Vers van de pers, en vanaf volgende week in de boekhandel: Korte verhalen voor de nabije toekomst, een bundel met zeven verhalen van Nederlandse auteurs. Het is het derde deel van de serie The Next Ten Years, waarvan ik hoofdredacteur ben.
Details:
Korte verhalen voor de nabije toekomst: leven in technologie – Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar – Amsterdam, september 2007 – ISBN: 978-90-388-69650 – 70 pagina’s – Auteurs: Jhinte Delft, Sam Gerrits, Karin Giphart, Niels ‘t Hooft, Karin Spaink, Jonathan van het Reve, Bas van der Velde, Robbert Welagen
Bestellen:
Inhoud:
Nu internet ingeburgerd is en allerlei communicatietechnieken gaandeweg meer met elkaar worden verknoopt, rijst de vraag wat die eeuwige bereikbaarheid van mensen, de stortvloed aan beelden en de permanente strijd om onze aandacht eigenlijk met ons en met onze cultuur doet. Wat betekent het als de producten op de supermarktschappen achter onze rug om met onze mobieltjes kunnen praten? Geef je sneller een rondje als je je drankjes automatisch afrekent met een geïmplanteerde elektronische portemonnee? Kunnen we straks niet alleen ongewenste mail maar ook ongewenste mensen op onze ignore-lijst zetten? Zo ja, verandert dat ons wereldbeeld en onze omgang met elkaar?
Om erachter te komen wat de toekomst kan brengen, heeft The Next Ten Years een aantal Nederlandse schrijvers gevraagd hun gedachten te laten gaan over nieuwe, niet ontdekte maar wel denkbare communicatietechnologieën. Science-fiction van Nederlandse bodem, kortom. De auteurs van Korte verhalen voor de nabije toekomst zijn opgegroeid met nieuwe media. Sommige van hen zijn jong, anderen gaan al wat langer mee; voor sommigen is dit hun literaire debuut, anderen hebben al naam gemaakt. Maar het zijn allemaal schrijvers die radio alleen kennen als iets dat je op internet vindt, die makkelijker bloggen dan een ansichtkaartje sturen, voor wie msn’en even vanzelfsprekend is als fietsen. Hoe ziet ons leven er volgens hen in de nabije toekomst uit? Hoe stellen zij zich de ideale vorm van communiceren voor? Welke angstvisioenen en dromen hebben zij?
The Next Ten Years
The Next Ten Years is een samenwerkingsverband tussen internetprovider XS4ALL en uitgeverij Nijgh & Van Ditmar. De serie belicht ontwikkelingen op en door internet. In zes halfjaarlijks te verschijnen edities worden ondergeschoven aspecten van de nieuwe media uitgediept. Eerder in deze serie verschenen Medische geheimen (2005), over de risico’s van het elektronisch patiëntendossier, en Een wereld te winnen (2006) over gaming als sport, cultuur en economie.
XS4ALL geeft alle middelbare scholen twee exemplaren van het boek cadeau. Abonnees van XS4ALL kunnen, zolang de voorraad strekt, gratis een exemplaar bestellen. Andere geïnteresseerden kunnen het boek voor circa 5 euro in de betere boekhandel kopen.
gefeliciteerd met weer een juweeltje ;-)
Kan me herinneren dat ik tijdens een sollicitatiegesprek, helemaal niet zo lang geleden, hooguit een jaar of 11, de mogelijkheden van Internet noemde en dat ik gelijk naar die baan kon schudden. En weet nog dat ik, ook nog niet zo lang terug, hooguit 7 jaar, riep dat ik desnoods als enige Nederlander de kist in zou gaan zonder mobiel. Bleek praktisch niet uitvoerbaar. Toch vind ik het leven veel aangenamer zonder. In mijn appartementje in Brussel heb ik alleen een klein radiootje, geen tv, geen computer, zelfs geen cd-speler. En ik geniet. Ben daar weer met tekenen begonnen, lees veel, ga naar het theater of de bioscoop. Bij den Belg was gisteren op de radio dat zij de wereldprimeur hadden voor het afrekenen van de boodschappen met de mobiel, daar loopt nu een proef mee. Ik wÃl niet afrekenen met m’n mobiel! Met alle mogelijkheden tot misbruik die daaraan gepaard gaan, ik wÃl dat helemaal niet maar geheid dat ik het over hooguit 3 jaar ook doe. Waar is de tijd gebleven dat mensen in Nederland nog in opstand kwamen bij een simpele volkstelling? Waarom lijkt niemand zich nog druk te maken om uitwisseling van gegevens, om privacybescherming, waarom krijg ik straks niet alleen dat suffige gedoe van mannen die in de supermarkt hun vrouw bellen voor elke boodschap die ze in hun karretje gooien ook nog gezeik bij de kassa waar ze allemaal met hun mobieltje staan te betalen? Maar je ontkomt er niet aan. Er zijn uithoeken van de wereld waar aan alles gebrek is. Maar ook daar heeft iedereen heeft een mobiel. Ik ga in m’n eentje in digitale staking. Zodra ik met pensioen ben.
Ik zeg altijd pas wat als ik ‘t gelezen heb. Niettemin is het een hartelijke felicitatie waard. Bosje bloemen. Maar die ga ik niet helemaal naar A’dam brengen, want daar mag ik helemaal niet komen. Een groet!
‘\^_^/’ – en prettige zondag.
