Jakkes, het is oktober. Overal affiches van vrolijke vrouwen met veel haar en dito borsten die ons roze meuk aansmeren, afgewisseld met een enkel beeld van een triest kijkende vrouw met een mutsje op haar chemohoofd.
Het is een advertentiefuik. Wanneer u, lieve consument, zo’n sponsorproduct koopt – een extra dure roze stofzuiger, bijvoorbeeld – geeft het bedrijf in kwestie een deel van de winst aan Pink Ribbon. Dat doorgesluisde geld trekken ze vervolgens vrolijk van de omzetbelasting af. Zo verwerven bedrijven zich goedkoop een sociaal gezicht.
Overigens gaat wat Pink Ribbon inzamelt (zoals ik vorig jaar spijkerhard aantoonde), amper naar wetenschappelijk kankeronderzoek maar vooral naar sociaalpsychologische kwesties.
Die roze lintjes belemmeren het zicht op de werkelijkheid. Kanker is geen galafeest, kanker is geen glamourmagazine. Kanker is eng en vies, en te vaak dodelijk. En zonder borstkanker te bagatelliseren – zelf ben ik een borst kwijt en heb bijna drie jaar geworsteld met de naweeën van de behandeling – vind ik de aandacht ervoor disproportioneel. We vergeten andere, vaak veel dodelijke kankers met graagte.
Neem alvleesklierkanker. Zelden werpt een patiënt zich op als woordvoerder: driekwart is namelijk al binnen een halfjaar na de diagnose dood. Na twaalf maanden leeft nog maar één op de vijf. En, anders dan bij borstkanker, zit er amper schot in de behandeling. Wordt het geen tijd de aandacht op zulke kankers te richten? Of past dat niet in het advertentiemodel, dat immers vooral leuk moet blijven – omdat de deelnemende sponsors er anders niks aan verdienen?
Het ergste van borstkankermaand is dat de gekken dan weer uit hun holen kruipen. Neem Yvette van Boven. Zij propageert dat kanker ‘een kado’ is dat je dient te ‘omarmen’. Je kanker kan je iets leren over je ‘innerlijke blokkades’; pas als die weg zijn, kun je genezen! Schadelijke New Age-rimram, die maakt dat zieke mensen zich schuldig voelen wanneer hun therapie niet aanslaat. Wanneer de kanker te sterk blijkt, heeft de zieke kennelijk iets niet goed gedaan…
De gotspe ervan. ‘Kanker is een kado’. Is het een geschenk wanneer een vader zijn 19-jarige zoon verliest, wanneer een moeder haar jonge kinderen als halve wezen moet achterlaten? Is het een cadeau dat ik drie jaar van mijn leven heb moeten besteden aan die kutborstkanker van mij?
Wanneer Yvette van Boven jarig is, geef ik haar een volle injectienaald met tumorweefsel, liefst een van het virulente soort. Kijken of ze haar geschenk inspuit.
Het doorgesluisde geld trekken ze zeker niet van de omzetbelasting af. Het verlaagt de winst, zodat er minder VPB of IB betaald hoeft te worden.
Wat een achterlijk gedoe ja Karin, ik geef jou groot gelijk met jouw artikel ! Een kado om te omarmen zodat je je inner ik leert kennen en de blokkades kan opheffen pfffff….
Inderdaad want Kanker is vooral gewoon heel erg kut !
You make my day, heel erg bedankt voor dit stuk, Karin. Ik ben dankbaar dat jij de new age maffia aan de kaak stelt. Ik vind het vaak ongelofelijk hoe bijna iedereen eraan mee doet. Jij bent een van de weinigen die er tegen in het verweer komt, en op een super rake manier. Opluchting!
Jolanda: graag gedaan :)
Ik heb wel ergens gelezen dat ze het dit jaar een stuk minder ‘glamoureus’ gaan aanpakken? Dus geen gala met BN-ers in Carré en dat soort onzin. Ik heb me daar altijd kapot aan geërgerd.
Goed stuk.
Er blijkt een alvleesklierkanker-maand te zijn. Las ik gisteren. En een prostraatkankermaand.
Jaarlijks hangen er bovendien in ons plaatselijke ziekenhuis vreselijk blije posters in het kader van de dag van de beroerte.
Feestje!
Bedankt voor je heerlijk verfrissende mening! Onheil over de gotspe die poen en zieltjes winnen over de rug van de zieken. Ze appelleren dat je je zieltje kan afkopen met een bijdrage aan een gala weekje of product wat dan van jou geld gaat sponsoren zogenaamd in de naam van onderzoek. Alleen dat is al ziek makend idd!! Big Hug Karin!!!
Hoop mensen ooit eens gaan nadenken ja……..
Hier een grappig , kritisch filmpje over pinktober uit Amerika:
http://current.com/shows/infomania/92725542_pinktoberbest-modern-lady-shows-some-pink.htm
Prima stuk Karin! Als ex kankerpatient (rectumamputatie) erger ik me groen en geel aan al die acties om berichten door te sturen uit ‘respect’ voor de kankerpatient die ‘vecht’ tegen deze enge ziekte!
Er valt NIETS te vechten……gewoon geluk en een goede behandeling…..niets meer en niets minder……Toen ik in het ziekenhuis lag dacht ik: ik behoor nu te moeten ‘vechten’…..zal ik die artsen is even op hun bek slaan….
Toch maar niet gedaan en nu alweer 4 jr ‘schoon’….100% mazzel!
Enneh…..bidden helpt ook niet…..
Harvey van Straten
Goed gesproken! Geen teaparty-taferelen rond verloren tietjes en levens.
Hoewel ik echt wel respect heb voor het feit dat mevrouw S. Meis-Vervaart heeft moeten vechten tegen borstkanker, heb ik me schitterend geergerd aan de waanzinnige glamourboost die ze er aan heeft gegeven. Blijkbaar word je van borstkanker een lekker wijf waarbij ook kort haar heeel sexy staat! Dus naast al het roze mogen ook deze wanvertoningen van mij geweerd worden. Tell it like it is.
Oh Harvey, ik zie dat ik ook al het woord ”vechten” heb gebruikt. Ik begrijp wat je zegt dus ik hoop dat je me niet op mn bek wilt slaan ;-)
Dat is een goeie, de “total gift”, die had ik nog niet gehoord. Mijn toetsenbord raakt er geheel van streek van.
Yvette draait natuurlijk volledig door na haar eigen HPV´tje, die “total gift” had zij al te pakken.
Nu ja, iedereen verwerkt ook op zijn of haar eigen manier zal ik maar zeggen.
_
Ik weet nog wel een leuk kado voor Yvette van Boven.. 6 x een gratis TAC chemokuur…eens kijken of ze het dan nog zo graag wil omarmen! En idd Harvey, er valt niks ” te vechten”. Het gaat gewoon om geluk hebben en er op tijd bij zijn..
Die Yvette ken ik niet, maar je zal ze de kost moeten geven die vinden dat hippigheid en joligheid de dood verslaat. Ingehuurde juichdames. Speel niet teveel op de mens, zou ik willen zeggen, want een steen door der ruit wil je ook niet mag ik aannemen.
Zaza, nee hoor….ik heb niemand op zn bek geslagen…maar ik dach wel: wat nou vechten? Hoe doe je dat dan? Echt geen idee……er waren mede-patienten en die hebben het niet gered……hebben ze niet genoeg ‘gevochten’ misschien? Het enige wat je nodig hebt is MAZZEL en ik ben een mazzelpik…..;-)
Geheel mee eens, wat mij het meest aanspreekt is de kritiek op al die halve zolen die (borst)kanker relateren aan voorouderkwesties, jeugdtrauma’s, innerlijke roerselen, de stand van de sterren, de appeloogst van vorig jaar en de vleugelbewegingen van een vlinder op 2 spetember 1999 op Hokkiado, japan en andere new-age geuren…
Ik vind die glamour boost ook heel naar, dit is geen lolletje en spreek uit ervaring.
Als je al die Pink Ribbon ziet is het net of je naar een party gaat.
Gezellig al die armbandjes, gezellig al die sieraden, liefst vergeet je het toch en loop je niet met al die rommel?
Tuurlijk moet er onderzoek gedaan worden, als je alle actie’s van ons en allen bij elkaar optelt moet het al lang opgelost zijn.
Het begint op Afrika te lijken elk jaar zoveel actie’s en niemand help je ermee.
Ik snap ‘t Harvey. ”Het ligt op je bord en je hebt ‘t maar te vreten” hoorde ik mijn vriendin zeggen toen ze voor de zoveelste keer behandeld moest worden..
Zaza, zo is het……’hij kan zo maar vallen’……en dan maar afwachten…….
Goed zo Bep en de anderen!
En tja wat zou Yvette ervan denken als je aan je kind moet vertellen dat niet alleen haar pa ‘in de prijzen is gevallen’ (op haar 9de), maar ook haar ma (op haar 14de) en dat de borstkanker van ma ook nog eens een keertje erfelijk is en dat ze zelf vanaf dit jaar (24) ‘in aanmerking komt’ voor jaarlijkse borstcontrole… Nou wij lopen dus echt niet met rose lintjes hoor! Laten ze het geld dat uitgegeven wordt voor die gala’s en reclame maar gelijk aan de wetenschap geven!
Ik heb vreselijke behoefte aan een leuk-knopje voor veel reacties, en ook een aai-knopje, en ook eentje voor een high five.
Wat me ook mateloos stoort: het lijkt wel of kanker de enige levensbedreigende ziekte is………
Pijn is fijn, jeuk is leuk, bloed is goed… en kanker is een kado.
En de dood?
De dood is een geweldig feest, waar iedereen voor wordt uitgenodigd.
Maar wanneer ik op haar site kijk, begrijp ik wel dat Yvette van Boven het als een kado is gaan zien. ‘k Ben nu al razendbenieuwd naar wat in haar webshop zal worden aangeboden.
Helaas is iedere aandacht, die je aan dit soort pseudopsychologische prietpraatsters besteed, tegelijk reclame gericht op mensen, die op zoek zijn naar strohalmen.
Doodzwijgen zou eigenlijk wellicht beter zijn, maar ik begrijp je kwaadheid…
@24 Harvey
En ‘t zijn allemaal kado’s… De mensheid wordt verwend!
