Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 6085
Comments Posted By Annemie
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Jesse. Misschien stel ik je nu teleur… en het laatste wat ik wil is je bang maken. Mijn moeder had borstkanker. Bij haar was idd een hard paaseitje de oorzaak van de onderzoeken. Zelf was ik dus altijd ‘op zoek’ naar zo’n soort knobbeltje. Toen de dag aanbrak dat ik ook iets ontdekte, bleek het een schijfje te zijn. Ik ben vrij mager en mijn borsten waren klein. Het was dat ik voor de spiegel stond, want ik had niet in de gaten dat het borstbeen overgegaan was in iets anders. Door in de spiegel te kijken zag ik dat mijn rechterhand een stuk lager lag dan mijn linker. Zelf heb ik het altijd omschreven als een plat steentje. Je weet wel: waar je zo lekker mee over het water kan ketsen. Trouwens ook een strengetje kan iets betekenen. Het is gewoon zo: wie regelmatig zelf de borsten onderzoekt, weet hoe ze natuurlijk aanvoelen. Een verandering merk je dan snel op. Het is altijd handig om: als je nog menstrueert een menstruatie af te wachten en te kijken of daarna alles nog steeds zo voelt. Want ten tijde van de menstruatie verandert er ook veel in je borsten. En bij twijfel?? Toch gewoon ff naar de HA. Ben je er vrij zeker van dat er iets niet goed zit, laat je dan niet met een kluitje in het riet sturen omdat je bvb nog te jong zou zijn. Meestal voel je als vrouw toch zelf het beste of er al dan niet iets loos is…
» Posted By Annemie On October 27, 2007 @ 12:21
Heel goed!!! Als je het niet erg vindt, ‘pik’ ik deze link even voor mijn weblog en community. Erger me al heel lang aan al dat roze gedoe in oktober. Ook ik heb de pink ribbon thuis liggen. Maar die speld ik enkel op om naar een lotgenotenavond oid te gaan. Het lijkt wel elk jaar erger te worden… Tja, ze moeten toch genoeg spullen in het roze verkopen om de Pink Ribbon met reclames te kunnen vullen, he..
» Posted By Annemie On October 03, 2007 @ 20:13
Jeetje, Juzo… dat je het nodig vindt om hier steeds je mening te verkondigen, tot daar aan toe (alhoewel het best vervelend is) Maar praat alsjeblief voor je zelf. Want door wat je hierboven schrijft, moet ik dus concluderen dat ik geen man of vrouw ben… want ik denk er niet zo over. Misschien toch ooit als buitenaards wezen hier gedropt?
By the way… alles wat zich JuZo noemt, is flink irritant. Zoals ik denken de meeste mannen/vrouwen van de hele wereld erover. Misschien beter dat je in die onderaardse mijngangen blijft??
» Posted By Annemie On September 30, 2007 @ 02:37
Leuke jongens, die farmaceuten
Voor een keertje ben ik het met Sjaak eens. Zeker bij borstkanker blijf je dagelijks geconfronteerd worden, en kun je niet vergeten. Het begint bij het opstaan. Douchen, aankleden…. en littekens zien. Een hoestje dat iets langer aanhoudt, pijn in het hoofd, de rug… noem maar op… elke keer komt toch weer dat duiveltje in je hoofd: het zal toch niet. Melissa Etheridge heeft het heel mooi verwoord in haar lied: I run for life. De angst wordt gedoseerd, de pijn wordt minder, maar de littekens op het lichaam en in de ziel blijven…
» Posted By Annemie On September 02, 2007 @ 20:43
Hadden we het hier niet over de twee boeken die Karin geschreven heeft? Karin, gefeliciteerd… Petje af. Zelf ben ik door de chemo’s nog steeds een beetje dyslectisch (zo zullen we het maar noemen) Kan me dus voorstellen dat het een heel karwei is geweest…
» Posted By Annemie On August 12, 2007 @ 18:19
@ JuZo: Wat moet het toch heerlijk zijn om de waarheid in pacht te hebben en boven God te staan. Denk dat ik in het vervolg toch maar jouw inbreng gewoon doorklik. Jeetje… dacht dat mensen zoals jij een uitgestorven ras waren.
Bij Sjaak is het tenminste nog een doordachte mening die hij heeft. En voor Wieteke heb ik alle respect. Want ik kan nu wel heel hard roepen: als ik in haar schoenen stond zou ik dit wel en dat niet… maar zolang ik niet in haar schoenen sta, kan ik dat niet weten. En niets zo veranderlijk dan een mens.
