineens dat dat bloed moest zijn. Hij heeft gezegd dat ik niet moest kijken. Dat deed ik toch, heel eventjes dacht ikz elfs dat ze mijn vader gewoon op de bank hadden achtergelaten. dat was niet zo en ik heb zelf niet veel gezien en ben de deur uit geduwd door mijn vriend. Hij is nog terug naar binnen gegaan om d etelefoon te pakken, maar die lag naast de bebloedde messen. Heb hem nog nooit zo in shock gezien en dat beangstigde me ook.
Uiteindelijk kwam ik op de gedachte dat een andere tante gebeld zou zijn en daar had ik een nummer van. Zij zat op het politieburo en er was beloofd dat ik opgevangen zou worden door de politie. Ik hoorde haar daar zeggen dat ze teruggebracht moesten worden, dat ik in huis stond. En ik hoorde een agente sarcastisch zeggen dat ze niet wist of dat allemaal maar op stel en sprong kon. Ik verloor mijn verstand en heb de telefoon weggegooid. De tante vertelde dat er daarna nog geroepen werd wat ik daar dan deed, dat ik daar niet mocht zijn omdat het huis niet vrijgegeven was.
Even daarna zijn we naar beneden gegaan en al snel werd mijn familie teruggebracht in een politiebus. Een agent vroeg of ik de dochter was, condoleerde me en dat was het. Wist niet eens wie hij was of welk buro. We zijn daarna allemaal naar het ziekenhuis gegaan om afscheid van mijn vader te nemen maar we mochten er ‘nog niet’ bij. ‘S middags kwam de uitvaartondernemer en wij dachten dat hij het lichaam van mijn vader van huis naar het ziekenhuis vervoerd had. We hebben gevraagd of opbaren wel mogelijk was en hij verzekerde dat het heel goed kon. Dat is achteraf absoluut onwaar gebleken. De uitvaartondernemer had het lichaam helemaal niet gezien, het is door speciale assistentie weggehaald. En mijn vader was bijna helemaal leeggebloed, waardoor hij geen gezichtstrekken meer had na vervoer. Toen ik hem zag op zijn crematie, was zijn gezicht helemaal niet herkenbaar, het leek wel een ander persoon. Het was ook zo chemisch, afschuwelijk. Als ik ook maar een beetje informatie had gehad, had ik hem nooit op laten baren. Ook voor mijn vader niet, er is nog zo met hem gesolt voor mijn idee.
Nu ging er bij de crematie nog veel meer mis en ik heb meteen dat weekend een klacht geschreven. De uitvaartondernemer heeft me gebeld en vertelde dat toen hij het lichaam zag, verschrikkelijk geschrokken was. Hij was wat getraumatiseerd en dacht dat wij verteld hadden gekregen hoe erg het was. Kreeg via hem al wat details die ik niet zo had willen horen. De rest hoorde ik in vlagen van mijn getraumatiseerde familie en vriend, mijn oom was al niet zo gezond en kwam door de ervaring in het ziekenhuis terecht. Mensen in mijn omgeving konden ook afschuwelijke dingen bedenken hoe het gegaan moest zijn bij mijn vader. Ik had wel duizend horrorbeelden in mijn hoofd. Omdat er aanvankelijk gedacht werd aan moord, was de politie met vier politiewagens en gillende sirenes de straat in gescheurd en zijn met acht man binnen gestormd, late rkwamen er nog eens zes man bij. Dus buren stelde ook allemaal rare vragen en vertelden vreemde flarden.
Heb ook een klacht ingedient bij de politie hierover. Die is ongegrond verklaart. In Nederland is het zo dat slachtofferhulp niet verplicht is aan te bieden (letterlijk ‘er is geen misdaad gepleegd dus u bent geen slachtoffer en hebt geen recht op slachtofferhulp’). En zodra blijkt dat er geen misdaad is maar zelfdoding, dan is het geen politiezaak meer en mogen ze hun handen er vanaf trekken. daarom hebben ze mij gewoon daar naar binnen laten gaan. Tegenover mij zeiden ze nog dat het de schuld van mijn familie was dat ik niets wist, dat het lichaam en huis aan hen was vrijgegeven. Tegen hen hebben ze echter gezegd dat dat niet gebeurd is en wel had gemoeten. Maar wilden zij een klacht doorzetten, moesten ze voor zes man hun verhaal doen en dat wilden ze natuurlijk niet. verder kreeg ik doorlopend van elke betrokkene te horen dat ik me wel moest realiseren hoe schokkend de ervaring voor hen geweest was en hoeveel hulp zij nodig hadden gehad van eigen hulpdiensten. Nou begrijp ik veel maar daar was het begrip totaal op. Het was mijn vader, ik stond daar en ik wist niks.