@just-in eens…….
In deze context van een kado te spreken is natuurlijk te zot voor woorden. Dat een en ander een mens wel nederig maakt is natuurlijk wel weer waar, maar een kado?
Verder behoort kanker ook zeker niet tot de enige potentieel dodelijke gebeurtenis in het leven. Verder zijn procentueel bezien de sterftecijfers voor BK ook nog eens heel genadig.
En of roze aandacht voor BK- overlevenden, dat zijn er nogal wat, nu zo goed is vermag ik inderdaad stevig te betwijfelen. Zo gewoon mogelijk weer meedraaien lijkt mij zeker zo belangrijk. Kennelijk stuurt een dergelijke actiemaand betrokkenen toch weer makkelijk in een stuk dreiging van een dergelijke ziekte?
–
Karin,
Wat een parel van een column. Zo waar . Bedankt
Ieke
Ik heb darmkanker. Terminaal, zelfs.
Helaas was niemand te porren voor mijn brown ribbons, heel gek.
;-)
Zou het kunnen komen doordat een borstje lief is en leuk is en waard om voor te strijden, en een alvleesklier of een darm op je helm er minder uitziet? Komt het dan doordat de charme van de medische wetenschap in een borst is gelegen, een mannending is? Waar raken we het toch kwijt. Het idee dat pijn gewoon pijn is. En niet een nieuwe hype.
Sterkte Roland.
Wat vind Ronald van al dat roze?
–
Yvette en haar cadeau? Het “nicht ärgern; nur wundern” wordt je zo wel moeilijk gemaakt. Je moet er maar boven kunnen staan.
En mannen, die borstkanker krijgen, lopen bijna de helft méér kans daaraan te sneuvelen. Is ‘t omdat het gros van de bevolking (=potentieel reclameprooi) mannentieten minder sex appeal vindt hebben; dat dat geen aandacht krijgt? .3;-)
@9. Diana: leuke link!
Ik voel me redelijk stom….dacht altijd dat ik iets goeds deed.
Niet dus….
http://youtu.be/xJkPI-u6aFA
Het zou wel in een kanker in het algemeen week veranderd mogen worden met andere woorden. Goed plan zou ik dat vinden. Zeker sinds ik weet dat prostaat kanker vaker voorkomt dan borst kanker én een slechtere prognose heeft.
Over alvleesklierkanker valt te vermelden dat patiënten die in Nederland worden opgegeven in Duitsland een (tenminste levensverlengende) operatie kunnen ondergaan (ik ken een geval van 2 jaar erbij), maar dat persoon in kwestie (begin 50) een lening op het huis moest nemen om die operatie te kunnen betalen. Hij laat vrouw en kinderen achter, vermoedelijk met een schuld, bedankt Nederland!
Uitstekende column, helemaal mee eens! Maar… het stukje over de omzetbelasting klopt niet. Het doorgesluisde geld heeft niets met de omzetbelasting van doen, wel met de vennootschapsbelasting. Het doorgesluisde geld verlaagt de winst van het doorsluizende bedrijf en dus het bedrag waarover het vennootschapsbelasting betaalt. Dat is een gebruikelijke ‘truc’. Art. 16 Wet Vpb staat dit uitdrukkelijk toe. De maximale aftrek bedraagt zelfs 50% van de winst, met een maximum van 100.000 euro…
@Ronald
Misschien omdat er voor ‘coloncancer’/darmkanker al een donkerblauw lintje bestaat ??
Sterkte gewenst.
Mijn schoonmoeder kreeg trouwens hetzelfde oordeel, welke eindigde een jaar en een maand geleden.
Goede column mw Spaink.
Knal hem er maar in, het is zoals het is.
Toch moet dit ook gezegd: Karin, elke cent is er weer één.
Groot gelijk heb je (en vooraal dat laatste paragraaf – hic Rhodus, hic salta – vind ik erg gelukt. Een kado, moet je nagaan.
Huidige overleving BK ligt vooral aan goede begeleiding in ziekenhuizen, niet of nauwelijks aan gegeven gelden of verdere aandacht.
–
Gelukkig gaan steeds meer mensen zich ergeren aan deze roze shit !
Voorkomen is nog altijd beter dan kopen
http://www.vrouwenovergang.nl/forum/viewtopic.php?f=27&t=10074
https://sites.google.com/site/klachtensiliconen/mammografie
Attila @ 36: wat je zegt over prostaatkanker klopt niet. Borstkanker komt vaker voor en heeft een slechtere prognose. Over het algemeen ga je dood mét prostaatkanker, maar niet áán prostaatkanker.
FG Lelieveld @ 37: De Whipple procedure wordt ook gewoon in NL gedaan, maar in de meeste gevallen van alvleesklierkanker haalt die niks meer uit (c.q. is-ie onmogelijk).
Holykenoly wat een reacties.
Karin, ik ben het eens met je financiële verhaal en je stellingen over wat kanker is, maar je ‘schuld’ verhaal is inmiddels wel een heel erg afgekloven bot waar ik het nog steeds niet mee eens ben.
Ik vind het ook jammer dat je mijn tegenargumenten die ik in de loop der tijd in je diverse draden over dit thema naar voren heb gebracht in feite geheel terzijde schuift, terwijl ik ze toch grondig onderbouwd naar voren heb gebracht. Je hoeft het natuurlijk niet meteen met me eens te zijn, maar enige nuancering zo langzamerhand had ik wel op zijn plaats gevonden.
In ‘t kort: Het gaat niet om schuld, maar om het je bewust worden van onbewuste oorzaken. Je hebt geen schuld aan onbewuste oorzaken. Je bewust worden van dergelijke oorzaken, zo ze er zij, kán – ik zeg met nadruk kán – een bijdrage leveren aan je genezing. Genees je niet, dan kunnen er andere onbewuste oorzaken nog verborgen liggen, maar dat is niet per definitie te zegen, en ook dán ben je niet schuldig aan het niet genezen.
Zo kan ook je houding tav de ziekte van grote invloed zijn. Als je de allopatische weg kiest, dan stel je je eigenlijk als slachtoffer op: Ik kan er niks aan doen, het is de schuld van de ziekte. (En waar al niet hebben we gehoord dat zo’n houding géén bijdrage levert aan oplossingen van problemen. Het is echt niet alleen bij de verwerking van verkrachting zo dat zo’n houding geen soelaas biedt. Wie de macht over het eigen leven wil behouden of terug wil krijgen, moet de slachtofferrol laten varen. Zo’n houding levert dus ook niks op bij ziekte, er wordt volledig op de arts geleund.)
Als je ervoor kiest – en ja dat is een keuze – om ziekzijn als een avontuur te zien, dan verandert je houding en ook je gevoel ertegenover drastisch, wat een positieve invloed op je genezing kán – ik zeg nogmaals met nadruk kán – hebben. (En in feite is ziekzijn een avontuur, ook al heeft vrijwel iedereen aan dat soort avonturen een, eh, pesthekel.)
En als je dan, gaandeweg dat pad, ontdekt dat er iets ‘onder’ die ziekte zit dat je meer over jezelf vertelt, ja dan kan je dat zien als een kado. Ik heb die pagina van Yvette nog niet gelezen, maar ik vermoed dat ze zoiets bedoelt.
Door dit voor de zoveelste keer neer te sabelen richt je in feite alleen maar schade aan, want je hakt een optie in puin die wel degelijk een bijdrage kan zijn bij de genezing van kanker of watvoor ziekte dan ook. Let op: ik zeg niet dat die optie zaligmakend is.
Maar nee, ook ik moet niks hebben van al dat roze gedoe van PR en het ‘in de markt zetten’ van kanker, dus daarover ben ik het met je eens.
Groet, Janus.
Puck (7), dan mag je in de alvleesklierkanker-maand zeker geen prostraatkanker krijgen.
C: “Jaarlijks hangen er bovendien in ons plaatselijke ziekenhuis vreselijk blije posters in het kader van de dag van de beroerte.”
Ja, dat is de Ruttemethode. Of bedoelen ze dat anderen blij mogen zijn dat zij géén beroerte hebben gehad?
Patrick (8), jij bent toch van de Reiki methode? Dat is toch alternatief? Je kritiek op PR deel ik, maar haal wel de parel uit de modder.
Ja Zaza (13), je moet oppassen op dit blog. Let op je woorden. :))
Sjaak (14),
C: “Nu ja, iedereen verwerkt ook op zijn of haar eigen manier zal ik maar zeggen.”
Ja, en iedereen doet het ook op zijn manier.
Sjaak (32), volgens mij heb jij Ronald (30) niet goed gelezen: hij heeft er schijt aan. :D
J.
@ Jose, post 15,
Exact!, ware en belangrijke woorden over chemotherapie en vechten tegen kanker, Jose!
Ondanks dat ik in de meeste gevallen voor chemotherapie ben, wordt vaak makkelijk vergeten dat o.a. een (TAC) chemokuur meestal blijvende nare lichamelijk schade aanricht die je verdere leven (na genezing) grondig kan verzieken.
Over het onwetenschappelijke gezwam over “vechten tegen kanker”.
Pieter van den Hoogenband omschreef het briljant!:
“Een mindere kant van de filosofie van Armstrong is dat hij bij de strijd tegen kanker het accent op het overwinnen van de ziekte legt. Het is een zaak van winnen of verliezen. Met andere woorden: degenen die het niet redden, zijn eigenlijk ‘losers’…”.
Bron: http://caseofdees.wordpress.com/2008/08/22/kanker-overwinnen-ja-duuuuh-2/
@ Spaink,
Weer een mooie column Spaink!
Één op negen betekent gewoon de borst als zwakste plek qua kanker op enig moment in leven en meestal is men daarbij ouder. De meeste vrouwen worden gewoon oud.
–
@50. Sjaak: “De meeste vrouwen worden gewoon oud. ”
Ja, net als mannen: ergens tussen hun vier- en zesentwintigste…. Triest.
Inmiddels is er ook een jaarlijks terugkerend fenomeen op sociale media. Of we allemaal raadselachtige cijfertjes, voedingsmiddelen, drankjes of de kleur van onze beha’s willen vermelden in onze status. Zonder uitleg, dan raakt de man in de war en zal de bewustwording tot grote hoogte stijgen. Ofzo. En natuurlijk de foto’s van brandende kaarsjes die gedeeld en doorgestuurd moeten worden omdat we anders niet denken aan onze geliefden die zijn overleden aan kanker.