» Posted By Annemie On July 31, 2007 @ 22:53
Ook ik heb BK… ook ik ben van plan om te stoppen met de Arimidex. De bijwerkingen worden me te gortig. En ook ik rook stug door. Moet ik dan eerst stoppen met roken voor ik de definitieve beslissing neem om al dan niet verder te gaan met de (anti) hormoonkuur? Volgens mijn internist/oncoloog heeft mijn bk niets te maken met mijn rookgedrag. Ik ben zo ‘gelukkig’ geweest het waarschijnlijk van mijn oma en moeder te krijgen (die trouwens allebei NIET rookten.) Ik lees hier heel vaak mee. Ben het niet altijd eens met wat Karin schrijft, maar het is haar volste recht te schrijven wat ze wil en te doen wat ze wil. Nog nergens heb ik gelezen dat ze haar mening opdringt. Wat van JuZo en Sjaak niet altijd kan gezegd worden. Volgens mij is iedereen met BK volwassen. (heb toch nog nooit gehoord van een kind met borstkanker – gelukkig maar- ) en kan dus zelf beslissen wat zij/hij doet. Sjaak zal me nu dus wel een onverstandige vrouw vinden, maar ook hij heeft recht op zijn eigen mening (die dus echt niet de mijne is) Respect voor iemand die zijn hele leven en levensstijl omgooit om de gevolgen van kanker te proberen tegengaan, maar mijn leven stond door de diagnose op zich al genoeg op zijn kop. Ik ben wie ik ben en probeer te blijven wie ik was.
» Posted By Annemie On July 29, 2007 @ 22:50
Nou, zal ik het dan maar WEL over de topic hebben. Heb net weer mijn haren terug na de derde keer kaal zijn. De eerste keer door alopetia, de tweede keer door de chemo en nu dus weer door de chemo. Het enige verschil met de vorige keren was dat ik nu enkel de onderlaag van mijn haren ben verloren. Was net zo’n gabbertje. Kon mijn haar in een staart doen en dan een kaal koppie eronderuit. Nu is het eindelijk zover dat ik een afspraak met de kapper durf te maken. Wordt dus toch een kort koppie. Maar ben best zenuwachtig… De zo verwachtte en welkome krullen heb ik trouwens nooit gekregen…
» Posted By Annemie On December 10, 2006 @ 20:30
Over vals-positief en vals-negatief gesproken… Ik ben één van de ‘gelukkigen’ die bij de 3% hoort met een vals-negatieve schildwachtklierprocedure. Herinner me nog alsof het gisteren was, hoe opgelucht ik was dat ze de poortwachter zagen oplichten… En hoe blij ik was met de uitslag: hij is schoon… Om 2,5 jaar later uitzaaiingen in de okselklieren te ontdekken… Na veel gedoe met mijn oncoloog (zo eentje die me doodleuk weet te vertellen, terwijl ik met ontbloot bovenlijf voor hem sta, dat ik toch regelmatig een mammografie moet laten maken van mijn linkerborst, terwijl die in 2004 preventief werd geamputeerd en dmv expanders/prothese gereconstrueerd) heb ik het idee dat ik zelf het beste weet als er iets aan de hand is met mijn lichaam. De uitzaaiingen in de okselklieren heb ik, net als de primaire tumor, zelf ontdekt. Stond al met mijn jas aan om naar buiten te gaan, want was weer voor een half jaar goed gekeurd, toen ik hem erop wees dat ik een pijnlijke oksel had. Nee, voor mij geen controles meer… Ik bel wel als ik zelf iets niet vertrouw. Voor sommige vrouwen ligt het misschien anders, die hebben misschien ‘geluk’ gehad… maar deze dame dus niet meer…. liefs, Annemie.
» Posted By Annemie On November 26, 2006 @ 19:28
Het toedienen van de Herceptin 3 wekelijks is volgens mij standaard (mits er geen andere chemo bij komt) Weet wel uit ervaring dat ik die eerste 12 weken (toen ik de Herceptin samen met Taxol kreeg) elke keer weer 2 a 3 dagen een grieperig gevoel had. Tegen de tijd dat ik daar over heen was, was het weer tijd voor de volgende kuur. Bij de 3 wekelijkse dosering was het ook – maar – 2 a 3 dagen griepgevoel, maar had ik wel nog zo’n tweeenhalve week dat ik met beter voelde. Misschien ligt daar de oorzaak?