Een hulpofficier van justitie voelde wel aan dat het niet goed met me kon gaan en die heeft een gesprek aangeboden. Dat was eind april inmiddels (Mijn vader is vier mei overleden). Die heeft in detail verteld wat er was gebeurd en hoe mijn vader was aangetroffen. Gek genoeg heel vredig dus. Heel beheerst en voorbereid heeft hij het gedaan en heel rustig gebleven. Had de officier van justitie dat niet uit persoonlijke motieven aangeboden, had ik nog steeds niet geweten wat er gebeurd was. (Het gesprek heeft me een wereld aan goed gedaan, ik was inmiddels zo bang dat mijn vader in totale woede had gestoken of iets. En nu wist ik tenminste wat er werkelijk gebeurd was).
Door hoe het verlopen is allemaal, heb ik geen beeld hoe het werkelijk was. Maar ik heb er toch een beeld van zoals ik het me voorstel. Alleen zijn gezicht zoals hij eruit zag bij de opbaring, dat staat wel op mijn netvlies gebrand. Mijn oom gaat het inmiddels wel beter mee maar die kan er niet over praten, met geen woord.
Ik kan nog het dossier bekijken. Daar zitten vrijwel alleen foto’s in. Dat zal ik niet doen. Er is geen begeleiding voor en de foto’s worden gewoon op de post gedaan om hier in de brievenbus te ploffen. Dat kan ik ook niet aan denk ik. Wat dat betreft is het in belgie beter geregeld. Verplicht een agent die de eerste uren bij je blijft, slachtofferhulp en begeleiding bij bezoeken van de plek of bekijken van het dossier. Gaat nog lang niet altijd goed heb ik begrepen, maar het is er wel. Hier zoek je het maar uit. Een stiefneef heeft de bebloedde spullen uit huis gehaald en weggebracht zodat ik naar binnen durfde ook.
Denk wel dat dit soort gebeurtenissen bij iedereen in het geheugen gegrift blijven. Het is onvermijdelijk. Degene die zelfmoord pleegt is er vanaf, voor de nabestaanden begint een heel nieuw en zwaar hoofdstuk.
De messen waarmee mijn vader het heeft gedaan zijn weggegooid samen met de bebloedde spullen. Maar mijn vader had overal messen liggen die hij heel mooi vond. Sommigen heb ik gehouden. Ik wil ze niet zien maar weet nog niet of ik ze weg wil doen. Alles waar ik over twijfel heb ik bewaard, ga dat later nog wel uitzoeken als ik er aan toe ben.
Sorry voor het lange verhaal. Het is iets wat ik niet kort kan uitleggen. Het is ook wel prettig om te vertellen trouwens. Merk dat ik eerst moest verwerken wat alle instanties en betrokkenen hadden gedaan of nagelaten voor ik ook maar aan mijn vader kon denken.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 22, 2009 @ 02:52
Had geschreven dat ik bewust een tijdje niet meegelezen heb, omdat ik er zelf te depressief van werd. Na de dood van mijn vader en alle tegenslagen die erbij kwamen, stond mijn eigen levenslust op een laag pitje (niet suicidaal maar wel moeite met leven) en wilde even meer positiviteit opzoeken. Kon ook niets zinnigs toevoegen denk ik.