Mijn idee, als je wil dat er meer onderzoek gedaan kan worden, schrijf er dan serieus over, ga collecteren en stort rechtstreeks geld aan een goed doel.
Oftewel, goed artikel Karin!
@Janus (46): Er is eens onderzoek gedaan naar positief of negatief denken gedurende de behandeling van kanker. Het denken bleek geen enkel verschil te maken voor het wel of niet slagen van de behandeling. Maarten van der Weijden heeft zichzelf wel eens als voorbeeld gesteld. Zeer ongelukkig is hij er toch doorheen gekomen en toen heeft het nog wel een flinke depressie geduurd eer hij weer ging zwemmen.
Persoonlijk vind ik het zogenoemde positief denken en benadrukken dat mensen niet in een slachtoffer rol ‘mogen’ raken, ontzettende onzin. Sommige mensen zijn van nature optimistisch, sommige mensen niet. Iedereen moet een eigen weg zoeken om ergens doorheen te komen en waarom zou de een voor de ander moeten of kunnen beoordelen welke weg ‘beter’ is.
@52. CiNNeR: “of de kleur van onze beha’s ” – (ik kleur de mijne zelf; naar behoefte) acryl
en de link van 9. Diana blijft aanbevelingswaardig.
Pink… “Kanker een kado”…
Eigenlijk mag dit eerbetoon uit 1968 aan Lydia Pinkham (1819-1883) hier niet ontbreken http://www.youtube.com/watch?v=u7pHDoJrrzA
Wat overigens wel opvalt, is dat er in 2011 ‘ineens’ verrassend veel doelen werden gevonden, die voor sponsoring in aanmerking kwamen…
http://www.pinkribbon.nl/fondsenbesteding/uitgaven/wetenschappelijkonderzoek.htm
Het is jammer dat de kookboekenschrijfster Yvette van Boven die ik via twitter ken, nu bestookt wordt met nare berichtjes, terwijl ze twittert:”.. Ik krijg momenteel heel veel nare berichtjes. Ik zeg t elke dag: IK BEN NIET DIE RARE YVETTE VAN #KANKERISEENKADO!”
Over “vechten” – 10, 12, 13, 15, 17 en 48. Vechten kan positief uitwerken, maar ook negatief, doordat je er juist hard van wordt, wat de doorstroming van energieën bemoeilijkt. Er zijn vele boeken geschreven en sites te vinden over hoe het dan wél zou moeten, dus daar verwijs ik dan maar naar.
CiNNeR (53),
Over onderzoeken. Er zijn tig van dat soort onderzoeken geweest en zoals het met vele van die onderzoeken is: de opdrachtgever bepaalt. Dus zo’n enkelvoudige uitkomst zegt nog niks. Er zijn ook tegenovergestelde resultaten van onderzoeken.
Idd, iedereen moet zijn eigen weg erin kiezen, maar de slachtofferrol ontneemt je je krachten, oftewel je ontneemt je je eigen krachten en daar wordt je alleen maar zwakker van en het lijkt me voor de hand liggen dat dat een genezingsproces niet bevordert.
J.
Janus @57
“Vechten” tijdens chemo bestaat in die zin dat betrokkene het ook allemaal uithouden moet, een en ander duurt namelijk toch al gauw vele weken en maanden en dat allemaal begeleid door toch een hoge mate van onzekerheid, die ook ná chemo nog lang voortduurt en wat ook makkelijk gepaart gaat met sterfgevallen in die groep waarin je je bevind.
Wat mij betreft kunnen discussies over goede en foute energien in de kast, zeker als die discussie gevoert wordt door mensen die zelf niet aan de chemo waren.
Yvette van het “kado” spreekt ook bepaald nergens over chemo overigens.
–
Als àl die mensen die zich zo begripvol opstellen nu eens één persoon met kanker omarmen als buddy, stel je ervoor open durf erover te praten, loop niet eenblokje om als je een dergelijke zieke persoon aan ziet komen lopen. Want die vorm van ondersteuning kan ook wel eens wat meer aandacht krijgen, vergeet niet dat kanker patiënten vaak na enige tijd erg eenzaam worden, dan komt er wat schot in de zaak en meer begrip voor wat een dergelijke patiënt écht meemaakt.
Ik kan met heel veel geluk zeggen dat mijn kind beter is geworden vanuit een heel diep dal en een super slechte prognose van ALL. Hij is na zijn beenmergtransplantatie uiteindelijk na drie jaar strijd, dat is nu 5 jaar geleden, beter geworden.
Hulp en begrip voor mensen met kanker, maar vooral vriendinnen met borstkanker, kan vaak in heel simpele ondersteuningen zitten. Mee gaan naar de arts als er slecht nieuws gesprekken te verwachten zijn, gewoon notities maken van wat de arts zegt zodat zij (met haar partner) aandachtig naar de arts kunnen luisteren.
Ik ben er zelf voor moeders die nu met hun kind in een behandelingsfase van leukemie zitten. Vrouwen met borstkanker in mijn directe omgeving wil ik ook graag helpen met praten, boodschappendoen, etc. maar moeders met een ernstig ziek kind, voor hen is het belangrijk dat zij niet iedere keer het wiel opnieuw hoeven uit te vinden, dus ik geef graag tips. Maar ook gewoon het herkennen van de situatie waar zij met hun gezin in terecht zijn gekomen, het herkennen ervan en dat benoemen en het spreken eroveren het is voor hen heel fijn met iemand te praten die weet van wanten.
Mooi artikel, alhoewel ik de laatste alinea nou een beetje overbodig vond!
@56. Elz de Korte: “IK BEN NIET DIE RARE YVETTE VAN #KANKERISEENKADO!”
In enen valt alles op z’n plaats: niet kunnende koken, danwel daarin voorbijgestreefd te zijn geworden door een naamgenote; is Yvette */ begonnen met raaskallen!
Het wachten is op :-“Wie van de Drie”-:
*/wil de échte Yvette opstaan?
galgehumor is óók humor .3;-/
Dank je wel voor dit artikel!! Ben zelf kankerpatient en erg blij dat iemand gewoon hardop zegt wat ik al zo lang denk!
Het begint een mooie discussie te worden en ook ik zie dat mijn eerste commentaar aanvulling behoeft. Mijn eerste stelling is eenzijdig en vooral gericht op het deel in het artikel waarbij de FondsenWervers ter discussie staan. Dat ik niet achter die methode sta, mede met Karin, is duidelijk.
Wat niet duidelijk is overkomen, c.q. is weggelaten door mij is mooi verwoord door Janus (Post 46, en duidelijk “point taken” in post 47 van Janus)
Ik zie wel degelijk de waarde in de manier van denken – Als je je je bewust bent van je HUIDIGE situatie en hoe je DAAR mee om kan gaan dan kan je inzicht verwerven, accepteren en mogelijkheden zien die je dan eerder zal bereiken. Het zal je lichaam en geest positief beïnvloeden, hetgeen ver kan doorwerken in je gehele systeem voor nu en de toekomst. ((Leven in het Nu) ik probeer bij zweverige teksten weg te blijven en voorbeelden aan te halen )
Het tegengestelde is dat je in oude patronen denkt, aan negatieve gebeurtenissen blijft hangen, jezelf verlamt door onwerkelijke conclusies en voorspellingen aan je zelf te geven voor de toekomst. Dit verlamt en je hebt meer kans dat je negatieve ” wensen ” uitkomen.
– Samengevat –
“Als je blijft doen wat je deed, krijg je wat je kreeg”
“De gedachte die je de meeste aandacht geeft zal ook het meeste groeien”
kortom je “maakt” je eigen leven nu en voor de toekomst.
Dit alles neemt niet weg dat die manier van denken vanuit jezelf dient te komen en je het moet voelen voordat je het kan omarmen. Voor diegene die dat niet zien zitten is het een heel erg moeilijk te bevatten, beledigend verhaal, een schuldige aanwijzen die eigenlijk een slachtoffer is (of esotherisch; is geworden),
die niet een knopje om kan zetten wat hij/zij niet ziet.
En dan kan ik een opmerking “…krijg de tyfus” van Karin begrijpen en vind ik de opmerking van Tartarus in post 48 erg duidelijk voor de groep mensen die nog niet op een meer spirituele reis door hun leven zijn gegaan / of willen:
Pieter van den Hoogenband omschreef het briljant!:
“Een mindere kant van de filosofie van Armstrong is dat hij bij de strijd tegen kanker het accent op het overwinnen van de ziekte legt. Het is een zaak van winnen of verliezen. Met andere woorden: degenen die het niet redden, zijn eigenlijk ‘losers’…”.
Ik ben blij dat ik als Reiki Practitioner mensen met diverse lichamelijke en geestelijke “uitdagingen” mag helpen om pijn en effecten van behandelingen te verminderen en soms zelfs geheel weg te nemen. Ik doe dit met een twee voeten op de grond aanpak die gestoeld is op wijsheden die in lijn zijn met de Reiki beginselen, en daaruit ook begrip en respect heeft voor andere meningen.
Sjaak (58),
Er zijn allerlei manieren van vechten. Wat jij noemt is er eentje van. In spiritueel opzicht gaat het om vechten zonder gehecht te zijn, zonder gehecht te zijn aan een bepaald resultaat of wat dan ook, alleen dan ben je vrij. Dat is iets anders dan vechten, terwijl je wél aan iets gehecht bent, want dan sluipt er angst in het proces, angst voor verlies, en dat werkt verlammend.
Dan kom je aan met de stelling dat wie iets niet meegemaakt heeft, mag er ook niks over zeggen. Dat is natuurlijk kul. Als dat waar zou zijn, dan zou ik zeggen: laten alle chemo’s in een hoekje gaan zitten en dan hoeven wij – de anderen – het er verder niet meer over te hebben. Jij je zin?
Ingeborg (59),
Uitstekend verhaal.
J.
Ik denk dat je de acturiaanse lichtveld therapie moet doen, Karin. Dan piep je wel anders.