Wat ook tegen me gezegd is, is dat wanneer de pompfunctie van het hart niet optimaal is, of te snel vermindert, ze ook overgaan op wekelijks. Daarbij komt voor mij ook het psychische effect om de hoek kijken. Als je een jaar lang wekelijks moet, moet je wel 52 keer aan het infuus… Bij de 3 wekelijkse dosis kun je jezelf tenminste nog af en toe wijs maken dat je geen patient bent.
» Posted By Annemie On December 01, 2006 @ 20:53
Jeetje, dagopname… Bij mij was de startdosis een uurtje of 3 en de 3-wekelijkse dosis werd er op zo’n anderhalf uur ingepompt. Was om 14 uur aanwezig en stond om 16 u alweer buiten, met spoelen en alles… Nu zal het in jouw geval natuurlijk extra langzaam gaan, maar toch… Blij voor je dat je niet hier woont… ;o)
» Posted By Annemie On November 28, 2006 @ 20:51
Hoi Karin,
Als ik zo vrij mag zijn een paar tips te geven: Ik weet niet in welk ziekenhuis jij de Herceptin krijgt toegediend, maar bij mij maakte het veel verschil als het druk was op de chemokamer of niet… Zaten er ‘zeuren’ (om het maar even oneerbiedig zo te noemen) bij of niet… Dan was de inpact van de Herceptin veel groter. Heb er daarna voor proberen zorgen op een rustig tijdstip te komen. Of misschien kan je alleen gaan zitten/liggen? Ook de snelheid waarmee de Herceptin wordt toegediend kan van grote invloed zijn, heb ik ondervonden. Als ik al problemen had van tevoren (nou ja, problemen… muizenissen) dan leek het wel alsof die allemaal nog groter werden. Dus zo rustig mogelijk (zowel omgeving als geest) en dan komt het misschien toch nog goed. Wil je ook nog even vertellen dat ik nu: een maand na de laatste Herceptin toch steeds meer mijn oude ik weer word. De mieren zijn langzaamaan aan het vertrekken, het schrijven van huis-, tuin- en keukengedichtjes lukt weer… ja, ik kom er wel… En jij ook… met of zonder Herceptin… Succes. Annemie.» Posted By Annemie On November 28, 2006 @ 20:50
Hoi Karin,
Ik herken zoveel van jou in mezelf… Maar dat maakt net dat ik dus ook niet kan weten waar je gevoelens vandaan komen… Heb ook borstkanker (gehad?), heb een jaar lang Herceptin achter de rug, zit nog in het begin stadium van de Arimidex (8mnd. geslikt), ook bij mij is de herfst totaal mijn seizoen niet… Schreef ook graag (dan niet op prof. gebied, meer huis, tuin en keuken freubeltjes) en kan ook weinig of niets meer op papier krijgen. Soms floepen de mooiste zinnen door mijn hoofd en als ik ze op wil schrijven spatten ze als een luchtbel uiteen. Ben nu al een maand klaar met de behandeling met Herceptin. Volgens mijn oncoloog moet ik op ongeveer een jaar rekenen voor alles uit mijn lichaam is verdwenen. Het je best doen, is meestal funest heb ik ondervonden. Hoe harder ik iets probeer, hoe groter de kans dat het niet lukt, en hoe frustrerender het is… Gelukkig ben ik in de zalige omstandigheden dat het niet echt moet. Dat ik de boel de boel kan laten. Als ‘ik’ terug is bij me, laat ik het je zeker weten. Want ik heb er nog alle hoop op dat dat gebeurt.» Posted By Annemie On November 15, 2006 @ 21:10
Het alziend oog, 12 november 2006: ‘De kracht van kwetsbaarheid’
Hoi Karin,
Weet niet goed hoe te beginnen…. mmmm de Karin die ik vanmiddag aan het woord zag, was naar mijn gevoel idd een andere Karin dan die die ik zag in de Leugen regeert. Je manier van praten, antwoord geven… net alsof je er af en toe niet helemaal met je hoofd bij was, dat er nog zoveel andere dingen waren waar je mee bezig was… Heel gek voor me, want heel herkenbaar. Ik vroeg me spontaan af of jij ook last hebt van die mieren in je hoofd zoals ik ze noem… Het leek bij mij af en toe wel een mierennest… van die heel drukke beestjes. Ik vergeleek het altijd zo: de miertjes waren druk, druk, druk maar zoals je ze in het echt ook ziet: netjes in de gelederen. Tot je een druppel of plens water gooit… dan zie je die miertjes alle kanten opstuiven en hebben ze geen vat meer op de orde… Zo voelde het bij mij na weer een Herceptinstoot… De gedachten vlogen alle kanten uit en ik kon ze niet echt vatten. Om daarna weer druk, druk, druk maar gestructureerd te zijn… Zo kwam jij ook een beetje over… Sorry, wil je niet kwetsen met dit antwoord, maar ik had zo sterk het gevoel een ‘echte’ lotgenote te zien. Ik kan het natuurlijk ook mis hebben, heb je nou 2 keer gezien op tv en lees nu pas je weblog mee. Dus kan de achtergrond informatie die ik door je blog had, meespelen. sterkte met alles… Annemie.