Heb de zelfdoding van mijn vader inmiddels opnieuw weer geaccepteerd en kan het respecteren al mis ik hem verschrikkelijk. Zijn methode heb ik nog wel veel moeite mee. Ik weet wel dat het voor hem de beste methode was (voor de mensen die me niet kennen van hier, mijn vader heeft in januari zijn polsen en zijn hals doorgesneden), dat de officier van justitie hem zo vredig vond en dat de methode erger is voor de nabestaanden dan degene zelf, maar het past vaak gewoon niet in mijn hoofd. Heb er een naar beeld van. Tegelijkertijd kreeg ik een rottige associatie met messen. Een willen weten hoe dat is, hoe dat voelt om je op die manier te snijden zoals hij heeft gedaan. Sneed me onlangs bijna per ongeluk, omdat ik een van zijn messen langs mijn pols liet glijden en vergat hoe verschrikkelijk scherp hij zijn messen hield. Heb ze daarna allemaal weggestopt. Het willen weten is niet realistisch en ik ben juist niet suicidaal.
Nou ja, het is niet zo’n samenhangend verhaal meer nu ik het voor de tweede keer op schrijf.
@Ans: respect voor het leven, dat is wel een mooie gedachte. Kan je er ook soms van genieten, vrolijke momenten er tussen hebben? Wat goed trouwens dat je wil breken met de familie waar het niet mee gaat. Er wordt wel vaak gezegd dat je het moet hebben van je familie. Maar tegelijkertijd kies je je familie niet uit dus is het weinig logisch dat het altijd goed zal gaan of altijd zal klikken. Denk zelf dat je het vooral moet hebben van jouwzelf. Jij leeft, jij probeert het zo leuk mogelijk voor jezelf te maken en mensen afstoten die slecht voor je zijn, is alleen maar een goed voor jezelf zorgen. Hoop dat je een aantal goede vrienden hebt of kan maken, een soort eigen familie maar dan anders.
@Magnani: Voor je kinderen begrijp ik heel goed. De boosheid ook, mag ikd at zien als teken dat je ergens graag wilt leven? Anders zou je zoveel boosheid misschien niet meer hebben en het van je af laten glijden. Boosheid kan misschien triggeren om er iets goeds van te maken voor jezelf en je kinderen.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 21, 2009 @ 14:49
Heb een half uur getypt, om even van me af te praten. Maar toen ik op verzenden drukte, ging e riets mis en nu is het kwijt. Misschien morgen nog eens.
Wilde wel iets vragen. Ik ben zelf niet suicidaal maar ken veel mensen die suicidaal zijn en mijn vader heeft begin dit jaar zelfmoord gepleegd. Heb veel verhalen gelezen hier en nu wilde ik vragen: wat is het wat jullie in leven houdt? Wat bindt nog aan het leven zeg maar? Is er soms een lichtpuntje, een hoop of iets anders?
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 17, 2009 @ 05:38
Men lijkt nu voor het gemak te vergeten dat ziekenhuizen en artsen heel erg lang (jaren en jaren) de kans hebben gekregen bottom-up een gedegen systeem te bewerkstelligen. Helaas, men bleef in de eigen straatjes hangen en het eigen gebied afbakenen waardoor talrijke verschillende systemen ontstonden maar het beoogde landelijke systeem of aansluiting er telkens maar weer niet kwam. Dat modderen in de marge is juist de reden dat Ab Klink nu een knoop heeft doorgehakt en een landelijk systeem probeert op te leggen, top-down dus. Vooral nodig om wat Ruud al aangeeft, het is ondoenlijk en onwenselijk honderden verschillende netwerken aan elkaar te koppelen. Het gaat immers niet om een windows thuis netwerkje.
Daarnaast krijgen ‘ICT’ en ‘automatisering’ de schuld van vele problemen toebedeeld waar het de mens achter de automatisering is die de fouten maakt. Dat is lang niet altijd door slechte programmering, vaker is het beroerd gebruik van een systeem. Zo kan een programmeur beveiligen tot hij/zij een ons weegt, als personeel structureel niet uitlogt, jan en alleman hun password geeft of het verdomd zich aan welk protocol ook te houden, helpt dat beveiligen geen snars.
Valt me als laatste op dat ‘wij’ niets concreets weten. De medische wereld klaagt wat af maar alles blijf in vage termen benoemd. ‘Het gaat fout’ maar wat gaat er dan precies fout en waarom dan?
» Posted By CiNNeR (Darella) On December 08, 2009 @ 05:06
Vroeg me ook meteen af, is dit niet verboden? Misleidend zieltjes winnen enzo. Volslagen bizar dit.