*duikt snel weg*
@Lianne, je hoeft je niet stom te voelen en je doet ook iets goed, want nogmaals: elke cent is er een. Ja, ik erger me ook aan de glamour (eigenlijk vooral aan bepaalde personen) but at the end of the day money is collected… En wat is er mis met een gift die aftrekbaar is? Maakt dat de gift minder waard?
Zaza @ 65: er is niks mis met een gift die aftrekbaar is. Er is wel iets mis met bedrijven die claimen dat ze ont-zet-tend sociaal betrokken zijn wanneer ze alleen ons geld doorsluizen, dat aftrekken van de belastingen, en ondertussen zelf winst maken op die ‘roze’ produkten.
Patrick @ 62: positief denken heeft geen enkele invloed op je gezondheid of op je herstel na kanker.
Hoi Karin,
Vind je artikel knalhard maar gerechtvaardigd
Onnadenkende mensen die overal maar achteraan hobbelen worden tot nadenken aangezet. YES!
Groet, Petj
Spaink @ 67
Daar denkt Patrick heel anders over. Als Reiki Practinioner kunnen zijn positieve gedachten jouw gezondheid zelfs op afstand beïnvloeden… en dat slechts voor Euro 20,–.
Reiki, ook een onderwerp om eens een column aan te wijden. Alhoewel ook daarbij geldt wat ik eerder schreef @25.
Goed filmpje
http://www.youtube.com/watch?v=1kdCsW058R0&feature=related
Hey Patrick (62),
Interessant verhaal. Ik had het nog niet eerder gezien, want we zaten te kruisposten.
Elmo, heb jij 62 laatste alinea gelezen?
Het is helemaal niet interessant om een gezond lichaam te hebben, als je onbewust blijft van innerlijke processen. De weg, het pad, de queeste, whatever, is waar het om gaat, wat tot bewustzijn leidt. Het resultaat doet niet eens zo ter zake. Ook het niet bereiken van een beoogd einddoel, kan bewustzijnsverruimend zijn. Het wel bereiken ervan hoeft juist niet bewustzijnsverruimend te zijn.
Karin (67),
De relatie tussen lichaam en geest is allang vastgesteld. Daar kan je actief gebruik van maken of niet.
Bijvoorbeeld bij depressiviteit. Mensen die last hebben van depressiviteit hebben meer kans op hartfalen enz (las ik laatst nog ergens) en ze gaan eerder dood, wat in hun geval prettig is. Maar als je de kans ziet je depressiviteit om te turnen, dan kan dat dus positieve invloed hebben op je gezondheid. Dat is gewoon een 1 en 1 is 2tje.
Veel gemoedsgesteldheden hangen samen met manieren van denken, vrnl voortvloeiend uit ervaringen van vroeger. Als je die manieren van denken weet te doorbreken, dan verandert je gevoelsbeleving van dingen, wat een positieve invloed kan hebben op je gezondheid.
Simpel toch? Dus waarom dat steeds maar weer ontkennen? Nee, niet simpel, het principe is simpel, maar het uitvoeren niet. Maar er zijn genoeg boeken, leerwegen en therapiën die daarbij kunnen helpen.
Groet, J.
“Way DA Go” Karin…..
En HEERLUK al die RE:
@Janus: Klachten die je kan krijgen vanuit psychische problemen is heel wat anders dan slechte cellen in je lichaam ontwikkeld zien. Daar helpt een vrolijke bui of grandioze bewustwording van weet ik veel geen zier maar zal je het moet hebben van op tijd er bij zijn, chemo, bestraling of een operatie en een dosis geluk.
Als je zoveel gelijk zou hebben, zou Lourdes werkelijk mensen genezen en leefde Sylvia Millecam nog.
Heerlijk weer dat “K” ook in 2012 alternatief behandelt kan. Het is wachten op warm behandelde foute borsten in die sector. Als dat niet lukt heeft u een “blokkade”.
Van chemo doorstaan spreekt niemand.
–
Amen. Dank je wel Karin. Ieder jaar zie ik meer op tegen het walgelijk misplaatste roze tietenfeest in oktober. Het is geen gala, het is geen feest, het is geen glamour. Het is kaal, kotsen, uitgeput, dik, littekens, oedeem, pijn, wazig hoofd, angst, toeval, en nog veel meer.
Maar leuk, sexy, feestelijk? Not by far! Omarmen? Doe namens mij een strik op die spuit aub.
thank you for making my day Karin! X
CiNNeR 73),
C: “Klachten die je kan krijgen vanuit psychische problemen is heel wat anders dan slechte cellen in je lichaam ontwikkeld zien.”
Ik had het dus over lichamelijke klachten met ziektebeelden als gevolg van – in mijn voorbeeld – het psychische probleem depressie. En bij ‘lichamelijk’ horen dus ook cellen. Keer je die depressie om – of watvoor psychisch-emotioneel probleem dan ook – dan keer je die invloed op het lichamelijke niveau om.
C: ….”en leefde Sylvia Millecam nog.”
Het is in mijn ogen een hele platte opvatting dat ‘blijven leven’ het hoogste goed is.
Het kan heel goed zijn dat ‘van hoger hand’ de dood van Sylvia – ook door mij geliefd – een bepaald doel had. Bijvoorbeeld om de discussie over alternatieve geneeswijzen een nieuwe impuls te geven, haar bekendheid garandeerde die impuls. Of de negatieve kanten van Jomanda’s activiteiten aan de kaak te stellen, die haar hand behoorlijk heeft overspeeld. Of was het gewoon zo dat Sylvia hier weg mocht, simpelweg omdat ze hier haar taak had volbracht. Een taak, waar mogelijk haar zo omstreden dood een onderdeel van was.
Het is echt niet zo dat wij, simpele zieltjes hier in het ondermaanse, al dit soort dingen kunnen doorgronden en dan zeggen: ‘Ja maar, blijven leven is toch het hoogste goed?’ Ook jij weet wel beter, zoals jij weet en zoals ik ook (van jou) weet.
Groet, J.
Sjaak (74),
C: “Van chemo doorstaan spreekt niemand.”
Nou, omdat jij het bent. :) Ook bij chemo kunnen spirituele inzichten en/of (voor wie niet zo ‘hoog’ wil grijpen) inzichten in psychosmatische processen een positieve invloed hebben.
Marci (75),
C: ” Doe namens mij een strik op die spuit aub.”
Je bedoelt vast een roze strik.
Groet, J.
Janus @77
U heeft best gelijk met dergelijke inzichten. En bij chemo doorstaan IS dat allemaal ook belangrijk qua geestelijke vermogens, zeker.
Maar makkelijk blijkt een en ander weleens de omgekeerde wereld. Bedoel men moet niet doen of zwak(kere) geestelijke vermogens geen genezing met chemo i.v.m. kanker zou kunnen geven. Zelf was ik in ieder geval niet zo´n held, integendeel zelfs. Niemand zo veel kind tijdens hoogdosischemo indertijd als mijn persoon. Van glamour was in ieder geval absoluut geen sprake.
–
En bovengenoemde is nu precies de kritiek van Karin i.v.m. roze voorstelling van zaken en de voorstelling van kopen van min of meer onnodige zaken om een op zich goed doel te financieren. De afstand tussen realiteit van kanker doorstaan en wat maatschappij zo levert op dit gebied is toch flagrant. Op veramerikanisering zit eigenlijk niemand te wachten. Sprak eens Amerikaanse patienten, die zouden willen in Europa te leven, juist ook om genoemde reden. Kanker is te veel business geworden en dat dient te stoppen.
–
Sjaak (78):
C: “Bedoel men moet niet doen of zwak(kere) geestelijke vermogens geen genezing met chemo i.v.m. kanker zou kunnen geven.”
Nee, dat wil ik ook zeker niet beweren. Wat ik al aan CiNNeR schreef: eea is niet te doorgronden. Mensen die hier ‘klaar’ zijn gaan toch dood, ook al zijn de medische vooruitzichten nog zo goed en andersom genezen er mensen, ondanks slechte medische vooruitzichten.
Overigens deed jij het ook alternatief bezien goed, door vast te houden aan een goeie afloop (als ik mij dat goed herinner) en dat heeft naar mijn idee grote invloed gehad op je genezingsproces en je overleven. Je hebt die goeie afloop ahw gevisualiseerd, een techniek die bij de alternatieve benadering een grote rol speelt.
J.
En @ 79,
C: “roze voorstelling van zaken”
Nee, ook ik ben absoluut geen voorstander van een roze voorstelling van zaken en ook niet van “veramerikanisering”.
Janus @80
Kind(erlijk) zijn was niet zo slecht tijdens chemo. “Vasthouden” aan overleven is echter toch wat anders onder woorden te brengen. Tijdens hoogdosischemo is het normale leven ver weg. Liet echter wel dromen daarover toe. Als een vogel vloog ik vaak weg naar buiten, als was dat ook tegelijkertijd volledig buiten de werkelijkheid, noem het maar volslagen stoned.
Waar is waarschijnlijk wel dat ook niet- overlevenden dat deden, dromen hielp ook vaak niet. Kanker ligt keihard aan de makeup van foute genen en foute celwanden. Dát vertelt het roze gedoe nu juist niet.
–
@Just-in 67
Reiki op afstand geven heeft meer met de afwezigheid van gedachten te maken.
Commentaar “Jomanda”en @Spaink 69 ;
Er zit een verschil tussen positief denken of een Reiki Behandeling ontvangen. Het eerste moet je alleen zien te bewerkstelligen en daar gaat een lange weg mee gepaard, het tweede krijg je aangeboden en uiteindelijk zal jou eigen lichaam bepalen waar de Reiki energie het meest nodig is.
Ik kan geen herstel van kanker of enige andere aandoening garanderen, en daarin verschillen we overigens niet van de westerse medici trouwens …
Behandelingen geschieden onder de beroepscode van Reiki Ryoho die nadrukkelijk vermeld dat wij geen vervanging zijn voor medische behandeling, en ik in sommige gevallen zelfs weiger te behandelen als er geen dokters advies/diagnose/controle blijkt te zijn (geweest).
In de U.S.A. zijn er veel Reiki behandelingen in ziekenhuizen om de effecten van chemotherapie te verzachten voor de patiënten.
Misschien dat HOE we denken ook voor een groot deel cultureel bepaald is.
