Andere Karin paste een paar weken op het huis van een vriendin die met vakantie was: daar woonden twee katten en twee ratjes die verzorging nodig hadden. Ik kwam een nachtje logeren.
Elke avond mogen de ratjes een uur los. Ze lopen over de bank, graven in de potplanten op de vensterbank, duiken achterin de kast en klimmen langs armen of benen. Ze bewegen zich in horten en stoten. Rennen, ho stop! Verkennen. Rennen, ho stop! Verkennen. En dan weer verder rennen.
Dat verkennen doen ze vooral via hun neus. Ze snuffelen eens per seconde, en bij elke snuf gaan hun neusvleugels snel naar voren en naar achter. Zodoende wapperen ze permanent met hun snorharen. Dat zorgt voor enorm gekriebel. Op arm of been is dat goed te doen, maar wanneer ze in onze hals of nek lopen, krommen Andere Karin en ik allebei onze tenen – wat niks helpt, maar we kunnen niet anders.
Een van de ratjes klimt omhoog in Andere Karin. ‘Nou moet je opletten,’ zegt ze. Haar mond staat licht open. Het diertje klautert naar haar gezicht, trekt met een pootje haar lip naar beneden en besnuffelt haar tanden. ‘Er zit niks tussen liefje, ik heb ze net gepoetst,’ zegt ze, en doet haar best om niet te giechelen van het gekriebel. Even later is het mijn beurt: het ratje trekt met beide voorpootjes mijn lip omlaag en zoekt naar etensresten tussen mijn tanden. De pootjes voelen piepklein en o zo teder.
Terwijl een van de ratjes achter, onder, voor en over me heenloopt draai ik een sigaret. Ik steek op, inhaleer en laat mijn hand achteloos zakken. Het ratje snelt er naartoe en grijpt het mondstuk van mijn sigaret met twee pootjes vast. Ze bijt er gretig in. In een mum van tijd heeft ze stukjes shag en papier afgebeten die ze rap opeet. Lachend trek ik mijn sigaret weg, het ratje klauwt er nog even naar. Haar zusje vindt later wat kruimels en eet die al even fluks op.
Wanneer de ratjes weer in hun kooi zitten, ga ik geregeld even bij ze kijken. Ze buitelen over elkaar, ze lopen bedrijvig heen en weer, ze werken zich door verbazingwekkend smalle kieren heen. Ze zijn aandoenlijk: naar die wapperende snorharen kan ik wel uren kijken. Zodra ik een vinger door de kooi steek, pakken ze die vast en willen eraan ruiken en likken. Maar nog leuker vinden ze die ene keer dat ik een sigaret half door de kooi steek. Die willen ze hebben, hébben, hebben!
Mijn katten houden niet van nicotine. Ik houd daar rekening mee, maar ja, ’t is wel mijn huis. Ik let goed op dat ik de rook nooit hun kant op blaas.
Bij mijn ouders is dat anders. Hun kat is dol op nicotine. Wanneer Rama bij me zit blaas ik de rook expres zijn kant op. Dan heft hij zijn kop, strekt zijn nek, knijpt zijn ogen tot spleetjes en snuift vergenoegd mijn rook op: oh heerlijk, Spaink is er weer!
Rama mag graag zijn neus in mijn pakje shag steken. Als-ie de kans schoon ziet, vreet-ie er zelfs van. Inmiddels heb ik mezelf aangewend hem soms een paar draadjes shag te voeren. Die eet hij met smaak op. Doe ik dat niet, dan likt hij desnoods de rand van de asbak – waar eerder mijn sigaret lag te smeulen – af om aan zijn portie nicotine te komen. Dat gaat zelfs mij te ver.
Ook onder dieren heb je verstokte rokers.
[Video: Rama doet zich tegoed aan een paar draadjes Samson; YouTube, 38 seconden, 16.4 MB.]
Oei, ik heb eens gehoord dat kinderen en dieren kunnen sterven van het eten van tabak. Maar 1 sprietje zal misschien alleen ongezond zijn?
Ratten zijn zo vreselijk slim! Ik heb er ooit een gehad die kon apporteren. Geweldig, gooide ik een klein gummetje weg en kwam hij hem terugbrengen.
Maar dat ze van nicotine kunnen houden, dat wist ik niet. Ach, het zijn net mensen.
Ratten houden van shag, filters en vloei (die plakrandjes!). Net zo veel houden ze van vingers van rokers. (!) Je kan rookvingers aflikken, afknabbelen of proberen het hok mee in te slepen…
Dat sommige ratten mond zachtjes de mond willen uitlikken is ook wel bekend. Eventueel onder lichte dwang door een nageltje in je lip te boren, waardoor de mond vanzelf ‘au’ zegt en dus open gaat. Ik weet niet of ratten ook een grote voorliefde hebben voor gele rokers tanden…
Leuk berichtje. Ik heb mijn kat nog nooit betrapt op roken.. en vraag me af of ik mijn (helaas al lang overleden) ratje niet tekort gedaan heb door ‘m geen tabak te geven :)
Zou tabak op kat en rat hetzelfde effect hebben als een plukje vers gras? Katten gebruiken gras als braakmiddel. Misschien heeft tabak op een kat hetzelfde effect? Mijn kat vreet geregeld aan de nog jonge bladeren van bamboe in mijn tuin, bij gebrek aan een grasmatje. Mijn eigen pandabeertje, want ze is ook nog zwart-wit…
(Maakt het nog uit wat voor tabak trouwens? Houden ze ook van pijptabak met caramelsmaak?)
Toch maar even een link voor de volledigheid:
http://www.jellinek.nl/informatie_en_advies/vraag_en_antwoord/tabak/?t=9
Jellinek:
“vraag: Wat is nicotinevergiftiging?
Nicotinevergiftiging betekent een teveel aan nicotine. Je hebt milde en zware vergiftigingen.
De symptomen van een milde vergiftiging zijn o.a. duizeligheid, misselijkheid en overgeven. Milde vergiftigingen kun je meemaken wanneer je voor het eerst gaat roken. Je wordt dan duizelig, misselijk en moet soms overgeven. Doordat je aan de nicotine went voel je die effecten na verloop van tijd niet meer.
Bij een acute zware vergiftiging kun je in coma raken. Zware vergiftigingen komen wel voor bij het eten van tabak. Dat gebeurt wel eens door kinderen die een peuk eten. “
Wijlen onze kat Layla was ook zo’n tabakverslaafde. De laatste jaren van haar leven was ze noodgedwongen ‘ gestopt’ samen met ons; dolgelukkig was ze als er nog shag-rokers op bezoek kwamen, ze likte heel de zitplek af, verlekkerd en gretig, ze zou er een moord voor doen, voor een paar van die bruine draadjes. Ongezond? Ze is er wel 19 jaar mee geworden…