» Posted By CiNNeR (Darella) On November 19, 2009 @ 02:29
Kan het gewoon niet laten, had het niet ook aardig gescheeld als er turkse vrouwen afgebeeld waren geweest ;)
Wellicht wordt het veroorzaakt doordat schoonheidsidealen maatschappelijk gevormd zijn. We vallen ook niet op schotels in lippen of oren, ringen om halsen, een maatje meer of geheel tegennatuurlijk moet elke nederlandse vrouw eigenlijk zo kaal mogelijk geschoren en geharst zijn. Zeker als je het alleen met beeld moet doen, is de culturele bepaling enorm denk ik.
En hier willen mannen misschien best op de foto maar zijn we ook van ‘doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’.
» Posted By CiNNeR (Darella) On October 30, 2009 @ 02:51
Mooi geschreven, over Tweety maar ook over jezelf. Huisdieren geven veelal onvoorwaardelijke liefde maar jouw liefde terug is net zo onvoorwaardelijk duidelijk. Heel veel sterkte met het verlies Karin.
» Posted By CiNNeR (Darella) On October 30, 2009 @ 02:42
Hopelijk knapt hij nog even lekker op, nog een beeje samen genieten Heel veel sterkte Karin.
» Posted By CiNNeR (Darella) On October 24, 2009 @ 04:10
Dat heb je prachtig beschreven denk ik, mooie column.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 18, 2009 @ 16:50
@Tartarus: “Je bedoelt dat de Nederlandse boeren rekening houden met een zwangere koeien en de melk daarvan niet gebruiken? Grapje?”
Nou nee, ik denk niet dat een boer rekening houdt met zwangere koeien. Alleen kennen we hier veelvuldig onderscheid tussen melkveehouders en rundveehouders en heb ik werkelijk geen idee of de melkveehouder zijn/haar koeien voortdurend zwanger houdt.
“Er bestaat een vermoeden… Op Internet is genoeg informatie te vinden van vooraanstaande wetenschappers die vraagtekens hebben (gezet) bij het gebruik van melk. Vaak worden ze ernstig bedreigd en/of geboycot als zij (nog) iets durven te zeggen over de nadelen van melk.”
Op internet is ook te vinden dat een vitamine D tekort met gezonde voeding in NL niet voorkomt en dat koffie slecht is voor de maag en nog wel gekkere dingen en onwaarheden. Wat is waarheid zonder concrete cijfers? Overigens dat er een vermoeden bestaat, haalde ik uit het Harvard artikel waar je zelf naar verwees. De wetenschapper in kwestie geeft zelf aan dat er een vermoeden is en dat verder onderzoek nodig is.
“De Nederlandse overheid propageert melk en “vergeet” dat er (potentieel) ernstige bijwerkingen aan kleven. Wat ik al zei, er zijn genoeg voedingsmiddelen die rijk(er) zijn aan Calcium en deze nadelen zeker niet hebben.”
Welke voedingsmiddelen zijn dat dan, want ik zag onder andere kaas (niet van melk gemaakt?) en vitaminesupplementen staan. En sojamelk maar drink daar een paar glazen per dag van en je zal aardig in volume toenemen (enorm meer calorieën). Buiten dat veel soja tegenwoordig genetisch geteeld wordt en hoeveel nadelen zouden daar aan zitten.
Wat ik ook bedoel met ‘er is altijd wat’. Fruit zit vol met pesticiden, vis boordevol met toxische stoffen, gekweekte vis bevat geen gifstoffen maar echter ook weinig gezonde stoffen die in vis horen te zitten (ze worden gekweekt met anders voedsel waardoor ze minder of geen omega vetzuren aanmaken), bruin brood is slechts gekleurd en van te vezelrijk brood zou je rafelige darmen kunnen krijgen en en en .. Er zijn zovele onderzoeken te vinden met pro’s en con’s en waar je allemaal wel niet de verschrikkelijkste ziektes van kan krijgen of zou kunnen voorkomen, er is geen beginnen meer aan lijkt me.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 19, 2009 @ 04:40
Sjaak: medische wetenschap is vaak ook geen exacte wetenschap maar de wetenschap van het moment, gebaseerd op de beste theorie die er op dat moment is. Denk verder dat er nogal verschil bestaat tussen de medische wetenschap en de reguliere artsenarij. Het is de artsenarij die zo achter lijkt te lopen en erg vasthoudend is aan oude ideeën of eigen opinies. Kijk alleen naar B12-tekort als medisch probleem. Een meerderheid van artsen is niet of niet goed op d ehoogte van die problematiek terwijl d emedische wetenschap daar al minstens vijftig jaar lang en breed uit is, er al net zo lang een uitgestippeld ebehandeling voor is en er niets omstredens aan is. Op dat moment is het niet de ‘schuld’ van de wetenschap dat we achterlopen maar een gebrek aan een stukje kennis in d eopleiding of een teveel aanhangen van zelf bedachte theorietjes.