We hebben een typisch behoudende en calvinistische Nederlandse uitspraak;
“Eerst zien, dan geloven”
ten opzichte van de denkwijze van de mensen in de U.S.A. “het land van alle mogelijkheden” die eerder zeggen;
“Als ik er in geloof, dan krijg ik het te zien”
Met de synthetische bereiding van het vrouwelijk hormoon oestrogeen in de jaren veertig werd een ongekend westers drama geboren. Ondanks het toen al bekende kankerverwekkend risico werd het de werkzame stof in onder andere zwangerschapsmedicijnen, anticonceptiepil, morning after-pil, lactatieremmers, overgangsmedicijnen en medicijnen bij menstruatieklachten. Het werd in kraamklinieken toegediend om grote sterke baby’s te krijgen.
Stijgende incidentiecijfers van (vrouwelijke) kankersoorten sijpelden onze wereld binnen. De eerste groep gebruiksters werd in de overgangsjaren opvallend vaak met borstkanker geconfronteerd; de tweejaarlijkse sceening werd in het leven geroepen.
Bij vrouwen die geen borstvoeding gaven bleek borstkanker vaker voor te komen. Daaruit wordt nu de conclusie getrokken dat het geven van borstvoeding zou beschermen tegen borstkanker. Niet vermeld wordt dat in de jaren zestig, begin jaren zeventig een algemeen medisch advies was om géén borstvoeding te geven vanwege daarin voor de baby schadelijke stoffen als dioxine en pcb’s. Betreffende vrouwen kregen tot halverwege de jaren zeventig normaliter eerder genoemde lactatieremmers toegediend.
Door de eeuwen heen hebben dames uit betere kringen het zogen uitbesteed aan minnen; nooit is daar een borstkankerrisico uit gebleken.
Toen het kankerverwekkend ffect niet langer ontkend kon worden werd een aantal medicijnen voor bepaalde indicaties uit de handel genomen (“omdat we nu betere middelen hebben” aldus het KNMG) en werden doses in andere medicijnen drastisch verlaagd.
Kankerverwekkend betekent gen-beschadigend. Het KWF: “Aan borstkanker ligt altijd een genetische schade ten grondslag. Soms is dit erfelijk bepaald maar meestal ontstaat zo’n schade tijdens het leven.”
Genetische schade kan aan het nageslacht worden doorgegeven. Borstkanker manifesteert zich nu veel vaker op jongere leeftijd.
Naat (synthetische) hormonen zijn er inmiddels meer stoffen bekend die tot tumorgroei kunnen leiden, aldus de oncoloog. Er is dan sprake van een niet-hormoongevoelige tumor.
De gezondheidsontwikkeling van vrouwen blijft in Nederland achter bij die van mannen.
De Volkskrant 12-9-’12: Bij vrouwen tussen de 21 en 71 jaar is de levensverwachting afgenomen. Dit is vooral te danken aan gedragsveranderingen. Vrouwen roken meer en doen zwaarder werk.”
Ja. Heel fijn om in de roze tijd realiteit te horen en lezen. Dank! (altijd al een fan…van spaink.)
Sinds vandaag word ik op twitter gevolgd door Pink Ribbon. Ik kon het niet laten mijn gal even te spuwen en ze erop te attenderen dat ze mensen met borstkanker en hun naasten beledigen. Ik wil geen roze gadgets en ik vind glamourfeestjes met extravagant geklede bn’ers om bewustwording van borstkanker te promoten, beledigend. Om nog maar niet te spreken van de miljoenen die ze in kas houden.
Bewustwording is naar mijn mening niet echt meer nodig, iedereen kent iemand die borstkanker heeft of heeft gehad of, erger nog, heeft er zelf mee te maken gehad.
Nu wil Pink Ribbon met mij bellen, of ik even mijn telefoonnummer naar de marketingafdeling wilde sturen, dan konden ze mijn onjuiste opvatting weerleggen.
Ik heb ervoor bedankt.
Als ik enkele reacties mag samenvatten: kanker hebben of gehad hebben is een FEIT.
De mens blijkt bij een dergelijke gebeurtenis gewoon letterlijk breekbaar op Ängström- niveau, vraagt u niet hoe klein dat is, is onbebeschrijfelijk klein!. Heb over eigen ziekte veel nagedacht, je kunt er allerlei qualificaties op los laten wat je wilt, maar het is in ieder geval geen eigen schuld- verhaal. Het betreft je eigen lichaam, maar je doet/ veroorzaakt het niet zelf.
De onmacht van samenleving weet ook geen richting, en kleurt daarbij makkelijk tot roze.
–
Wat nodig is t.a.v. kanker en overigens ook andere ziekten is een herbezinning naar puur basaal wetenschappelijk onderzoek. Feitelijk zijn nieuwe inzichten op dit gebied maar net begonnen.
Dat betekent met name ook een nieuwe indeling van gelden, eerder weg van allerlei psychosociale kraam, onnodige onderzoeken en wat iets meer zei.
–
http://www.ntvg.nl/publicatie/met-brca-mutatie-kan-mammogram-juist-tot-borstkanker-leiden/volledig
Dat je BCRA1 hebt weet je lang niet altijd.
–
Eens dat in bepaalde gevallen kanker (maar ook andere ziektes) tot glamour feest of zelfpromotie worden gebruikt, echter is het een feit dat onderzoek helpt. En ookal gaat maar een deel van het geld van een goed doel/actie naar onderzoek, alle beetjes helpen.
We leven nou eenmaal in een wereld waar “quid pro quo” heerst. Om te zorgen dat mensen een goed doel steunen, is het onmisbaar dat men daar iets voor terug krijgt (glamour, zelf promotie, een roze bandje, you name it). Simpel weg anoniem en onzichtbaar geld overmaken is gewoon weg niet aantrekkelijk.
Zelf ben ik 25 jaar en ben ik inmiddels genezen van kanker, met dezelfde diagnose 30 jaar geleden had ik het mogelijk niet overleefd. Daarom deel ik je kritiek mbt goede doelen en het gedrag van sommige BN-ers en zgn gulle corporaties; maar vind dat het hogere doel (meer geld voor onderzoek tegen kanker) toch ten allen tijden belangrijker is; het doel heiligt de middelen! Wel ben ik het met je eens dat bepaalde vormen van kanker en ziektes zwaar onder belicht zijn.
Wat een intens gestoorde, zieke tante die Yvette! Zijn er mensen die mede actie willen ondernemen om dat gezwel van een website uit de lucht te halen? Heb zelf (weer) kanker en voel me tot in m’n ziel aangegrepen door de bagger die ze te berde brengt.
Gert @91
Zij krijgt al de “total gift” van Karin, wat wil je meer? Hoe Karin dat gaat doen weten wij niet, misschien zo´n Gronings feestje als er indertijd was?
–
Jemig dit is te erg voor woorden, heb zelf schildklierkanker, en als ik het goed lees dan is dat een cadeau ????
Dit is te erg voor woorden, dit heeft me heel diep geraakt !!
Wat bezielt iemand om dit op een site te zetten, ze moest eens weten hoe ze mensen zoals wij die kanker hebben benadeeld, wij kiezen ook voor het leven, en de ziekte kanker is al erg genoeg !!!
Karin doet haar vast een Facebook feestje als gift- bijlage. Een soort ”
kanker- Haren”
–
Nader inzicht in Yvette’s denkpatronen: https://www.facebook.com/yvette.vanboven.3.
@92, Sjaak – The ultimate gHIVt uut Grunn’n – schater, schater… &94. je moet de mensen nooit teveel tegen de … instrijken.
@91. Gert & @93. Johanna – Ik heb fijn kletsen want ik heb (nog) geen kanker; maar het is in de verste verten niet verboden om er bepaalde ideeën op na te houden. Oók niet als je Yvette heet en van boven niet helemaal in orde bent. Het hóórt ook niet verboden te zijn: net zo min als leren zelf na te denken met gebruikmaking van ander instrumentarium dan de onderbuik verschaft.
Er bestaat ook geen verplichting tot nadenken – al zou ik de effecten daarvan na een jaartje of twintig experimenteren met belangstelling tegemoet zien – een aansporing ertoe is de grens.
Halve zolen blijf je houden. Nicht ärger’n; nur wunder’n. Al is ‘t lastig.
Overigens heb ik pas via deze column van Yvette van Boven (de toverkol zowel als de onvolprezen kookboekenschrijfster (hoeveel méér zijn er nog? (het lijkt wel een epidemie! (consulteer zo vlug het kan dr. Roul Couthino – nú kan ‘t nog)))) gehoord: dus het is Kaatje haar schuld!
Geweldig artikel! Respect; eindelijk iemand die hardop zegt wat velen denken. Kanker een kado.. doe normaal. Geen enkele ziekte is een kado, hoe je het ook bekijkt. Wel valt me op dat men niet of heel moeilijk kan begrijpen dat er ook mensen zijn (zoals ik) die na veel ellende met mislukte behandelingen en geen kwaliteit van leven in het vooruitzicht kiezen voor helemaal niet (meer) behandelen. Alleen pijnstillers graag en laat me leven zoals ik wil de laatste weken/maanden of wellicht nog jaren….? Geen chemo, geen kotsen, niet moederziel alleen in ziekenhuizen liggen lijden en afhankelijk zijn van norse verpleegkundigen die niet meer dan het hoogstnoodzakelijke tegen je zeggen maar met haar op mijn hoofd en niet-kotsend door het bos bij mij om de hoek wandelen? Niemand die me mist, ik verwacht geen bezoek op mijn crematie, laat staan bij leven. Maar ik moet ‘vechten’ (zie boven) van de oncologen, die weten beter wat goed voor me is. Ik ben uitgestreden, de dokters niet. Maar het is toch mijn eigen fijne roze feestje… ieder feestje stopt een keer, ooit ga je naar rust verlangen en de afgelopen jaren non-stop feesten waren genoeg voor de rest van mijn leven. Letterlijk. Noem me depressief of dom, maar laat me zelf beslissen en bedenken wat ik wil; ook al is mijn boodschap: genoeg is genoeg. Op is op. Laat me gaan. Zonder al te veel pijn, mag dat? Ook al ben ik zo’n geschikt proefkonijn (nog lekker jong en verder best gezond!!) voor een revolutionaire nieuwe techniek; de bijwerking is in mijn geval suicide en daar ben ik nog niet aan toe; nog niet..