» Posted By Annemie On November 12, 2006 @ 18:47
@ Sjaak: ergens vind ik het jammer dat dit de website van KSPAINK (zoals jij haar zo hardnekkig blijft noemen) is… Heb zoveel zin om jou eens echt ongezouten mijn mening te geven…. Ga het enkel bij deze laten: wat ben jij een irritant mannetje, zeg…. Annemie.
» Posted By Annemie On November 12, 2006 @ 18:46
Neem je Sjaak mee??? ;o)) LOL Annemie
» Posted By Annemie On November 11, 2006 @ 18:44
Wilde eigenlijk niet meer in discussie gaan met Sjaak… Maar kan het ff niet laten. Sjaak is arts… weet niet welke arts, maar ben wel blij dat het niet de mijne is. Mijn arts laat me vrij in mijn keuzes.
» Posted By Annemie On November 04, 2006 @ 22:11
Sjaak: Ik denk niet dat het zin heeft om verder in discussie te gaan. Jij staat op je standpunt vanuit je eigen ervaring. Echter: het is bewezen dat borstkankerpatienten na de chemo vaker en meer klachten hebben van het geheugen, de concentratie en vermoeidheid. Het hoe en waarom daar zijn ze nog niet helemaal achter. Bijkomend feit: Herceptin is GEEN chemo. En hormoontherapie ook niet. Het zijn medicijnen die wel degelijk bijwerkingen hebben. Ook dat is nog volop in onderzoek. Het middel (Herceptin) wordt pas sinds kort op grote(re) schaal toegediend. Er zijn ook een heleboel vrouwen die niet met de bijwerkingen naar buiten komen, of die denken dat het er gewoon bij hoort. Pas over een aantal jaren zal moeten blijken hoe de cijfertjes nu precies zijn. Ik geloof best dat je het zwaar hebt gehad. Gelukkig voor je dat je medepatienten meevoelende mensen waren. Probeer ook eens meevoelend te zijn met mensen die andere ervaringen hebben.
» Posted By Annemie On November 02, 2006 @ 22:08
Bravo Karin… Gelukkig heeft de chemo nog niet het haar op je tanden laten verdwijnen ;o)) Als Sjaak trouwens zo goed op de hoogte is van Her2neu + en Herceptin, dan vraag ik me trouwens af waarom hij het steeds over pilletjes slikken heeft… Was dat maar waar: dan had ik geen jaar lang aan het infuus gezeten en nu ook niet die akelige port a cath gehad. Zoals ik eerder al vermelde was mijn keuze anders dan die van jou. Maar onze motivatie om te kiezen is ook anders. Daarom alleen al kan ik alleen maar respect hebben voor jou keuze. Als je nu gewoon klakkeloos zou neerzetten dat je stopt met Herceptin en/of hormoontherapie, zou ik dat jammer vinden. Maar je geeft een duidelijke motivatie. Moest ik dit alles hebben gelezen voor ik aan de Herceptin begon, was ik toch doorgegaan. Want nergens lees ik dat ik het op jouw manier moet doen. Iedereen in zijn/haar waarde laten is het beste wat je kunt doen, toch?
» Posted By Annemie On November 02, 2006 @ 22:08
citaat: ‘De enige echte leidraad die ik daarom heb is of ik denk dat ik nog ik kan zijn.’ Volgens mij kun je nooit meer dezelfde ik zijn als voor de diagnose. Ik weet nog dat ik, toen ik pas wist dat ik borstkanker had een gedichtje op internet vond. Anders. Anders zijn mijn dagen, anders zijn mijn nachten, anders zijn mijn vragen, anders zijn mijn klachten, anders is mijn lichaam, maar zeker niet mijn geest, ik ben nog steeds dezelfde die ik altijd ben geweest.