Wantrouwen kan wel gezond zijn, toch zou ik willen dat ik wat minder wantrouwig hoefde te zijn :)
@Tartarius: het eerste artikel wat je geeft wordt niet gesteld dat er een verband is tussen die soorten kanker en melkprodukten, het wordt vermoed. En dan alleen bij de melk van zwangere koeien die ver in de zwangerschap zijn. Ik heb geen idee hoe dat hier staat met die koeien.
Vind dat altijd lastig die artikelen. De onderzoeksgegevens staan niet vermeld en er zijn evenzoveel tegen onderzoeken waar je andere conclusies uit kan trekken. Een tekort aan vitamine D zou ook weer voor verhoogde risico’s op kanker kunnen zorgen en de genoemde westerse landen hebben vrijwel allemaal een hoog aantal mensen met D tekort. We zullen lang niet alles weten. En misschien willen we ook teveel weten en daar teveel naar leven soms. Als je alles op wil volgen blijft er in deze wereld weinig over om te eten, te drinken en te leven. Dat levert alleen maar stress op, wat ook niet goed is voor je gezondheid (Opvallend bij mensen die 100+ worden, ze zijn zelden gestressed in hun leven).
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 17, 2009 @ 16:22
@Tartarus: een deel vitamines worden momenteel elke drie maanden gechekced, onder andere calcium. De ontstekingsremmer had ik nodig vanwege de werking, om een ontsteking af te remmen. Beetje teveel en te prive om dat ook uit te leggen. Doorgaans krijg ik geen ontstekingsremmers vanwege mijn maagproblemen idd.
Heb verder ook de indruk dat NL erg traag is met veranderingen of ontwikkelingen en liever naar eigen onderzoek kijkt. Waarom dat is, zouden we wantrouwend zijn?
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 12, 2009 @ 00:53
@Sjaak: vrees dat er nog veel meer aandoeningen met pijn of ontstekingen zijn die niet vanzelf over gaan of die nooit over gaan. Maar ben het wel met je eens dat er soms erg makkelijk wordt voorgeschreven.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 09, 2009 @ 04:30
@Sjaak: ik zou hopen dat medicijnen voorgeschreven en geslikt worden omdat er een noodzaak is.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 07, 2009 @ 15:18
@Tartarus: je hebt wel gelijk over de omeprazol hoor, er is inderdaad een direct verband tussen langdurig omeprazol gebruik en verminderde B12 opname (al wordt dat in NL nog niet bijster serieus genomen geloof ik, het staat ook nog steeds niet in de bijsluiter zoals ook het afvangen van calcium niet). Alleen zal kortdurig gebruik dat effect niet hebben vanwege de grote reserve die aanwezig is in de lever.
Ik slik de omeprazol omdat mijn maagzuurzenuwen overmatig teveel zuur met een te lage zuurgraad (té zuur) aanmaken. Bovendien heb ik een maagbreukje. Zonder de medicatie vallen de gaten in mijn maag en slokdarm. (Vandaar dat ik wist dat Losec experimenteel werd voorgeschreven in de beginjaren, de bijwerkingen van calcium en b12 waren toen nog niet bekend). Ik ben erg blij met de omeprazol, de enige andere optie is een deel van de zuuzenuwen verwijderen en daarmee een deel van de maag met alle problemen vandien. Van gewenning heb ik nooit iets gemerkt gelukkig. Dat gebeurd me wel bij alle andere drankjes en poedertjes. Die binden alleen maagzuur maar zorgen daardoor voor een grotere produktie (compensatie), daar heb ik met de omeprazol geen last van. Het is maar de vraag of het mijn B12 tekort verklaart trouwens. Ik slik de omeprazol in een voor mij zo laag mogelijke dosering, om het overtollige zuur te minderen. Hou voldoende maagzuur over. De helicobacter had ik niet.