Kanker als gift.
Het hele leven is een gift. Je kan er zelf uit halen wat erin zit.
Het leven is een gift, dus kanker ook en dus kun je ook dáár uit halen wat erin zit.
‘God’ is niet ‘iemand’ die ons voordurend in roze dekentjes pampert. Het leven heeft ook harde kanten – stop de persen, dit is NIEUWS! Ook die harde kanten horen bij die gift, of we dat nou leuk vinden of niet.
Aangezien die harde kanten ook bij de gift horen, kan je er maar beter uit halen wat erin zit. Doe dat vooral op eigen benen, leven is iets dat je altijd zelf doet. Leunen op anderen, daar worden die anderen alleen maar moe van, vandaar dat ze voor dat geleun ván jou dóór jou betaald willen krijgen. Dat heet zorgverzekering.
Het leven is geen grabbelton waar je uit kunt halen wat jou het beste bevalt en waar je voor de rest je neus kunt ophalen, je krijgt het zoals het voor jou is.
Wil je het leven als gift niet? Maak er dan een eind aan. Dat laatste mag overigens altijd. Zeker als (het) leven ondraaglijk wordt. Maar dat is een ander verhaal.
Iig is het tot het uiterste krampachtig vast houden aan het lijf iets wat is af te raden. Het moet wel leuk blijven, dat dan weer wel. En dat is misschien de gift die in al dit soort ervaringen zit. :)
J.
Aan al diegenen die zich zo vijandig hebben uitgelaten tav Yvette.
Vraag je eens af hoe jij het zou vinden om zo bejegend te worden door mensen die het niet met jou eens zijn. Need I say more?
JPaul (96),
C: ” maar het is in de verste verten niet verboden om er bepaalde ideeën op na te houden. Oók niet als je Yvette heet en van boven – J: *Grin* – niet helemaal in orde bent. Het hóórt ook niet verboden te zijn: net zo min als leren zelf na te denken met gebruikmaking van ander instrumentarium dan de onderbuik verschaft.”
(Zie eerst het tussenvoegsel.) Helemaal mee eens.
C: “Er bestaat ook geen verplichting tot nadenken – al zou ik de effecten daarvan na een jaartje of twintig experimenteren met belangstelling tegemoet zien”
Daar hoef je geen jaartje of twintig op te wachten. De resultaten daarvan kan je bij de PVV al vast stellen. Trouwens ook bij Karin. Als ik mij niet vergis heeft zij ook alweer meer dan twintig jaar geleden dit steeds terugkerende standpunt ingenomen en sindsdien denkt ze er niet meer over na, tenminste, niet voor mij waarneembaar. Niet nadenken leidt tot rigiditeit. Voor Karin is dit standpunt zo langzamerhand ook iets geworden waarmee ze het merk Spaink in de markt houdt – haar volgzame schaapjes aan zich bindend – en waardoor ze er zelf in feite van afhankelijk is geworden. Heel jammer.
C: “dus het is Kaatje haar schuld!” Zo is het maar net: wat je bevecht wordt sterker. Dank Karin voor je jarenlange verzet tegen het alternatieve, velen zijn er mede daardoor naar op zoek gegaan.
J.
Hééééééé, ik heb weer de 100. En ook de 99. Die is ook mooi.
Toch ook maar even Yvette’s site globaal bekeken. Een aantal dingen kloppen niet en waar ik vooral bezwaar tegen heb is de stelligheid waarmee eea naar voren wordt gebracht. Geloofsovertuigingen zijn mooi, mits ze kloppen, maar reële relativering moet altijd een plaats houden, anders loert ook hier het monster rigiditeit.
En ik mag deze kritiek hebben, omdat ik er dus verstand van heb.
@97 Catharine: ik begrijp het. maar dat is helemaal niet van belang. er is er maar één die over jouw lijf en leven keuzes mag en kan maken en dat ben jij.
een hele grote smakkerd X
het leven is geen gift (en al helemaal geen kado), leven is een FU***** verplichting…..
@ 71……… en Janus, zo lang ik niet deel neem aan een discussie hoef ik er ook niet in benoemd te worden. laat me met rust !
Y. zet kankerpatienten denigrerend neer. Een kado is kanker niet en voor wie terminaal wordt moet dit al helemaal meer dan bruskerend zijn.
0p een nieuwe Jomanda zit niemand te wachten.
–
Atijd heb ik gedacht alleen te staan in mijn kruistocht tegen de ‘pink-ribbon terreur’. Mijn vrouw en verschillende familieleden zijn de kanker-ellende te boven gekomen en nee ….. de kanker was niet het gevecht!!! Dat gevecht kwam pas daarna. Niet de kanker maar je ‘nieuwe’ (lees verminkte) lijf moet je overwinnen en proberen er vrede mee te krijgen. Zelf ben ik ziek, heel ziek maarja, het heet geen kanker dus deel ik niet mee in het ROZE OKTOBERFEEST.Want dat is toch wel het minste waar je mee op de proppen moet kunnen komen, een paar tieten … Niet het roze speldje stoort mij maar de ver-commercialisering van deze ellende want LET OP …. de borstkanker wordt hier niet of nauwelijks mee geholpen!! Ieder bedrijf dat mee doet is MEEDOGENLOOS!! en slaat er een slaatje voor zichzelf uit. Ik durf zelfs te stellen dat de BNers het uitsluitend doen om hun imago op te poetsen en dus ook voor eigen gewin doen. Denk daar vooral aan iedere keer als er weer een kop op het scherm verschijnt. Kanker is erg, heel erg net zoals nog duizend andere vreselijke ziekten.
Catharina @ 97: Je hebt het recht om te kiezen voor het stoppen met de behandeling. Ik kan me daar een boel bij voorstellen. Het is geen makkelijke keus, maar soms de enige zinnige…. Ik wens je sterkte en veel goeds.
Iedereen heeft zijn eigen ideeen over kanker en over hoe hiermee om t egaan Karin. maar zoals jij je opstelt sabel je zoveel mensen neer die WEL steun hebben en resultaten OOK hebben door een andere benadering. Ik ben het eens met je roze lintjes gedoe, maar ik verwacht ook een werkelijk open mind t.o.v. andersdenkenden. J emoet altij dopen blijven staan voor andere oplossingen, en sla NOOIT de wapens waarmee de ander zijn ziekte bestrijdt uit de handen!! Ik zou haast niet meer reageren hier, maar wil toch een ander geluid ook laten horen. Er zijn wel degelijk heel goede therapien buiten het ziekenhuis om die je kunt doen als alternatief, of als complementair. Het wordt tijd dat in NL alles eens wat minder op de spits wordt gedreven. Het is niet of of, het is m.i en-en! En een beetje respect naar anderen zou ook leuk zijn om geen kanker of haat te gaan zaaien in deze maatschappij! De maatschappij is ziek waarin het recht van de sterkste geldt! BAH!
Janus: Het leven is alles, behalve een GIFT!! Een kado kan ik weigeren, het leven niet. Het overkomt je en is dus je LOT! Ontsnappen is niet mogelijk. Geloof me, ik ben ervaringsdeskundige. Ook als je in vreselijke omstandigheden in het ziekenhuis ligt en er genoeg van hebt, zijn er altijd doktoren en professoren die “het beste met jou voor hebben” en tegen jou zin in doorbehandelen. Uit het leven stappen op een moment dat jij dat wil, kan vrijwel uitsluitend ten koste van een ander, trein, touw, pistool etc. Voor de “menswaardige optie” moet je eerst een toelatingsexamen doen. Ook ziek zijn is dus geen GIFT maar een PLAAG. Een ontwerpfout van de “schepper” whatever that may be …
Elmo (104),
Een gift, whatever, het wordt ook wel een geschenk genoemd en YvB noemt het een kado. What’s the difference?
Maar ik zou het leven geen verplichting willen noemen, want dat veronderstelt een entiteit die je daar dan toe zou verplichten. Ik zie het meer als een onontkoombare omstandigheid. Zoals in een rivier drijven – mogelijk door eigen toedoen – en er door de stroming niet meer uit kunnen komen.
@ 106,
OKEEEEE!!! Het was goed bedoeld hoor en je weet wel waar ik op doelde.
Sjaak (107),
Voor wie terminaal wordt is eerder de dood een kado. Een kadoodje dus. :)
Plum (109),
Precies! Helemaal mee eens. Verschil van mening – en respect daarvoor – mag er wezen. Moet er wezen zelfs om met mekaar verder te komen.
Arie (110),
Of je het nou een gift, geschenk of kado noemt, je hebt het leven gratis ontvangen of zelf (ook gratis) genomen.
Als je uit het leven wilt stappen zonder anderen daarbij te benadelen – treinmachinist bijv – wat ik een mooi uitgangspunt vind, neem dan eens contact op met de NVVE:
http://www.nvve.nl/nvve2/home.asp?pagnaam=homepage
C: “Een ontwerpfout van de “schepper” whatever that may be …”
Een discussie die al eeuwen oud is: Maakt de schepper ook fouten of is de schepping hoe dan ook perfect. Mij maakt het niet uit, wij mogen er mee doen wat wij willen. Hoe dan ook, wij beschikken niet over de geestelijke of verstandelijke vermogens om de “schepper” te doorgronden. Maar als kanker een signaal is van de “schepper” om ons te doen beseffen dat we geheel op het verkeerde pad zitten met het milieu – een belangrijke invloed bij kanker – dan vind ik ‘hem’ een sympathiek ‘manneke’.
Groet, Janus.
Janus: De NVVE is mij zeer wel bekend. Verdiep je erin en je komt ook daar het toelatingsexamen tegen (2 doktoren). Jou redenatie klopt niet. Het is geen GIFT, KADO of wat dan ook. Ik heb het leven ook niet “ontvangen”. Om iets te ontvangen moet je erbij zijn om die handeling te kunnen verrichten. Het OVERKOMT je. Bij al het andere wek je de indruk er ook blij mee te moeten zijn!!
En kanker ophangen aan de millieu problematiek is schandalig. Je kan beter op Gr.Links stemmen, groet
Karin, wat een geweldige uitsmijter!