Ik heb toen dat gedichtje gebruikt in de mail waarmee ik vrienden en bekenden van mijn lot op de hoogte bracht. Oh, wat trok ik me op aan die regeltjes… Ik ben nog steeds dezelfde… Tja, dat dacht ik dus ook in het begin… maar nu, 3,5 jaar na de eerste diagnose weet ik maar al te goed hoe verkeerd ik het had… Want ik zal NOOIT meer dezelfde zijn als voor de diagnose… Niet alleen mijn borsten zijn me door deze rotziekte afgepakt, maar ook mijn eigen ik… Diegene die ik was voor de ziekte. Het vertrouwen in mezelf is niet meer wat het was, de mensen om me heen zijn me mee of tegen gevallen, mijn hele manier van denken is anders geworden. Nee, ik kan ik nog wel worden, maar niet meer de ik van voor de bk. Jammer misschien en toch ook niet. Want de nieuwe ik is wel een stuk assertiever, en niet meer zo naief… Wens je toe dat je zelf ook tevreden zult zijn over de ik die je geworden bent of nog moet worden. groetjes, Annemie.
» Posted By Annemie On October 31, 2006 @ 22:06
@ Karin: Volgens mij komt de lichtgeraaktheid meer door de Herceptin dan door de Arimidex. De tijd zal het me vertellen. Als het nu over gaat, was het dus de Herceptin. De Arimidex ‘zorgt’ ervoor dat ik weet hoe een 80-jarige ‘s morgens uit bed stapt. Flink wat startersproblemen. Maar door mijn humoristische instelling zie ik dat als een voordeeltje. Ook al word ik dan wsch. geen 80, ik weet wel hoe het zou voelen ;o)) Moest blijken dat het kattige toch blijft aanhouden, dan denk ik ook niet dat ik het 5 jaar volhoud om Arimidex te slikken. Want ik wil mijn zoon dan wel zien opgroeien… mijn gezinsleven moet wel leuk blijven. Als mijn naasten me gaan mijden om mijn gedrag is er ook geen bal meer aan.
» Posted By Annemie On October 29, 2006 @ 18:17
@ Sjaak: als je de bijsluiter van Herceptin op internet naleest, zie je wel degelijk ‘abnormale gedachten’ staan bij de bijverschijnselen. En er staan er heus wel een aantal meer dan de twee die door jou genoemd worden. En ‘ abnormale gedachten’ kunnen in veel verschillende vormen ontstaan. Zo was het bij mij net een mierenhoop in mijn hoofd. Allerlei gedachten flitsten door elkaar en ik kon op geen ervan vat krijgen. Wat een heel akelig en depri gevoel kon geven. En ook de gevoelloosheid van ledematen en prikken in de ledematen komt mij (als Herceptin gebruikster en zonder MS) bekend voor.
Groetjes, Annemie.» Posted By Annemie On October 29, 2006 @ 18:17
«« Back To Stats PageToen ik dit stukje las, kreeg ik een heel dubbel gevoel. Ben zelf sedert 17 oktober klaar met een jaar lang Herceptin. En heb er zo’n 7 maand Arimidex opzitten. Heel veel van de bijwerkingen die je beschrijft herken ik. Herceptin geeft al veel verschijnselen die op MS lijken, zonder dat je MS hebt. Kan me aan de ene kant wel voorstellen dat je de keuze maakt om te stoppen. Maar zou je lichaam niet wennen aan de Herceptin? Twee keer is niet zoveel. Ik ben doorgegaan…. Hoop voor mezelf dat de oude Annemie weer terug komt. Want dat chagerijnige mens op zijn tijd, daar houd ik zelf niet van, laat staan mijn omgeving. Toch heb ik het gedaan. Ik wil mijn zoon, nu 15, volwassen zien worden. En de kans daarop is nu toch een stuk groter dan zonder Herceptin. Tuurlijk heb ik geen zekerheid. Maar als er uitzaaiingen komen, weet ik nu dat ik er alles aan heb gedaan om dat te voorkomen. Begrijp me goed: ik heb respect voor je keuze. Want jij bent Karin en ik ben Annemie. Twee verschillende mensen met blijkbaar verschillende ideeen. Ik hoop dat het goed met je gaat en blijft gaan… Veel sterkte… Annemie.
» Posted By Annemie On October 28, 2006 @ 18:16