“Maar het zijn allemaal schrijvers die radio alleen kennen als iets dat je op internet vindt, die makkelijker bloggen dan een ansichtkaartje sturen, voor wie msn’en even vanzelfsprekend is als fietsen. Hoe ziet ons leven er volgens hen in de nabije toekomst uit? Hoe stellen zij zich de ideale vorm van communiceren voor? Welke angstvisioenen en dromen hebben zij?”
Zonder het te hebben gelezen, dat kan ook niet, vraag ik me af of jouw/hun dromen over communiceren niet mijn angstvisioenen zullen zijn… maar het lijkt me wel interessant om te lezen. Nogmaals gefeliciteerd !
Juzooitje
Gelukkig maar, dat scheelt de amsterdammers veel ongemak. Ooit al een hutje op de hei overwogen? Ik kan het je aanraden, zeker ook omdat een internetaansluiting wat moeilijker wordt.
Ben vanmorgen 9:20 weer gebeld door pretium telecom (terwijl ik nog lekker lag te slapen). Ik wou dat ik DIE op mijn ignorelist kon zetten! Of dat mijn vaste telefoon provider hun telefoontjes voor me zou kunnen blokkeren met een spam filter. En dan begrijp ik van kennissen dat ik nog makkelijk praten heb. Omdat /zij/ nog veel meer telefoontjes krijgen!
Infofilter blijkt wel iets te helpen volgens een van die kennissen. Maar ik heb altijd geleerd niet je telefoongegevens aan zomaar iedereen ter beschikking te stellen. Dus ook de branche organisatie ‘infofilter’ kan naar mijn nummer fluiten.
Ik denk dat ze trouwens mijn telefoon nummer hebben van de vorige eigenaar van dat nummer. Of ze bellen gewoon iedereen. Hoeveel tijd kan het nou kosten om 1.000.000.000 mensen structueel lastig te vallen? Je doet ze er immers een plezier mee omdat ze veel minder geld kwijt zullen zijn aan dat rinkelende pokkeding!
Ik las enige tijd geleden op teletext dat infofilter vrijblijvend was.
http://www.xs4all.nl/~tjboschl/109_00.gif“>http://www.xs4all.nl/~tjboschl/109_00.gif
Dus je meldt je aan op die lijst, infofilter stuurt het aan alle bedrijven die hun een mailtje of een fax sturen, en dan NOG bellen ze je.
http://www.xs4all.nl/~tjboschl/109_00.gif“>http://www.xs4all.nl/~tjboschl/109_00.gif
Ik wou dat ik een terrorist was. Dan ging ik naar de KvK voor het adres en blies ik het hoofdkantoor van Petrium Telecom op. Alle postcode loterij bende die ik in mijn nee – nee brievenbus krijg maak ik al open. En dan stuur ik iets leuks in de retour envelop, wat papiergeld ofzo (antwoordnummer immers). Ik weet nog steeds niet hoe ze aan mijn naam en voorletters zijn gekomen na mijn verhuizing. Ik heb deze niet gegeven, maar de post voor de vorige bewoner die ik van ze kreeg werd na een paar weken keurig veranderd in -=mijn=- naam.
Ze mogen mijn gegevens toch maar een jaar oid houden karin? Ik wens de directeuren van deze bedrijven concequent de meest vreselijke dingen toe als ze weer eens mijn leefwereld penetreren met hun vulgaire straat acts. Ik neem pretium niet eens meer op uit angst iets te zeggen wat zo verschikkelijk is dat ik er problemen mee krijg.
Ze bellen iedereen, Thomas. Ik heb een nieuw toestel, een abonnement bij KPN voor vaste en mobiele telefoon en Digitenne en nóg bellen ze. Omdat ik door de week in het buitenland ben bellen ze me ook daar, van de week stond er een oproep gemist dus ik heb teruggebeld (kan altijd iets voor mijn werk zijn) maar het bleek KPN Telecom (ik dus duur teruggebeld vanuit Brussel, en ik vraag me ook af hoe het met de kosten staat als ik door ze gebeld wórd, als je met een Nederlandse mobiel in het buitenland zit betaal je alles over de grens zelf). Wat mij het meeste verbaast aan die telefoonterreur – al lange tijd op mijn vaste aansluiting en zo’n infofilter hielp daar niet bij, dan zeiden ze gewoon dat het niet aan hen doorgegeven was – en nu inmiddels ook steeds vaker op m’n mobiel, hoewel meestal per sms, is dat iedereen zich er rot aan ergert, niemand volgens mij wat koopt over de telefoon, en ze er toch mee doorgaan. Dat kan alleen als het rendabel is, dus waar zit de winst?
Hai Karin, ook al schrijven wij twee totaal verschillend, de één kinderboeken en de ander niet, ik wil je toch graag even feliciteren met het nieuwe boek! Misschien kom jij morgen ook in de roze gekleurde Arena, net als ik? Veel succes gewenst! Groeten, Marleen.
Ha Goudblok
De gewoonte om tegen apparaten te praten heb ik al lang, en ik ben niet de enige. Maar anderen kijken er wel ‘s vreemd van op, ja :)
Ik vind je beschrijving in je eigen verhaal zo prachtig.
Ik vind het totaal oké om tegen alles en iedereen te praten. Andere mensen vinden dit nog al belachelijk maar als jij het zo (enigsinds overtrokken misschien) beschrijft. Dan krijg ik naast een blosje op de wangen toch het gevoel dat het ook best oké is om tegen dingen te praten.
Niet dat ik er mee zou kunnen stoppen ;-)