Plus ik maak me ook zo kwaad om die ‘kanker-als-cadeau’ manie. Vooral als mensen dat beweren die zelf geen kanker hebben (gehad). Zoals ik ooit een toespraak van iemand hoorde die over een goede vriendin vertelde die aan kanker was overleden. Ze zou aan het einde van haar leven hebben gezegd dat het het beste was dat ze had meegemaakt. Oke je kan zo iemand bewonderen om haar houding en moed. Maar om het dan als boodschap aan anderen door te geven, vooral aan anderen die kanker hebben, vind ik gewoon misdadig.
Of mensen die beweren dat je je kanker zelf heb gecreerd, omdat je je mentale of emotionele leven niet op orde hebt. Brrrrrrrrr
Je hebt gewoon ontzettende pech als je kanker hebt en dat vonden mijn aan kanker overleden dierbaren ook.
Arie (112),
Gift, geschenk, kado, ontvangen, overkomen, het is aan eenieder om zijn of haar visie op het leven te ontwikkelen. Kouwe douche is ook nog een formulering. :)
Als je hulp van anderen wil, dan is zo’n examen haast niet te ontkomen. Dit dankzij de politiek die hulp strafbaar stelt. Maar er zijn redelijk ‘prettige’ methoden, waarbij je het zelfstandig kunt doen, maar een makkie wordt het nooit. Kijk oa eens op dit zelfmoordforum (na aanmelden), de opvolger van Karin’s forum:
http://instrumenttune.com/forum/
Ik heb kanker niet ophangen aan de millieu problematiek. Er zijn vele oorzaken, waar het milieu er één van is.
Catja (113),
C: “Of mensen die beweren dat je je kanker zelf heb gecreerd, omdat je je mentale of emotionele leven niet op orde hebt. Brrrrrrrrr”
Voorzover ik weet zijn er geen mensen die dat zo beweren. En als die mensen er zijn, dan begrijpen ze er net zo weinig van als de tegenstanders van die alternatieve visie.
Quote van Yvette van Boven: “Saboteer jij je genezing zonder dat je je daar bewust van bent?”
Voor de zoveelste keer: Het gaat dus niet om bewust creëren. Bewustwording begint soms met goed lezen en dan met goed nadenken.
J.
44 jaar geleden overleed mijn moeder aan kanker ( K ) niemand noemde de ziekte bij de naam. Zij had een melanoom met uitzaaiing naar de hersens, men keek allen meewarig naar mij en mijn zusjes.
Mijn zoon kreeg vorig jaar dezelfde diagnose melanoom met een uitzaaiing in lymfklier. Na 11 mnd weer uitzaaiing, nu praten wij erover, delen wij leed en hoop.
Nu gaat het zelfs over hoe wij erover praten en hoe wij leed delen.
Het gaat om hoop en overleving op een integere manier, zonder alle poeha er omheen. Laat niemand in de steek en steun elkaar bij deze ellendige ziekte!!!
Huidig inzicht van wetenschap is dat uitschakeling van twee à drie celtransportereiwitten én bestaande middelen kanker veelal zouden kunnen oplossen. De kneep zit hem huidig in het oplossen van deze resistentie- problematiek wat de celtransportereiwitten betreft.
Laatstgenoemde is een hels wetenschappelijk karwei omdat die celtransportereiwitten nu eenmaal ontiegelijk klein zijn om precies te onderzoeken. Tja, zo ver is men dus nog niet.
Maar reacties op stukje van Karin zijn werkelijk allemaal prachtig, om niet te zeggen schitterend.
–
@ 116. Sjaak: “Maar reacties op stukje van Karin zijn werkelijk allemaal prachtig, om niet te zeggen schitterend.”
Heb dank!
Helemaal mee eens Yvonne (115) en sterkte met je zoon.
Janus @ 111: Wanneer Elmo je uitdrukkelijk verzoekt haar buiten de discussie te houden, geeft het totaal geen pas haar daar opnieuw bij te betrekken – des te meer niet, daar Elmo zich helemaal niet met deze discussie heeft ingelaten. Anders gezegd: je misdraagt je.
Wat een woede en frustratie…als iedereen de ander nou eens gewoon in zijn of haar waarde laat. Er zijn ook (borst)kankerpatiënten die de aandacht in de maand oktober wel heel prettig vinden. Ik begrijp het stuk van Karin, maar het is een keuze om mee te doen aan de “roze-gekte”, zoals het hele leven uit keuzes bestaat. Het gaat erom dat er aandacht is voor kanker (in welke vorm dan ook…je kunt er ook je kop voor in het zand steken en doen of het niet bestaat, maar dan gaan we 50 jaar terug in de tijd….
@Luv5 AANDACHT voor borstkanker? Waarom? Er zijn ‘tig’ andere ernstige, dodelijke ziekten waar nooit iemand aandacht voor heeft !
50 jaar geleden kwam borstkanker lang niet zo vaak voor. Lees hierboven het stuk van Leny maar eens , over het hormoongebruik. Jaren chemische siliconen in je borst lijken me ook niet goed voor een mens. In ieder geval laten die dingen geen röntgenstralen door.
AANDACHT voor borstkanker genoeg genoeg lijkt me……… al vanaf 2003 , en dan vooral de aandacht van de winkeliers en die verschrikkelijke BN-ers , want borsten spreken tot de verbeelding. En dan al die stumpers die in het rondte gaan huppelen en ballonnetjes oplaten, want dat hélpt tegen borstkanker. …net als het kopen van roze kleuterarmbandjes.
Als winkelen borstkanker kon genezen, dan was dat allang gebeurd !
Je leest in het hele roze gebeuren vrijwel niets over de essentie van een en ander. In die zin is het ook bijna een maatschappelijke bliksemafleider voor de realiteit van velen.
–
Ik gaf al aan het niet specifiek over borstkanker te hebben Ineke. En ik koop geen roze armbandje, dat is, zoals ik al zei een keuze, een die jij blijkbaar ook maakt en dat is je goed recht! Maar als mijn buurvrouw of een collega er voor kiest dat wel te doen omdat zij het een leuk armbandje vindt en denkt er het onderzoek naar borstkanker mee te steunen (en dat is dan ook voor een klein deel zo…) is dat ook haar goed recht! Zij probeert hiermee heus borstkanker niet te genezen!
Ik vind het belangrijk dat er aandacht is voor welke ernstige ziekte dan ook om mensen die dat nodig hebben zich er bewust van te laten zijn hoe je de symptomen kunt herkennen. Of het nu om (borst)kanker (let op borst tussen aanhalingstekens) of een beroerte of diabetes of welke andere vreselijke ziekte dan ook. Dat is volgens mij dat bewustwordings-stukje wat men met dit soort acties probeert te bewerkstelligen.
Ineke,
Weinig mensen blijken in staat om een probleem anders te benaderen dan op de door hen voorgekauwde manier. Het borstkankerdrama wordt, ook door slachtoffers, als een gegeven geaccepteerd van waaruit men gaat denken aan hoe te genezen of hoe er aan te verdienen. Het is tekenend dat het door jou vaker onder de aandacht gebracht risico van overgangsmedicijnen en alle bevestigende berichten hierover in de media, aan zo veel mensen voorbijgaat.
Terwijl decennialang onderzoek slechts één oorzaak van borstkanker heeft kunnen aantonen, namelijk het gebruik van hormoonmedicijnen, laat de massa gewillig de oren hangen naar misleidende berichten over ongrijpbare onbewezen mogelijke oorzaken.
In België krijg je dan kom-op-tegen-kanker… Nou ja… nog nooit iets van gezien hoor in al die 9 jaren dat mijn vader kanker heeft! Bloemenverkoop, van die lelijke potbloemen, nog nooit een bloem gekregen zelf, nog nooit een donatie (hoeft ook niet! Hou het aub zelf!)
Of als ze op de parking van het grootwarenhuis staan “mevrouw ‘t is voor de gehandicapte kindjes” welja… ik heb mijn dochter moeten afgeven en ik heb er nooit iets voor in de plaats gekregen, mijn andere dochter IS gehandicapt, stop het aub waar ik denk dat je het mag stoppen… Ik heb alles alleen moeten doen zonder IETS van hulp!
Vind je column super! Jij durft tenminste zeggen waar het op staat! Dankjewel!
Goed om te lezen allemaal.
Ik heb eierstokkanker en word niet meer behandeld, alleen om pijn te bestrijden.
Ik merk dat ik me al heel lang schuldig voel, door al dat gepraat van ‘vecht tegen de kanker’. Ik ga binnenkort dood en dan zou het ook nog mijn eigen schuld zijn!!
De reacties van: ‘je hebt geluk of niet’ doen me heel erg goed.
Aan al mijn mede-kanker-patienten: bedankt voor je reactie hier. Ik wens jullie het beste.
Amen Karin, goed stuk. Ik moet misschien mijn oude idee van een feest op de avond van het Pink Ribbon gala, voor mensen die NIET blij worden van kanker en rozo prullaria, toch eens uit gaan voeren.
@126. Tanja: Dank! (al voelt dat dubbel)
Karin heeft gelijk dat de commercie opportunistisch speelt met kanker of welke ziekte dan ook.
Opportunisme speelt überhaupt met ons. Dus ook de super commerciële medicijn- en gezondheidsindustrie.
Wat leert ons dat? Dat we kritischer mogen kijken naar onszelf. En niet afhankelijk hoeven te zijn. Al dat sociaalwenselijk mee geblaat is ook afhankelijkheid. Als jij je bewust durft te worden van je eigen lijf, is de noodzaak van je kanker verdwenen. Wanneer durf jij te gaan kijken in jezelf?
Pieter
Natuurgeneeskundige
Wat ben ik blij, jullie reacties te lezen, erger mij ook groen en geel aan al die “commerciele ” aandacht , alleen maar goed voor de mensen die zogenaamd hele goed dingen doen voor ons ( ex ) kankerpatiënten. Karin ik vind je artikel heel erg goed!
Beste Karin, ik ben het geweldig met je eens. Wie goed schrijft, beklijft – dat bewijs jij maar weer. Als tegenhanger voor alle “Ik ga 15 dagen naar Mexico” berichten op fakebook, deel ik mijn mening en jouw columns.
https://www.facebook.com/renee.dannis/posts/395463793860841?notif_t=share_comment
Bizar hoe zo’n new age idee (bv alles gebeurd met een reden) juist door mensen wordt gegloofd om de pijn te verzachten maar bij mij juist het tegenovergestelde veroorzaakt..