Ik kreeg de dyclovenac trouwens gewoon vergoed, nog geen twee weken geleden. Had begrepen dat tramadol een pijnstiller is maar geen ontstekingsremmer, klopt dat?
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 07, 2009 @ 03:47
@Karin: het was ook alleen een reactie op Tartarus in verband met de omeprazol. Het had bij jouw moeder vrees ik niets uitgemaakt nee. Blijf het ook eigenaardig vinden dat je de NSAID’s als pijnstiller vrij kan kopen. De mogelijke bijwerkingen zijn stevig, waarom niet alleen voorschrijven bij noodzaak zuo je zeggen.
@Tartarus: ik slik al zeventien jaar omeprazol en zit momenteel aan de injecties en pillen vanwege een flink B12 en vitamine D tekort. Het is nog niet duidelijk of het B12 tekort door de omeprazol wordt veroorzaakt (ik slik het omdat ik werkelijk teveel en te zuur maagzuur aanmaak, dus hou nog voldoende maagzuur over) maar het tekort aan D kan er in elk geval niet door verklaart worden.
Het gaat er niet zozeer om of vitaminen in water of vet oplosbaar zijn, het gaat om bepaalde stoffen die zich moeten binden aan de vitamine om later in de darmen opgenomen te kunnen worden (ruw gezegd) en dat wordt beinvloed door een teveel of te weinig aan maagzuur. Nu is het zo dat een gezond mens een behoorlijke reserve B12 opgeslagen heeft in de lever, dusdanig veel dat het minimaal drie jaar of langer duurt voor een werkelijk tekort aan deze vitamine zichtbaar wordt in het bloed. Op dat moment is er ook een tekort ontstaan in de weefsels en moet e riets gedaan worden. Vandaar dat het niet zo’n vaart loopt als je omeprazol krijgt voorgeschreven bij een kuur met ontstekingsremmers. Pas bij langdurig omperazol gebruik (dan moet je denken in jaren) gaat de verandering in maagzuur effect hebben. Wel neemt omeprazol calcium af maar ook dat gebeurd niet na een kuurtje of korstondig gebruik.
De boodschappen van een gemiddeld mens zal je niet zoveel clue geven over vitaminegehaltes. Je moet werkelijk uiterst beroerd eten wil je werkelijk tekorten aan zekere vitamines krijgen. Dat er steeds vaker een tekort gevonden wordt op B vitamines en D heeft andere redenen. Zeer zelden loopt iemand een tekort op in B’s door voeding, alleen veganisten lopen het risico enigzins. vrijwel altijd is er sprake van een maag-darm aandoening. Daarnaast levert narcose een flinke aanslag op de B reserves. Er worden ook steeds meer maagoperaties uitgevoerd bij obesitas patienten en die nemen als gevolg van d eoperatie helemaal geen B12 meer op (wat weer invloed heeft op alle B’s). Vitamine D zijn we in NL vrijwel alleen afhankelijk van zonuren (maanden april tot en met augustus, tussen 10.00 en 15.00 uur, de uren dat je afgeraden wordt in de zon te komen en mensen hun huid dichtsmeren met zonnebrand, het is ook nooit goed ;))
Overigens kan een teveel ook voorkomen en ernstige gevolgen hebben. Gezondheidsfreak worden en supplementen daarbij slikken is dan evengoed af te raden zonder dat het getest is.
De reden dat er zoveel meer patienten worden gevonden met tekorten dan vroeger, is eerder te verklaren vanuit de medische wereld en bevolkingssamenstelling denk ik. In de opleiding komt over vitamines alleen voorbij: daar hoeft nooit op getest te worden want dat komt in NL niet voor” (erg onwaar) en dat is het. Inmiddels wordt daar wel iets aan gedaan en trekken wetenschappers vaker aan de bel, bovendien zijn patienten mondiger geworden. Dus kan het vaker vastgesteld worden. Is het ook zo dat we steeds vaker en makkelijker foliumzuur bijslikken. Kan goed zijn maar bij een B12 tekort maskeert het het tekort (in het bloed) en maakt het de klachten erger. Een tekort aan D komt monsterlijk veel voor inmiddels vanwege vergrijzing (senioren mijden doorgaans zon of komen amper buiten), veranderende bevolkingsamenstelling (de donkerder de huid, de slechter vitamine D wordt aangemaak onder invloed van zon, de meer zon er nodig is wat in NL moeilijk te bereiken is) en flauw maar waar, het advies om zoveel mogelijk zon te mijden en er tegen te beschermen. Het tekort is trouwens werkelijk schrikbarend, geschat wordt dat dertig procent van de bevolking een D tekort heeft. Onder allochtonen en senioren loopt dat op tot zestig procent. Veel van deze mensen hebben wel problemen maar worden naar de psycholoog gestuurd terwijl een tekort aan D simpel te verhelpen is.
Om toch weer een beetje ontopic te komen, vitamines zijn nodig maar ook niet ongevaarlijk net als vele medicijnen. De in vet oplosbare vitamines kan je mee overdoseren en overmatig gebruik van vitaminesupplementen leggen een behoorlijke druk op lever en nieren. Niet alleen zijn medicijnen met vele risico’s makkelijk verkrijgbaar, ook lichaamseigenstoffen (denk aan melatonine om te slapen bv) en supplementen zijn erg makkelijk verkrijgbaar waarbij sommige meer risico’s kennen dan mensen zich bewust zijn.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 04, 2009 @ 14:34
@Tartarus: omeprazol kan pas een opname probleem ivm vitamines veroorzaken als het zeer lange tijd geslikt wordt. Verder vangt het calcium af maar ook dat loopt niet zo’n vaart bij periodiek gebruik. De Losec werd niet veel voorgeschreven omdat het simpelweg lange tijd feitelijk experimenteel geweest is, de eerste jaren mocht het zelfs niet door huisartsen voorgeschreven worden maar uitsluitend door de specialist.
Tegenwoordig is dyclovenac trouwens te verkrijgen in maagsapresistente vorm, op nuchtere maag ingenomen valt het dan pas uiteen in de darmen en wordt het maagprobleem overgeslagen. Dan is omeprazol vaak niet nodig. Maar zoals elk middel kent het risico’s en bijwerkingen.
Jammere vind ik eigenlijk dat omeprazol momenteel juist wordt voorgeschreven alsof het snoepjes zijn. Daarom staat het inmiddels op de geneedsmiddelen vergoedingen lijst en worden patienten met ernstige maagkwalen die omeprazol slikken nog maar weinig serieus genomen.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 03, 2009 @ 17:00
Wat te denken van de ‘Interdepartementale werkgroep cartoonproblematiek’. http://www.depers.nl/binnenland/203842/Staat-let-goed-op-spotprenten.html Wat minder openbaar maar niet minder griezelig.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 22, 2009 @ 02:03
@Henk, Sjaak: dankje
@Sjaak: vrees dat de discussie ook een weerspiegeling van de maatschappij is in de zin dat de vooroordelen niet alleen op weblogs voorkomen. Al is het op een weblog zonder iemand te kennen het allermakkelijkst oordelen natuurlijk.
Overigens mag een arbeidsgehandicapte in de WAO of WIA volgens mij al bijverdienen en wordt het dan verrekend met de uitkering of in sommige gevallen volgt natuurlijk herkeuring. Zover ik weet moet er wel toestemming door het UWV gegeven worden.
@Pietie: denk niet dat het zozeer een kwestie van transpirantie is. Wetten en maatregelen zijn tenslotte zichtbaar en delen hebben invloed op ons leven. Als je alles wilt nazoeken zal de politiek transperanter zijn dan op het eerste gezicht lijkt. Is het niet eerder een zaak van anders doen dan in verkiezingstijd en steeds minder band met de burger of de praktijk hebben?
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 09, 2009 @ 04:28
«« Back To Stats Page@Sjaak: aanvankelijk was ik het prima met Joan eens op een kleine aanvulling na. Maar als dat ontaard in oeverloos persoonlijk gehak en geschop dan verdwijnt elk spoortje vertrouwen zeker. Elke discussie is dan ook totaal nutteloos trouwens.
Wellicht is het een goede afspiegeling van onze maatschappij.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 07, 2009 @ 15:14