Het voor mij ergste is dat ik nu een dochter heb die een knobbeltje in haar borst heeft, al 2 jaar lang. Ze laat dit niet onderzoeken ” omdat” zijzelf de oorzaak kent: stress. Als ze die maar beteugelt, wordt het geen kanker. Daarvan is ze overtuigd. Ze wil er NIET over praten, houdt hasr deur daarvoor dicht voor ons. Haar 2 kinderen weten het ook nog niet…..
De Ver. tegen kwakzalverij wijdr er ook een Nieuwsartikel aan.
Heel toevallig kreeg ik vandaag een Noors fb bericht uit de krant ‘ dagensbeste.no’
“dat gember kanker geneest, daarvoor hoef je ook niet naar de dokter”…. Dat zou mijn dochter ook geloven.
Ik ben heeeeel erg bang dat mijn dochter een tweede Sylvia Millecam wordt😢😢😢
Ook heel erg is, dat zij ver weg in Oostenrijk woont, in Burgenland, pal aan de Hongaarse grens. Als ze ernstig ziek zou worden, kunnen we er ook niet steeds zomaar even naartoe.
@133.Rita
oh shit, oh k**f, oh verd****-nog-an-toe
het enige wat nog helpen kan is
al geloof ik niet
bidden dat je kind gelijk heeft…
gelijk krijgt
dat is, met eenzelfde resultaat, niet hetzelfde
Dank voor je reactie JPaul, maar bidden helpt echt niet, temninste niet bij ons.
@136.Rita (niet bij ons)
Bij ons roomsche rakkers idem en wij moeten nog wel elke Vrijdag vis vreten dus heeft RK worden ook geen zin. Maar als vloeken niet helpt; en desondanks op kan luchten, dan geldt ten aanzien van bidden wellicht iets soortgelijks.
Door jouw reactie kon ik toch even lekker glimlachen. Zelfs dát lucht al een heel klein beetje op, te weten dat zomaar iemand de moeite neemt om meelevend te reageren. Dank.
In dit geval helpt vloeken ook niet, info zoeken op internet helpt wel een heel klein beetje, wie weet krijg ik een keer een reactie van iemand met dezelfde ervaring als ik nu meemaak. Maar hoezo móet jij elke vrijdag nog vis eten? 😊Met worteltjes?😀
met rode bietjes en aardappelpuree (met heel veel echte boter en room in plaats van melk) en ‘s winters met spruiten
en het moet omdat ik nu eenmaal RK gedoopt ben
niX meer aan te doen (voor abortus is het ook wat aan de late kant; heb op vier maand na tien jaar geleje al Abraham gezien)
‘k Ben er trots op dat ik je even heb doen gRimlachen – tot zover m’n goeie daad voor vandeweek
Rita: Wat een ellende…. Het enige dat je nog kunt doen, is zeggen: ‘Zo kies je dus wél zelf voor doodgaan aan kanker — namelijk door niks te doen.’ Maar ja. da’s wel erg hard, en het blijft je kind…
Karin, jouw 140 slaat helemaal nergens op.
In de eerste plaats staat helemaal niet vast dat de dochter van Rita kanker heeft. Ze heeft een bobbeltje, maar laat dat niet onderzoeken. (Dat op zich lijkt mij wel onverstandig, het is beter de waarheid te kennen.) En jij zou als geen ander, dwz als álle anderen met borstkankerervaringen, moeten weten dat “een bobbeltje” nog lang niet meteen kanker hoeft te betekenen.
Ook valt uit Rita’s 133 af te leiden dat haar dochter bewust met de oorzaken van dat bobbeltje bezig is en ook bezig is een alternatief pad te bewandelen om ervan te genezen, of het nou kanker is of niet. Ze doet dus zeker niet niks, zoals jij zegt. En het gaat echt veel te ver om te stellen – “Zo kies je dus wél zelf voor doodgaan aan kanker” – dat elk altenatief pad gelijk is te stellen als een pad richting de dood. Zelfs als ze er idd niets aan zou doen, ook als het kanker is, kan het best zijn dat ze er niet aan overlijdt. Bovendien levert ook de allopatische weg maar in zo’n 50% van de gevallen genezing op en dan vaak ook nog eens niet blijvend.
De relatie die Rita’s dochter legt tussen stress en dat bobbeltje is niet zo gek. Het is een bewezen feit dat stress het immuunsysteem negatief beïnvloedt en dus de kans op ziekten, dus ook kanker, vergroot.
In haar boek “Radicale Remissie” beschrijft dr. Kelly Turner na uitgebreid onderzoek (be)handelwijzen om blijvend van kanker te genezen. Voedsel – what’s new – speelt daarbij een grote rol. En dit boek is maar één van de vele op dit gebied.
Overigens kan ik me de zorgen en angst van Rita over hoe het met haar dochter zal aflopen heel goed voorstellen. Dat ze zover weg woont, vergroot die onzekerheied uiteraard ook nog eens. Niet om grappig te zijn, maar Leen Jongewaard zong het al: ‘t Zal je kind maar wezen.
Mogelijk dat jouw zwartgalligheid samen hangt met de situatie rond je ouders, moeder voornamelijk, maar deze zwartgalligheid lijkt me echt niet van toepassing op de situatie van Rita’s dochter. Het lijkt mij juist heel interessant zoals zij ermee bezig is, jammer dat ze hier niet zelf schrijft.
Overigens mooi dat onze hofnar JPaul hier enige verlichting heeft gebracht. ‘Verlichting’ hier zijnde ontzwaring. :)
Janus.
Op 1 alinea na die eindigt op ” ‘t zal je kind maar wezen ” neem ik helemaal afstand van reactie 141 van Janus, met name al van de openingszin alsmede van het aanhalen van het boek ‘ Radicale Remissie’. Een zwaar onzinnige inhoud. Zijn bijdragen in 98 en 99 zijn ook al even onzinnig. Van die schrijverij van Yvette van Boven ( NIET de kookboekenschrijfster!!) krijg ik ijskoude rillingen. Onverantwoorde bagger die zij propageert.
Ik verzoek Janus om niet meer op mijn onderwerp te reageren.
Rita, 142,
We zijn het dus niet met mekaar eens, maar dit: “Ik verzoek Janus om niet meer op mijn onderwerp te reageren.” gaat me te ver, ondanks dat het een verzoek is. Op een openbaar blog als dit loop je het risico op reacties die niet in je kraam te pas komen. Wil je dat niet, dan moet je hier niet schrijven. Je hebt het nou eenmaal niet voor het kiezen wie op je reageert. Alleen Karin stelt wat dat betreft hier de grenzen.
Bovendien propageer je hier, geïntegreerd met het bespreken van de situatie van je dochter, een visie op kanker in het algemeen, mogelijk zelfs een levensvisie, waarmee je de situatie rond je dochter en jou overstijgt. Je haalt zelfs de VtdK aan. En dan is het niet meer alleen “mijn onderwerp” – het jouwe dus – maar gaat het verder. Ik behoud me het recht voor op die visie in te gaan. Overigens lijkt het me idd weinig zinvol om er met jou verder over te praten, onze standpunten zijn wel duidelijk genoeg.
Bidden helpt trouwens wel, maar je moet goed weten hoe je het moet doen. En dan nog is de kans groot dat je niet krijgt wat je wilt, daarvoor spelen er veel te veel factoren een rol. Helaas voert het hier veel te ver om daar verder op in te gaan. Bovendien wordt dat pas echt off-topic. :)
Ondanks ons verschil van mening over kanker wens ik je heel veel sterkte met de situatie tussen je dochter en jou. Ik neem aan dat we het daar wel over eens zijn: die is heel moeilijk voor jou. Nogmaals sterkte.
Janus.
Janus @ 141: Wat een akelig amalgaam van misvattingen heb je hier neergepend.
– Bobbeltjes in borsten zijn bijna altijd foute boel, het is zaak om die snel te laten onderzoeken.
– Er zijn geen ‘alternatieve wegen’ om van kanker te genezen. Het enige dat kan helpen, is de tumor wegsnijden, chemo en bestraling ondergaan. Dat zijn de enige remedies, en zelfs die helpen lang niet altijd.
– Er bestaat amper verband tussen stress en kanker. Stress verzwakt je immuunsysteem enigszins, waardoor het soms slechter in staat is zich te verdedigen, maar ook een zwak immuunsysteem ruimt aan de lopende band muterende cellen op. Er is geen eenduidig verband aangetoond tussen kanker en stress; hooguit is er een verband met hart- en vaatziektes.
– Een eventueel verband tussen stress en kanker kun je al helemaal niet omdraaien, zo van: als je de stress wegneemt, verdwijnt ook de kanker. Dat is echter wél wat je suggereert.
– Hetzelfde geldt voor voedsel: gezond eten is belangrijk, maar eenmaal ontstane ziektes kun je niet wegnemen door een oorzaak ervan achteraf op te ruimen. Er is bijvoorbeeld een correlatie tussen flinke, langdurige alcoholconsumptie en borstkanker, maar stoppen met drinken helpt geen sikkepit om een eenmaal bestaande borsttumor weg te nemen.
– Bidden helpt tegen kanker? Mijn god.
Janus @ 143: Wanneer Rita je verzoekt haar met rust te laten, heb je dat te doen. Dit is een semi-openbare ruimte, namelijk mijn café. In een café heb je, net als op straat, niet het recht je te bemoeien met iedereen die daar toevallig ook is – zeker niet nadat ze je hebben verzocht hen met rust te laten.
@143.Janus “…lijkt het me idd weinig zinvol om er met jou verder over te praten”
ga dan ook niet – zoals je wel twee alinea’s doet – verder, beste Janus
en
Het is wel degelijk Rita haar onderwerp: het betreft HAAR kind; niet de Ver. tegen de Kwakzalverij – waarvan jij kennelijk de eigendomsakte bezit.
Neem verder goede nota van LaKaatje haar post #145
en
(“Bidden helpt trouwens wel, maar je moet goed weten hoe je het moet doen.”)
zwamkous
“I pray to Joe Pesci” https://www.youtube.com/watch?v=PlzbFxYy08c
en ik moet Vrijdags vis vreten – géén imaginaire maatjes maar Hollandse Niuewe